Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Dnia 16-go bm przeniósł się do wieczności jeden ze szczupłej już garstki wojowników z roku 1831 i następnych lat, śp. Andrzej Białkowski. Za długo musielibyśmy się rozpisywać chcąc wyliczać wszystkie jego przejścia w życiu i podnieść zalety, jakiemi się odznaczał, tak na wojence, jak i w prywatnem życiu. nie możemy jednakże pominąć aby choć krótki wspomnieniem nie uczcicć pamięci zgasłego w cichości Rodaka. Andrzej Białkowski vel Szelest urodził się na Wołyniu roku 1810. Ukończywszy potrzebne do swego zawodu szkoły zajmował sią aż do 1830 roku gospodarstwem u krewnych i w tymże roku wstąpił do organizującego się tamże pułku Olizara, w którego szeregach brał udział w kilku potyczkach. Następnie przydzielony został do 2go pułku ułanów i walczył pod dowództwem Dwernickiego, po zajęciu Warszawy przeszedł do Galicji wstąpiwszy do ułanów-ochotników. Po rozproszeniu pułku w lat trzy należał do ruchu partyi kolbuszowskiej, za co został wydany przez Austryjaków Moskwie i we Włodziemierzu przez 4 lata siedział więzieniu. Po uwolnieniu znowu należał do organizacji Konarskiego, za co znowu został oddany w proste sołdaty i pozbawiony praw i rangi na lat 15. Po wysłużeniu w roku 1856 w wojsku wrócił na ziemię rodzinną i pełnił obowiązki prywatnego oficjalisty. W roku 1863 walczył w powstaniu przeciwko Moskwie, jako porucznik w oddziale Rudzkiego, gdzie się odznaczył jako dzielny żołnierz i dobry kolega a czyny jego dadzą się skreślić w słowach: "Miał serce złote, charakter ze stali" Wzięty w tymże roku do niewoli jako Roman Szelest (rodem z Galicji) skazany został na 8 lat do robót katorżnych w Syberyji, zkąd powróciwszy złamany na siłach walką, więzieniem i tyloletnim tułactwem, znalazł niestety i za powrotem straszną tylko przed sobą walkę o byt. Zostawał też przeważnie na łasce kolegów i towarzyszów niedoli, a przed śmiercią znalazł na kilka lat stały przytułek u Pana S. kolegi z Syberyji. Potrzebując jednak ciągłej opieki lekarza, umieszczony został przez Szan. Komitet Opieki Weteranów w Szpitalu św. Łazarza, gdzie życie swoje szlachetnego poświęcenia, zaparcia się siebie i swej przeszłości dla idei narodowej zakończył. Spokój jego duszy!

pseud. Roman Szelest. Rodem z Wołynia. Zaprzyjaźnił się z Tytusem Trzecieskim. Po wydarzeniach w Powstaniu Listopadowym skazany na 1000 uderzeń pałką i 28 lat wojskowej służby na Kaukazie z wyrokiem "do śmierci szeregowy". Wrócił po 25 latach w 1858r. W Powstaniu Styczniowym dowódca 3-ciej kompanii tzw "Ptaszników" w oddziale Ruckiego. Jego oddział uzbrojony był w dubeltówki. Wzrostu małego, oczu czarnych przenikliwych z wielkimi od ucha do ucha zawiesistymi szpakowatymi wąsami. Trzymał się na uboczu, unikał gwaru i towarzystwa, przesiadywał długie godziny na jednym miejscu. Pojmany 24.8 biorąc udział w bitwie połączonych oddziałów Ruckiego, Wierzbińskiego i Krysińskiego, pod dowództwem Kruka pod Fajsławicami. Więziony w Lublinie i cytadeli Warszawskiej. Zesłany wrócił po paru latach. Słynął z tego że nie jeździł koleją tylko całą Galicję przemierzał piechotą. Utrzymywał się z produkcji glinianych fajeczek. Zmarł w Krakowie w 1883 i tam pochowany.

Z Tarnowa. Medycynier, stanu wolnego, 30 lat. W kwietniu 1864 roku skazany przez sąd wojenny w Tarnowie na za przestępstwa przeciw publicznym zarządzeniom (zapewne w związku z powstaniem). Areszt śledczy przeliczono na kare.

Ur. 1839 Dąbrowa, miejscowość w 1923: Inowrocław, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-3

syn Jana, Rolnik

Ur. 1846 Brody, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VI-7

informacja taka sama jak rekord nr 23943

krawiec z Krakowa, zmarł 24 Czerwca 1865 r. w El-Gujar przy kanale Suezkim. Pozostawił testament dla prawnych spadkobierców, którzyby się ogłosili do dnia 25go Marca 1866 r.

Szlachcic guberni augustowskiej. Zapewne brat Władysława. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

uczestnictwo w potyczkach: augustowskie: Kadysz 21.05.1863

informacja taka sama jak rekord nr 33676

lat 21, nauki pobierał w Wilnie, służył w wojsku rossyjs. lat 2, później w powstaniu podporucznik p. o. dowódzcy karabinierów, na placu boju wzięty do niewoli i wysłany na Syberyą. Podług wieści w drodze uderzony kolbą w głowę, na drugi dzień zmarł.

Szlachcic guberni augustowskiej - zapewne brat Wiktora. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.