Powstanie Styczniowe - uczestnicy

kowal, uczestnik oddziału Marcina Borelowskiego "Lelewela", poległ w bitwie pod Józefowem

Żołnierz Drugiego Dywizjonu (prawd. kosynierów). Pluton Trzeci, sekcja druga. 10.2.1863 na liście w obozie w Ojcowie.

(1800, 1809, 1821-1897)Szlachcic z pow. Wiłkomirskiego gub. kowieńskiej. Wg niepotwierdzonych inf. A. Jastrzębskiego J. K. przyjaźnił się w Wilnie z Mickiewiczem, Zanem i Czeczotem. W 1823 r. wraz z innymi filaretami został skazany na służbę w wojsku ros. na Kaukazie. W 1831 r. za udział w powstaniu zesłano go na Syberię, z której powrócił w 1857 r. W kraju pracował krótko — był dzierżawcą majątku, ponieważ już w 1863 r. przyłączył się do partii, w której walczyli uczniowie ze szkoły w Hory-Horkach. Skazany został ponownie na syberyjską katorgę — 6 lub 4 lata, którą odbywał w Aleksandrowsku pod Irkuckiem. Na osiedleniu pracował ciężko fizycznie przy produkcji smoły i dziegciu w gm. Idyńskiej pow. bałagańskiego gub. irkuckiej. W 1871 r. odzyskał prawa stanu. Nie chciał przyjąć proponowanej przez kolegów pomocy, przeciwnie, sam mimo podeszłego wieku pomagał innym. Otaczał go powszechny szacunek. Ostatni rok przed śmiercią spędził wśród kolegów współwygnańców we wsi Ulej, niedaleko Bałagańska. Pochowany został nad Angarą naprzeciw Bałagańska, a na jego grobie położono kamień z napisem: „Tu spoczywają zwłoki śp. Janusza Kossakowskiego z Kowieńskiego, kolega A. Mickiewicza, T. Zana i]. Czeczota, urn. 1897. 21. VIII w U leju - Ojczyznę i prawdę miłował więcej niż siebie samego".

syn hr. Ludwika i Urszuli z Dyrmontów; ur. 20 lipca 1842 r. w majątku Józefowie, zm. 29 listopada (11 grudnia) 1889 r. w Rydze, skutkiem amputacji nogi. Wychowanie pobierał w instytucie szlacheckim wileńskim, który ukończył w 17-tym roku życia, następnie (r. 1858) udał się do Moskwy na studja prawne, lecz po dwuletnim tutaj pobycie udał się do Paryża i wstąpił do szkoły wojskowej. Był tu wszakże krótko i przed powstaniem przybył do kraju. W powstaniu wziął czynny udział zrazu w Wilnie, następnie w partji Sierakowskiego, jako jego adjutant. Do partii, według własnoręcznej notatki, wyszedł z maj. Marciniszki d. 4 kwietnia. Gdy Sierakowski raniony został w bitwie pod Gudziszkami w okolicach Birż (14 kwietnia st. st), Kossakowski uniósł go na rękach z pola bitwy; następnie wraz z Sierakowskim został ujęty w Skrobiszkach (28 kwietnia) i przywieziony do Wilna. Tu skazany został na karę śmierci; lecz za usilnem staraniem rodziny, powołującej się na jego niepełnoletność, otrzymał złagodzenie wyroku do. 8 lat katorgi i zesłanie. 29 czerwca wysłany z Wilna — przebywał w ciągu lat ośmiu na Syberji, zrazu, w ciągu lat trzech, w katordze w Pk>trowsku( do czerwca 1865 r.) i gdzieindziej, później na osiedleniu (przeważnie w Siewakowie, gdzie przebywał ze swym dawnym opiekunem Edwardem hr. Czapskim). Mani-iesty pozwoliły mu przenieść się do Rosji europejskiej (do Penmu i do Tambowa) — wreszcie (r. 1871) do Warszawy.-Następnie osiadł w dobrach Marciniszki, które,, należąc do for-. tuny jeszcze nie podzielonej, 'nie uległy konfiskacie. Tu oddał się wytrwałej pracy na roli, zyskując ogólną opinję nieposzlakowanej prawości i zaufanie bez granic. Ożeniony był z Ludwiką z Woyniłłowiczów, której szczegóły powyższe zawdzięczamy.