Powstanie Styczniowe - uczestnicy

szlachcianka powiat wilejski Gubernia Wileńska, brak powodu, wywieziona do Syberii 03.01.1864

utonął w Wiśle w czerwcu 1863 r. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.Adiutant dowódcy Dunajewskiego. Po nieszczęśliwej bitwie pod Gacami, stoczonej 19 czerwca 1863 r. wparty do Wisły, wraz z swoim naczelnikiem utonął. Pochowany w Szczucinie w Galicji.

utonął w Wiśle w czerwcu 1863 r. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: (Staszów 9 4. 1863), Stefanów 22.04.1863

Wieku lat 30, syn Kwiryna, oficera armii znad Berezyny, zesłanego na Syberię i Genowefy z Zarembów, wnuk naczelnika konfederacji wielkopolskiej. W 1848 r. pośpieszył do legionu polskiego na Węgrzech. Raniony w potyczce wzięty został do niewoli przez Moskali i wydany Austriakom. Skazany do kompani karnej, uszedł do Prus i udając się za tamtejszego poddanego wstąpił do wojska pruskiego i dosłużył się stopnia oficera artylerii. W 1863 r. organizacja narodowa przeznaczyła go do prowadzenia artylerii powstańczej, która w województwie krakowskim użytą być miała. Wyruszył wtedy z oddziałem Miniewskiego 5 maja prowadząc 2 działa na wozach. Na placu boju pod mógł dopiero obejrzeć armaty, w których znalazł tyle niedostatków, że się w owym dniu użyć nie dały. Stanął więc w szeregach piechoty, walcząc mężnie i zagrzewając drugich do walki, lecz ugodzony kulą w głowę, padł na miejscu.

Żelechowski Ignacy, wieku lat trzydzieści kilka, syn Kwiryna oficera armii z nad Berezyny, zesłanego na Syberyą i Genowefy z Zarębów; wnuk naczelnika konfederacyi wielkopolskiej. Już od pierwszej młodości oddychał gorącym patryotyzmem, który lubo się objawiał tylko zamiłowaniem czytania polskich książek, ściągnął na niego prześladowanie nauczycieli galicyjskich gimnazyów, upatrujących wówczas najwyższą mądrość w wytępianiu wszystkiego, co choćby cień polskości na sobie nosiło. Z tych przyczyn Ignacy przymuszonym był do opuszczenia szkół publicznych, lecz w domu gorliwie nad wzbogaceniem umyslu swego pracował, pilnie śledząc w wypadkach politycznych zwrotu na korzyść Polski mogącego wpłynąć zbawiennie. nok 184G zastał go jeszcze zbyt młodym i do czynu nieprzygotowanym, lecz za to 1i r. 11:$48 pospieszył do legionu polskiego na Węgry, i tam raniony w potyczce, wzięty został do niewoli przez Moskali i wydany władzom austryackim. Skazany wskutek tego do kompanii karnej, w drodze na miejsce swego przeznaczenia prowadzony, uszedł do Prus, i tam podając się za poddanego pruskicgo wstąpił do wojska, i dosłużył się stopnia oficera artyleryi. otrzymawszy dymisyę powrócił do domu i od samego początku ostatnich wypadków czynny w nich brał udział. Rozważny i niedowierzający lada komu, był do prowadzenia sprawy rewolucyjnej jedynym. - Organizacya narodowa przeznaczyła go do prowadzenia artyleryi powstańczej, która w województwie Krakowskiem przeciw Moskwie użytą być miała. Wyruszył tedy z oddziałem Miniewskiego 5 maja 1863 r. prowadząc dwa działa na wozach. Na placu boju pod Krzykawką mógł dopiero dobrze obejrzeć armaty i urządzić. Nadspodziewanie jednak znalazł w nich tyle niedostatków, iż się w dniu owym użyć nie dały. Schował więc dziala, a sam stanął w szeregach piechoty, walcząc mężnie i zagrzewając drugich do walki, lecz ugodzony kulą w głowę padł na miejscu. Był to człowiek rzadkich przymiotów i szlachetnego charakteru. Pobożny, skromny a gotowy zawsze do poświęcenia, poczytanym był od każdego, kto się z nim zetknąć miał sposobność, za wzr Polaka i poczciwego człowieka.

Wiktor. Ur. 18.03.1837r., Łętownia pow. Przemyśl. Urzędnik Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń zamieszkały w Krakowie przy ul. Batorego, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był współwłaścicielem dóbr Limanowa, natomiast w czasie powstania został zaprzysiężony jako członek Ławy naród, obwodu Nowosądeckiego i zastępca naczeln. na pow. Skrzydlna, wstąpił do organizującego się oddziału Waligórskiego i na jego rozkaz został przydzielony do przybocznej gwardii Gidów. 6 tygodni był na kwaterze w Łańcucie i dopiero z końcem października przeszli San i przez 6 tygodni przeszli ponad granice w lubelskim. W listopadzie pod Łączkiem podczas odpoczynku zostali napadnięci. Deklarację podpisał 31.03.1892r.

(1837 - 1901), członek Ławy nowosądeckiej, uczestnik kampanii Langiewicza, potem wyprawy Łopackiego jako szef sztabu, a następnie dowódca. Po powstaniu był urzędnikiem Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych, zmarł w Krakowie w czerwcu

(1837-1901), członek Rządu Narodowego w 1863/4 r.

Zm. przed 1919, żona: Maria, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-419

(1842 - ?) wachmistrz kawalerii w partiach Heidenreicha, Komorowskiego, Rochebruna i Ponińskiego, ranny w wyprawie poryckiej Wiśniowskiego (2 XI) Po powstaniu i powrocie z zesłania konduktor kolejowy

konduktor kolei Karola Ludwika, zamieszkały we Lwowie przy ul. Szeptyckich 12. Urodzony 25 marca 1842 r. na Wołyniu, wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, ojciec trojga dzieci. Przed powstaniem pracował jako rządca na Wołyniu. W powstaniu walczył jako wachmistrz w kawalerii. Walczył w oddziałach płk. Komorowskiego, Kruka, Rozbruna, Junoszy i Ponińskiego. Brał udział w potyczkach: Hudcze, Borek, Poryck i wielu innych. Z oddziału Ponińskiego w Hudczu w guberni siedleckiej wzięty do niewoli rosyjskiej i wysłany na Sybir na 4 lata. Ranny pod Poryckiem. Nie miał żadnych dokumentów potwierdzających udział w powstaniu. Powołał się na świadectwo p. Mitka z „Gazety Polskiej” i Franciszka Kurowskiego. Zobowiązał się do wpłacenia regulaminowego wpisowego i składki rocznej. Podanie podpisał 22 marca 1888 r. Został przyjęty na członka czynnego 27 kwietnia 1888r.

ur. na Wołyniu r. 1842, {{rządca}} gosp., służył jako wachmistrz kawał, w oddz. Komorowskiego, Kruka, Rochebruna, Junoszy i Ponińskiego. Walczył pod Kockiem. Poryckiem i Hudczą. Pod Hudczą wzięty do niewoli, został wysłany na Sybir na lat cztery. Ramiy pod Poryckiem. Po powrocie konduktor kolejowy.

gmina/wieś Zambrów, kara: zesłany na Syberię, przestępstwo: za przestępstwa polityczne, data zarządzenia: 27.11.1866

ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863

ur. w r. 1841 w Zubrzyskach na Żmudzi. Studjował prawo na Uniwersytecie Petersburskim, gdy wybuchło powstanie. Walczył pod dowództwem Wisłoucha Feliksa w pow. Wileńskim, lecz wkrótce ciężko zaniemógł od trudów wojennych. Po wyzdrowieniu należał do Rządu Narodowego Polskiego Wydziału Litwy, przechowywał pieczęcie organizacji, rysował plany topograficzne i ułatwiał młodzieży udawanie się do obozu powstańczego. Ścigany przez moskali, uciekł zagranicę. W Berlinie studjował farmację, a następnie jako aptekarz wyjechał do Brazylji.

ppro. (1841) Francja Paryż

Ur. 1839 Węgrzynów, miejscowość w 1923: Krzencice, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-244

ur. w 1844 r. w Rzeszotarach, za udział w powstaniu sądzony.

Urodzony 1837 roku w Kłębowie powiatu Garwolińskiego. Walczył pod dowództwem majora Dawidowicza, Langiewicza r Chmieleńskiego. Walczył jako porucznik. Ranny i leczony w Zagnańsku. Nominację na porucznika uzyskał w dniu 22 lutego 1864 roku od generała Hauke Bossaka, Naczelnika Sił Zbrojnych Województwa Krakowskiego. Żelisławski Józef, b. dyrektor Tow. Akc. Firlej, W powstaniu oficer. Urodzony w 1884 roku we wsi Uher powiatu Chełmskiego. Walczył pod dowództwem Rudzkiego w bitwach pod Chełmem i Fajsławicami. Za męstwo na polu walki, został mianowany oficerem Wojsk Narodowych.

Ur. 1841 Zubrzyszki, miejscowość w 1923: Francja Paryż, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: V-7

(1837 - ?) - mianowany w czerwcu 1863 porucznikiem, być może identyczny z byłym oficerem austriackim, potem oficerem powstańczym, zmarłym 1882 w majątku Kowalowy w Tarnowskiem w wieku lat 53