Powstanie Styczniowe - uczestnicy

(Golub), udział w potyczkach: (kowieńskie: Cytowiany 2.01.1864)

dowódca żandarmów narodowych, schwytany w styczniu 1864 r., powieszony w Szawlach 10 lutego tego roku.

gorzelnik, zamordowany przez Moskali w Białoszewie dnia 30. marca 1863.

udział w potyczkach: mazowieckie: Krzywosądz 19.02.1863 poległ

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Kolonja, gub. Grodzieńska , dz. 94.

wieku lat 17, rodem z Grodzieńskiego, zapewne syn dowódcy ka walery i (zdaje się tegoż, który nosił pseudonim Nadmullera, patrz Części Iszej) służył pod komędą ojca. W bitwie w Podlaskiem ratując ojca spadającego z konia, poległ zarąbany pałaszami, odznaczał się odwagą i przytomnością umysłu.

gorzelnik, zamordowany przez Moskali, w Białoszewie dnia 30 Marca 1863 r.

poległ jako szeregowiec w bitwie pod Krzywosądzą dnia 19go Lutego 1863 r. (Cz. Nr. 67).

pseudonim Nadmuller, dowódca oddziału konnego, walczył z Moskwą w powiecie bielskim pod wsią Ruchły 5 sierpnia 1863 r., a 6 sierpnia pod Markową Wolą szczęśliwie, 4 września pod wsią Sanie, gdzie podobno miał być pobity. 7 września zaatakowany przez Kozaków pod wsią Łabędź w powiecie łomżyńskim, rozbił ich całkiem ubiwszy im 40 żołnierzy i 2 oficerów. 13 grudnia bił się pod Życzkiem mając tylko 200 koni wobec trzykrotnie liczniejszego nieprzyjaciela. W boju tym szczęście początkowo przechylało się na stronę naszych, lecz gdy sam dowódca raniony dostał się do niewoli, oddział puścił się w rozsypkę. Kobyliński miał być powieszony czy też rozstrzelany, inni utrzymują, że skazany na śmierć zmarł w więzieniu, inni podają wiadomość od jednego ze skazańców syberyjskich, że wywieziony i skazany do kopalń w drodze zmarł w miesiącu marcu 1864 r. Natmuller Juliusz ma pomnik w Krakowie w końcu litery N umieszczony, nie wiadomo czy to ten czy inny.

informacja taka sama jak rekord nr 24660

Tytuł i pochodzenie jest nieznane

Ur. 1840, syn Kazimierza z Zalesia i Wiktorii Kozakiewicz. Walczył w powstaniu w partii Ramotowskiego a później w oddziale ojca. Po potyczce pod Białaszewem 31.3.1863 roku powrócił do domu. W oddziale ojca pełnił funkcję adiutanta. Do marca 1864 razem z bratem Konstantym ukrywali się na Podlasiu we dworze Karskie. Uniknął aresztowania w Karskich dzięki lepszej kryjówce. Stamtąd przeniósł się do majątku Szydłowskiego w Petrykozach. Latem 1864 roku Adolf Kobyliński sam zgłosił się do gen. Zachara Maniukina, który urzędował w Siedlcach (obowiązywał wówczas carski ukaz o amnestii dla powstańców). Po spisaniu zeznań Maniukin wyraził nawet ubolewanie dla cierpień rodziny Kobylińskich. Kierując się współczuciem zatrudnił Adolfa Kobylińskiego w swojej kancelarii z pensją 60 rubli rocznie. O tej zadziwiającej pobłażliwości doniesiono Murawiewowi w Wilnie. „Wieszatiel” zażądał dostarczenia Kobylińskiego do Wilna. Maniukin nie zgodził się. Murawiew poskarżył się na to namiestnikowi w Warszawie. Wówczas na jego polecenie aresztowano Adolfa Kobylińskiego i osadzono w więzieniu w Grodnie. Wśród więźniów, których było około tysiąca, znajdowały się osoby wszelakich stanów: szlachta, studenci, nawet rosyjscy wojskowi oskarżeni za nadużycia. Stąd ekspediowano ludzi z wyrokami sądowymi na Syberię (ci udawali się na dworzec kolejowy), a innych za „Skidelską zastawę” (miejsce egzekucji przez powieszenie). Podczas pobytu w więzieniu Adolfowi bardzo pomagała siostra Józefa. Gdzie tylko mogła zabiegała o protekcję. Dotarła nawet do następcy Murawiewa – gen. gubernatora wileńskiego Aleksandra Potapowa. Wsparcia udzielał w dalszym ciągu gen. Maniukin. Wszystko wydawało się iść ku lepszemu. Niestety przed Komisją Grodzieńską, która orzekała wyroki Adolf Kobyliński usłyszał – śmierć przez powieszenie. Było to tak nagłe, że zmarł po trzech dniach wskutek napięcia nerwowego

Ur. 1842, syn Tomasza z Horodnian. Za udział w powstaniu trafił za karę w sołdaty, tj. we wrogim mundurze musiał walczyć za obcą sprawę.

syn Kazimierza, służył pod komendą ojca, ranny pod Waliłami, zmarł w więzieniu w Grodnie

syn Kazimierza Kobylińskiego, brat Konstantego. Powstaniec, po śmierci ojca walczył pod komendą Wróblewskiego, zmarł w więzieniu w Grodnie.

Syn Kazimierza. O jego losach pozostały bardzo sprzeczne informacje, m in., że poległ w obronie ojca na Podlasiu, że zgłosił się dobrowolnie do władz rosyjskich na początku 1864 lub wreszcie, że zmarł w więzieniu.

z majątku Horodniany, bratanek Kazimierza Kobylińskiego, wcielony do carskiej armii

uczestnictwo w potyczkach: grodzieńskie: Walile 30.04.1863 ranny

lat 21, Galicjanin, wg relacji Edwarda Tuller Lettnera z dn18.12.1863 zesłany na Syberię z Kijowa

lat 21, więzień cytadeli kijowskiej, brał udział w wyprawie radziwiłłowskiej, skazany na Sybir, listopad 1863

syn Tomasza, Sybir do 1869

Ur. 1845 Głuchówek, miejscowość w 1923: Kownaciska, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-171

Syn Tomasza z Horodnian, brat starszego Adolfa. Trafił na Sybir, skąd w 1869 roku został zwolniony.

Lat 27, syn Józefata i Aleksandry, żołnierz z szeregu polskich powstańców, zm. 6.12.1863

Ur. 1848 Warszawa, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-735

ppro. (1845) Kownaciska

Syn Michała, mężcz. 26 lat na 1865 r., szlachcic , zesłany bez pozbawienia praw na zamieszkanie, z 1865 r. przebywał w Omsku, w 1869 r. wyjechał do Woronieskiej gub., rodziny nie posiadał

syn Michała, brat Zachariasza, obywatele, zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863, własność: Plaudy, pow. piński

szlachcic

КОБЫЛИНСКIЙ Фома,szlachcic powiatu, obwodu białostockiego (дворянин Белостокского уезда),posiadał majątek Gorodnia ? (имеет в этом же уезде имение Городня),gubernia grodzieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

z Pleszewa,nosił wieści z miasta do obozu i dostarczał Taczanowskiemu broni

ppro. (1848) Warszawa

Ur. 1845 Horodniany, zm. przed 1919, żona: Eleonora, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IX-43

szlachcic, był żandarmem wieszającym, 13 sierpnia 1864 r powieszony we wsi Olendy Orlicy Siedleckiego powiatu.

więziony w twierdzy dynaburskiej

wzięty pod Radziwiłłowem, skazany na osiedlenie w Sybirze, ostatni list jego 2 Woroneża.

lat 20, Galicjanin, wg relacji Edwarda Tuller Lettnera z dn18.12.1863 zesłany na Syberię z Kijowa

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

z Galicji, wzięty w niewolę po bitwie pod Radziwiłłowem, zesłany w gubernię jenisejską do wsi Striełka we włości makłakowskiej. Zapewne tam zmarł, albowiem poszukiwania wszelkie okazały się bezskutecznymi, na skutek czego „Gazeta Narodowa” uprasza kolegów i znajomych o udzielenie wiadomości.

szereg, oddz. Horodyńskiego, walczył pod Radziwiłłowem, następnie wysłany na Sybir.