Powstanie Styczniowe - uczestnicy

"Niedźwiedzki Bolesław z Krakowa zm. w Tobolsku stycz. 1864"-, Kolumna, I, 111: Służył w kawalerii narodowej, w ataku na Miechów 17 II 1863 r. wzięty w niewolę /-/ 17 lat (w 1863 r.), poddany austriacki, pochodził z Krakowa, szlachcic, uczeń Szkoły Technicznej. Walczył w szeregach kawalerii narodowej, wzięty do niewoli pod Komorowem. Więziony w Stopnicy i Kielcach sądzony przez sąd wojenny polowy w Radomiu i Audytoriat Polowy. Pozbawiony praw stanu, zesłany na 8 lat ciężkich robót w twierdzach na Syberii. Wysłany 28 X 1863 r. M. Micińska, Galicjanie - zesłańcy, s. 553 /-/ AGAD, ZGP, 3/344 (3/128).

ranny pod Wolbromem dnia 6. sierpnia 1863 r. i zabrany w niewolę, umarł w Miechowie.

Syn Konstantego, uczestnik wojny krymskiej, kapitan korpusu wojsk pogranicznych i prawdopodobnie członek spisku oficerskiego w Królestwie. W 1861 podał się do dymisji i wrócił do rodziny w Radomiu, skąd poszedł do powstania do oddziału Kurowskiego. Odznaczył się w bitwie o Sosnowiec (7 II). Po Miechowie prowadził część rozbitków, lecz z nieznanych przyczyn porzucił ich. Zjawił się ponownie w partii Leona Czechowskiego, a po jego klęsce, w partii Borelowskiego. Tu z nie znanych bliżej przyczyn został oskarżony o zdradę i rozstrzelany .

dr. lekarz. Urodzony w 1835 roku w Miechowie. Brał czynny i wybitny udział w akcji Komitetu Narodowego w Księstwie Poznańskiem, jako komisarz na okręg Jarociński. Więziony w Pleszewie i Moabicie (proces o zdradę stanu na terenie b. zaboru pruskiego w latach 1863/64.

Ur. 08.03.1837r., Kraków. Piekarz, zamieszkały w Zwierzyńcu, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. Przed powstaniem był zatrudniony jako piekarz, natomiast w czasie powstania służył w oddziale Kurowskiego i walczył pod Miechowem, następnie służył u Różyckiego. Ranny pod Szklarami. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego 1863/4 podpisał w 1898r.

ur. r. 1837 w Krakowie, piekarz, służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego (pod Miechowem) i Bóżyckiego. Ranny w piersi.

Urodził się w Mirowie koło Poręby Żegoty 9 sierpnia 1844, w rodzinie Feliksa i Anieli Nowakowskich. Miał liczne rodzeństwo: Amelię, Helenę, Stanisława, Józefa i Wacława. Dorastał w rodzinie, która miała ambicje wykształcenia dzieci. Ludwik trafił na nauki do Krakowa. Edukacja w szkole technicznej nie trwała jednak długo. Przerwał ją udział w powstaniu. W 1863 roku dziewiętnastoletni Ludwik wyruszył do powstania w partii Lipczyńskiego. Oddział, w którym miał walczyć, skierował się w stronę granicy, na komorę celną Szyce. Tam powstańcy palili portrety dygnitarzy rosyjskich, a portret cara powiesili na drzewie. Po przekroczeniu granicy rosyjskiej i dotarciu do obozu powstańczego w Ojcowie Nowakowski został przydzielony do kawalerii. Oddział pod dowództwem Rozego przeprowadzał zwiad na ziemi kieleckiej. Krwawy chrzest otrzymał pod Miechowem. Do bitwy doszło 17 lutego 1863. Było to jedno z najtragiczniejszych starć powstania styczniowego. Oddział polski pod dowództwem pułkownika Apolinarego Kurowskiego, w sile około 2500 ludzi, zaatakował miasto licząc na słabość Rosjan. Ci jednak zaalarmowali okoliczne oddziały, które zaatakowały Polaków od tyłu. Bitwa zakończyła się klęską Polaków, zginęło 200 powstańców. Aby ukarać mieszkańców, Rosjanie podpalili miasto, a mieszkańcom nie pozwolili go gasić. Z oddziału, do którego należał Ludwik Nowakowski, udało się ujść z życiem tylko jemu i jego dwóm współtowarzyszom. Partie walczące pod Miechowem zostały zmuszone do wycofania się w kierunku Słomnik, gdzie doszło do kolejnej potyczki. Ostatecznie oddziały te dotarły do Krzeszowic i zostały tam przez Austriaków rozbrojone. Ludwik Nowakowski po krótkim czasie ponownie się zaciągnął. Tym razem trafił pod dowództwo hrabiego Ludwika Mycielskiego. Po licznych utarczkach z Rosjanami oddział jego zmuszony był wycofać się za granicę austriacką. Nowakowski nie zamierzał jednak składać broni. Po raz trzeci zaciągnął się do oddziału powstańczego formowanego przez hrabiego Adama Potockiego a dowodzonego przez Jana Popiela. Walczył pod Szycami, Ojcowem, Wolbromiem. Po zakończeniu powstania zamieszkał w Chrzanowie. Ożenił się z Karoliną Jabłońską, z którą miał dziewięcioro dzieci: Stanisławę, Elżbietę, Marię, Jadwigę, Adama, Karolinę, Antoniego, Zofię i Anielę. Pracował wiele lat jako zarządca dóbr hrabiego Wodzickiego w Kościelcu pod Chrzanowem.

Po kilku dniach służby rekonesansowej oddziały nasze ruszyły do Wolbromia, stąd po krótkim wypoczynku pod Miechów, gdzie usłyszeliśmy gęstą palbę. Zatrzymano nas pod miastem, przy zabarykadowanej ulicy. Tu był nasz pierwszy krwawy chrzest, tu padło kilku kolegów z naszego oddziału, stąd też ciągle się potykając z kozakami, oddział cofnął się do Ojcowa, potem do Czerny i Krzeszowic, gdzie został przez Austriaków rozbrojony i aresztowany. Czterech z nas tylko uniknęło aresztowania, jako znających miejscowość: ja, wachmistrz Walery Gadomski, Roman Krzyszkowski i Czapski, syn generała z r. 1831. Po wypoczynku w domu rodzicielskim w Mirowie zaciągnąłem się w lipcu do oddziału hr. Ludwika Mycielskiego. Z dworku w Olszy pod Krakowem ruszyliśmy wówczas w sto koni najpierw do wsi Góry pod Pińczowem, potem ku Wodzisławowi, głównie celem połączenia się z oddziałami Czachowskiego, lub Taczanowskiego. Niestety oddział nasz, nacierany ciągle bądź przez kozaków, bądź piechotę rosyjską, zmuszony był w niedługim czasie do przejścia austriackiej granicy. Po raz trzeci zaciągnąłem się do oddziału wystawionego przez hr. Adama Potockiego w Krzeszowicach, którego dowódcą był Jan Popiel. I tym razem po różnych utarczkach, silne oddziały rosyjskie zniewoliły nas do wycofania się za granicę między Bolechowicami a Zabierzowem

student uniwersytetu Jagiellońskiego, poległ w bitwie pod Miechowem, dnia 17 Lutego 1863 r.

akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863 r.

akademik z wydziału filozoficznego, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem d. 17. lutego 1863 r.

student wydziału filologicznego, zginął w powiecie Kieleckim w pierwszych dniach Lutego 1863 roku (Imion. Stupnickiego podaje, że zginął t. m. pod Miechowem).

obywatel miasta Miechowa, zamordowany tamże dnia 17go Lutego 1863 roku. (Cz. Nr. 44).

zamordowany przez Moskali podczas rzezi Miechowa dnia 17. lutego 1863 r.

wieku lat 24, syn oficyalisty z Chrobrza, służył jako Rachmistrz w oddziale Kurowskiego, poległ pod Miechowem 17 Lutego 1863 r.

Uczeń gimnazjum tarnowskiego. Członek organizacji młodzieży tarnowskiej przygotowującej się do Powstania. Służył potem w oddziale strzelców tarnowskich Antoniego Uhmy w zgrupowaniu Kurowskiego. Ranny w bitwie pod Miechowem.

ur. w Bopie r. 1836, uczestn. powst. węgier. w r. 1848/9. Wzięty do wojska austr., służył w niem lat 12-e i brał udział w wojnie włosk. r. 1859. W r. 1861 za agitac. patryot. i rozpowszechnianie pism i pieśni patryot, w Krakowie aresztowany, siedział przez 7 mies. w więzieniu. W r. 1863 mianowany kapit, dowodził kosynier, w ocldz. Kurowskiego, Łopackiego i Czachowskiego. W bitwie pod Miechowem zjednał sobie zadowolenie przełożonych. W bitwie pod Stefankowem ciężko ranny, nosił przez lat 30 kulę w kości. Operacyę przedsięwzięto po latach 30-tu we Lwowie, była ona ciężka. Wykonywano ją 4 razy, tj. w marcu, kwietniu, maju i czerwcu 1893, przyczem musiano każdą kosteczkę w stopie skrobać, gdyż były spróchniałe. Ostatecznie wydobyto kulę rozpadniętą na 13-cie kawałków. Po powst. zajął posadę urzędn. Wydziału kraj.

Lat 69. W czasie powstania w r. 1863/4 brał udział w bitwie pod Miechowem i Pieskową Skałą pod Lagiewiczem, walczył w II-gim pułku generała Jeziorańskiego jako dziesiętnik kosynierów.

burmistrz m. Miechowa, zamordowany tamże przed własnym domem, następnie pońwiertowany i obnoszony po mieście dnia 17 Lutego 1863 r. (Czas Nr. 44).

Ur. 1843r., Kraków. Przedsiębiorca z Krakowa, żonaty. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Służył w oddziale Kurowskiego i walczył pod Miechowem, w oddziale Langiewicza był w bitwie pod Małogoszczem, Pieskową Skałą i Skałą, pod Chobrzem i Grochowiskami. W oddziale Czechowskiego był pod Stefankowem i Komorowem, gdzie został wzięty do niewoli 20.06.1863r. Deklarację podpisał 01.10.1863r.

ur. w Krakowie r. 1848, uczeń, służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego (pod Miechowem), Langiewicza (pod Małogoszczą, Skałą, Pieskową skałą, Chrobrzą i Grochowiskami), Czachowskiego (pod Stefankowem i Komorowem). Po powstaniu przedsiębiorca.

burmistrz Miechowa, podczas rzezi i rabunku miasta tego przez Moskali dnia 17. lutego 1863 r., zamordowany przez rozpasane żołdactwo.

ur. r 1842 w Wielkich lasach, stud.. służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego, Wysockiego i Komorowskiego. Walczył pod Miechowem, Radziwiłłowem i Poryckiem. Po powst. dyrektor Tow. zalicz.

Krawiec krakowski, agent na prowincji Ławy Głównej Krakowskiej

Ur. 11.09.1829r., pow. miechowski. Ekonom zamieszkały w gminie Małec. Katolik, żonaty. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był ekonomem, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Walczył pod Miechowem w oddziale Kurowskiego, pod Ratajami w oddziale Jordana. Został wzięty do niewoli i posłany na Sybir, był w Aleksandrowsku w kopalni 5 i pół roku. Deklarację podpisał 29.04.1888r.

pisarz gminny. Urodził się w 1848 roku w Jaśle. Walczył pod dowództwem Czachowskiego i Langiewicza w bitwach pod: Miechowem, w Górach Świętokrzyskich, oraz pod Chrobrzem.

Ur. 1843 w Jaśle, pisarz gminnym W powstaniu w oddziałach Chachowskiego i Langiewicza. Brał udział w bitwach pod Miechowem i w Górach Świętokrzyskich oraz Chrobrzą.

kupiec. Urodzony w 1888 roku w Nowej Rybni. Należał do Zw. Młodzieży Krakowskiej. Walczył pod rozkazami Langiewicza i Kurowskiego. Brał udział w bitwach pod: Miechowem, Pańkami. Ciężko ranny w głowę l nogę. Z obawy przed represjami ukrywał się u księdza Dobrowolskiego koło Warszawy i w ten sposób uniknął zesłania.

Czesław Pieniążek, pedagog i literat zmarł onegdaj w Krakowie. W młodych latach był kolejno pedagogiem prywatnym, artystą dramatycznym, dziennikarzem. W powstaniu 1863 ro,kii wziął czynny udział, wyruszywszy wraz z oddziałem towarzyszów i kolegów do obozu Kurowskiego pod Miechów. Przydzielony do kawalerii, brał udział w kilku potyczkach, poczem udało mu sie powrócić do rodzinnego Krokowa. Niebawem znalazł się we Lwowie. gdzie óddał się pracy literackiej, jako współpracownik „Dziennika Polskiego", a równocześnie oddal się studjom nad literaturą ojczystą. Ukończywszy we Lwowie studia filozoficzne, poświęcił się śp. Pieniążek zawodowi nauczycielskiemu i pracował kolejno' we Lwowie, Stryju i Krakowie. Przeszedłszy na emeryturę 2 charakterem radcy szkolnego, nie przestał pracować w umiłowanym zawodzie. Przeniósł się na; stały pobyt do Zakopanego i tam objął dyrekcję prywatnego gimnazjum rollnego. Sterane zdrowie zniewoliło go do upuszczenia po dwóch latach tego posterunku, na którym z największym pracował pożytkiem. Przed rokiem niespełna powrócił śp. Pieniążek na stały pobyt do Krakowa i tu zmarł po dłuższej chorobie.

ur. 1845, zm. 2.2.1887. Syn Sebastiana. Uczestnik powstania listopadowego. W Powstaniu styczniowym naczelnik wojenny powiatu wadowickiego i Żuaw Śmierci. Zgłosił się z karabinem do obozu w Ojcowie i otrzymał przydział do strzelców, ranny w Miechowie 17.2.1863. Właściciel majątku Tropiszów.