Stanisław Novak

Ród Novaków wywodzi się ze nobilitowanej szlachty węgierskiej, którzy osiedlili się z końcem XVIII w. na terenie Galicji, w rejonie Kolbuszowej. W powstaniu listopadowym Stanisław Novak jest ochotnikiem, walczy w 5 Pułku Ułanów. Na polu walki zaprzyjaźnił się z Leonem Rutkowskim, z którym los ich później połączył, po wspólną mogiłę. Po upadku powstania został dzierżawcą majątku Glanów w pow. Olkuskim.
Gdy podczas rzezi galicjskiej w 1846 r. został zamordowany w tarnowskiem jego brat Jerzy, przygarnął bratanka Konstantego, nieomal go usynowił. Po roku 1856 dzierżawę Glanowa przejął Leon Rutkowski. Zaś Stanisław zostaje zarządcą majątku Pieskowa Skała.
Rodziny Rutkowskich i Novaków zawierają związki rodzinne: córka Leona - Maria, wychodzi za mąż za Konstantego.
Gdy nadchodzi czas powstania 1863 roku, Stanisław wpółdziała z organizacją narodową. Zaopatruje oddziały w żywność, pomaga w transportach broni, udziela powstańcom schronienia przed bitwą 4.III.1863 i 14.VIII.1863. Oddział Krukowieckiego, po przejściu granicy, właśnie do niego dociera (wg. planu przygotowanego przez Konstantego, bratanka Stanisława Novaka), znajduje posiłek i wyrusza dalej do Glanowa.
Niedługo po powstaniu, w roku 1867 zmarł. Spoczął na cmentarzu w Imbramowicach we wspólnej mogile z Leonem Rutkowskim.