Powstanie Styczniowe - uczestnicy

informacja taka sama jak rekord nr 24448

obywatel ziemski z Zalesia w Galicyi, służył w powstaniu w kawaleryi, zmarł w skutek ran w Kwietniu 1863 r. Pochowany w Rzeszowie.

ppor. (1843) Słonków

Ur. 1843 Słomków, miejscowość w 1923: Słonków, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-114

informacja taka sama jak rekord nr 36307

student uniwersytetu moskiewskiego, z wydziału medycznego, rodem z Litwy, służył w oddziałach na Litwie, wzięty do niewoli pędzony był przez Włodzimierz do Syberyi i w drodze umarł.

Ur. 1841 Stanków, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-71

Pietrow, mężcz. 37 lat, ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1866 r. przebywał w Omsku, przy nim 5 dzieci i żona.

szlachcic kowieńskiej prowincji

uwolniony z Aresztu

Podleśny, leśnictwa rządowego Bodzentyn, straż Klonów. W okresie powstania aresztowany przez władze carskie, co prawd. miało związek ze wspieraniem działań powstańczych.

zm. kwiecień 1863, powstaniec styczniowy, poch. Rzeszów

pisarz prowentowy z Mysłowa, służył w oddziale Gustawa Zakrzewskiego, poległ w bitwie pod Rudą dnia 23go Marca 1863 r.

uczestnictwo w potyczkach: płockie: Szczutowo-Blizno 9.07.1863 poległ

Guwernantka, pomagała Gubalskiej w sprawach powstańczych.

Aresztowana w grudniu 1863 roku za prowadzenie szpitala dla powstańców.

udział w potyczkach: patrz w przypisach do Osówki 14.10.1863 płockie

W okresie powstania styczniowego aktywnie włączył się z pomocą finansową i materialną dla powstańców rekrutujących się, m.in. ze swojej służby i włościan oraz sformował partię powstańczą w sile około 400 ludzi, powierzając dowództwo Janowi Ostrowskiemu. Po rozbiciu oddziału objął jego dowództwo. Podczas bitwy pod Rozwozinem, w dniu 3 lipca 1863 r., został ranny. Za udział w powstaniu styczniowym władze carskie skonfiskowały mu majątek.

Artur Józef Gabriel, hrabia z Sumina,Ur. 19.9.1834 Zbójno, zm. 19.11.1886, syn Antoniego Sumińskiego, podprefekta płockiego, radcy stanu i generalnego dyrektora poczt Królestwa Polskiego, i Zofii Piwnickiej. Jako dziedzic Zbójna i sąsiedzkich licznych majątków brał czynny udział w agitacji politycznej przed powstaniem i wystąpił orężnie do walki podczas powstania, formując ze służby folwarcznej własną partię do 100 ludzi dochodzącą i partię z okolicznej szlachty i chłopów, liczącą 300 ludzi. Partie te 4 lutego 1863 r. zajęły Rypin, 6 lutego t. r. Sierpc. Dowódcą partii był Jan Walerian Ostrowski. Po rozbiciu partii pod Sierpcem i wzięciu do niewoli Ostrowskiego, dowództwo objął sam Sumiński. Sumiński najchętniej przebywał z partią w lasach skrwileńskich, gdzie parę razy spotkał się z kolumnami wojsk rosyjskich i stoczył z nimi potyczki, bez większych i realnych skutków. Ostatecznie Sumiński przeszedł ze swą partią w mławskie i tam połączył się z innymi partiami. w bitwie pod Rozwozinem w dniu 3 lipca 1863 r. po rozbiciu partii, powstańczy ratowali się ucieczką w las. Sumiński miał uciekać na pięknym, wierzchowym, siwym koniu. Koń zląkł się czegoś w lesie i nagle zmienił kierunek, zrzucając z siodła nieprzygotowanego na to jeźdźca. Sumiński spadł na ziemię, uderzył się o pień drzewa i stracił przytomność. Nieprzytomnego znalazł uciekający na koniu powstaniec, podwładny Sumińskiego, Feliks Terski, wziął na konia i uciekł z nim do Górzna, do księdza proboszcza. Tu odzyskawszy przytomność i zdrowie, Sumiński do walki orężnej więcej nie wrócił. z wdzięczności ku Feliksowi Terskiemu za uratowanie mu życia i uwolnienie od niewoli moskiewskiej, Sumiński zatrzymał Terskiego na zawsze. Obawiając się konfiskaty majątku i widząc niemożliwość dalszego zamieszkania w Królestwie, Sumiński sprzedał Zbójno, kupił Ryńsk pod Poznaniem i tam zamieszkał. Na Ryńsku zbankrutował, więc przeniósł się do Małopolski, zamieszkał w majątku Słotwina w powiecie Brzeskim i tam umarł 19 listopada 1886 r., w 52. rocznicę swych urodzin, osieracając żonę i liczną rodzinę. Akt sądowych Sumińskiego nie ma. Czy w ogóle był sądzony – nie wiadomo. Miejscowa tradycja mówi, że miał być osądzony zaocznie i skazany na karę śmierci, a potem wyrok ten miał być zamieniony na dożywotnie więzienie w twierdzy z dodatkiem codziennej, czy też periodycznej chłosty. Około postaci Sumińskiego krąży wiele opowieści.

Właściciel Rokicia, lat 32, za czynny udział w powstaniu zesłany w głąb Rosji.

ur 1841 właściciel dóbr Rolkicie. Oddał do powstania swoich poddanych za co pozbawiono go praw i wymierzono karę zesłania do rot aresztanckich na okres 5 lat ,. 9.9.1863 sąd zmienił karę na 10 lat ciężkich robót w twierdzach syberyjskich.

Polak, mieszkał w Połowiecce Wielkiej w powiecie wasylkowskim

W Warsz. 19/IX. + Zygm. Sumiński, publicysta w 1845. * W 1864 na Sybir, gdzie przebywał 10 lat (nr 217)

Ur. 1841 Wysoka Jabłonica, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: weteranka, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: XIV-65

oficyalista wiejski w majątku Żurowskiego na Podolu, następnie jako szeregowiec pod dowództwem Różyckiego, poległ w bitwie pod Salichą.

Syn Wincentego, mężcz. 23 lata w 1868 r., ziemianin Mińskiej gub., zesłany z pozbawieniem praw, z 1866 r. przebywał w Kaińsku, różne prace, rodziny nie posiadał

szlachcic z województwa mińskiego.

Szlachcic okolicy Sucin, pow. ihumeński, gub. mińska, 12.6.1864 wyznaczony do zesłania do guberni tomskiej. Można domniemywać, że w związku z udziałem w powstaniu.

ur. w Krasnopolu, r. 1841, służył jako szereg w oddz. Bóżyckiego. Po powst. leśniczy.

Ur. 03.03.1841r., Krasnopole gub. wołyńska. Leśniczy, zamieszkały w Buczaczu, żonaty, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania służył jako szeregowiec pod Różyckim. Deklarację podpisał 01.07.1888r.

szlachcic prowincji płockiej.

szlachcic z województwa grodzieńskiego.

Mężczyzna, 27 lat, ziemianin gub. płockiej. Zesłany do roty aresztanckiej, a następnie na osadzenie. Od 1866r. przebywał w Omsku, w 1870r. wyjechał do Królestwa Polskiego.

Mężczyzna, 48 lat w 1868r. ziemianin gub. grodzieńskiej. Zesłany na osadzenie, od 1864r. przebywał w okręgu marińskim razem z żoną, wziął zasiłek na zakup domu.