Bojomir Eminowicz

Bojomir Tadeusz Eminowicz, h. Dołęga. Ur. 1850, zm. 3.1928, syn Kajetana i Bronisławy Raczyńskiej. Pochodził z rodziny ormiańskiej. Jako 13-latek wziął udział w grupie uczniów, która pod wodzą Edmunda Slaskiego, na wezwanie powstańcze wyruszyła ze Lwowa. Wola walki w oddziale była tak wielka, że gdy jeden z młodych powstańców rozpłakał się, pozostali chcieli użyć jedynej w oddziale krucicy i go rozstrzelać za zdradę. Niestety koło Kulikowa oddział został otoczony przez austriacką żandarmerię, Skończyło się na tygodniowym więzieniu na Brygitkach, obsypywanym słodyczami przez panie z komitetu pomocy.

Bojomir jednak działał dalej, przenosił dokumenty po Lwowie, pomagał w organizacji. Będąc krewnym Henryka Schmitta pomagał w organizacji w jego domu, przyjaźniąc się z jego 15-letnim synem Mieczysławem. "Odziany wzorem licznych rówieśników w strój narodowy: buty z cholewami, żupanik, czamarkę, pas z popiersiem Kościuszki, spinkę z polskim orłem, nasuwał na ucho rogatą czapeczkę" i uprzykrzał władzy zaborczej wszelkie antywolnościowe działania. Potrafił nawet wynieść z rewidowanego domu tajne papiery.

Ożeniony z Bronisławą Sabiną Kapiszewską, miał córkę Bronisławę w dniu urodzenia i syna Mieczysława Tadeusza. Mieszkał w Równem pod Duklą, pow. Krosno, gdzie był dzierżawcą dóbr biskupich.