Powstanie Styczniowe - uczestnicy

syn Aleksandra, mieszczanin powiatu Nowogródzkiego. Skazany na mocy konfirmacji Dowódcy Wojsk Wileńskiego Okręgu Wojennego, która nastąpiła na zatwierdzenie przez Audytorjat 13 grudnia 1863 roku. Rozstrzelany w Nowogródku, gub. Mińskiej, 8-go stycznia 1864 roku za przebywanie w powstaniu, zbrojne działanie w bitwach przeciw wojskom i powieszenie jednego włościanina.

syn Antoniego, ur. ok. 1840, szlachcic gub. kijowskiej, kawaler. Oskarżony o przynależność do „żandarmów wieszających" został na mocy wyroku sądowego 1 konfirmacji namiestnika Królestwa Polskiego z 1864 skazany na dziesięć lat ciężkich robót w twierdzach na Syberii, z pozbawieniem praw stanu. Wysłany do gub. irkuckiej 12 marca 1865. Po przybyciu do Irkucka został 16 grudnia 186 5 skierowany do zakładów aleksandrowskich, gdzie początkowo odbywał karę. Od 28 maja 1866 przy budowie drogi wokół Bajkału, jako podejrzany o udział w powstaniu zabajkalskim został skazany na więzienie w oddziale próbnym z zakuciem na rok w kajdany 1 wysłany 28 lutego 1867 do zakładów nerczyńskich, gdzie przebywał do 13 lipca 1870. Po uwolnieniu od robót, przeniesiony w lipcu 1870 do gub. jenisejskiej, zapewne na osiedlenie. W 1877 przywrócono mu prawa stanu 1 uzyskał możliwość zamieszkania w europejskiej części Rosji. W 1878 wyjechał na własny koszt z Minusińska do gub. kazańskiej. Od 20 czerwca lub lipca mieszkał w Jadryniu pod dozorem policji, otrzymując zasiłek ze skarbu państwa. W Jadryniu przebywał prawdopodobnie do 14 kwietnia 1883, wcześniej, w grudniu I 8 82 został zwolniony z dozoru 1 otrzymał prawo wyboru miejsca zamieszkania w cesarstwie — z wyłączeniem stolic, guberni stołecznych, Kraju Płn.- Zach. i Królestwa Polskiego. W lipcu 1883 zwrócił się o zniesienie tych ograniczeń 1 w marcu 1884 uzyskał zgodę. W 1885 przebywał w Niznym Nowogrodzie.

Artykuł | Kazimierz Unrug urodził się w W. Księztwie Poznańskiem w dziedzicznej rodziców wiosce Dzięczynie. Gałąź rodziny Unrugów, jednej z najstarożytniejszych w Niemczech, w połowie XVII wieku przesiedliła się do rzeczypospolitej Polskiej, a otrzymawszy indygenat wnet zasługą i patryotyzmem zdobyła sobie w nowej ojczyźnie szacunek i poważanie. Odtąd starostwo obornickie dziedzicznie niemal po zostawało w ręku Unrugów, którzy rekuzując na niemiecki tytuł hrabiowski, klejnotem polskiej szlachty woleli się zdobić. Kazimierz pod okiem troskliwej matki i surowego ojca wychowywany od dziecka na dzielnego i zahartowanego męża, rozrastał się w siłę fizyczną i od pierwszej młodości niepospolity zdradzał umysł. Ukończywszy chlubnie szkoły w Lesz nie, gdzie zarówno był od kolegów kochany, jak od nauczycieli dla swego nad wiek rozwiniętego charakteru ceniony, udał się Kazimierz na uniwersytet do Wrocławia. Nie zrażając się żadną przeciwnością po stępował wytrwale śród ciernistej ścieżki, nie oglądając się na przeszkody, lecz zawsze z równym spokojem krocząc do wytkniętego celu. Nie jedna ciężka boleść zraniła młodociane serce Kazimierza. W roku 1848 pod Miłosławiem poległ śmiercią walecznych w walce z Prusakami brat jego ukochany; rok później straszna zaraza wydarła mu w kilku tygodniach rodziców, i drugiego brata z całą jego rodziną. Kazimierz pozostał z młodszem rodzeństwem pod opieką najstarszego brata, którego odtąd otaczał miłością bez granic i szacunkiem prawdziwie synowskim. Obrawszy sobie zawód prawniczy, wkrótce niemałej w nim nabył biegłości, o obdarzony bystrym i jasnym na rzeczy poglądem, piękne na przyszłość na tem polu dla kraju rokował nadzieje. Ktokolwiek go poznał bliżej i miał sposobność obcować z nim w czasie je go pobytu w Wrocławiu, Wrześni i Poznaniu, gdzie po złożeniu pierwszego prawniczego egzaminu praco wał przy sądach, ten mimowolnie lgnąć musiał do te go młodzieńca, który wciąż się łamiąc z przeciwnościami nigdy nie upadał na duchu, zawsze ten sam zachowywał spokój i godność w obejściu z drugimi. Prawość i zacność charakteru Unruga weszła w przy słowie pomiędzy młodzieżą, która w każdym razie polegając na wytrawnym jego sądzie, niaraz go brała w zachodzących sporach na rozjemcę. Jakkolwiek bowiem żywy i surowy dla siebie, łagodnym był w sądzie o drugich, łącząc pobłażliwość z męzkim hartem duszy, z powagą i bezstronnością niezwykłą w tym wieku. Jedna tylko miłość ojczyzny tak gwałtownie gorzała w jego piersi, że gdy o sprawie publicznej wypadało mu co mówić łub dla niej działać, unosił się zapałem i gorącym porywany prądem żadnego w czynie i słowie nieznał hamulca. To też niechęć lub oziębłość dla sprawy narodowej, surowego w nim znajdowała pogromcę wszędzie i zawsze. Wypadki styczniowe zastały Kazimierza przysposabiającego się do podróży do Berlina, gdzie trzeci i ostatni w zawodzie swoim miał zdawać egzamin na sędziego. Komu wiadomo jak mozolną jest pod rządem pruskim karjera prawnicza, ten pojmie jak wielkiej wagi dla młodzieńca przez tyle lat pracującego bez żadnego zarobku jest egzamen, który mu nareszcie otwiera drogę do chleba. Kazimierz choć tak wytrwale dążył, nie wahał się przecież poświęcić wszystkiego, aby spieszyć na pomoc walczącej z moskwą braci. Odtąd jeden z najgorliwszych pracowników w sprawie narodowej porzucił studja prawnicze, krzątając się pilnie około zorganizowania wyprawy do Kongresówki, w której chciał koniecznie pomiędzy najpierwszymi stanąć na polu walki. Złożony przecież nagle ciężką chorobą, nie mógł urzeczywistnić swego zamiaru. Pełny biogram walk powstańczych Kazimierza Urunga pod linkiem.

(Unruch) dzielny oficer, poległ w okolicach Wielunia we wrześniu 1863 r., wieku lat 29. Urodził się w Dzięczynie w Poznańskiem w majątku rodziców swoich. Ukończył szkoły w Lesznie, a uniwersytet we Wrocławiu. W r. 1853 z powodu choroby nie mógł początkowo wziąć udziału, później dopiero z polecenia Taczanowskiego organizował małe oddziałki i sam je za kordon przeprowadzał. Mianowany od Taczanowskiego kapitanem otrzymał w Pyzdrach komendę 5. kompanii strzelców i 29 kwietnia, podczas napadu Moskwy na Pyzdry, dał dowody niepospolitej odwagi i zimnej krwi. Dnia 6 maja, gdy oddział stanął w Kole, dano znać o zbliżających się Moskalach, Unrug na czele swej kompanii wyruszył na groble i stamtąd celnymi strzałami prażył nieprzyjaciela. Lecz sam ugodzony kulą w piersi, śmiertelnie raniony zmarł w klasztorze oo. Bernardynów 8 maja o godzinie 8 wieczór. Miał mieć 3 braci, którzy wszyscy z bronią w ręku polegli.

Kazimirow, mężcz. 30 lat na 1868 r., ziemianin wileńskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w Tomsku, rodziny nie posiadał

mężcz. warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w Omsku, rodziny nie posiadał, kawaler

Ippolitow, mężcz. ziemianin wileńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na służbę wojskową, z 1869 r. przebywał w Omsku, uprawlajuszczyj

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1866 r. zmarł (gorjaczka) -

syn Jakuba, szeregowiec Kaporskiego Jego Królewskiej; M-ci Króla Saskiego pułku piechoty. Skazany na mocy konfirmacji Głównego Naczelnika Kraju, która nastąpiła 9-go marca 1864 roku na zatwierdzenie przez Audytorjat.Rozstrzelany w Grodnie 14-go marca 1864 roku za ucieczkę ze służby i wstąpienie do szeregu powstańców; tem samem zdradę obowiązku służby i złamanie przysięgi.

muż.. 22 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

mężcz. 64 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, przy nim rodzina i żena

Rusin Powstaniec, zesłaniec w Usolu, przeniesiony tam w pocz. 1867 Uniewinniony od udziału w powstaniu zabajskalskim

mężczyzna. szlachcic, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, przebywał w Tobolsku, potem w r. Bieriezowie, kopista (pismowodstwo), k 1870 r. wyjechał do Pietropawłowska.

mężcz. 29 lat na 1870 r., szlachcic , warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w tobolskimj

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tobolskimj

(Urbanowicz), mężcz. 33 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, przy nim dzieci i żona

Stanisławow, mężcz. 27 lat na 1868 r., ziemianin kowieńskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w Tomsku, dawał uroki muzyki, rodziny nie posiadał, kawaler

mężcz. 22 lata w 1868 r., ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1866 r. przebywał w tomskim okręgu, diełał gilzy, rodziny nie posiadał, kawaler

mężcz. 52 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

mężcz. 26 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

mężcz. 33 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

Aleksandrow, mężcz. 24 lat, ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, przebywał w Omsku, w 1869 r. zmarł

mężcz. 13 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał, kawaler

mężcz. 29 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, przy nim dzieci i żona

mężcz. 27 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

Pawłow, mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w Omsku, wstawka stiekoł

Podoficer z Bergamo. Jeniec spod Krzykawki. Skazany na 12 lat ciężkich robót w kopalniach na Syberii.

ФОНЪ-ГАЛЛЕРЪ Михаилъ,szlachcic (дворянин Себежского уезда),w tym powiecie współdziedziczy majątek z trzema braćmi (В этомже уезде находится нераздельное с 3-мя братьями имение.),gubernia witebska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

ФОНЪ-ЗЕГЕРНЪ-КОРНЪ Ипполитъ,szlachcic (дворянин Режицкого уезда),właściciel majątku Zaleście ? (имеет имение "Залеостье" того же уезда),gubernia witebska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

Powstaniec, poległy i pochowany w mogile pod Kołodnem

mężcz. 24 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

Franciew, mężcz. 20 lat, austriacki poddany, zesłany na osadzenie, przebywał w omskim okręgu

właściciel ziemski, człowiek bardzo lekkomyślny, zginął w pojedynku z rodzonym wujem po powrocie do kraju.

ВАГА Казимиръ,szlachcic (дворянин),emerytowany podporucznik (отставной подпоручикъ), dzierżawił pałac Łubianki (арендовалъ мызу Лубянки помъщицы Гундiусъ.),gubernia grodzieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

naczelnik partii, 12/24 sierpnia 1863 r w potyczce zabity.

krawiecki podmajster, 5 września 1863 r w obrębie warszawskiej cytadeli powieszony.

Adamow, mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w omskim okręgu, potem W Omsku, sapożnik