Leon Rutkowski

Leon Jan Rutkowski h. Bończa, ur. 1805 Gołyszyn, poległ 15.8.1863 Glanów. Syn Walentego i Ludwiki Walner.[3]
Przed 1830 był starszym sierżantem grenadierów gwardii Królestwa Polskiego. W Powstaniu Listopadowym służył w Pułku Grenadierów w 4 Dywizji Piechoty, a następnie uzyskał stopień porucznika 13 Pułku Piechoty Liniowej. Po bitwie pod Olszynką Grochowską, w której odznaczył się bohaterstwem został 17.9.1831 odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Przyjaciel i towarzysz broni Stanisława Novaka.
Jego majątek rodzinny Wilków został zrujnowany. Do ok. 1845 mieszkał w miejsc. Sławice, następnie w Braciejówka[5]. W 1847 uzyskał w Heroldii uznanie za szlachtę dziedziczną.[13] W 1856 wydzierżawił dwór w Glanowie (w pobliżu dzierżawę Pieskowej Skały podjął też Stanisław Novak). Przyjaciele postanowili doprowadzić do ożenku swoje dzieci a na koniec życia być pochowanymi we wspólnym grobie.

W czasie Powstania w swoim dworze przyjął oddział Habichów i Krukowieckiego, mając odprowadzić ich dalej do zgrupowania Chmieleńskiego. Jednak zbliżający się atak Moskali zmusił tylną straż do przyjęcia bitwy we dworze. "Zamknąwszy się z innymi we budynku, postanowił albo pokonać nieprzyjaciela, albo drogo sprzedać życie. Otoczeni przez całą rotę moskali, długo się opierali broniąc się walecznie, widząc że nieprzyjaciel zapala zabudowania dworskie i gminne, pragnąc od takiej klęski ochronić cudze mienie, postanowił poświęceniem swojej osoby, upragnionej przez nieprzyjaciela, cofnąć ich od tego kroku".
W bitwie strzelał celnie raniąc Moskali z okien zaopatrywany przez innych w nabitą broń. Po nieudanym ataku na dwór Moskali od strony północnej, w chwili rozejmu, gdy proszono obrońców o możliwość zebrania rannych, wyszedł na podwórze wołając na pracowników dworskich. Tam otrzymał kilka strzałów w brzuch i zmarł w nocy. Na akcie zgonu proboszcz umieścił błędne dane - dane matki, nazwisko żony, a także jego miejsce urodzenia, podane przez dwóch włościan) Został pochowany w Imbramowicach, gdzie później została pochowana jego żona oraz przyjaciel Stanisław Novak.

Żona: Józefa Filipowska (ur. 1814 Nowe Miasto[7], ślub. 20.4.1834 Kraków)[3], c. Józefa i Magdaleny Waleszyńskiej[7][8]. Zmarł a 1890 Glanów[9]. Jej brat - Bronisław, był powstańcem, prawd. zmarł na Syberii.[6]

Dzieci:
* Władysław Aleksander Franciszek, ur. 1835, żona: Ewa Wiktoria Weber
* Emilia, ur. 1836, zm. 1838
* Walerian , ur. 1837
* Teofil, ur. 1839, zm. 1910 Jangrod, Brał udział w obronie dworu w Glanowie. Żona: Anna Jadwiga Jakubowska
* Mariana Bronisława Ewa, ur. 1842 mąż Konstanty Novak (powstaniec)
* Leon Kazimierz, ur. 1847
* Bogumił Józef, ur. 1848