Powstanie Styczniowe - uczestnicy

działała w Galicji, szerząc wśród ludu patriotyzm i umiłowanie wiary ojców, po upadku powstania na emigracji w Paryżu aby uniknąć prześladowania ze strony władz austriackich

We Lwowie, jedna z uczestniczek Klaudynek (Stowarzyszenia im Klaudyny Potockiej), krzewiących tożsamość polską i niosącą pomoc powstańcom i weteranom.

zm. 1863.05.10, Ignacewo pod Lubstowem, poległ pod Ignacewem, major i szef sztabu, też nr 135

Major i szef sztabu Strzelecki padł pod Ignacewem (nr 135 - 17/VI.)

udział w potyczkach: zob. Zambrzycki-Strzelecki Ignacy

podporucznik z oddziału Turna, poległ pod Ignacewem 8 maja 1863 r.

major, poległ w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863 r.

Powstaniec z 1863 r., jubiler, zamieszkały wSudołku, poczta Proszowice. Żona: Zofia. Syn: Antoni Leon ur. 19.4.1870 Lwów, student UJ

Ur. 1847, miejscowość w 1923: Stara-Wieś, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-325

ppro. (1847)Stara Wieś

szlachcic kowieńskiej prowincji

Syn Wincentego, mężcz. mieszkaniec kowieńskiej guberni, zesłany na służbę wojskową, służył wo II liniowym bat., potem 1868 r. zwolniony so służby

Podleśny, leśnictwa rządowego Iłża., straż: WierzbnikW okresie powstania aresztowany przez władze carskie, co prawd. miało związek ze wspieraniem działań powstańczych.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

gmina/wieś Zambrów, przestępstwo: był w bandzie Jasińskiego, data zarządzenia: 14.03.1865

zm, 16 1 V 1884, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

powstaniec styczniowy, ranny w bitwach pod wsią Kluski, przebywał na leczeniu w dworze ziemiańskim we wsi Parzymiechy.

Handlowiec

major Michał Strzelecki.[...]Tutaj dowodzenie przejął szef sztabu major Michał Strzelecki, podczas gdy Taczanowski nadal kierował obroną zagrożonych skrzydeł i tyłów swojej partii. [...] Taczanowski próbował zebrać do kontrnatarcia kosynierów, ale jazda rosyjska odcięła tę grupę od sił głównych i wyszła na tyły zasadniczej linii obrony. Taczanowski na czele grupki kawalerzystów przedzierał się przez okrążenie rosyjskie w kierunku lasów, ciągnących się do jeziora ślesińskiego. Część Polaków, z sił broniących uprzednio flanki, broniła się z pełną determinacją w przystosowanych do obrony chałupach Ignacewa. Z równą zaciekłością i poświęceniem atakowali ich, czołgający się i biegnący skokami, piechurzy rosyjscy. Dotarłszy bezpośrednio do chałup, mając przy sobie łatwopalne materiały, podpalili je. Kilkunastu powstańcom udało się uciec, ponad dwudziestu zginęło w płomieniach. To załamało południową flankę głównej linii obrony polskiej; konsekwencją tego był zamęt w reszcie sił polskich. Major Strzelecki z rezerw strzelców i kosynierów starał się zmontować przeciwuderzenie. A gdy najpierw w walce zginął dowódca kosynierów, a następnie ranny został dowódca strzelców podrywający swych ludzi do boju i ta próba zatrzymania powodzenia rosyjskiego skończyła się rozsypką powstańców. Resztki partii walczyły jeszcze pod lasem, skupione przy Strzeleckim i hr. Janie Działyńskim. Ci zdecydowali się rozdzielić ludzi na dwie kolumny odwrotowe. Kolumna pod Działyńskim, która przebijała się i pomaszerowała na południowy zachód; udało się szczęśliwie, podobnie jak oddziałkowi jazdy z Taczanowskim, ujść z pola walki. Natomiast kolumna Strzeleckiego przebijając się na zachód, gdy wyszła na drogę ślesińską, została otoczona. Strzelecki w walce poległ z częścią podkomendnych, reszta dostała się do niewoli. Bitwa ignacewska 8 maja 1863 r. trwała ok. czterech i pół godziny i należy do najbardziej zaciętych bojów powstania styczniowego.

syn Fabiana, chłop z Guberni Podolskiej, mieszkaniec powiatu berdyczowskiego

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 17.04.1863, Pyzdry 29.04.1863, Ignacew 8.05.1863 poległ

Major i szef sztabu generała Taczanowskiego, począwszy od Pyzdr aż pod Ignacewo, gdzie poległ śmiercią walecznych, pochodził z Galicyi i był synem Kaźmierza i Maryi z Korczyńskich, dzierżawców Kliszowa pod Mielcem. Ukończywszy szkoły w Tarnowie, wstąpił do wojska austryackiego i wkrótce dla swych niezwykłych zdolności otrzymał stopień oficerski. W roku 1846 uwięziony wskutek fałszywej denuncyacyi, po uwolnieniu udał się do Węgrzech i brał udział w tamtejszym powstaniu, poczem przeszedł do Turcyi. Na wieść o po wstaniu przybył w Poznańskie i mianowany szefem sztabu generała Taczanowskiego, wielkie położył zasługi około organizacyi oddziału i umiejętnego rozporządzenia w potyczce pod Pyzdrami. „Umiał 011 sobie, jak mi pisze jeden z oficerów z pod Taczanowskiego, wszystkich zjednać i był duszą naszego obozu. Był to niezwykły typ człowieka; z każdego jego kroku poznać w nim było można wytrawnego żołnierza, który przy wielkiej stanowczości i energii, okazywał wielką ogładę światową. Nie młody, ubrany w czarny tużurek, bez broni wydający rozkazy, dziwne robił wrażenie; a jednakże podczas bitwy sam każdą kom panią wyprowadzał na stanowisko i każdego niemal żołnierza na linii tyralierskiej ustawiał; dawał rozkazy krótkie, a zrozumiałe.“

Ze Lwowa, lat 19, blacharz. Walczył pod Czachowskim. 28.12.1863 skazany we Lwowie za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, na 8 dni więzienia.

lat 19, ze Lwowa, czeladnik blacharski, z oddziału Komorowskiego,skazany przez sąd karny na 8 dni więzienia, za udział w powstaniu narodowym

Mieszkaniec Rypina, poległ w bitwie pod Okalewem (ob. powiat rypiński) w styczniu 1863 roku. Żył 21 lat.

h. Jastrzębiec, powstaniec styczniowy, poch. Złoczów

ur. w Płuhowie, dzierż, dóbr, służył jako szeregów, w oddz. Czechowskiego, KomorowskiegoHorodyńskiego. Brał udział we wszystkich przez wymienionych dowódców stoczonych bitwach. Po powstaniu urzędnik szpitala krajowego.

Ur. Pluchów, p. Złoczów. Urzędnik szpitala krajowego, zamieszkały we Lwowie, żonaty, 2 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był dzierżawcą majątku, natomiast w czasie powstania był szeregowcem. Służył pod Czechowskim, Komorowskim i Horodyńskim. Był w Radziwiłłowie. Deklarację podpisał 25.01.1892r.

( - 1902 Lwów) - uczestnik Powstania Styczniowego (1), właściciel dóbr zmarł w wieku 85 lat we Lwowie. {1] W 1846 r. należał do organizacji narodowej, w 1848 r był członkiem rady narodowej i gwardii, a w r. 1863 członkiem rządu narodowego. [1]

( - 1902 Lwów) - uczestnik Powstania Styczniowego (1), właściciel dóbr zmarł w wieku 85 lat we Lwowie. {1] W 1846 r. należał do organizacji narodowej, w 1848 r był członkiem rady narodowej i gwardii, a w r. 1863 członkiem rządu narodowego. [1]