Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Ur. 1842 Natolin, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-157

Ur. 1839 Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-158

wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Kobryniu na Litwie dnia 5. października 1863 r.

syn Feliksa, ze szlachty niezatwierdzonej przez heroldię — gub. Grodzieńskiej, pow. Sokolskiego. Skazany na mocy konfirmacji Kobryńskiego Wojennego Naczelnika z dn. 4-go października 1863 roku, pod Nr.518. Powieszony w Kobryniu 5-go października 1863 roku za przebywanie w oddziale powstańczym i udział w akcjach zbrojnych przeciw wojskom, powieszeniu 2-ch żołnierzy i pogwałceniu dziewki wiejskiej

szlachcic z powiatu sokólskiego

stracony Kobryń 17.10.1863

zm. 1863.10.17, Kobryń, szlachcic powieszony za udział w powstaniu

gmina/wieś Drozdowo Olszyny, kara: nadzór policyjny, data zarządzenia: 12.10.1865

Aprobowany szlachcic Grodno województwo

szlachcic Grodno województwo

szlachcic obwód Mińsk

Lat 28, podoficer 2 ułku Jazdy Ruskiej, w szeregach powstańczych mianowany podporucznikiem przez gen. Różyckiego, w 8.1863 mianowany do potwierdzenia w tymże stopniu, oficer zarotowy 2 szwadronu, "użyteczny"

ur. ok. I 812, ze szlachty, aptekarz z Winnicy. Jako podejrzany o kontakty z powstańcami i „sprzyjanie dla buntu , został na mocy rozporządzenia d—cy wojsk kijowskiego okręgu woj. z 22 czerwca lub lipca 1865 zesłany pod dozór policji do gub. ołonieckiej. Mieszkał w Ołońcu, rodzina pozostała w kraju.

(ur. ok. 1836), ppof. w 2. szwadronie w 2. Pułku Jazdy Ruskiej

włościanin, członek organizacji powstańczej, powieszony w Tuliszkowie 15.7.1864

włościanin, uczestniczył w dwóch zabójstwach, 15 lipca 1864 r powieszony w Tuliszkowie.

Mieszkaniec Chełmna. Poległ w bitwie pod Nietrzebą 22 IV 1863r.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: kostromska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Ur. 1841 Ostrówek, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-783

szlachcic z powiatu bielskiego

Lat 21 z Pilicy. Służył w 1 plutonie pierwszego dywizjonu kosynierów w Ojcowie.

lat 21.Służył w I plutonie 1 dywizjonu kosynierów w Ojcowie.

Płocczanin. Był wikariuszem w katedrze płockiej, miał 27 lat. Aresztowany został 29 czerwca 1863 r. w Płocku, w uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, za udział w powstaniu i niewskazaniu władzom wojenno-policyjnym znanych sobie osób należących do miejscowej formacji powstańczej. Biskup płocki W. Popiel wstawiał się do władz wojskowych, prosząc o uwolnienie więzionego kapłana, jednak jego zabiegi były bezskuteczne. Sąd wojenny wyrokiem z 3 października 1863 r. skazał ks. Jana na karę pozbawienia godności duchownej, wszelkich praw stanu i zesłania na Syberię. Głównym zarzutem był udział w powstaniu oraz to, że wiedząc o osobach należących do rewolucyjnej organizacji nie wydał nikogo, pomimo że był o to pytany. Prawdą jest, że ks. Piotrowski należał do partii powstańczej i jako zaufany organizacji podjął na jej wydatki z kasy powstańczej sumę 1000 rubli pozostawiając formalne pokwitowanie. Po wywiezieniu z Płocka przebywał w twierdzy modlińskiej. Tu dowiedział się o śmierci brata z warszawskiej cytadeli. Na początku lutego więźniów pognano do Warszawy. Stąd 10 lutego ks. Jan oraz 2500 kapłanów zesłańców przewieziony został koleją przez Dynaburg i Psków do Moskwy. Dalszy etap podróży to Jarosław nad Wołgą, gdzie znalazł się 31 marca, następny zaś to Kostroma – pierwsze miejsce zesłania. Następnie przeniesiony był do Czuchłomy i Kołogrywu. W marcu 1871 r., po 8 latach wygnania otrzymał od cara pozwolenie na powrót do kraju. W Płocku zjawił się w Wielkim Tygodniu 1871 r. Zmarł 4 stycznia 1917 r. w Płocku. Pozostawił w rękopisie Wspomnienia ks. Jana Piotrowskiego, opublikowane w 12 tomie Studiów Płockich.

utonął dnia 11. czerwca 1863 r. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.

woźnica właściciela ziemskiego Piotrowskiego, mieszkaniec wsi Rozalijówka w powiecie wasylkowskim

gmina/wieś Wizna, przestępstwo: wrócił z bandy, data zarządzenia: 14.03.1865

zm. 1863.11., Warszawa, powieszony za udział w powstaniu

ur. w 1844r. w Kurdwanowie. Walczył w oddziale Kurowskiego pod Cyrusową Wolą, gdzie został ranny w szczękę i w bok. Jako ranny ukrył się u Kączkowskiego Rafała w maj. Cyrusowa Wola. Wykazany, jako więziony w Sieradzkim więzieniu zamkowem. Był pod śledztwem za należenie do oddziału powstańczego. Orzeczenie Komisji brzmi: Podlega wysłaniu do Pskowa.

Ur. 1840, zm. 1876. Powstaniec. Zesłaniec. Założył w Permie pierwszą w tym mieście księgarnię, która funkcjonowała do II Wojny Światowej. Budynek dalej istniej - przy rogu ulic. Sybirskiej i Lenina. Mieści się tu jego imienia.

szlachcic Witebsk

uwięziony w Kownie

gmina/wieś Kossaki Mężenin, przestępstwo: uczestniczył w napadzie na wojska rosyj skie w Mężeninie, data zarządzenia: 03.11.1863

lub Jerzy, wieku lat 32, emigrant z roku 1848, utonął dnia 11 Czerwca 1863 roku na morzu o dwie mile poniżej Kłajpedy [Memla] przy wylądowaniu powstańców na brzeg polski pod dowództwem Łapińskiego. (Cz. Nr. 147).

(Piotrowicz), uczestnictwo w potyczkach: augustowskie: (Czysta Buda 9.03.1863), (Poszławanty 22.05.1863)

Organizator Warszawy, 9/21 listopada 1863 r w Warszawskiej cytadeli powieszony.