Powstanie Styczniowe - uczestnicy

poległ na placu walki pod Saniami dnia 3. września 1863 r.

wieku lat 21, syn profesora, uczeń klasy VII gimnazyum Białostockiego, służył jako szeregowiec kawaleryiw oddziale Kobylińskiego (Nadmtillera), zmarł w Białymstokuw Sierpniu, w skutek ran otrzymanych pod Zambrowem. (Czas Nr. 219* Głos Nr. 35 podaje, że zginął pod wsią Sanie dnia 4go Września 1863 r.)

udział w potyczkach: augustowskie: Sanie 3.09.1863 poległ

Oskarżony Toczyski, należąc do stowarzyszenia od czerwca roku zeszłego był początkowo referentem kontroli w wydziale finansów rządu narodowego, a następnie od grudnia do chwili aresztowania go w styczniu roku bieżącego, pełnił obowiązki dyrektora tego wjrdziału, zarządzając sprawami odnoszącemi się do zasobów pieniężnych organizacji.W roku 1848 Toczyski z mocy wyroku sądu wojennego za przestępstwa polityczne zesłany był do rot aresztanckich na Syberji, skąd powrócił w roku 1857 na zasadzie Najmiłościwszego Manifestu

naczelnik organizacji, 5 sierpnia 1864 r w obrębie warszawskiej aleksandrowskiej cytadeli spełniony wyrok.

zm. 1863.09.03, pod wsią Sanie, poległ w bitwie

Szlachcic ze wsi Toczyska (Toczyska Podborze), l. 23. Kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany w Toczyskach dn. 19 listopada 1863 r. przez oddział bielski. Obwiniony o przynależność do "szajki". Zwolniony dn. 19 sierpnia.

poddany austriacki, pojmany przez Moskali, informacja otrzymana przez ks. Ruczkę od Min. Spraw. Zewnętrznych Moskwy: nie znajduje się według doniesienia dyplomatycznej kancelarii między pojmanymi.

lat 22 mający, po ukończeniu szkół realnych i trzech-letnich kursów w szkole agronomicznej w Dublanach, oddawał się praktyce gospodarskiej w Bołszowcu u Waleryjana Krzeczunowicza*. Wziąwszy udział w wyprawie Radziwiłłowskiej 1 Lipca 1863 r. pod wodzą Horodyńskiego, walczył w pierwszej kompanii strzeleckiej w mieście pod wodzą kapitana Widmami. Nie wrócił z pod Radziwiłłowa, ale niema i świadka śmierci,kolego wad z Manswetem Lewickim znanym we Lwowie. Rodzina, a mianowicie Tomasz Toczyski zamieszkały w Bakowcach w Galicyi, nie mając żadnych pewnych wiadomości o śmierci Bronisława, uprasza kolegów i znajomych o bliższe o nim doniesienie.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

I. 21, syn profesora, uczeń klasy VII gimnazjum białostockiego, zginął 3 września 1863 pod Saniami

Szlachcic ze wsi Toczyska (Toczyska Podborze), l. 24. Kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany w Toczyskach dn. 19 listopada 1863 r. przez oddział bielski. Obwiniony o przynależność do "szajki". W więzieniu od 11 lipca, w dn. 13 sierpnia zwolniony.

(1826 - 1864) - księgowy w administracji dróg bitych. Spiskowiec lat czterdziestych, zesłany został w 1848 do rot aresztanckich. Powrócił po amnestii (1857), wszedł wkrótce ponownie do konspiracji. W 1863 był najpierw referentem w Wydziale Skarbu, od grudnia dyrektorem tegoż wydziału. Stracony 5 VIII

Toczyski Józef, którego moskale zatytułowali dyrektorem skarbu, był synem właściciela ziemskiego w Łomżyńskiem, w Łomży ukończył gimnazyum, a następnie w Warszawie kursa prawne. Bok 1846 za stał go aplikantem sądowym. Zdolny, pracowity i w wysokim stopniu poetyczny umysł młodzieńca niedozwolił mu zasklepić się w rutynie biurowej i od wrócić oczy od wypadków jakich naówczas sceną była Polska. Miał udział w działaniach politycznych, które nieszczęściem rozbiły się w usiłowaniach kilku tylko jednostek. Po śmierci Zdżarskiego, Kociszewskiego i Potockiego, kiedy aresztowania szerzyły się coraz gwałtowniej, Toczyski opuścił Warszawę i udał się do matki w Łomżyńskie. Zeznania niektórych jego znajomych spowodowały tam jego aresztowanie po dwuletniem przebywaniu w cytadeli otrzymał wy rok do kopalń syberyjskich. Nie tu miejsce opisywać szczegóły tego smutnego życia wśród bandy opryszków z całej Rosji zegnanych i pod dozorem znikczemniałych czynowników moskiewskich. Wytrzymał dziesięć lat takiej niedoli i w 1858 r. wrócił do kraju z Ustkamenogorska ułaskawiony przez cara. Dzie sięć lat tego życia niestracił darmo: nieszczęścia wy robiły w nim męzki silny charakter; nie zaniedbał żadnej sposobności do kształcenia się naukowego, do czego jakkolwiek szczupłe, miał jednak środki na wy gnaniu. Był też to umysł niepospolity: marzenia poetyczne młodości rzucił dla surowej nauki, obdarzony żywem pojęciem i nadzwyczajną pamięcią wkrótce nabył niepospolitego ogólnego wykształcenia, a specjalnie studjował z wielkim pożytkiem ekonomję po lityczną. Ponieważ ukaz carski zagradzał mu drogę do służby publicznej, przyjął posadę w zarządzie byłego Towarzystwa rolniczego, a po zwinięciu tej instytucji, był buchhalterem w resursie obywatelskiej, a potem w zarządzie dróg szosowych. Umiarkowanych zasad politycznych, z początku nie brał udziału w pracach organizacji narodowej, wezwany jednak, widząc ogólną dążność narodu, nie mógł się uchylić i poświęcił wszystkie swojo zdolności w wydziale skarbowym, jako specjalista. Był to charakter silny, głę boki, łagodny; umarł błogosławiąc przyjaciół i nie przyjaciół swoich. Matka straciła w nim jedynego syna. Toczyski był wzrostu wysokiego, kościstej budowy; twarz jego blada regularnej budowy, ożywiała się przy dyskusjach naukowych, które lubił prowa dzić, mając zawsze na zawołanie niezliczoną ilość faktów i cyfr.

buchalter administracji drogi żelaznej, wyrokiem sądu wojennego za udział w organizacji powstania stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864 r.

Ur. 1838 Toczyski, miejscowość w 1923: Sokołów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-83

Zm. przed 1919, żona: Anna, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-236

krawiec, uwięziony w Modlinie, przed 20 marca 1863 r. [1]