Powstanie Styczniowe - uczestnicy

[herb=Postawka][midipic_p]311944,200,Stanisław Postawka[/midpic_p]Stanisław Ludwik Postawka von Loewenstern, h. {{Postawka}}, ur. 11.9.1837 Jędrzejów 24, zm. 1917 Odonów. Syn Augusta Stanisława Ludwika, Powstańca Listopadowego, chorążego Korpusu Inżynierów, właściciela Michowa, Gabułtowa, oraz Emilii . Miał siostrę Elżbietę (zam. August Prażmowski i Teodor ) oraz braci: Bronisława i - biskupa, zaangażowanego w Powstanie. Jogo rodzina (wg podań rodowych) wywodziła się od rodziny Gronowskich. Miała duże tradycje patriotyczne i inżynierskie. Odbył służbę wojskową w carskim wojsku. W Powstaniu został dowódcą VI kompanii w pułku stopnickim pod dowództwem . Walczył , , , i pod . Został awansowany do stopnia pułkownika przez gen. Hauke "Bosaka". Po upadku powstania przez kilkanaście lat ukrywał się na Ukrainie. W roku 1882 powrócił w rodzinne strony. Właściciel dóbr Donosy k. Kazimierzy Wielkiej. Posiadał też majątek Odonów. Administrował cukrownią Łubna w Kazimierzy Wielkiej. W czasie przygotowań do powstania w 1905 organizował, razem ze Zdzisławem Skłodkowskim manifestacje patriotyczne w Kazimierzy Wielkiej i Skalbmierzu. Nosił polski strój szlachecki Jest pochowany na cmentarzu w Kazimierzy Wielkiej w małej kwaterze rodzinnej Żona: Janina Gottschalk (1855 - 1926). Dzieci: * Emil * Bronisław (1880 -1944) * Władysław * Stanisław Jego wnukiem był m.in. Franciszek Postawka - rajdowy mistrz Polski.

Stanisław Władysław Radwan, ur. 13.5.1840 Aleksandrów, par. Chlewiska, zm. 3.12.1913 Końskie[z=305837]. Syn Józefa Jakuba i Julianny Pauler. Brat m.in. - również powstańca. Absolwent Szkoły Górniczo-Hutniczej, najprawdopodobniej we Freibergu W czasie Powstania Styczniowego służył całą kampanię w oddziale gen. Langiewicza i brał udział w bitwie m.in. pod i pod , a następnie skrył się z małym oddziałem w lasach okolicznych, później zaś w powiecie koneckim. Szczęśliwie wychodził z osaczeń kozaków. Bardzo lubiany przez chłopów za dobre poczciwe braterstwo ludowe i stosunki. Ukrywany przez leśników w lasach przez długi okres podejrzeń. Po powstaniu zawiadowca Wielkiego Pieca w Machorach, Zawiadowca Zakładów Górniczych i Administrator dóbr Machory. W 1870 roku ożenił się z Emilią Jagielską z Przysuchy, córką Stanisława i Józefy Rożniakowskiej, która zmarła 8 lat później. Następnie w 1880 ożenił się ponownie z Wandą Klawitter z Niekłania. Pochowany w Końskich w 1913 roku we wspólnym grobie Powstańców Styczniowych. Dzieci: Kazimierz (1871) - matematyk Zofia (1873) Jadwiga Maria (1875) Karol (1877) Julia (1881) - dyrektorka szkoły w Baboszewie, którą założyła Władysław (1884-1963) - działacz oświatowy Józef Zygmunt (1887-1977) - minister w rządzie Witosa Maria (1889) Jerzy (1895) - dyrektor gabinetu Mikołajczyka w Londynie.

Ur. 29.6.1813 Warszawa, zm. 16.2.1882 Warszawa. Córka Szymona i Ewy Sielskiej. Jej ojciec założył przedsiębiorstwo szyjące bieliznę dla Powstania Listopadowego. Po jego upadku popełnił samobójstwo. Żona powstańca listopadowego Ludwika Joba Kraków h. Bończa. Pisarka, nauczycielka. W czasie Powstania Styczniowego organizatorka tzw "piątek", pomagających zbierać fundusze, zakładać szpitale polowe, szyć odzież i leczyć rannych. Matka 6 dzieci - w tym trzech powstańców - - naczelnik cywilny woj. podlaskiego, i ,który zaginął bez wieści. Pochowana w Warszawie na Powązkach w grobie rodzinnym. Jej prawnuczką jest pisarka Ursula K. Le Guin.

(Ramlau, Ramloff) W latach 60-tych używał imienia Saladyn. Ur. 23.12.1840 Dąbrowa (lub 21.12.1841 Warszawa), zm. 28.2.1882 Panama. Syn Karola Saladyna Ramlau - ewangelika, powstańca listopadowego, odznaczonego krzyżem Virtuti Militari i Józefy Wysockiej. (Ślub rodziców miał miejsce w Krakowie 29.7.1834). Miał kilkoro rodzeństwa: Tomasza (ur. 1840 Wąchock) Pawła (powstańca), Władysławę (zam. 1876 Józef Suchocki), Stanisławę (zam. Stanisław Łuszczkiewicz), Żelisławę (zam. Stanisław Walerian Modzelewski). Lekarz, powstaniec. Student Akademii Medyko-Chirurgicznej, członek organizacji akademickich i uczestnik manifestacji 1861 za co został aresztowany 15.10.1861 i 9.1.1862 zesłany do Orenburga. Uciekł jednak w drodze do Tobolska (w nocy z 10/11 czerwca w Ochańsku). Przedostał się do Tagronrogu nad Morzem Azowskim, następnie do Konstantynopola i dalej do Francji. Słuchacz Polskiej Szkoły Wojskowej w Cuneo. W powstaniu 1863 lekarz obozowy w sztabie u Mierosławskiego. Brał udział w bitwach pod Krzywosądzem )pod Kazimierzem Mielęckim), Nową Wsią (pod której uratował dowódcę wyprowadzając go). Po chwilowym pobycie w Paryżu wrócił i był w bitwie pod Igołomią (w oddziale Stefana Malczewskiego) i pod Górą (w oddziale kawalerii Kazimierza Konrada Błaszyzyńskiego). Dalej pracował w organizacji w Warszawie. W końcu 1864 włączył się w prace założonego przez Jana Kurzynę Towarzystwa Patriotów Polskich, dążącego do obalenia nowego dyktatora powstania, Romualda Traugutta. Od 1864 na emigracji we Francji, gdzie wstąpił do Czerwonego Krzyża, organizator ambulansów i lekarzy wojskowych w czasie wojny francusko-pruskiej 1870-71. Uzyskawszy już wcześniej doktora na Sorbonie prowadził prywatną praktykę lekarską przy rue de la Victorie 32. W 1881 wyjechał do Panamy gdzie pracował jako lekarz przy budowie Kanału Panamskiego. Tam rok później zmarł i został pochowany na cmentarzu św. Anny, w listach wielokrotnie wyrażając chęć powrotu do Ojczyzny. Pozostawił spadek w wysokości 2509 franków i 99 centimów.