Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Barzyński Wincenty ks., uczestnik powstania styczniowego. następnie prowincjał oo. Zmartwychwstańców w St. Zjedn. Ameryki półn., zmarł w Chicago w początku r. 1899 w 61 roku życia. [1]

urodzony w 1842 roku we wsi Golicach w Piotrkowskiem, nauki odbywał tamże i w Warszawie, jako celujący z uczniów gimnazyum zapisał się do instytutu politechnicznego w Puławach, lecz brak środków materyalnych zmusił go do opuszczenia zakładu i szukania w Warszawie zarobkowania na opędzenie kosztów kształcenia się w Szkole Głównej. W czasie manifestacyi brał czynny udział, gdy hasło powstania się zbliżało, stanął w opozycyi i silnie w tym duchu agitował, lecz gdy już krew braci się polała, wystąpił znowu pomiędzy zaufanymi kolegami z silną agitacyą dowodząc, „że juanie ma ratunku, że żadna pojedyncza opozycya nie powstrzyma, że obowiązkiem jest dziś każdego prawego Polaka iść tam, gdzie go obowiązki ojczyzny wzywają, bić się i zginąć, to jest dziś moje hasło", wkrótce też wyruszył z kilkoma kolegami, bił się pod dowództwem Jankowskiego jako kosynier, potem pod Oksińskim, pod którego dowództwem w jednej z potyczek ranny w rękę ciężko, która odjętą podobno mu została, kaleką przybył do Paryża w pierwszej połowie 1864 r. Wszedł do szkoły prawa, a pracą wykształcił się w języku, którego bardzo mało posiadał. W dwóch pierwszych latach został celującym uczniem, lecz przy egzaminie trzeciego kursu wytężenie pracą przy cierpieniach fizycznych i moralnych, walka z niedostatkiem itd. silnie oddziałały na jego umysł. Pierwszym objawem pomięszania była mowa powiedziana w sali des pas perdus do zgromadzonych adwokatów, o wielkości powołania sędziów, nazajutrz klęcząc przed kościołem na placu Sorbony, modlił się głośno i do otaczających go przechodniów przemówił znowuż o moralnym upadku świata, o opuszczeniu Polski odprowadzony do domu zdrowia, następnie odwieziony w zupełnem obłąkaniu do Bienêtre pod Paryżem i tam zmarł 22go Listopada 1866 r. w 24 roku życia swego. Obszerniej patrz Boczniki Towarzystwa historycz. literac. w Paryżu.

(28.04.1832 Brzeziny - 23.02.1863 Dobra) - powstaniec styczniowy, poległ w bitwie pod Dobrą, wyrobnikUrodził się 28.04.1832 r [4] Brzeziny [2], [4]Ślub - żona Marianna Łotocka po mężu Basińska [2], w 1862 r. lat 39 [3]W 1862 r. wyrobnik lat 29 zamieszkały w Brzezinach, nie umiał pisać. [3]Zmarł 24.02.1863 r Dobra [2] [poległ w bitwie], lat 31 [2], pozostawił po sobie owdowiałą żonę Mariannę z Łotockich [2] Jego zgon w Brzezinach zgłosili: Józef Basiński lat 60 sługa kościelny zam. w Brzezinach i Jan Grunowski lat 56 sługa kościelny zam. w Brzezinach [2]Dzieci:1__Antoni Basinski - ur 1862 r Brzeziny [3]ślub nr 1 - żona Paulina Gross [8] vel Grouss [9]ślub nr 2 1912 Brzeziny [8] - on wdowiec [8] żona Marianna Najdecka, wdowa po Kazimierzu (jej rodzice: Michał, Franciszka Krobańska) [8]zm. 13.01.1918 r Brzeziny lat 56 [10]Wnuki:1.1__Antonina Basińska po mężu Olczyk [9] - ślub 1912 Brzeziny [9] ona panna [9] , mąż kawaler Jan Olczyk [9] (jego rodzice: Szczepan Olczyk [9] i Marianna Pora [9])Rodzeństwo:1__Franciszka Basińska - ur. ok. 1830 [6] - zm. 1831 r Brzeziny, 1 rok [6]2__Tekla Basińska - ur. ok. 1836 [7] - zm 18.09.1838 r Brzeziny, 2 lata [7]Rodzice:2__Józef Basiński [2] - ur. ok. 1803 r [4] - ur. ok. 1803 [5] - w 1832 r szewc zam. w Brzezinach lat 29 [4] - 1863 r zam. w Brzezinach [2]3__Jadwiga Witkowska [2] 1-vo Matuszewska [5] 2-vo Basińska [5] - ur. ok. 1796 [5] w 1863 r zam. w Brzezinach [2]_ślub 17.11.1829 Brzeziny [5] On kawaler lat 26, czeladnik szewski [5] ona wdowa lat 33 [5] Świadkowie: Piotr Jarzembowski lat 56 garncarz zam. w Brzezinach i Franciszek Witkowski szewc lat 56 zam. w Brzezinach [5]Dziadkowie4__Jakub Basiński [5] - ur. przed 1783 [wg analizy 5]5__Elżbieta [5] - ur. przed 1783 [wg analizy 5]__ ślub przed 1803 [wg analizy 5]6__Franciszek Witkowski [5] - ur. przed 1776 [wg analizy 5] - zm.przed 1829 [5]7_Agnieszka [5] Czaśnik [11] po mężu Witkowska [5] - ur. ok, 1777 [12] -- zm. 1827 Brzeziny lat 50 zona Franciszka Witkowskiego [12]__ ślub 1797 Brzeziny [11]