Piotr Wyszomirski
Piotr Celestyn Serwacy Wyszomirski lub Wyszomierski, herbu Rawicz lub Prawdzic, ur. 13.5.1840 Zawichost[1], zm. 20.3.1915 Zawichost[1], syn Andrzeja i Zuzanny Konstancji Zofii Zajączkowskiej[1]. Rodzice mieli jeszcze kilkoro dzieci (3 ur. w Radomiu i 2 w Zawichoście)[1][2], m.in. Lucjana, który został powieszony w Opatowie.Pochodził z Zawichostu[3][4][6]. Od 1859 był studentem Szkoły Głównej Warszawskiej Wydziału Lekarskiego.[3][4][9] W stopniu porucznika dowodził II Plutonem Strzelców[5] w oddziałach Jeziorańskiego.[3][4][6] Wg wiadomości podawanych w publikacjach miał polec w sandomierskim[3][4][6], lecz z opowieści i danych wynika, że był ranny w nogę pod Kobylanką, służąc w stopniu kapitana. Po Powstaniu na emigracji. W 1870 służył w armii francuskiej jako lekarz. Wiele lat przebywał w Paryżu, przynajmniej do 1891, mieszkając na rue St Jaxques w Paryżu a potem w Nievre.[8][10][11]