Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Z Mroczkowskim i Hłaskim walczył w Augustowskim

gmina/wieś Łomża, przestępstwo: był naczelnikiem województwa augustowskiego, data zarządzenia: 24.12.1864

poległ w Augustowskiem 1863 r.

39 lat, zesłany na osadzenie, od 1864 r. przebywał w tomskim okręgu, potem w Tomsku, zmarł nie wiadomo kiedy

poległ w utarczce z Moskalami w Augustowskiem r. 1863.

uczestnictwo w potyczkach: augustowskie: (Kozłowa Ruda 1.04.1863)., Lokajcie 9.04.1863, Jastrzębna 19.04.1863, Czarny Bród 23.04.1863, wileńskie: (Polimsza 19.05.1863)., augustowskie: (Kadysz 21.05.1863)

pułkownik

1808-1868, urodził się w miejscowości Sytki. Zaciągnął się do armii w 1825r., a 3.09.1831r. został mianowany porucznikiem. Przeszedł do Prus i został internowany w Malborku. Złożył przysięgę na wierność carowi, jednak zdecydował się na emigrację. We Francji został członkiem Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, a następnie przystąpił do Zjednoczenia. Wziął udział w wydarzeniach Wiosny Ludów. W 1848r. udał się do Krakowa i był organizatorem siły zbrojnej w Rzeszowskiem. Znów udał się na emigrację. Przybył do kraju, aby wziąć udział w powstaniu styczniowym. W kwietniu 1863r. przybył w Augustowskie jako świeżo mianowany pułkownik, obejmując dowództwo nad oddziałem Kamińskiego oraz został naczelnikiem wojennym województwa augustowskiego. Oddział pod jego dowództwem walczył z Rosjanami pod Lokajciami, a następnie udał się na południe do lasów sztabińskich, gdzie połączył się z K. Ramotowskim Wawrem. Po drodze oddział stoczył kilka potyczek i w końcu został rozbity. Po tym niepowodzeniu Andruszkiewicz zrzekł się bezpośredniego dowodzenia oddziałem, zatrzymał natomiast dowództwo nad całością sił zbrojnych województwa augustowskiego, z kwaterą przy oddziale Wawra. Nad resztką swojej partii przekazał dowództwo kpt. Władysławowi Brandtowi, który zbiegł świeżo z wojska rosyjskiego i po krótkiej kampanii w Grodzieńskiem przeszedł w Augustowskie . Wraz z Wawrem walczył w niektórych bitwach i potyczkach. We wrześniu 1863r. został urlopowany ze względu na zły stan zdrowia, wyjechał do Krakowa, a następnie do Turcji i Paryża, gdzie zmarł 8.12.1868r.

urodził się w augustowskim i był naczelnikiem siły zbrojnej tego województwa, w randze pułkownika wyruszył w kwietniu 1863 r. na czele powstańców na spotkanie Moskali. Poprzednio połączył się z byłym kapitanem dwunastej kompanii kotromskiego pułku piechoty Kulczyckim, który nie chcąc strzelać, w dniu 8 kwietnia 1861 r. na bezbronnych braci, podał sie do dymisji, przystąpił do organizacji, jako naczelnik stacji w Grodnie, urządził warsztat ślusarski na stacji Łapach, gdzie naprawiano broń, osadzano kozy i sporządzano groby oblane, a następnie zwerbowawszy robotników wyruszył osobnym pociągiem pod rozkazy Andruszkiewicza. W lesie Poligwajcie przyszło do spotkania z ruchomą kolumną podpułkownika Karpowa. Zaciętą i krwawą z obu stron była bitwa. Andruszkiewicz poległ na miejscu. Kulczycki popadł w niewolę i został zabity przez żołdaków. pozbawiony komendy powstańcy ulegli przemocy, a były oficer z 1831 r. objął dowództwo nad siłami województwa augustowskiego.

Córka Wincenty, szlachcianka z kowieńskiej gub. 13 lat. Wysłana do aresztu do Franciszkanów wraz z młodszymi siostrami: Marianną (3 lata) i Franciszką (2 lata). Dalsze losy nieznane.

Ur. 1842 Olwicil, zm. przed 1919, żona: Izabela, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: X-1

powstaniec 1863, poch. Warszawa - Powązki Wojskowe

uwięziony w Kownie

Urodzony w 1808 roku Sytkach. W 1825 roku wstąpił jako żołnierz do 4ppl. W powstaniu dosłużył się stopnia porucznika. 05.101831 roku przeszedł z korpusem Rybińskiego do Prus. Internowany w Malborku. 09.02.1832 stawił się przed Komisja Rządową Wojny i ponowił przysięgę wierności carowi. Zdecydował się jednak na emigrację, zapewne z obawy przed aresztowaniem za udział w Nocy Listopadowej. We Francji pracował jako konduktor przy regulacji Sekwany, a później konduktor dróg i mostów. Wziął udział w powstaniu styczniowym. Jako dowódca oddziału walczył pod Sapieżyszkami, Balwierzyszkami i Giedziami. Później mianowany naczelnikiem wojennym województwa augustowskiego. Dłuższy czas przebywa w rejonie Grząd nadzorując tworzenie powstańczych oddziałów. 09.1863 roku opuszcza pole walki i udaje się ponownie na emigrację. Umiera 08.12.1868 roku w Paryżu. Pochowany został na cmentarzu Per-Lachaise.

Weteran powstania 1863r., żył lat 93, zm. 18 lipca 1929 roku, pochowany na cmentarzu parafialnym w Choroszczy.

23 lata w 1867 r., ziemianin Mińskiej gub., zesłany pr. bez pozbawienia praw na zamieszkanie, przebywał w tobolskim, w 1868 r. wyjechał w Nowgorodskuju gub.

77-letnia mieszczanka z Grodzieńszczyzny (białostockie). Skazana za ukrywanie syna Karola po powrocie z powstania. 1.8.1864 skazana na wysłanie do Moskwy na dalsze zarządzenie.

Siemienow, mężcz. 37 lat na 1868 r., mieszkaniec kowieńskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1866 r. przebywał w tomskiej guberni Kainskom okręgu, kriesćjańskiie raboty, rodziny nie posiadał

45-letnia szlachcianka z kowieńskiej guberni (Wołk.). Powód skazania nieznany. Wysłana do aresztu u Misjonarzy. Jej córki (Benedykta, Marianna i Franciszka) do Franciszkanów. Dalsze losy nieznane.

uczestnik powstania, notowany: powiat święciański

Proboszcz z Krzemienicy. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Archidiecezji Warszawskiej.