Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Laskowski

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy
Wyniki wyszukiwania. Ilość: 79
Strona z 2 Następna >
Hieronim Laskowski
Hieronim Karol Laskowski h. Dąbrowa[4]. Ur. 25.10.1843 Czysta Dębina, zm. 25.6.1916. Syn Hieronima i Marii Wojewódzkiej, h. Abdank. Miał 6 rodzeństwa, z których Józef i Władysław także byli powstańcami.Ojciec był właścicielem Konstantynówki, Bereścia, dzierżawcą Bohutycz, Czystej Dębiny, , Wieprzowego Jeziora, urzędnikiem leśnym we wsi Lipie w woj. lubelskim.[9] Uczył się w szkoła lubelskich[2], w gimnazjum w oddziale matematycznym[7][9]W Powstaniu początkowo pracował w policji powstańczej w Lublinie, a następnie walczył w partii Marcin Borelowskiego "Lelewela". Był porucznikiem piecho­ty. Brał udział w Brał udział w potyczkach pod Krasnobrodem, Borowcem i Józefowem. Uwięziony przez wła­dze austriackie w Naroluam, potem w Iglawie na Morawach. Wyemigrował do Włoch, Francji uciekając przed zsyłką. W latach 1864-67 był studentem Ecole Superieure Polonaise w Paryżu, zakończenie której uwiecznił zaświadczeniem z 1.10.1867 wydanym przez ks. Władysława Czartoryskiego.[7] W 1867 dotarł do Brazylii i Argen­tyny.[5] Po powrocie w 1879[7] konduktor dróg krajowych, zamieszkały w Śniatyniu, Dynowie[2] i Tarnowie[9]W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż jest wyznania rzymskokatolickiego, żonaty i ojcem 5 dzieci. Powołał się na świadectwo towarzysza broni w tychże potyczkach, Władysława Szyszkowskiego z Rozwadowa, oraz Antoniego Żukowskiego z Zaleszczyk i Władysława Zawadzkiego ze Lwowa. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego i składki rocznej w wysokości 3 złotych. Oświadczenie podpisał w Śniatynie 22.5.1888[2]. Liczba wykazu weteranów VI-61.[1] Pochowany na starym cmentarzu w Tarnowie, w kwaterze powstańców 1863 r., później przeniesiony do rodzinnego grobowca Dąbrowa Laskowskich[7] kw. XVII-6[4]Żona: Anna SaballDzieci: Maria Marcedes, Ryszard Hieronim, Zygmunta Wanda, Hieronim, Kazimiera Marcelina[8]Genealogia rodziny Laskowskich
Ignacy Laskowski
Ignacy Laskowski z Laskowa herbu Korab (14 V 1816 – 10 X 1879) dymisjonowany asesor kolegialny. Syn Jacka (porucznika armii rosyjskiej w stanie spoczynku) i Joanny z Orzeszków. Urodzony w majątku Derewna (powiat kobryński). Ukończył gimnazjum w Świsłoczy. W latach 1836-1863 urzędnik ziemski. Rozpoczął karierę od stanowiska pisarza I kategorii w Komisji Kontroli Grodzieńskiego Ziemskiego Zgromadzenia Deputowanych. W następnych latach pełnił funkcje: deputowanego, egzekutora, kuratora rezerw rolniczych powiatu wołkowyskiego, ławnika Grodzieńskiego Sądu Karnego, rozjemcy ziemskiego (powiatowego i gubernialnego), awansując na kolejne stopnie w urzędniczej hierarchii Imperium Rosyjskiego. W 1856 r. odznaczony brązowym medalem na „Andrzejewskiej wstędze”.Według tradycji rodzinnej wziął udział w powstaniu „z bronią w ręku”, niektórzy potomkowie uważali (wnuczęta - Olga i Franciszek Laskowscy), że był nawet dowódcą własnej „partii”; prawdopodobnie jednak był „tylko” członkiem powstańczych struktur cywilnych powiatu wołkowyskiego. Zadenuncjowany i aresztowany pod koniec 1863 r. W 1864 na podstawie dowodów zgromadzonych przez Wołkowyską Komisję Wojenno-Śledczą skazany na dożywotnie zesłanie do guberni Tobolskiej i sekwestr rodzinnego majątku. W 1867 r. został objęty amnestią jednak bez prawa przebywania na terenie Guberni Grodzieńskiej. W tym samym roku został zmuszony do sprzedaży odziedziczonego po ojcu majątku Jatwiesk w powiecie wołkowyskim, pułkownikowi armii rosyjskiej Aleksandrowi Bułharynowi i jego żonie - Oldze z domu Brosse za sumę 36.500 rubli (Akt nr 1193 cz. VI z 27 XI 1867). Zamieszkał w Warszawie (adres z 1872 r. – ul Ciepła), utrzymując się z prowadzenia spraw majątkowych zaprzyjaźnionych ziemian.Zmarł w majątku Oszywki w powiecie wołkowyskim (należącym do swego brata Wincentego Laskowskiego) . Pochowany na cmentarzu w Świsłoczy (grób nie zachował się).
Strona z 2 Następna >