Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 608

Strona z 16 < Poprzednia Następna >

Adam Piernikarski

ur. r. 1843 w Zatorze, rolnik, służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego (pod Miechowem ), Langiewicza (pod Chrobrzą, Zagościem i Grochowiskami) i Czachowskiego.. Zajmował się również przewozem broni i amunicji. Ranny był pod Miechowem i Grochowiskami.

Walenty Pierzchalski

ur. w 1841r. w Kieleckiem. Walczył pod dowództwem Kurowskiego w bitwach pod Sosnowcem, Miechowem i Grochowiskami. Więziony w Olkuszu i Słomnikach. Internowany w Ołomuńcu.

Hipolit Pietraszkiewicz

Ur. 10.08.1841r., Bolestraszyce pod Przemyślem. Dyrektor 5-klasowej szkoły męskiej we Lwowie, żonaty, ojciec 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem w liceum Św. Anny w Krakowie, natomiast w czasie powstania był kolejno szeregowcem w ułanach, podoficerem, podchorążym, sierżantem w strzelcach, podporucznikiem i porucznikiem. Był w oddziale Kurowskiego w Ojcowie, walczył pod Iwanowicami i pod Miechowem. W oddziale Langiewicza walczył pod skałą, Chrobrzem i Grochowiskami. W oddziale Jeziorańskiego, Zapałowicza walczył pod Tyszowcami i Tuczapami. W oddziale Horodońskiego walczył pod Radziwiłłowem. W oddziale Lelewela walczył pod Panasówką. Był kontuzjowany pod Miechowem oraz ciężko ranny w nogę i w bok pod Panasówką. Deklarację podpisał 22.01.1892r.

Hipolit Pietraszkiewicz

h. Nałęcz, ur. r. 1841 w Bolestraszycack, uczeń, służył jako szereg, przy ułanach, podoficer, podchorąży, sierżant przy strzelcach, podporucznik i porucznik pod Kurowskim (Miechów) Langiewiczem (Skała, Chrobrza i Grochowiska), Jeziorańskim, Zapałowiczem (Tyszowce i Tuczapy), Horodyńskim (Radziwiłłów) i Lelewelem (Panasówka). Kontuzyowany pod Miechowem i ciężko ranny pod Panasówką. Po powst. dyrektor szkoły ludowej we Lwowie, Zmarł r. 1903.

Julian Pikuziński

Urodzony w 1842 roku w Goszczanowie, ziemi Kaliskiej. Walczył pod rozkazami Rochebruna w Oddziale „Żuawów Śmierci” w randze porucznika. Był trzykrotnie ranny. Przyjmował udział w bitwach pod Miechowem i Chrobrzem. Wyemigrował do Rumunii a stąd na Węgry. Zmarł w kraju w 1919 roku.

Julian Pikuziński

ur. r. 1841 w Dołędze, agronom, służył od szeregowca do rotmistrza kawaleryi narodowej w oddz. Kurowskiego (Miechów), Miniewskiego i Lelewela. Ranny pod , Terespolem i Batorzem. Po powstaniu urzędnik kolejowy.

Julian Pikuziński

Ur. 03.05.1841r., Dołęga. Urzędnik kolei państwowej, zamieszkały w Stanisławowie, żonaty, 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem uczył się gospodarstwa rolnego, natomiast w czasie powstania zaczynał od szeregowca a skończył na rotmistrzu kawalerii narodowej po bitwie pod Batorzem. Był w oddziale Kurowskiego w Ojcowie i walczył pod Miechowem, następnie był u Nullo i Miniewskiego, a później u Lelewela. Był ranny w potyczce na Podlesiu i na drugi dzień kolejny raz ranny pod Krzykawką tą samą kulą, która zabiła Nullo. Był też ranny pod Terespolem i Batorzem. Deklarację podpisał 12.11.1889r.

Franciszek Pilavcini

Franciszek Balko Pilavcini syn (1847 - 1863), zmarł z ran odniesionych w bitwie pod Miechowem.

Franciszek Pindelski

Urodzony w 1842 r. w Krakowie, przed powstaniem pracował jako stolarz. Walczył pod dowództwem Miniewskiego i Wysockiego, później służył w drugiej kompanii drugim plutonie strzelców pod kapitanem Lenartowiczem. Brał udział w bitwie pod Pieskową Skałą. Był aresztowany, osadzony w więzieniu Św. Michała, a później w Wiśniczu. Później zamieszkał w Miechowie.

Witold Pintowski

Uczeń Heidelbergu. Walczył w oddziale Kurowskiego, poległ na Rynku w Miechowie. Wg relacji: Władysława Rudzkiego: Wpadliśmy pierwsi na czele jazdy, ja jechałem po jednej stronie, Nencki po drugiej, a Witold w środku. On padł od kuli moskiewskiej, bo cała rota piechoty przywitała nas ogniem - co się stało z drugim w naszej trójce nie wiem, ja wpadłem w jakąś uliczkę, tam koń mój potknął się i upadł"

Witold Pintowski

Brat Władysława, który poległ pod Szklarami, oraz Felicjana. Witold poległ w Miechowie.

Witold Bonawentura Pintowski

Por. kawalerii. zginął w bitwie w Miechowie 17.02. 1863

Ur. 1838 Miechów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-714

Urzędnik w służbie rządowej od lat 30. Od 1861 pełnił funkcję naczelnika powiatu olkuskiego. Po opanowaniu "trójkąta granicznego" przez powstańców, złożył przysięgę wierność Rządowi Narodowemu. Pełnił funkcję powstańczego cywilnego naczelnika powiatu. Biuro urzędu carskiego w Olkuszu zamienił w biuro powstańcze przez komisarza powstańczego A : Trawińskiego. Po bitwie pod Miechowem powrócił do pracy na dawne rządowe stanowisko, które pełnił do października 1863. Pisał skrupulatne raporty dla władzy rosyjskiej o sytuacji w powiecie olkuskim

Hipolit Pohlman

Ur. w r. 1839 w Krynicy. Wybuch powstania zastał magistra farmacji Pohlmana w Wiedniu, przygotowującego się do doktoratu z chemji. Opuścił więc niezwłocznie Wiedeń i przy był do Krakowa, skąd udał się do Pieskowej Skały, brał udział w bitwie pod Miechowem. Po nieszczęśliwej tej wyprawie udał się do obozu Langiewicza. Przydzielony do Czachowskiego walczył pod Grochowiskami i tam otrzymał siedem ran, z których jedna była uważana przez lekarzy za śmiertelną. Wyleczywszy się z ran, Pohlman dalej służył Oj czyźnie. W r. 1864 należał do Rządu Narodowego. Gdy Austrjacy zaprowadzili t. zw. chłopskie warty, prze woził różne depesze i rozkazy, choć nikt nie chciał się tego podjąć. Był wiele razy aresztowany w Kra kowie i prześladowany przez rząd austrjacki. To było powodem, że pomimo wielokrotnego podawania się 0 koncesję na aptekę i posiadania ku temu wszel kich warunków, austrjacy wydać mu tej nie chcieli.

Sebastyan Polak

ur. r. 1843 w Gaci, uczeń, służył jako szeregowiec i podoficer w oddz. Kurowskiego (pod Miechowem), Czachowskiego (pod Boryją, Ostrowcem, Bzeczniowem, Stetankowem, Białobrzegami, Goździkowem, Bobrzą, Batajami) i Wysockiego. Po powst. prof. gimnaz.

Sebastyan Polak

Ur. 08.01.1843r., Gać w starostwie łańcuckim. Profesor gimnazjum w Drohobyczu, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był w gimnazjum w Rzeszowie, natomiast w czasie powstania był szeregowcem do maja 1863r., potem został mianowany podoficerem w 1 plutonie strzelców pieszych w oddziale Czachowskiego. Brał udział w bitwach: pod Miechowem, pod Borią, pod Ostrowcem, pod Rzeczniowem, pod Niekłaniem, pod Stefankowem, pod Białobrzegami, pod Goździkowem, pod Ratajami. Deklarację podpisał 23.05.1888r.

Zygmunt Polityński

Z Częstochowy. Walczył w oddziale żuawów. Poległ pod Miechowem. W 1864 w Piotrkowie udawał go Feliks Borkowski - został zasądzony (jako Polityński) na Syberię, ale uciekł.

Aleksander Popiel

Ur. w 1865r. Walczył pod rozkazami Langiewicza. Uczestniczył w bitwie pod Miechowem, gdzie został ranny nogę. Więziony przez półtora roku w Cytadeli warszawskiej. Zesłany do ciężkich robót do Nerczyńska. Później był na osiedleniu w m. Usollje koło Irkucka. Przebył na Syberii do 1875r.

Teofil Porębski

majster szewski, zamieszkały Kraków, urodzony Kraków 1839r., żonaty dwoje dzieci, przed powstaniem był czeladnikiem, w czasie powstania szeregowiec, walczył w oddziale Kurowskiego 15 lutego 63 roku przybył do Ojcowa, udał się z oddziałem do Dąbrowy Górniczej, gdzie zabrali broń, brał udział w bitwie pod Miechowem, skąd udali się do Olkusza i następnie do Krakowa, był ranny bagnetem w rękę i nad piersią, jego udział mogą potwierdzić: Jaskólski Hipolit czeladnik szewski, Filipowicz Stanisław , Moraczewski majster mincerski, Gwoździk Jan.

Teofil Porębski

Brał udział w bitwie pod Miechowem, Skałą i Małogoszczem, walczył pod dowództwem Langiewicza. Był wzięty do niewoli i aresztowany, siedział w Tarnowie. Na starość starał się o przyjęcie do Przytuliska.

Teofil Porębski

ur. r. 1839 w Krakowie, szewc, służył jako szereg, strzeców w oddz. Kurowskiego (pod Miechowem), później w oddz. Langiewicza, razem z bratem i siostrą. Siedział w więzieniu blisko rok. Ranny bagnetem w rękę.

Aleksander Posiadłowski

Ur. 1844r., Dzieszków gub. kielecka. Rzeźbiarz z Podgórza, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem, natomiast w czasie powstania był dziesiętnikiem. Walczył pod Miechowem, Grochowiskami, Krzykawką. Deklarację podpisał 04.01.1892r.

Aleksander Posiadłowski

Urodzony w 1844 r. w Dziszkowie, w Guberni Kieleckiej. Żona Julia z Nowaków, jej matka mieszkała w Podgórzu. Przed powstaniem był uczniem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Walczył pod dowództwem Kurowskiego, brał udział w bitwie pod Olkuszem, Sosnowcem, Dąbrową i Miechowem. Później pod Langiewiczem w bitwie pod Grochowiskami, pod generałem Nullo w bitwie pod . Potem przydzielono go żandarmerii wykonawczej jako sierżanta, pod kapitanem Franciszkiem Michałem Wyspiańskim. Po Powstaniu trudnił się rzeźbiarstwem. Na starość starał się o przyjęcie do Przytuliska.

Alesander Posiadłowski

ur. r. 18 i4 w Dzieszkowie. rzeźbiarz, służył jako dziesiętnik żuawów pod Kurowskim, Langiewiczem i Miniewskim. Walczył pod Miechowem, Grochowiskami i Krzykawką.

L. Postawka, starzec, 76 letni, zastrzelił się dnia 7 t. m., na farmie ob. K. J. M. w Pike Lake, Wis/consin, US/. Zmarły pochodził z pod zaboru rosyjskiego, walczył w r. 1848-49 jako podoficer za wolność Węgier, w roku 1850 wyemigrował do Ameryki, ztąd w roku 1863 wrócił do ojczyzny i brał czynny udział w powstaniu. Od roku 1864 stale zamieszkał w Stanach Zjedn. Znany był Polonii amerykańsklej w New Yorku, Bostonie, Sprinfield, Mass., gdzie w roku 1853 obywatelskie prawa nabył, w San Francisco i w końcu w Chicago. Tu pracował przy „Gazecie Polskiej", w aptece pana Xelowskiego, a ostatecznie zapadając coraz to ciężej na oczy, wyjechał na farmę. Przyczyną śmierci była prawdopodobnie zupełna utrata wzroku. Z pozostałych papierów przekonano się, że zmarły naIeżał do loży masonów, u których dosłużył się bardzo wysokiego stopnia (31). Biedny! Po czynnem życiu, pełnem dobrych chęci i doznanych zawodów, nie spocznie z własnej winy na poświęconej ziemi.

ur. 10.4.1839. Wikary w Miechowie w czasie bitwy. Udzielał pomocy rannym powstańcom. Oskarżony o strzelanie do Moskali zatrzymany, po zwolnieniu uciekł do Galicji a potem na emigrację do Francji. Brał udział w wojnie francusko-pruskiej jako kapelan. Proboszcz, dyrektor katolickiej Misji Polskiej w Paryżu. Poch. Montmorency Leon Postawka opisał bitwę miechowską.

[herb=Postawka]Leon Ludwik Paweł Maksymilian Postawka von Loewenstern, h. {{Postawka}}. Ur. 10.4.1839, zm. 19.01.1923 Paryż. Syn Augusta Stanisława Ludwika, Powstańca Listopadowego, chorążego Korpusu Inżynierów, właściciela Michowa, Gabułtowa, oraz Emilii . Miał siostrę Elżbietę (zam. August Prażmowski i Teodor ) oraz braci: Bronisława i - pułkownika wojsk powstańczych. Dzieciństwo spędził w Gabułtowie. Po nieszczęśliwym wypadku w wieku 4 lata - wpadnięciu do dołu z wapnem, w którym nieomal stracił wzrok, został przeznaczony do stanu duchownego w zamian za zdrowienie. Ukończył Gimnazjum w Pińczowie, a następnie w 1862 Seminarium Duchowne w Kielcach. Subdiakonat otrzymał z rąk ks. Juszyńskiego, biskupa sandomierskiego, a kilka dni później został wyświęcony na diakona w kościele oo. Reformatów w Sandomierzu. Święcenia Kapłańskie otrzyma od arcybiskupa Felińskiego. Był wikarym w Pińczowie. Aktywny patriotycznie. W czasie Powstania był wikarym w Miechowie w czasie tragicznej - czego dał potem dokładny opis z punktu widzenia z wewnątrz miasta. Udzielał pomocy rannym powstańcom. Oskarżony o strzelanie do Moskali został zatrzymany. Po zwolnieniu uciekł do Galicji a potem na emigrację do Francji. 311946 Brał udział w wojnie francusko-pruskiej gdzie był kapelanem wojskowym w latach 1870-71. Proboszcz. Doktor św. Teologii, Prałat Domowy Jego Świątobliwości Piusa X, Rektor Misji Polskiej w Paryżu. Pochowany Francja - Montmorency

poległ w smutnej rozprawie pod Miechowem dnia 7. lutego 1863 r.

Pod Kurowskim w oddziale Żuawów Śmierci Rochebruna. Ranny od pierwszej salwy pod Miechowem.

poległ w bitwie pod Miechowem dnia 17 Lutego 1863 r. (Czas Nr. 51).

Maksymilian Kazimierz Przestrzelski

h. Ślepowron z Przestrzelą student, służył w oddz. Rochebruna Brał udział w bitwie pod Miechowem. Po powst. doktor medyc. w Krakowie.

Powstaniec styczniowy z Dąbrowy Górniczej, zmarł w Krakowie w wyniku ran odniesionych w bitwie pod Miechowem.

Stanisław Radomski

rodem z W. Ks. Poznańskiego, dwudziestokilkoletni młodzieniec, w kampanii Włoskiej służył pod Garibaldim, gdzie za odwagę i męztwo otrzymał stopień oficerski oraz medal pamiątkowy, wraz z listem pochwalnym od Garibaldego. W ostatniem powstaniu służył w oddziale pułkownika Kurowskiego. W bitwie 17 Lutego 1863 r. pod Miechowem ciężko ranny, widząc pastwiących się moskali nad rannymi, których dobijali, nie chcąc się podobnego losu doczekać, sam sobie życie odebrał wystrzałem.

Stanisław Radoński

Stan. Radoński z Rudnicza pod Wągrówcem poległ pod Miechowem 22/II. (nr 79 8/IV.) W nr. 36 - 1864 r. mowa o śm. w boju na ulicach Miechowa

Stanisław Radoński

z Rudnicza, zginął 17.2.1863 pod Miechowem

Stanisław Radoński

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Miechów 17.02.1863 poległ

Stanisław Radoński

syn Józefa dziedzica dóbr Rudnicza w Poznańskiem, poległ pod Miechowem dnia 17.lutego 1863 r.

ksiądz zgromadzenia 00. Reformatów, niosąc ratunek religijny rannym w bitwie pod Miechowem 17 Lutego 1863 r., zakłuty został bagnetami.

Reformat, Powstaniec, zakłuty w Miechowie 17.2.1863

Strona z 16 < Poprzednia Następna >