Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Oskarżony o udział na zamach na namiestnika Berga. Skazany na 20 lat w kopalniach syberyjskich.

udział w potyczkach: zob. Szmyt Łucyan Dr

Został zamordowany przez Kozaków w majątku Biała koło Kalisza w 1863 roku.

Nekrolog: "Schmidt był skazana na śmierć przez powieszenie po zamachu na hrabiego Berga. Tylko szczęśliwym zbiegiem okoliczności ocalał. Wyrok nie został wykonany. Za zamach mieli być powieszeni Landowski, Krasucki i Schmidt. Wyprowadzono ich z cytadeli i podwieziono do miejsca kaźni. Zaczęto egzekucję. Krasuckiego powieszono. Kiedy Schmidtowi nakładano śmiertelną koszulę, zrobił się szmer, bo zauważono pędzącego na koniu galopem oficera. Wiózł on wiadomość od cara o zamianie kary śmierci na dwudziestoletnią katorgę dla Landowskiego i Schmidta. Matka Landowskiego, dzięki dobrym stosunkom z otoczeniem cara Aleksandra II, wyjednała dla syna amnestię. Hrabia Berg ułaskawił z własnej inicjatywy Schmidta. Po ułaskawieniu pracował w kopalniach Nerczyńskich"

(1837-1917) aptekarz z Krążka

prowizor z apteki Karpińskiego, po wstąpieniu do organizacji rewolucyjnej, zbierał podatki na cele powstania i był zarządzają cym zakładami chemicznemi Rządu Narodowego. W tym charakterze brał on udział w zamachu, dokonanym na życie namiestnika hr. Berga, gdyż przechowywał u siebie bomby Orsiniego i płyn fosforyczny, który podczas zamachu był rozlany z okien pałacu hr. Zamojskiego. Z polecenia naczelnika policji powstańczej Jana Karłowicza Schmidt zamawiał maszyny piekielne i granaty ręczne, mające służyć do dokonywania za machów na osoby stojące na czele władz moskiewskich w Polsce, oraz do walki z wojskiem moskiewskiem w chwili wybuchu powstania ogólnego. Maszyny te piekielne wraz z inną bronią żandarmów powstańczych, t, z w. sztyletników, zamurował Schmidt w piwnicy domu Ekkerta, gdzie mieszkał i był rządcą. Schmidt również nabył i przechowywał butelki z fosforem, przeznaczone do podpalam W październiku 1863 r. przygotował wraz z Boryskiem, absolwentem Akademji Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, t. zw, popularnie w organizacji powstańczej ,,Kakodyl“ — truciznę, przeznaczoną do zgładzania zdrajców Narodu. Schmidt przechowywał również mundury dla powstańców i zapasy druków oraz odezw rewolucyjnych. Moskiewski audytorjat połowy w dniu 13 sierpnia 1864 r. skazał Schmidta na śmierć przez powieszenie. Namiestnik Berg wyrok w dniu 15 sierpnia tegoż roku zatwierdził i polecił go wykonać dnia 17 sierpnia o godz. 10-ej rano na stokach Cytadeli Warszawskiej. Lecz tegoż dnia Berg zmienił swoją decyzję i postanowił, aby po dokonaniu nad skazańcem obrzędu kary śmierci i podprowadzeniu go pod szubienicę, ogłosić mu, że życie ma darowane, a następnie zesłać go na dwadzieścia lat do katorgi na Sybir, Tak się też i stało.

W kilka dni po zgonie Traugutta, gdy na stokach cytadeli warszawskiej wznoszono nowe szubienic dla trzech skazanych, z których dwóch z rusztowania miało pójść na Sybir, dysponował jednego z mających być ocalonymi (Antoni Schmidt z Warszawy), tenże sam kapłan (o. Serafin kapucyn), który Trauguttowi towarzyszył w ostatnich chwilach pod szubienicą. Otóż ów kapłan, dysponując śmierć swego penitetna, jako wzór prawdziwie chrześcijańskiego zgonu, stawił mu naprzód bohaterów, ginących dla imienia Chrystusowego na arenie pogańskiego świata, a obok nich podniósł Romualda Tragutta. To imię musiało być wzorem, źródłem odwagi, przykładem wzniosłym dla skazanego. Gdy wreszcie egzekucja rozpoczęta nie została dokonaną i skazany zdjął śmiertelną koszulę i zstąpił z rusztowania, wówczas kapłan uradowany darował mu krucyfix z którym w dłoni Traugutt umierał ... "Nic cenniejszego dać ci nie mógłbym, mój synu, nad tę pamiątkę po owym mężu prawdziwie świętym..." mówił kapłan odchodzącemu spod szubienic. (...) Krzyż ten darował mi Schmidt na Syberii, ja zaś odesłałem ową cenną pamiątkę wdowie po dyktatorze. Co się stało z tą rodzinną pamiątką - nie wiem.

z Kołomyi, 17 lat, pomocnik przy gospodarstwie, sądzony przez sąd wojenny w Stanisławowie za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, uwolniony z braku dowodów

wieku lat 18, urodzony w Białymstoku, uczeń klasy 7 w gimnazyum tamtejszem, służył jako żołnierz kawaleryi w oddziale Kobylińskiego, poległ w bitwie pod Siódemkami w powiecie Łomżyńskim w dniu 24 Lipca 1863 roku. Podług innych poległ w bitwie w Piekutach w powiecie Bialskim.

urodzony w Białymstoku, uczeń gimnazjum, służył w oddziale Kobylińskiego

kwatermistrz olkuski, zolniony ze służby za czynne zaangażowanie w sprawy powstańcze

Zm. przed 1919, żona: Bronisława, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-390

Z Żurak, lat 26, rz-kat, żonaty, czeladnik kowalski. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Stanisławowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej (za udanie się do powstania), skazany na 1 miesiąc więzienia.

Podporucznik, weteran, 22 stycznia 1929 zamieszkały we Lwowie

ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości z mieczami za udział w Powstaniu 1863

lekarz z Poznańskiego, służył jako adjutant w udziale pułkownika Michała Zielińskiego, poległ w bitwie pod m. Strykowem, dnia 24 Września 1863 r. Imionospis podaje, że pod Ślesinem. (Dz. Poz. Nr. 236, w Nr. zaś 263 podaje, że imię mu było Jan).

ur. r. 1843 w Chrzanowie, uczeń, służył jako szereg, w oddz. G-rylińskiego i Rębajły. Walczył pod Oksą, Ociesękami itp. Po powst. leśniczy.

Ur. 1843r., Chrzanów. Kuśnierz z Chrzanowa, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem, natomiast w czasie powstania służył w oddziale Grelińskiego. Był w bitwie pod Oksą. Następnie pod Rosenbergiem w Hutach i pod Ocisękami pod Rębajłą. Deklarację podpisał 23.01.1893r.

ur. w r. 1844 w Tarnopolu, pracował w organizacyi w Tarnopolskiem i działał szczególnie w łączności z organizacyą w Horodyszczu. Znaczne usługi położył w ułatwieniu pracy Frankowskiego na Podolu. Po powstaniu był adwokatem w Tarnopolu, gbzie umarł w r. 1900