Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 1824

Strona z 46 < Poprzednia Następna >

Kazimierz Drzewiecki

Znał osobiście Edmunda Różyckiego i innych powstańców z wypraw wołyńskich. Pomagał w szpitalu powstańczym w Sokalu.

Kazimierz Drzewiecki

oskarżony przez władze narod. Galicji o malwersacje

Kazimierz Dułowicz

Adamow, mężcz. 30 lat na 1868 r., ziemianin Mińskiej gub., warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w Tomsku, różne prace, rodziny nie posiadał.

Kazimierz Adamow Dułowicz

szlachcic z województwa mińskiego.

Ignacy Dusiewicz

Ignacy Dusiewicz (Dzisiewicz) lat 25 z Ośna Górnego poległ 2 marca 1863 r. pod Dobrosołowem w bitwie dowodzonej przez Kazimierza Mielęckiego i płk Antoniego Garczyńskiego. Straty wśród powstańców byłyby wyższe gdyby nie bohaterska obrona 28 strzelców dowodzonych przez por. Nepomucena Marczyńskiego. Osłonili oni odwrót głównych sił powstańców.

Kazimierz Dutek

Zm. przed 1919, żona: Anna, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-5

Kazimierz Dutka

Ur. 07.02.1842r., Lwów. Majster blacharski przy oświetleniu miasta Lwowa, zamieszkały na ul. Tatarskiej, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem blacharskim, natomiast w czasie powstania 02.02.1863r. wyruszył pod Tomaszów. Został aresztowany w Żółkwi i odstawiony do Lwowa na 6 tygodni bezpłatnego mieszkania. W czerwcu ruszył pod Radziwiłłów pod komendę Miniewskiego. Został przydzielony do kosynierów, stali obozem w lasach na granicy. Wczesnym rankiem został aresztowany przez Austriaków i odstawiony do Brodów, skąd uciekł. W lipcu wyruszył do oddziału Leszka Wiśniewskiego, zmuszeni przyjąć bitwę pod miasteczkiem Świniuchy na Wołyniu – oddział został rozbity i w 42 dostawszy się do granicy zostali aresztowani przez Austriaków we wsi Szarpańce. Został odstawiony do Sokala, a później do Lwowa na 2 miesiące bezpłatnego mieszkania. Deklarację podpisał 18.07.1899r.

Kazimierz Dutka

Józet, ur. 1841, zm. 2 III 1909, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Kazimierz Dutka

x -1909, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

Kazimierz Dutka

ur. r. 1842 we Lwowie, służył jako szeregowiec w oddz. Czarneckiego. Po wyprawie pod Tomaszów, aresztowany siedział 6 tygodni w więz. austr., następnie służył w oddz. Miniewskiego. Wzięty znowu do niewoli austr. uciekł z więzienia do oddz. Wiśniewskiego. Po rozbiciu oddziału aresztowany po raz trzeci przesiedział 2 miesiące w więzieniu. Po powstaniu majster blacharski.

Herbu Kościesza. Ur. 1845 Czerniowce, zm. 15.1.1924 Lwów. Syn Juliana (lekarza i właściciela ziemskiego) i Aleksandry Graff. Słuchacz Wydziału Prawa we Lwowie. Brał udział w organizacji powstańczej. W chwili wyjazdu do obozu uwięziony, przepędził 5 miesięcy w więzieniu, stawiony przed sąd wojskowy. Dom jego rodziców stanowił w tym czasie bezpieczny przytułek dla emigrantów uciekających przez Bukowinę do Rumunii lub Turcji. Przebywał tu m.in. . Po uwolnieniu złożył doktorat i poświęcił się sądownictwu. Mieszkał w Czerniowcach i we Lwowie. Był radcą c. k. sądu krajowego w Czerniowcach, oraz wiceprezydentem sądu apelacyjnego we Lwowie. Stawał odważnie w obronie udziału polskich sędziów. Radny miasta Lwowa. Wybitny pracownik na polu społecznym i obywatelskim. Był prezesem Czytelni Polskiej w Czerniowcach - dla której przeważnie z własnych funduszy kupił dom. Otwarcie tej placówki było jedną z największych uroczystości polonijnych w Czerniowcach. Był też prezesem Kasyna Miejskiego we Lwowie, towarzystwa „Związek Rodzicielski”. Pochowany Lwów - Łyczaków. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Leopolda (1898) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa (1908). Żona (1): Melania Tetzloff Żona (2): Joanna Noskiewicz (1884) (spokrewniona z Józefem Dietlem prezydentem Krakowa) Dzieci: * Irena Aleksandra Augusta (ur. 1886 Czerniowce, zam. Bronisław Rudolf Dunin-Rzuchowski) * Joanna Aleksandra Emanuela ( ur. 1889 Czerniowce, zam. Kazimierz Antoni Gryf-Rączkowski)

Ludomir Dymitrowicz

Ludomir Franciszek Dymitrowicz, ur. 14.8.1844 Jędrzejów, zm. 3.11.1923 Warszawa. Syn Adama Zenona Sylwestra - kwatermistrza miasta Jędrzejowa i Matyldy Pyzowskiej. Miał kilkoro rodzeństwa (m.in. Matylda, Anna, Kazimierz, Anna, Tadeusz). Dziadkowie: Franciszek Borgiasz, nadrachmistrz Wydziału Administracji Komisji Woj. Krakowskiego z Kielc, Faustyna z Lucy, Antoni Pyzowski i Joanna Bylińska. Jako 19-latek zaczął uczyć się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, jednak młodzież odpowiedziała na wezwanie a szkołę zamknięto. Udał się do powstania do obozu w Ojcowie gdzie służył jako wachmistrz w I Dywizjonie kosynierów, w I plutonie pod . Brał udział m.in. w . Po powstaniu kontynuował edukację artystyczną w szkole rysunku (dawna zamknięta SSP) pod okiem. m.in. Marcina Zaleskiego. Po szkole jego działaniami opiekował się Juliusz Kossak, który przyjął go do pracy w Tygodniku Illustrowanym. Pracuje także w Kłosach, organizuje kilka własnych wystaw. Twórca obrazów przedstawiających wnętrza pałaców i kościołów. Artystyczny kierownik sal kopii przy Muzeum Rzemieślniczym w Warszawie. Usiłował podnieść artystycznie pracę rzemieślników przez odpowiednie ich wykształcenie. Od 1870 pedagog w szkołach prywatnych a od 1876 w szkole technicznej kolei warszawsko-wiedeńskiej i in. W roku 1896 wyszedł album jego widoków pt. "Pamiątka z Jasnej Góry w Częstochowie". Odznaczony Krzyżem Walecznych. Żona: Ksawera Frank, syn. Kazimierz. jego, żony i syna znajduje się na Powązkach, kw. 42-5-14

Stanisław Dzieduszycki

Właściciel Niesłuchowa. Wspomagał mocno finansowo wyprawę na Radziwiłłów. Charakter silny i nieugięty, ponosił wszelkie materialne ofiary jakich od niego zażądano, ale osobistego udziału nie brał, dotrzymując przyrzeczenia danego ojcu Kazimierzowi i kierownictwu partii politycznej, do której należał (F. Smolka i Aleksander Dzieduszycki), choć mu to nieraz bardzo ciężko przychodziło.

Kazimierz Dzierżanowski

ziemianin, mieszkaniec Starowicz w powiecie radomyskim

Artur Dzierzbicki

ppor. (1843) Warszawa

Kazimierz Ejsmont

przebywał w Tobolsku

Kazimierz Ejsmont

szlachcic z grodzieńskiej guberni, przebywał na zsyłce w wiatskiej guberni od 1867 do 1871 - więc prawd. powstaniec

Kazimierz Ejsmont

Szlachcic, mieszkaniec grodzieńskiej guberni.

Kazimierz Ejsmont

Kazimierz Ejsmont

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tobolskimj

Kazimierz Ejtutowicz

W Powstaniu Listopadowym żołnierz w oddziale Różyckiego. W 1863 właściciel fabryki i odlewni maszyn rolniczych w Tarnowie. Wspierał organizację młodzieży przygotowującej się do Powstania.

Leopold Eljaszewicz

Z siedmiu przywódców powstania Narcyz Cieliński, Gustaw Szaramowicz, Jakub Rejner, Władysław Kotkowski zostali 15 listopada 1866r. rozstrzelani, zaś Kazimierz Arcimowicz i Leopold Eljaszewicz zostali zesłani na dożywotnią, a Edward Wroński na 20-letnią katorgę.

Kazimierz Erdman

więziony w twierdzy dynaburskiej

Juliusz Erlicki

Lat ok. 21, były wychowaniec korpusu leśnego w Petersburgu, w czasie powstania pełnił służbę w leśnictwie włocławskim jako podleśny biurowy. Przekazywał komunikaty władz organizacyjnych. W lesie cieplińskim niedaleko Przedcza, gdzie został rozłożony obóz majora Ulatowskiego ćwiczył rekrutów w maszerowaniu. Po objęciu w lutym 1863 roku dowództwa nad oddziałem przez Kazimierza Mielęckiego został jego pomocnikiem. Brał udział w potyczce cieplińskiej. Zginął przebywając w lesie cieplińskim.

Kazimierz Eysmont

(Ejsmont) 1847-1912, poch. Lublin, cm. przy ul. Lipowej

Paweł Fabiszewski

emigr. z 1863, zmarł 15 sierpnia 1897 w Juvisy, (w filii Zakładu św. Kazimierza).

Kazimierz Fąfara

lat 27, pochodz. wiejskiego z gminy Suchedniów, był u Rudowskiego, przez miesiąc, obecnie przy rodzicach. Złożył przysięgę na wierność przed Naczelnikiem Wojennym. Dobrowolnie powrócił do miejsca zamieszkania.

Kazimierz Falkiewicz

Zm. przed 1919, żona: Gabriela, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-133

Kazimierz Falkiewicz

Kazimierz Falkiewicz, syn Franciszka, urodził się 4 marca 1840 w Skaryszewie. Jego wujem był ks. Kozłowski, proboszcz w Ruszkowie, potem w Bałtowie, który wielokrotnie wspierał swego siostrzeńca. Po ukończeniu szkół wstąpił do seminarium w Sandomierzu, gdzie był trzy lata. W roku 1863, jako jeden z pierwszych alumnów sandomierskiego seminarium, zrzucił sutannę i poszedł do powstania. Pod komendą Langiewicza, w batalionie Dawidowicza, czynnie uczestniczył w walkach na Świętym Krzyżu, pod Staszowem, pod Stopnicą. Po upadku powstania ukrywał się u księży, wreszcie u swego wuja, ks. Kozłowskiego. Do seminarium wrócić już nie mógł, więc poświęcił się prawu. Ukończył studia, był aplikantem sądu, następnie podsędkiem w Solcu n/ Wisłą, w Opatowie, w Radomiu. Został pisarzem hipoteki w Końskich, na której to posadzie doczekał się emerytury. Zmarł w Końskich 12 maja 1917 r. (AP Radom, zesp. 698). Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Kazimierz Falkiewicz, po przeprowadzonym postępowaniu kwalifikacyjnym, został wprowadzony do IMIENNEGO WYKAZU WETERANÓW POWSTAŃ NARODOWYCH 1831, 1848 i 1863 ROKU (Dz. Personalny Nr 10/1920 poz. 461), należną dożywotnią rentę otrzymywała wdowa - Gabryela z Rychtarskich, która mieszkała w Radomiu. W panteonie powstańców 1863 roku, utworzonym na Cmentarzu Komunalnym POWĄZKI w Warszawie (mur w kw. 13C) umieszczona jest żeliwna tabliczka upamiętniająca weterana Kazimierza Falkiewicza.

Michał Falkowski

Herbu Doliwa, syn Antoniego i Katarzyny Lustig. Żona: Ludwika Wiktorowicz (córka Kazimierza i Marii Struczyńskiej). Administrator a następnie po teściu właściciel dóbr Głuchów pod Krystynopolem. Dziei m.in.: Bronisława Kazimiera Eleonora (ur. 1851, zam. Wysoczańska), Kazimierz Józef (1854), Mieczysława Michalina (1856). W 1863 całą rodziną zajmowali się przygotowaniem i dostarczaniem zaopatrzenia powstańcom prowiantu, odzieży, materiałów opatrunkowych. W 1890 został wybrany wicemarszłakiem rady powiatowej sokalskiej

Kazimierz Federowicz

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Szyce 7.05.1863 poległ

Kazimierz Fedorowicz

Poległ w bitwie pod Szycami 7.5.1863.

Kazimierz Fedorowicz

wieku lat 17, rodem z Warszawy, uczeń Szkoły Głównej, służył jako żołnierz kawaleryi w oddziale Grekowicza. W bitwie pod Szycami kula armatnia zdruzgotała mu nogę, skutkiem czego umarł w Miechowie, i tam pochowany.

Bolesław Grzegorz Fiałkowski

Ur. 9.5.1847, syn Antoniego (pisarz, ojciec: Stanisław, matka Antonina Jaworska) i Antoniny Wodzińskiej (ojciec: Jan, matka: Justyna Ulatowska).

Bolesław Grzegorz Fiałkowski

Artykuł | Ur. 9.5.1847 Perespa, syn Antoniego, pisarza w dobrach Hagenów i gorzelnika, oraz Antoniny Wodzińskiej. Wg przekazów rodzinnych był "prawnukiem Kościuszki" (czyli jak sądził jego siostry "Julianny" - dotychczas nie zostało to potwierdzone). Po przeniesieniu do Krzywczy, k. Przemyśla i ukończeniu szkoły powszechnej kształcił się na kotlarza. W 1863 wstępuje do powstania wraz z kolegami oraz ojcem. Walczy dzielnie w kawalerii w oddziałach Czachowskiego, Younga, Lelewela, Ćwieka oraz Jagnina. Brał udział w potyczkach i bitwach pod Tomaszowem, Potokami, Biłgorajem, Panasówką, Batorzem, Chełmem, Krasnostawem, Piaskami i Wygodą. Kilka razy ranny. Leczył się m.in. w szpitalu tymczasowym w Przeworsku. 31.1.1864 dostał się do niewoli, więziony w Lublinie skazany na osiedlenie na Syberii do rot aresztanckich do Niżnego Nowgorodu. Trafił do Pskowa. Dzięki wstawiennictwu ks. Ludwika Ruczki, otrzymał pomoc finansową a potem został ułaskawiony (jako poddany austriacki) i powrócił w 2.1866. Podejmował różne prace w tym zarządcy majątków i gorzelnika. Był członkiem Towarzystwa Sztuk Pięknych w Krakowie, Sokoła w Tarnowie i Towarzystwa Gorzelników Polskich. W 1889 rozpoczął pracę w gorzelni Bobrowniki-Bogumiłowice gdzie został kierownikiem. Od 1893 r. dzierżawił majątek Cieklin należący wówczas do Konwentu Norbertanek z Krakowa. Z początkiem 1894 r. zamieszkał z rodziną w Cieklińskim dworze. Niesłusznie posądzony w postępowaniu sądowym w sprawie o podpalenie, chory na serce, zmarł 3.6.1894 w Cieklinie. Został pochowany na miejscowym cmentarzu. Żonaty z Bronisław Dudzińską miał dzieci: Emilię Katarzynę (ur. 23.2.1877 Zadwórze, żonę Kazimierza Łabędzkiego), Jana (mieszkającego Budzie Stalowowolskiej), Kazimierza (ur. 1884 Krystynopol) i Antoniego Bolesława (ur. 2.5.1891 Bobrownie Małe, pułkownika WP, prawd. zamordowanego przez sowietów w 1939, możliwe że w łagrach).

Władysław Fibich

Ur. 1840 w Królestwie Polskim, zm. 19.1.1891 Klecie, pow. pilzneński. W 1857 (matura 3 lipca) ukończył 8 klasę gimnazjum św. Anny w Krakowie. Kolega m.in. Michała Bałuckiego, Władysława Żeleńskiego, , , . Następnie ukończył szkołę handlową w Pradze i szkołę rolniczą we Francji. W 1861 objął gospodarstwo w Bedrzychowicach. Uczestnik Powstania. Po powstaniu na emigracji we Francji i Anglii, gdzie dalej kontynuował studia ekonomiczne. Powrócił w 1869. Pracował w Banku dla Handlu i Przemysłu. Przemysłowiec naftowy w Galicji. Cechował się inteligencją śmiałością decyzji. Założył trzy wielkie destylarnie nafty. Nabył udziały w kopalni w Ropiance po śmierci Łukasiewicza. Właściciel dóbr Klecie. Żona: Józefa Straszewska Dzieci: * Władysław Jan (1902 żona Anna Miętta Mikołajewicz) * Jan (1905 żona Kazimiera Starzeńska)

Kazimierz Filipowicz

Lat 20, ekonom z Krakowa. 7 lutego zanotowany na liście w obozie w Ojcowie, zakwalifikowany jako strzelec, posiadał fuzję.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1865 r. zmarł (krowawyj ponos)

Strona z 46 < Poprzednia Następna >