Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Ze szlachty Mohylewie prowincji

szlachcic

Ur. 1847 Kielce, miejscowość w 1923: Kielce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VIII-147

ppro. (1844) Warszawa

Ur. ok. 1843 – zm. 1924, weteran 1863. Pochowany Warszawa, Powązki - kwatera 286, rząd 5, miejsce 3,4.

gmina/wieś Zambrów, przestępstwo: był w bandzie Grzymkowskiego

Kazimierz Sielski, mieszkaniec m. Warszawy oskarżony był o to, że namawiał młodzież do opuszczenia miasta i wstąpienia do szeregów powstańczych. Chociaż Sielski do winy nie przyznał się i żadnych zgoła -dowodów przeciwko niemu nie zebrano, audytorjat polowy pozostawił go w podejrzeniu i nakazał zesłać do jednej z wewnętrznych gubernij cesarstwa wedle uznania Ministerjum spraw wewnętrznych Namiestnik wyrok ten konfirmował 23 września 1863 r.

Mieszkaniec m.Warszawy oskarżony o namawianie młodzieży do opuszczenia miasta i wstępowanie do oddziałów powstańczych. Wyrokiem z 23 września 1863 r skazany na zesłanie do guberni wewnętrznych Cesarstwa

szlachcic Wilno województwo

mężcz. 24 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

muż, 23 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

Posiadał majątek ziemski i dwór Jelenie (łódzkie, radomskie), był uczestnikiem powstania styczniowego, w wyniku którego stracił oko, majątek i został zesłany na Syberię

Ur. 21.02.1842r. w Warszawie, spiskowiec, powstaniec 1863r., zesłaniec. W latach 60 uczestniczył w manifestacjach patriotycznych w Warszawie w związku z czym zmuszony był wyjechać do Paryża. Po wybuchu powstania styczniowego wrócił do kraju. W pierwszych dniach lutego 1863r. przybył do Piątkowa, majątku Natalisa Sulerzyskiego, skąd miał udać się do Królestwa razem z oddziałem Józefa Dowmontowicza. Jednak 10.02.1863r. został aresztowany przez Prusaków w Gajewie i osadzony w więzieniu w Grudziądzu. Na początku kwietnia został odesłany do Francji, ale wrześniu 1863r, wrócił do kraju. Na początku 1864r. rozpoczął działalność powstańczą: w jego mieszkaniu odbywały się tajne zebrania warszawskiej organizacji miejskiej, należał do bliskich współpracowników Aleksandra Waszkowskiego, Sikorski chcąc uniknąć aresztowania, przerobił paszport matki i jako Władysław Dziedzicki próbował wyjechać do Prus, a stamtąd do Francji. 12.10.1864r.został aresztowany w Mławie i odesłany do Warszawy, gdzie wyrokiem Sądu Polowego został skazany na 12 lat ciężkich robót i zesłany na Syberię.

Właściciel ziemski m. Warszawa

mieszczanin Grodno województwo

Uczeń gimnazjum tarnowskiego. Członek organizacji młodzieży tarnowskiej przygotowującej się do Powstania. Służył potem w oddziale strzelców tarnowskich Antoniego Uhmy w zgrupowaniu Kurowskiego. Ranny w bitwie pod Miechowem dwa razy w pierś.

Członek organizacji młodzieży tarnowskiej przygotowującej się do udziału w Powstaniu. Jako jedyny (dla tajności) utrzymywał kontakty z innymi rejonami. Służył potem w oddziale strzelców tarnowskich Antoniego Uhmy w zgrupowaniu Kurowskiego.

1867 figuruje na liście wychodźców politycznych

ur. 27. grudnia 1841 w Lubarze na Wołyniu, pracował przy gospodarstwie swego brata, Kazimierza. Gorąco organizacyą powstańczą zajmował się właściciel tej miejscowości (zdaje się hr. Dunin), on też na folwarku »Bite jezioro«, leżącym w pobliżu Lubarza stworzył główne środowisko przygotowawczej akcyi. Z Lubarza wyszedł Skibicki z Grzegorzem Michalskim, Janem Jatkiewiczem, Ludwikiem Zielińskim z wiosną i wstąpił do Jazdy Wołyńskiej, pozostającej pod dowództwem pułk. Różyckiego. Służył w trzecim szwadronie jazdy i po raz pierwszy brał udział w potyczce pod Salichą, gdzie pierwsze dwa szwadrony walczyły na prawem skrzydle i odciągnęły nieprzyjaciela z bagnistej łąki w pole a trzeci oddział, w którym pozostawał Skibicki tylko chwilowo był zaatakowany przez kozaków. W pierwszem starciu został Skibicki raniony w rękę lancą przez kozaka, mimo jednak rany tak szybko wywinął i tak silnie ugodził kozaka, iż nieżywy stoczył się na ziemię. Szybkim pochodem otaczany zewsząd przez mnogie roty moskiewskie parł oddział ku granicy w nadziei połączenia się z oddziałem gen. Wysockiego i przekroczył granicę koło Palczyniec. Opowiada Skibicki o drobnym epizodzie, jaki zdarzył się przy przejściu granicy w tej miejscowości, gdzie jeden z włościan rozbroił powstańca, stojącego na pikiecie i wydał go w ręce Moskali, którzy go odarli z ubrania i ciężko poraniwszy na miejscu pozostawili. Gdy do pikiety zbliżył się następnie oddział powstańczy i dowiedział się o zaszłym wypadku wdrożył poszukiwania za owym chłopem. Ten tymczasem dowiedziawszy się o nadejściu oddziału zaszył się w strzesze zagrody a odkryty wyrokiem skazany na śmierć, poniósł ją bezwłocznie. Po drugiej stronie kordonu zjawiła się tymczasem piechota austryacka i żandarmi, powstańcy złożyli broń, żandarmerya aresztowała cały oddział, zabrała konie a wojsko eskortowało powstańców furami do Tarnopola, gdzie osadzeni zostali w tzw. »Popowej kasarni«. W drodze wielu umknęło, niejeden zdołał zbiedz w Tarnopolu, którego ludność bardzo serdecznie witała naszych powstańców i tak materyalnie, jak i moralnie starała się ich dolę osłodzić. Furami powieziono ich dalej do Lwowa, gdzie ludność entuzyastycznie i wśród serdecznego a rzewnego nastroju zachowywała się wobec zwycięzców z pod Salichy. Koleją przewieziony został Skibicki do Ołomuńca i w więzieniu tamtejszem przesiedział około 9 miesięcy a z wiosną opuściwszy wraz z 25 towarzyszami więzienie wyjechał do Szwajcaryi. W miejscowości Grosswangen, w kantonie Luzerny, pracował na roli przez 15 lat tj. do r. 1880 zyskując uznanie władzy miejskiej za wzorowe, nienaganne zachowanie się, poczem powrócił do Galicyi i osiadł na małem gospodarstwie w Petrykowie pod Tarnopolem pojąwszy za żonę Szwajcarkę z Grosswangen.

ur. 1838, zm. 12 Vii 1915, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1865 miejsce wysyłki: Królestwo Polskie, miejsce zsyłki: wołogodzka, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

mężcz. 35 lat na 1868 r., ksiądzwarszawskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1867 r. przebywał w tomskim okręgu, cztieniie knig, rodziny nie posiadał

ksiądz dierewni Kompinos Łowiczskogo uiezda warszawskiej guberni.

Mieszkaniec okolicy Sucin, pow. ihumeński, gub. mińska, 12.6.1864 wyznaczony do zesłania do guberni tomskiej. Można domniemywać, że w związku z udziałem w powstaniu.

mężcz. 24 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

Wikariusz z Kampinosa. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Archidiecezji Warszawskiej.

zesłanie z Litwy na zamieszkanie w Rosji, ukazem z dnia 10/22 grudnia 1865 majątek: Kołodno , pow. piński został przymusowo sprzedany

W przedpowstaniowych czasach pełnił funkcję setnika w warszawskich zakładach Evansa i podlegał tysiącznikowi . Obaj byli zagrożeni aresztowaniem, więc w 1862 r. zostali skierowani do działalności na teren woj. sandomierskiego. Potężnej postury. Został zabity w 3.2.1863 Tak opisuje to wydarzenie por. Jan Słowacki we „Wspomnieniach z czasów Langiewicza: "”.

Józ. Skrzyński padł pod Piotr. nab. w Kazimierzu pod Szamot. 13/VIII. (nr 188)

Powstaniec z oddziału Langiewicza. Poległ w bitwie pod Grochowiskami 18.3.1863. Pochowany w zbiorowej mogile powstańczej w Busku Zdroju.

Żuaw Śmierci, walczył pod Grochowiskami. Został ranny - przestrzelenie piersi. Po czterech dniach skonał w szpitalu w Busku.

lat 26, z Rodatycz, bednarz, walczył pod Lelewelem, skazany przez sąd karny na 14 dni więzienia za udział w powstaniu narodowym

Z Rodatycz, bednarz. Walczył pod Lelewelem. 28.12.1863 skazany we Lwowie za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, na 10 dni więzienia.

urzędnik z Wilna, na 12 lat do cięż. robót, wywieziony w kwietniu i w maju 1863, majątek skonfiskowany