Powstańcy styczniowi

ziemianin, z Zabłudowa, w powstaniu w st. kapitana, początkowo w oddziale Duchyńskiego, później u Kobylińskiego, walczył m.in. pod Waliłami

Ur. 11.11.1824r., Zabłudów. Rządca dóbr, zam. Pohorylec, kawaler, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem miał własne gospodarstwo, natomiast w czasie powstania był szeregowym, porucznikiem i kapitanem. Przez 2 tygodnie służył pod Duchińskim, potem pod Kobylińskim do 13 października, a następnie poruczono mu zebrać oddział pod Rechlewskim w okręgu biebrzańskim. W pierwszej bitwie pod Waliłami, na Brzozowym Błocie, Ustroniem, Puchłami, Zambrowem, Księżopolem i w wielu innych. Deklarację podpisał 14.01.1894r.

urodź, w Zabłudowie r. 1824, ziemianin, w powstaniu awanzowany do stopnia kapitana. Służył dwa tygodnie pod Duchińskim, następnie pod Kobylińskim, poczem poruczono mu zebranie oddziału po Rachlińskim, z którym to oddziałem walczył pod Waliłami. Brzozowem błotem, Ustroniem, Puchłami, Szczodruchami, Zambrowem, Księżopolem itd.

Ziemianin, z Zabłudowa, w powstaniu w st. kapitana, początkowo w oddziale Duchyńskiego, później u Kobylińskiego, walczył m.in. pod Waliłami.

ur- pow bielski, student Uniw. Kij., żołnierz z oddziału Kazimierza Kobylińskiego

z powiatu bielskiego, nauki pobierał w Białymstoku i na Uniwersytecie Kijowskim, szeregowiec w od-dziale Kobylińskiego, zginął we wrześniu 1863 pod Księżopolem w powiecie ostrołęckim

rodem z powiatu Bielskiego, nauki pobierał w Białym-Stoku, następnie w uniwersytecie Kijowskim, służył jako szeregowiec w oddziale Kobylińskiego, zginął pod Księżopolem w powiecie Ostrołęckim w Wrześniu 1863 r.

kupiec, ur. 1847 Kamień Szlachecki (Litwa), zam. Kraków, żonaty, przed powstaniem student, w powstaniu szeregowiec, oddziały Kobylińskiego i Wróblewskiego, powołuje się na Karola Jaskłowskiego zam. Lwów ul. Pańska 17 oraz na Jana Wańkowicza z Krakowa, wpisowe 1 złr, składka roczna 3 złr, podpisane Kraków 6.01.1896, deklaracja na członka czynnego.

ur. r. 1847 w Kamieniu szlach. Ze szkół wstąpił jako szeregów, do oddz. i brał udział w bitwach Kobylińskiego i Wróblewskiego. Po powst. kupiec w Krakowie.

gmina/wieś Zambrów Głodowo, przestępstwo: był w bandzie Kobylińskiego

ur. r. 1843 w Bielsku na Podlasiu, ukończ, gimnazjum, służył jako szeregowiec, później jako porucznik, dowódca plutonu pod Duchińskim, następnie w kawaleryi Kobylińskiego, po tegoż śmierci zaś pod Wróblewskim. Walczył w wojew. grodzieńskim: pod Waliłami, Ostrym Kątem, Kossowem, Różaną i Puchłami nad Narwią. W Łomżyńskiem i Ostrołęckiem pod Zambrowem i Dąbkiem, w Lubelskiem 2 razy, pod Kolanem, pod Uścimowem, pod Małą bukową itd. Był ranny pod Zambrowem. Po powstaniu urzędn. austr. kolei państwowej.

vel Zdzisław, z powiatu Prużańskiego, służył w oddziale Kobylińskiego, zginął pod Janinem w pow. Wołkowyskim 27 Maja 1863 r., mając lat 18. Inne źródła podają, że to był syn obywatela z Sokalskiego, zginął pod Gródkiem, inne zaś twierdzą, że pod Azerotą.

Pochodził z rodziny mieszczańskiej z miasta: Brzostek. Brat Leona i Wincentego, syn. Grzegorza i Marianny Juśkiewicz. Jako uczeń szkoły w Sanoku wyruszył do powstania. Poległ w walce.

v. Zdzisław, v. Wacław, d'Eramersyn obywatela z Sokolskiego lub Prużańskiego służył jako wachmistrz kawaleryi Kobylińskiego, zginął pod Janinem 27 Maja 1863 r. mając lat 18. Inni twierdzą jakoby poległ pod Gródkiem mając lat 26, inni zno wu że pod Aurelą.

udział w potyczkach: zob. Kobyliński.

właściciel dóbr, zamieszkały w Babicach, powiat Babice nad Sanem. Urodził się 15 marca 1845 roku we wsi Ruś Stara, wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, ojciec czworga dzieci. Przed powstaniem był uczniem gimnazjalnym. W powstaniu walczył jako podoficer najpierw oddziale Podlewskiego, później w kawalerii litewskiej Kobylińskiego a następnie pod dowództwem Wróblewskiego. Ranny w szyję w bitwie pod Myszyńcem. Powołał się na świadectwo Antoniego Tyszki i Łukasza Podbielskiego. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 2 złotych reńskich i corocznej składki w wysokości 5 złotych reńskich. Zobowiązanie podpisał w Przemyślu 7 lipca 1894 roku.

ur. r. 1845 w Busi star., uczeń gimn. służył jako dowódca plutonu w oddz. Zameczka, Padlewskiego i Kobylińskiego. Walczył pod Myszyńcem i Drążdżewem.

gmina/wieś Szumowo Głębocz, kara: nadzór policyjny, przestępstwo: był w bandzie Kobylińskiego i Grota, data zarządzenia: 16.03.1866

obywatel z Kobryńskiego, służył w oddziale kawaleryi Kobylińskiego, brał udział w bitwach pod Waliłami, Szczodruchami, Księżopolem, Mińskiem, a zginął w bitwie pod Małą Bukową 31 Grudnia 1863 r. w Krasnostawskiem jako szeregowiec, zostawiwszy żonę i troje dzieci. Inni podają że służyłw oddziale Krysińskiego.

obywatel z Kobryńskiego, służył w oddziale kawalerii Kobylińskiego, brał udział w bitwach pod Waliłami, Szczodruchami, Księżopolem, Mińskiem, a zginął w bitwie pod Małą Bukową 13 grudnia 1863 r. w Krasnostawskiem jako szeregowiec.

służył w oddziale Kobylińskiego, uczestnik bitwy pod Waliłami

gorzelnik, zamordowany przez Moskali, w Białoszewie dnia 30 Marca 1863 r.

informacja taka sama jak rekord nr 24660

dowódca żandarmów narodowych, schwytany w styczniu 1864 r., powieszony w Szawlach 10 lutego tego roku.

pseudonim Nadmuller, dowódca oddziału konnego, walczył z Moskwą w powiecie bielskim pod wsią Ruchły 5 sierpnia 1863 r., a 6 sierpnia pod Markową Wolą szczęśliwie, 4 września pod wsią Sanie, gdzie podobno miał być pobity. 7 września zaatakowany przez Kozaków pod wsią Łabędź w powiecie łomżyńskim, rozbił ich całkiem ubiwszy im 40 żołnierzy i 2 oficerów. 13 grudnia bił się pod Życzkiem mając tylko 200 koni wobec trzykrotnie liczniejszego nieprzyjaciela. W boju tym szczęście początkowo przechylało się na stronę naszych, lecz gdy sam dowódca raniony dostał się do niewoli, oddział puścił się w rozsypkę. Kobyliński miał być powieszony czy też rozstrzelany, inni utrzymują, że skazany na śmierć zmarł w więzieniu, inni podają wiadomość od jednego ze skazańców syberyjskich, że wywieziony i skazany do kopalń w drodze zmarł w miesiącu marcu 1864 r. Natmuller Juliusz ma pomnik w Krakowie w końcu litery N umieszczony, nie wiadomo czy to ten czy inny.

wieku lat 17, rodem z Grodzieńskiego, zapewne syn dowódcy ka walery i (zdaje się tegoż, który nosił pseudonim Nadmullera, patrz Części Iszej) służył pod komędą ojca. W bitwie w Podlaskiem ratując ojca spadającego z konia, poległ zarąbany pałaszami, odznaczał się odwagą i przytomnością umysłu.

udział w potyczkach: mazowieckie: Krzywosądz 19.02.1863 poległ

gorzelnik, zamordowany przez Moskali w Białoszewie dnia 30. marca 1863.

poległ jako szeregowiec w bitwie pod Krzywosądzą dnia 19go Lutego 1863 r. (Cz. Nr. 67).

(Golub), udział w potyczkach: (kowieńskie: Cytowiany 2.01.1864)

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Kolonja, gub. Grodzieńska , dz. 94.

Tytuł i pochodzenie jest nieznane

syn Kazimierza Kobylińskiego, brat Konstantego. Powstaniec, po śmierci ojca walczył pod komendą Wróblewskiego, zmarł w więzieniu w Grodnie.

Syn Kazimierza. O jego losach pozostały bardzo sprzeczne informacje, m in., że poległ w obronie ojca na Podlasiu, że zgłosił się dobrowolnie do władz rosyjskich na początku 1864 lub wreszcie, że zmarł w więzieniu.

z majątku Horodniany, bratanek Kazimierza Kobylińskiego, wcielony do carskiej armii

Ur. 1842, syn Tomasza z Horodnian. Za udział w powstaniu trafił za karę w sołdaty, tj. we wrogim mundurze musiał walczyć za obcą sprawę.

syn Kazimierza, służył pod komendą ojca, ranny pod Waliłami, zmarł w więzieniu w Grodnie

Ur. 1840, syn Kazimierza z Zalesia i Wiktorii Kozakiewicz. Walczył w powstaniu w partii Ramotowskiego a później w oddziale ojca. Po potyczce pod Białaszewem 31.3.1863 roku powrócił do domu. W oddziale ojca pełnił funkcję adiutanta. Do marca 1864 razem z bratem Konstantym ukrywali się na Podlasiu we dworze Karskie. Uniknął aresztowania w Karskich dzięki lepszej kryjówce. Stamtąd przeniósł się do majątku Szydłowskiego w Petrykozach. Latem 1864 roku Adolf Kobyliński sam zgłosił się do gen. Zachara Maniukina, który urzędował w Siedlcach (obowiązywał wówczas carski ukaz o amnestii dla powstańców). Po spisaniu zeznań Maniukin wyraził nawet ubolewanie dla cierpień rodziny Kobylińskich. Kierując się współczuciem zatrudnił Adolfa Kobylińskiego w swojej kancelarii z pensją 60 rubli rocznie. O tej zadziwiającej pobłażliwości doniesiono Murawiewowi w Wilnie. „Wieszatiel” zażądał dostarczenia Kobylińskiego do Wilna. Maniukin nie zgodził się. Murawiew poskarżył się na to namiestnikowi w Warszawie. Wówczas na jego polecenie aresztowano Adolfa Kobylińskiego i osadzono w więzieniu w Grodnie. Wśród więźniów, których było około tysiąca, znajdowały się osoby wszelakich stanów: szlachta, studenci, nawet rosyjscy wojskowi oskarżeni za nadużycia. Stąd ekspediowano ludzi z wyrokami sądowymi na Syberię (ci udawali się na dworzec kolejowy), a innych za „Skidelską zastawę” (miejsce egzekucji przez powieszenie). Podczas pobytu w więzieniu Adolfowi bardzo pomagała siostra Józefa. Gdzie tylko mogła zabiegała o protekcję. Dotarła nawet do następcy Murawiewa – gen. gubernatora wileńskiego Aleksandra Potapowa. Wsparcia udzielał w dalszym ciągu gen. Maniukin. Wszystko wydawało się iść ku lepszemu. Niestety przed Komisją Grodzieńską, która orzekała wyroki Adolf Kobyliński usłyszał – śmierć przez powieszenie. Było to tak nagłe, że zmarł po trzech dniach wskutek napięcia nerwowego

uczestnictwo w potyczkach: grodzieńskie: Walile 30.04.1863 ranny

lat 21, więzień cytadeli kijowskiej, brał udział w wyprawie radziwiłłowskiej, skazany na Sybir, listopad 1863