Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Pluciński

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 17

patrz: Plutyński

Antoni Pluciński

Ur. 1841, miejscowość w 1923: Kraków, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-793

Antoni Pluciński

ppro. (1840) Powidz

Apolinary Pluciński

Zm. 1.8.1883 Paryż w wieku 54 lat.

Franciszek Pluciński

Ur. 1840 Ociąż, miejscowość w 1923: Powidz, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-874

Franciszek Pluciński

ppro. (1848) Wojnicz

Józef Pluciński

dzierżawca Konojadu. Oskarżony w wielkim procesie politycznym, rozpoczętym 7.7.1864 przed Trybunałem w Berlinie dla 149 powstańców.

Leopold Pluciński

wieku lat 35, emigrant, po powrocie do kraju naczelnik stacyi Warszawa na drodze żelaznej Warszawsko-Petersburgskiej, z pierwszą chwilą powstania należał do zniszczenia kolei żelaznej od Warszawy do Łap, poczem zaciągnął się do oddziału Zameczka, a ztąd do oddziału Mystkowskiego, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13go Maja 1863 r. (Czas Nr. 125 i 128) Podług innych pod Małkinią, pozostawił żonę.

Leopold Pluciński

urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 33. maja 1863 r.

Mateusz Pluciński

duchowny katolicki, zesłaniec miejsce wysyłki: lubelska, miejsce zsyłki: irkucka, 8 lat katorgi, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Michał Pluciński

Ur. 1841 ( 1848 ) Iwkowo, miejscowość w 1923: Wojnicz, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-64

Michał Pluciński

ppro. (1841) Kraków

Michał Pluciński

dr., ur. r. 1841 w Kryszkach, student uuiw. w Kijowie, należał do gminy litewskiej i organiz. Rusi, i służył jako szeregowiec w oddz. Rozalowieckim. Brał udział w potyczce, a raczej w obławie, urządzonej przez włościan wiosek okolicznych na stepach Rozalówki. Oddział około 100 ludzi liczący, otoczony był kilkutysięcznym tłumem, uzbrojonym w spisy, kosy, widły, cepy etc. W myśl rozkazu Komitetu centralnego, zachowali się otoczeni biernie w obec ludu. walcząc tylko przemowami i "złotemi bramotami". Zmasakrowani i powiązani przez tenże lud, oddani w ręce wojska, zostali odstawieni do Kijowa. W fortecy kijowskiej przebywał Pluciński 15 miesięcy, następnie na Sybirze lat 5 jako posileniec. W roku 1869 powrócił do kraju i zajął posadę prymaryusza zakładu obłąkanych w Kulparkowie.

Michał Pluciński

pruski poddany, mieszkał w Białej Cerkwi

Michał Pluciński

Dr., prymariusz w Zakładzie Krajowym dla Obłąkanych w Kulparkowie, Zamieszkały – Kulparków, Zakład dla Obłąkanych, poczta Lwów. Urodzony 3 marca 1841 r. w Krynkach na Rusi, pow. Brzesko Litewskie. Wyznania rzymskokatolickiego, stanu wolnego. Ojciec Teodor pochodził z Wlk. Księstwa Poznańskiego ze wsi Gorzewo, pow. wągrowiecki. Po stratach majątkowych, osierocony przeszedł do Kongresówki, następnie w Grodzieńskie, a ostatnie 40 lat przebywał w Białocerkwi (gubernia kijowska) jako kontroler generalny dóbr hr. Branickich. Ojciec nie żyje od 15 lat. Matka – Maria z Wiesiołkowskich, Litwinka, „mieszka przy nim”. Przed powstaniem uczęszczał na wydział fizyczno-matematyczny w Uniwersytecie Kijowskim. W 1861 i 1862 r. należał do gminy litewskiej i do organizacji na Rusi. W powstaniu brał udział jako szeregowiec w formujących się oddziałach w okolicach Białocerkwi (na Ukrainie). Walczył w oddziale tzw. Rozalowieckim. Brał udział „w potyczce a raczej obławie urządzonej przez włościan wiosek okolicznych na stepach Rozalówki (pow. wasilkowski, gub. Kijowska). Oddział około 100 ludzi liczący otoczony był kilkutysięcznym tłumem wieśniaczym, uzbrojonym w spisy, kosy, widły i cepy. W myśl rozkazu Centralnego Komitetu zachowali się biernie wobec ludu, walcząc tylko przemowami i „złotemi hromotami”. Następnie zmasakrowani i powiązani przez tenże lud, oddani w ręce wojska, odstawieni do fortecy kijowskiej via Jankówka, Wasilk. W fortecy kijowskiej przebywał 15 miesięcy (w prazorawskiej baszcie, w Reducie nr 1, w Siewiernej baszcie, w Kopanjerze nr II i znów w prazorawskiej baszcie). Na Syberyi był około 5 lat jako posieleniec w gubernyi Jenisiejskiej, kańskiego okręgu we wsi Mikołajewskoje, Migrini itd. W r. 1869 powrócił za amnestiją jako pruski poddany”. Nie posiadał żadnych dokumentów. Powołał się na świadectwo pana Władysława Kozłowskiego (z Żytomierza), publicystę i literata, zamieszkałego w tym czasie we Lwowie, oraz na Marcina Szulc de Szulec (Berdyczowianina), obecnie aptekarza w Łańcucie, z którym wracał z Syberii i z którym przez dłuższy czas przebywał w tej samej miejscowości (moja uwaga: w Łańcucie?). Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego i składki rocznej – 4 złotych. Oświadczenie podpisał w Kulparkowie 28 kwietnia 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 8 maja 1888r.

Michał Pluciński

Urodzony 3/III 1841 r. w Krynkach obok Brześcia n./B. Do powstania poszedł jako student Uniwersytetu w Kijowie, gdzie był na wydziale matematyczno-przyrodniczym. Pluciński należał do partii pod dowództwem Święcickiego, młodego oficera korpusu kadetów w Kijowie, który zebrał przeszło stu-kilkudziesięciu studentów i uczniów oraz innej młodzieży z Kijowa. Partia ta otoczona przez uzbrojone tłumy chłopskie pod folwarkiem Rozalówka, została rozbita i zmasakrowana. Kilkudziesięciu ludzi padło, reszta została związana i dostarczona wojskom rosyjskim. Pluciński wraz z innymi został uwięziony i odstawiony do Kijowa, gdzie przebywał w więzieniu około 15 miesięcy. Skazany na zesłanie na Syberię do gub. Jenisejskiej, był tam do roku 1868. Po powrocie z zesłania uzyskał dyplom doktora wszechnauk lekarskich na Uniwersytecie w Krakowie. Pracował jako lekarz-ordynator zakładu w Kulparkowie, poczem przeszedł na emeryturę. Ostatnio zamieszkiwał w Krakowie. Odznaczony Krzyżem Walecznych po raz pierwszy.

Michał Kazimierz Pluciński

Ur. 1841 – zm. 1926, dr med. Powstaniec 1863r. Pochowany Warszawa, Powązki - kwatera 257, rząd 5, miejsce 5.