Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstańcy styczniowi

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 130

Strona z 4 < Poprzednia Następna >

Apolinary Horwath

Notariusz w Chrzanowie. W jego domu zmarł Włoch, Stefano Elia Marchetti, towarzysz Francesco Nullo, ciężko ranny 5.05.1863 r. w bitwie pod , pochowany w Chrzanowie przy ul. Sienkiewicza.

dr., ur. r. 1840 w Pieniążkach, akademik, pracował w organizacji powstańczej "Ławy" w randze setnika i w tym charakterze wstąpił do oddziału Kurowskiego i dowodził plutonem kosynierów w bitwie pod Miechowem. Ranny, powrócił do Krakowa. Powtórnie poszedł pod komendę Miniewskiego jako szereg, żuawów i walczył pod . Po powrocie do' Krakowa pracował dalej w organizacji jako sekretarz oddziału akademickiej młodzieży, lustrował w Krakowie oddziały organizujące się i wysyłał je w miejsce przeznaczenia. Po powstaniu adwokat.

Adam Idzikowski

ur. w Krakowie w r. 1842, słuchacz wyż. szkoły pols. na Montparnasse w Paryżu, służył jako kapral przy żuawach Langiewicza, później pod Miniewskim jako sierżant, następnie jako podpor., wreszcie przy organizacji narodowej. Brał udział w bitwach przez Langiewicza stoczonych, tudzież pod . Ranny był pod Po powst. inżynier.

Adam Idzikowski

Ur. 1842r., Kraków. Inżynier, zamieszkały w Tarnowie, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był w szkole w Paryżu, natomiast w czasie powstania służył jako kapral w obozie Langiewicza przy żuawach, pod Miniewskim jako sierżant, następnie podporucznik, wreszcie przy organizacji narodowej. Brał udział w bitwach stoczonych przez Langiewicza, a pod Miniewskim walczył pod Krzykawką. Deklarację podpisał 01.01.1889r.

Erazm Jerzmanowski

ur. 1847 w Król. pols., student, służył w oddz. Miniewskiego (w wyprawie krak. w legii zagrań.). "Walczył w lasach Olkuskich, pod i Chęchłami. Po powst.. na emigr. w Paryżu, skończył szkołę politechniczną i wyjechał do Ameryki, gdzie wynalazkami dobił się znacznego majątku, następnie zamieszkał w Galicji.

Andrzej Kamalski

murarz. Zamieszkały w Krakowie ul. Łobzowska 13. Urodzony w Krakowie 30 listopada 1837r., żonaty, ojciec dwojga dzieci. Przed powstaniem pracował jako murarz. W wojsku austriackim był podoficerem (dezerter). W powstaniu walczył w stopniu sierżanta – z Kurowskim pod Miechowem, Langiewiczem – pod Pieskową Skałą, Chrobrzem, Grochowiskami, z Miniewskim pod Krzykawką, z Rembajłą pod Szklaną Hutą, Iłżą i Opatowem. W bitwie pod Opatowem ranny kulą w usta i prawy bok oraz szablą nad lewym okiem. Wzięty do niewoli, zesłany. Sądzony we Włodzimierzu. „Kurskie roty areszt (budował kolej Osławską)”. Wrócił z zesłania w 1867r. Na świadków przywołała Mackiewicza, maszynistę na kolei Karola Ludwika w Krakowie, Jakóba Lorenza „także z tego oddziału” i Kotarewskiego (?). Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego 1 florena i składki rocznej w wysokości 3 florenów. Oświadczenie podpisał w Krakowie 8 kwietnia 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 23 czerwca 1888r.

Jan Kicieciński

ur. w Krakowie r. 1844, sadownik, służył pod Langiewiczem i walczył pod Chrobrzą i Grochowiskami, później pod Miniewskim, w bitwie pod .

Z Raciborza, ranny 5.05.1863 r. w bitwie pod

Teodor Kułakowski

ur. r. 1844 w Podgórzu, stud., służył jako szereg, w końcu jako porucznik w oddz. Kurowskiego (pod Sosnowem i Miechowem), Langiewicza (pod Chrobrzą i Grochowiskami), Grekowicza (pod ), Miniewskiego (pod ), Wysockiego (pod Radziwiłłowem), Komorowskiego (pod Poryckiem) i Kruka (w 3-ch potyczkach). Był ranny pod Miechowem, Radziwiłłowem i pod Poryckiem. Po powst. urzędnik miejski w Podgórzu

Antoni Kuliński

ur. w Słomnikach r. 1841, stud. służył jako podof. pod Cieszkowskim i Miniewskim. Walczył pod Bolimowem, Krzykawką itd. Internowany w KoniggraGzu wysłany został do Meksyku.

Antoni Kuliński

Ur. 12.06.1841r., Słomniki pow. miechowski. Urzędnik kolei państwowych, zamieszkały Podgórze – Płaszów, żonaty, 4 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był w szkołach w Kielcach, natomiast w czasie powstania był podoficerem. Służył pod Zalewskim, brał udział w bitwie pod Bolimowem, w nieborowskich lasach, następnie pod Cieszkowskim w lubelskim, u Miniewskiego – walczył pod Krzykawką. Internowany, wysłany do Meksyku. Deklarację podpisał 19.08.1890r.

Jan Kwieciński

Ur. 1844r., Kraków. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był sadownikiem przedsiębiorcą, natomiast w czasie powstania był w oddziale Langiewicza od Goszczy, brał udział w bitwie pod Chrobrzem i Grochowiskami, gdzie został ranny. Później brał udział w bitwie pod Krzykawką. Deklarację podpisał 08.02.1892r.

organista przy kościele parafialnym w Chrzanowie jako też uzdolniony kandydat stanu nauczycielskiego. Zamieszkały w Chrzanowie. Urodził się 14 marca 1847r. w Chrzanowie. Żonaty, katolik, ojciec jednego dziecka. Przed powstaniem uczęszczał do gimnazjum czteroklasowego przy ulicy Kanoniczej w Krakowie „i z tych szkół udał się do powstania”. W powstaniu walczył „jako szeregowiec, później mianowany porucznikiem, magazynier oddziału, w drugim oddziale jako szeregowiec. Był najsamprzód w oddziale Mosakowskiego, w którym to brał udział w potyczkach pod wioską Golczowicami powiat Olkusz, następnie w potyczce pomiędzy Myszkowem a Błodowicami, wskutek siły znacznej rosyjskiej oddział został rozbitym. Udał się do oddziału Miniewskiego, którym dowodził włoski jenerał F. Nullo, odbył na granicy jako ochotnik rekonesans, następnie potyczkę pod Krzykawką, w końcu ostateczną pod Błędowem, powiat Olkuski, razem w pięciu potyczkach brał udział. Nie został rannym. Przy zgłoszeniu się do Szanownego Towarzystwa na podane swoje potwierdzone przez Urząd parafialny i Magistrat gminy miasta Chrzanowa, którym jest wiadomo, że podpisany brał udział w powstaniu. W końcu powołuje się na rotmistrza kawaleryi Wierzbickiego w oddziale Mosakowskiego, zaś w oddziale Miniewskiego na hr. K. Kaziobrodzkiego (?), który to jako kolega szkolny brał z podpisanym udział. Jeden złotych reńskich złożyłem przy podaniu pierwszym. Trzy złote reńskie rocznie, które załączam w gotówce za rok 1888”. Oświadczenie podpisał w Chrzanowie 3 kwietnia 1888r. Na członka czynnego przyjęty 23 czerwca 1888r.

ur. w Chrzanowie r. 1847, student, służył jako szereg , później pomocnik magazyniera pod Mossakowskim i Miniewskim Walczył pod Golczewicami, Myszkowem i Krzykawką. Po powstaniu organista.

organista. Urodzony w 1847 roku w Chrza43 nowie. Walczył pod dowództwem Mossakowskiego i Miniewskiego w bitwach pod: Golczewicami, Krzykawką.

rzemieślnik z Bochni w Galicyi, zginął pod . Imionoaspis. podaje, że pod Miechowem 17 Lutego 1863 roku.

Stanisław Lesiński

ur. r. 1831 w Warszawie, kapit. wojsk rosyj., służył jako major w oddz. Jeziorańskiego, Langiewicza, zaś jako pułkownik, dowódca żuawów w korpusie mazowieckim pod Miniewskim? w wyprawie krakowskiej i wołyńskiej. Walczył pod Małogoszczą, Stopnicą, Chrobrzą Grochowiskami, Czernichowem, w lasach Olkuskich, pod i Chechłami. Po powst. prywatysta.

Julian Maciołowski

ur. 1841 Bieździedza. Dyrektor szkoły. W powstaniu oficer. Walczył w składzie 1 batalionu Korpusu Mazowieckiego pod dowództwem Miniewskiego, brał udział w walkach pod Sławkowem (Krzykawką) i Chechłami. Za udział w powstaniu aresztowany w Krakowie i osadzony w więzieniu na Wawelu "Kurza Stopa".

Julian Maciołowski

dyrektor szkoły. W powstaniu oficer, Urodzony w 1841 roku w Beździedzy w Małopolsce. Walczył w 1 batalionie Korpusu Mazowieckiego pod dowództwem pułkownika Miniewskiego w bitwach pod: Sławkowem (Krzykawką) i Chechłami. Aresztowany w Krakowie i osadzony w więzieniu na Wawelu „Kurza Stopa".

ur. Polichnie r. 184.2, cukiernik, służył jako szeregów, później oficer instruktor w oddz. Grekowicza, pod Zawierciem, Kurowskiego, pod Miechowem, Langiewicza, pod Chrobrzą i Grochowiskami, Miniewskiego, pod . Wzięty przez austr. wojsko i odstawiony do Chrzanowa, został wywieziony do Ołomuńca a po nieudałej ucieczce do Iglawy. Z Iglawy uciekł na Pragę do Krakowa i wstąpił do oddz. Popiela. Ostatecznie służył w oddz. Sangajły

Ur. 12.02.1842r., Polichno. Cukiernik ze Lwowa, szlachcic, katolik, wdowiec, 5 dzieci. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem pracował jako subiekt cukierniczy w Warszawie, natomiast w czasie powstania na początku jako żołnierz, a później mianowany przez Rząd Narodowy jako oficer instruktor i wysłany do Rawska. Na początku powstania służył w oddziale Grekowicza, brał udział w napadzie na Radomsko, w napadzie na stację D.Z.W. Wiedeńskiej w Zawierciu, rozbrojeniu i wzięciu do niewoli żandarmów wraz z oficerem. Był w oddziale Kurowskiego w bitwie pod Miechowem. W oddziale Langiewicza w oddziale Czachowskiego 3 bat. w bitwie pod Chrobrzem i pod Grochowiskami. W oddziale Miniewskiego , w którym był dowódcą generał Nullo w bitwie pod Krzykawką. Po przegranej wzięty przez wojska austriackie do niewoli i odstawiony do Chrzanowa, a potem do Ołomuńca, a po nieudanej ucieczce do Iglawy. Udało mu się uciec do Krakowa. Był w oddziale kawalerii Popiela i ostatecznie służył u Sangajły. Deklarację podpisał 06.02.1893r.

Ur. luty 1830r., lokaj zamieszkały Grzegórzki 29, żonaty, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był lokajem, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Walczył w oddziale Miniewskiego. Brał udział w bitwie pod Krzykawką. Został wzięty do niewoli. Sądzony w Olkuszu do rot aresztanckich w gub kałuskiej, tam przebył 3 lata, na osiedleniu 2 lata. Deklarację podpisał 09.10.1890r.

Urodzony 31.12.1839 roku w Bergamo we Włoszech, porucznik Elia Marchetti był jednym z ochotników, którzy przybyli do Polski walczyć z Rosjanami w 1863 roku. 5 maja 1863 roku żołnierze włoscy wzięli udział w krwawej bitwie pod . W bitwie tej Marchetti został ciężko ranny i wraz z kilkudziesięcioma towarzyszami schronił się, po przekroczeniu granicy, na terenie monarchii habsburskiej. Cała grupa została wkrótce schwytana przez wojsko austriackie. Mimo że Marchettiego zwolniono z niewoli i otoczono opieką w domu notariusza Horwatha, zmarł on 7 maja 1863 roku na skutek ran odniesionych pod . Pochowano go na cmentarzu w Chrzanowie.

Urodzony w 1839 roku w Bergamo we Włoszech, porucznik Elia Marchetti był jednym z ochotników, którzy przybyli do Polski walczyć z Rosjanami w 1863 roku. 5 maja 1863 roku żołnierze włoscy wzięli udział w krwawej bitwie pod . W bitwie tej Marchetti został ciężko ranny i wraz z kilkudziesięcioma towarzyszami schronił się, po przekroczeniu granicy, na terenie monarchii habsburskiej. Cała grupa została wkrótce schwytana przez wojsko austriackie. Mimo że Marchettiego zwolniono z niewoli i otoczono opieką w domu notariusza Horwatha, zmarł on 7 maja 1863 roku na skutek ran odniesionych pod . Pochowano go na cmentarzu w Chrzanowie.

Stefan Elia Marchetti

Ur. 31.12.1839 Bergamo. Mając 20 lat został mianowany porucznikiem przez Garibaldiego. Był jednym z pierwszych ochotników którzy zgłosili się do walki w Polsce. Walczył pod Krzykawką 5.5.1863. Już na początku bitwy trafiony kulą w pierś. Nieprzytomnego "najlepszego z oficerów" Nullo osobiście wyniósł w bezpieczne miejsce. Do Chrzanowa dowiózł do kpt. Mazzoleni. Tam zmarł i został pochowany.

ur. r. 1840 w Myślenicach, krawiec, żołnierz artyl. austr., służył jako sierżant w oddz. Langiewicza, Miniewskiego, Wierzbickiego i Wagnera. Walczył pod Chrobrzą, Grochowiskami, Krzykawką, Polichną, itp. Wzięty do niewoli został wysłany do Saratowskich rot na 2 lata.

ur. w Płohach r. 1830, lokaj, służył jako szeregowiec w oddz. Miniewskiego (pod ). Wzięty do niewoli, osądzony w Olkuszu do rot areszt, w gub, Kałuskiej, przebył tam lat 3, a potem na osiedleniu lat dwa.

Podoficer z kantonu Graubunden w Szwajcarii. Jeniec spod Krzykawki, skazany na 12 lat ciężkich robót w kopalniach na Syberii.

Podoficer, brat Giacomo. Jeniec spod Krzykawki, skazany na 12 lat w kopalniach na Syberii.

Felicjan Mielerowicz

Buchalter kasy oszczędnościowej, zamieszkały Stanisławów, urodzony 27.10.1837 Pow. Sanocki w Galicji, katolik żonaty bezdzietny utrzymuje przy sobie matkę, przed powstaniem kontroler w urzędzie podatkowym w Skałacie, w powstaniu wstąpił jako szeregowiec doszedł do rangi porucznika, po zranieniu kapitana Czaplickiego na polu bitwy mianowany przez Lelewela kapitanem, walczył w oddziałach Langiewicza pod Sosnówką, św. Krzyżem, Chrobrzem, Grochowiskami, w oddziałach Miniewskiego pod Krzykawką, w oddziałach Wysockiego pod Radziwiłowcami, w oddziale Lelewela pod Panasówką Otroczem i Batorzem, pod Grochowiskami lekko ranny w bok, pod Radziwiłowcami lekko ranny w nogę, pod Panasówką lekko ranny w szyję, dokumentów potwierdzających udział w powstaniu nie posiada znają go: Piotr Gross, Antoni Gross, Kellermann, Lipiński, Bielańska

Felicyan Milerowicz

ur. w Klimkówce r. 1837, urzędu, podat., służył jako szereg, i awans, do rangi kapit. w oddz. Langiewicza (pod Sosnówką, St. Krzyżem, Chrobrzą i Grochowiskami), Miniewskiego (pod ), Wysockiego pod Radziwiłłowem), Lelewela (pod Panasówką i Batorzem). Ranny był pod Grochowiskami w bok, pod Radziwiłłowem w nogę a pod Panasówką w szyję. Po powst rachmistrz.

Józef Miniewski

ur. r. 1841 w dziedzicznej włości Wilczogóra, syn Władysława, właść. dóbr, referendarza stanu, sekretarza jeneralnego byłego Król. polsk sędziego okręgu czerskiego, wstąpił r. 1157 w Petersburgu do szkoły inżynierów wojennych. W dwa lata później jako oficer zawiązał z kolegami patryot, kółko celem, propagandy w wojsku na korzyść oswobodzenia Polski. Przydzielony do 4 batal. saperów w Perejasławiu, podał się do dymisyi, a bawiąc w kraju, pracował w organiz. Z chwilą wybuchu powst. wstąpił jako szereg, w poczet partyzantów i walczył pod Lesznowolą i Grójcem. Mianowany porucznikiem brał udział w bitwach pod Przedborzem, Lubochnią, Studzienną i Radkowem. Awansowany na rotmistrza walczył pod Małogoszczą, gdzie w szarży ochotników na "Carre" stracił konia i otrzymał dwie kontuzye kartaczowe. Z powodu wystąpienia na radzie wojennej 23. lutego 1863 przeciw połączeniu się Jeziorańskiego z Langiewiczem popadł w niełaskę dyktatora, który odtąd wszystkie niebezpieczne rekonesanse, ciężką służbę obozową jemu przydzielał. Z kolei widzimy Miniewskiego w bitwach pod Pieskową Skałą. Skałą, Giebułtowem, Pińczowem, Grochowiskami. Po ucieczce Langiewicza z obozu, mianował przez S miechowskiego szefem sztabu ściera się na czele szwadronu pod Opatowem i Wiślicą, w końcu pod Czernichowem. W trzy dni później organizuje nowy oddział w Krakowie, jedzie do Warszawy w celu złożenia Rząd. narodowemu ustnego sprawozdania z wyprawy Langiewicza i otrzymuje nominacyę na dowódcę korpusu mazowieckiego. Wskutek niegodziwości dostawców i niedbalstwa organiz. 20 cywil, wzięła wyprawa niepomyślny obrót, pomimo korzystnego wyniku bitwy pod i poświęcenia jednostek w bitwie pod Okęckłami. Niebawem stanął Miniewski na czele nowej wyprawy, znanej pod nazwą wyprawy radziwiłłowskiej, złożonej z trzech oddz. pod wspólną komendą Wysockiego. Horodyński przepłacił życiem atak swego oddz. na Radziwiłłów, Wysocki został rozbity, pułk. Miniewski ochronił swoich ludzi od tych ewentualności i ocalił oddział. Sąd wojenny uznał jego postępowanie za odpowiednie. Po rozpuszczeniu oddz. wyjechał Miniewski w Poznańskie, następnie do Francji i do Afryki, gdzie otrzymał posadę przy przekopie kanału Suezkiego. Po ośmiu latach przybył do Galicji i oddał się odtąd pracy, przeważnie w zarządach majątków ziemskich.

Józef Miniewski

uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Grójec 25.01.1863, krakowskie: Podlesie 4.05.1863, (Igołomia 4.05.1863), Krzykawka 5.05.1863, (Wol. Radziwiłłów 2.07.1863)

Józef Miniewski

wysłany z oddziałem przez Mierosławskiego, 5 maja 1863 r. pod został pobity.

Józef Miniewski

oficer wojsk rosyjskich, dowódca oddziałów pod i w wyprawie na Radziwiłłów, pułkownik. Zmarł we Lwowie w r 1926.

Józef Miniewski

w powstaniu pułkownik i dowódca partii. Był oficerem b. wojsk rosyjskich. Urodzony w 1841 roku. Jako szeregowiec wstąpił do szeregów powstania do oddziału pułkownika Śmiechowskiego, formującego się pod Warszawą w Woli Prażmowskiej w końcu stycznia 1863 roku. Pod Rawą oddział, w którym był Miniewski przeszedł pod dowództwo : złączył się z partią Jeziorańskiego, a następnie pod Małogoszczem przeszedł pod rozkazy Langiewicza. Po bitwie pod Grochowiskami, naczelną komendę objął znowu Śmiechowski. Miniewski, już randze pułkownika, jako dowódca kawalerii ostatni przeszedł granicę, osłaniając tyły oddziału Śmiechowskiego. — W maju 1863 roku dowodził już własnym oddziałem i stoczył bitwę pod Sławkowem (Krzykawką). Następnie zorganizował nowy oddział, który miał wkroczyć na Wołyń, lecz został rozbity pod Radziwiłłowem. Był na emigracji we Francji, Afryce, Włoszech i Szwajcarii. W powstaniu był dwukrotnie ranny i raz kontuzjowany.

Józef Miniewski

Ur. 1841r., Wilczogóra. Zarządca dóbr, zamieszkały w Krakowie, wyznania rzymsko-katolickiego. Przed powstaniem był oficerem, od 1860 roku był w Petersburgu. Od początku powstania był w oddziale Śmiechowskiego jako porucznik, pod Grochowiskami był pułkownikiem kawalerii, po przejściu do Langiewicza został mianowany dowódcą korpusu mazowieckiego. Walczył we wszystkich bitwach pod Śmiechowskim, Jeziorańskim i od czasu połączenia z Langiewiczem. Stoczył bitwy w lasach olkuskich, pod Krzykawką, pod Chechłem. Pozbawiony amunicji, rozbity, przekroczył granicę galicyjską. Zorganizował nowy oddział na Wołyń, ale został wzięty do niewoli przez wojsko austriackie. Był dwa razy kontuzjowany – pod Małogoszczem i pod Chrobrzem. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał w Krakowie 11.02.1895r.

Brał udział w bitwie pod Krzykawką, był w oddziale Miniewskiego i opiekował się kasą powstańczą. W czasie bitwy i odwrotu kasa w postaci ciężkiego kufra stoczyła się i ugrzęzła w mokradłach.

Leonard Muranyi

Ur. 06.11.1843r., Magnuszew. Współwłaściciel fabryki stolarskiej z Krakowa, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był praktykantem w zakładach fabrycznych Banku Polskiego w Dąbrowie Górniczej, natomiast w czasie powstania był szeregowcem. Walczył w oddziałach Kurowskiego, Langiewicza, Nulla i Krukowieckiego. Brał udział w potyczkach pod Sosnowicami, Miechowem, Małogoszczem, Chrobrzem, Grochowiskami, Krzykawką, Pieskową Skałą i Glanowem, gdzie został zabrany do niewoli, został zesłany na Syberię do roboczych batalionów z pozbawieniem praw stanu bez wysługi. W roku 1868 dzięki ojcu powrócił do Krakowa. Deklarację podpisał 06.11.1891r.

Leonard Muraryi

ur. w Magnuszewie r. 1843. prakt w zakładzie fabr., służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego, Langiewicza, Miniewskiego i Krukowieckiego. Walczył pod Sosnowicami, Miechowem, Małogoszczą, Chrobrzą, Pieskową skałą, Grochowiskami, Krzykawką i Glanowem. Pod Glanowem wzięty do niewoli, zesłany na Sybir z pozbawieniem praw stanu, bez wysługi, powrócił r. 1868 wskutek reklam, ojca do Krakowa. Po powstaniu właśc. fabryki stolarskiej.

Strona z 4 < Poprzednia Następna >