Powstanie Styczniowe - uczestnicy

syn Wincentego, powstaniec, uczeń gimnazjum w Białej Cerkwi.

ВЕРИГО Викентiй,szlachcic (дворянин Дриссенского уезда),jego matka była posiadaczką ziemską w tym powiecie (Мать его в этом же уезде имеет землю.),gubernia witebska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

Strzelec, leśnictwa rządowego Bodzentyn, straż Klonów. W okresie powstania aresztowany przez władze carskie, co prawd. miało związek ze wspieraniem działań powstańczych.

Zm. przed 1919, żona: Franciszka, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-328

(patrz również Wielbniewski) Walczył w oddziale Czachowskiego. Miał zginąć w bitwie pod Kurozwękami, gzie wystawiono mu akt zgonu (akt nr 10). Był dwukrotnie ranny, został osadzony przez Sąd Woyskowy w krakowie i dostał 4 miesiące więzienia. Syn Wincentego.

Z Jabłonkowa. (Powstaniec z roku 1863.) W Jabłonkowie mieszka p. Teofil Wielebnowski rodak z Żywca, który brał czynny udział w po. wstaniu w r. 1863, gdzie został dwukrotnie ciężko raniony w potyczce z Moskalami. Pierwszy raz strzałem w nogę, w Rybnicy i Jurkowicach, pod dowództwem Czachowicza, drugi raz w bitwie w lesie Bodziechów pod dowództwem Bosaka (Hauke) otrzymał trzy poważne cięcia w głowę. Następnie odsiedział sześć miesięcy w cytadeli w Warszawie, później po powrocie do kraju, służył w wojsku austryackim i brał czynny udział w wojnie przeciw Prusakom w roku 1866 pod Oświęcimem i walczył pod okiem rotmistrza ś. p. Lehmana z Jabłonkowa, który padł pod Oświęcimem i tam pogrzebany został. P. Wielebnowski, któremu tylokrotnie szabla i kula o skórę się otaria, jest zdrów i wesół, i warto podziwiać jego temperament. Zawsze jeszcze gotów iść na Moskala. Ubolewa nad tem, te tu na Śląsku nikt się nie podejmuje urządzenia 50-letniej rocznicy Powstania.

Prawdopodobnie był powstańcem jak jego syn. On sam został osądzony przez Sąd Woyskowy i otrzymał wyrok miesiąca więzienia z 2 dniowym postem w ciągu każdego tygodnia.

Szewc, 25 lat, z Żywca, sądzony za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej przez II c.k. sąd wojenny w Krakowie w marcu 1865, zasądzony na 1 miesiąc więzienia, zaostrzonego 2 razowym postem w tygodnia.

szlachcic Witebsk

Mieszkaniec okolicy Sucin, pow. ihumeński, gub. mińska, 12.6.1864 wyznaczony do zesłania do guberni tomskiej. Można domniemywać, że w związku z udziałem w powstaniu.

Mieszkaniec okolicy Sucin, pow. ihumeński, gub. mińska, 12.6.1864 wyznaczony do zesłania do guberni tomskiej. Można domniemywać, że w związku z udziałem w powstaniu.

gmina/wieś Zambrów Czartosy, kara: wypuszczony z więzienia, data zarządzenia: 01.02.1864

Rotmistrz jazdy, syn Wincentego" kapitana kościuszkowskiego, a później wojsk napoleońskich, brał czynny udział w powstaniu z r. 1863 od pierwszej chwili jego wybuchu w oddziałach Zuchowskiego, Strojnowskiego w lasach bolimowskich i rudzkich, gdzie otrzymał postrzał w nogę, Jeziorańskiego, Miniewskiego, powtórnie Jeziorańskiego, Śmiechowskiego i Waligórskiego, Lelewela, wreszcie Lenieckiego, pod którym ponownie ranny i wzięty do niewoli, zbity nahajkami i uwięziony w Zamościu, później przewieziony został w głąb Rosyi do Włodzimierza, a ztamtąd na wygnanie do Ustżysolska w gubernii wołogodzkiej, zkąd go dopiero po pięciu latach za staraniem rodziny uwolniono. Pomijając rozliczne drobniejsze utarczki, walczył w bitwach pod Kobylanką, gdzie się odznaczył nieustraszoną odwaga dowożąc na ochotnika wśród gradu kul amunicyą strzelcom, pod Radziwiłłowem, pod Panasówką i pod Batorzem, gdzie w jego pobliżu padł Lelewel. Obecnie przebywa w Poznaniu, zajmując wyższa posadę w fabryce machin Cegielskiego

Szufa. Dyrektor Towarzystwa zaliczkowego, zamieszkały w Drohobyczu. Urodzony dnia 22 stycznia 1845r. Pysznia w. Rzeszowskiem. Żonaty, ojciec jednego dziecka, wyznania rzym-kat. W powstaniu był podoficerem w służbie pod Dąbrowskim. Walczył w oddziałach Łapackiego, Czachowskiego i Dąbrowskiego. Z oddziałem Czachowskiego brał udział w bitwach pod Stefankowem, Bogorją, Ostrowem i Rzeczniowem. Został ranny i kontuzjowany w bitwie pod Rzeczniowem, bez większego znaczenia. Powołuje się na kolegów obozowych: Gustawa Fiszera-artystę dramatycznego we Lwowie. Edwarda Weberswelda urzędnika- Magistratu. Adolfa Szostkiewicza- inspektora szkolnego w Sanoku. Wpisowego zapłacił 1zł, a składkę roczną 3 zł. Podpisał osobiście w Drohobyczu dnia 11 maja 1897r.

Ur. 16.07.1842r. Zatrudniony przy poczcie, zamieszkały we Lwowie, żonaty, 3 dzieci, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem stolarskim, natomiast w czasie powstania był żołnierzem. Służył u Czachowskiego, Jeziorańskiego i Lelewela. Walczył w 2 bitwach pod Tarnogrodem, Tepiłami i Batorzem. Był ranny. Deklarację podpisał w kwietniu 1890r.

( - ) - Powstaniec Styczniowy [1], ksiądz z diecezji warszawskiej zesłany na Syberię do miejscowości Tunka. Zmarł w Irkucku. [1]

mężcz. 57 lat pa 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

(ok. 1833 Segedym w Austro-Węgrzech - 1905 Warszawa) - Powstaniec Styczniowy, literat, dziennikarz i nauczyciel. [1] zmarł w 1905 r w Warszawie w wieku 72 lat. [1] "Był początkowo nauczycielem gimnazjalnym w Częstochowie i Piotrkowie, W r. 1863 porzucił służbę i wstąpił w szeregi narodowe, a po pogromie wyjechał za granicę. Bawił kolejno w Dreźnie i Paryżu, gdzie był nauczycielem języka polskiego w szkole Battignolskiej, a następnie jej inspektorem. W czasie wojny francusko-pruskiej pospieszył w szeregi francuskiej gwardii narodowej i przebył kampanię, mianowany przy jej końcu porucznikiem. Po wojnie przybył do Krakowa, a następnie na zaproszenie Jana hr. Tarnowskiego objął obowiązki bibliotekarza w Dzikowie. Powróciwszy w r. 1875 do Królestwa, poświęcił się pracy literackiej i dziennikarskiej. Pracował kolejno w "Gazecie Warszawskiej", "Wędrowcu" i "Tygodniku Ilustrowanym". Z prac oddzielnie wydanych najcelniejszymi były: "Gramatyka polska" wyd. e wr. 1862, praca historyczna "Epoka Wazów", powieść "Spaczona główka" (Karków 1875) i "Hrabina Zofia" oraz utwory na scenę: "Dramat ze sceną" i "Paryż oblężony". Śp. Leopold Winkle był ojcem Mariana, cenionego artysty dramatycznego sceny warszawskiej" [1] W 1859 r [kiedy urodził się syn Marian] był nauczycielem w szkołach piotrowskich, lat 27 zamieszkały w Piotrkowie, a syn Marian urodził się w Przasnyszu. [3] Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki, kwatera 185, rząd 4 miejsce 7, grób nadal istnieje. [5] Inskrypcja na grobie: "Śp. Leopold Winkler członek rządu narodowego pedagog i literat inspektor szkoły polskiej w Batingolle żył lat 72 - zm. 21 lutego 1905 r" [5] W tym samym grobie są pochowani min.: Wincenta Waligórska (zm. 05.02.1889, lat 82, żona po b. oficerze byłych wojsk polskich) [5] Urodzony w Segedyn w Austrii. [4] [zapewne chodzi o miasto Segedyn obecnie na Węgrzech, ówcześnie w Austro-Węgrzech]. Rodzice: Edward Winkler [2] i Izabela Zefryd [2] Ślub - 1858 Przasnysz [4] - on: kawaler lat 26, nauczyciel w Radzyminie i tam zamieszkały [4]; żona Konstancja Wilczyńska [3], [4] panna lat 18 urodzona w mieście Brześć Nowy [4], jej rodzice: Wincenty Wilczyński kontroler skarbowy powiatu przasnyskiego [4] i Aleksandra Mnikowska [4], zamieszkała w Przasnyszu z rodzicami. [4] Dzieci 1__Marian Edward Wincenty Winkler - ur 19.09.1859 Przasnysz [3] - zm. 1912 Warszawa Nawiedzenie NMP akt nr 158 - aktor teatralny 2__Wiktor Winkler - zm, 1861 Przasnysz akt nr 128; 9 meisięcy 3__Halina Konstancya Paulina Wikler - ur 24.04.1865 Siecień akt nr 18 4__Edward Winkler - zm. 1864 Płock akt nr 2

mieszczanin,członek organizacji powstańczej,powieszony w Wieluniu 16.4.1864

Mieszczanin, dostarczał ludzi do partii, koni i był dla nich szpiegiem, 16 kwietnia 1864 r powieszony w Wielunie.

syn Wincentego, ksiądz z wileńskiego powiatu, mieszkający u pińskiego powiatowego marszałka szlachty księcia Lubeckiego, zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863

Samostrzel - Powstaniec,uczestnik bitwy pod Mieczownicą i Dobrosołowem.

gmina/wieś Puchały Koty, przestępstwo: był w bandzie Wawra

Ksiądz. Uwzględniony w spisie kapłanów z Polski Kongresowej będących na tułactwie.

gmina/wieś Kossaki Wiśniewek, przestępstwo: był w bandzie Grzymały

23 lata w 1867 r., wł. ziemska Mińskiej gub., zesłana bez pozbawienia praw na osadzenie, potem na zamieszkanie, znajdowała się w Tarie, zesłana razem z 2 dziećmi i mężem

mieszczanin m. Wilno,

Przybrane nazwiska Konstantego Wincentego Kalinowskiego

ur. w r. 1838 w więzieniu austryackiem w Tarnopolu, z matki Wincenty z Tomaniewiczów, syn Hipolita, twórcy spisku pod nazwą .Synów Ojczyzny*, należał do zawiązku organizacyi w Paryżu. W r. 1859 przybył do kraju, poczem służył jako szeregowiec trzeciego szwadronu w oddziale jeziorańskiego i Langiewicza. Walczył pod Sosnówką, Chrobrzą i Grochowiskami. Następnie pełnił służbę sekretarza przy komisarzu Sew. Elżanowskim w Krakowie a od czerwca zajmował się organizacyą oddziału Czachowskiego, w którym jako porucznik walczył pod Rybnicą i jurkowicami, gdzie otrzymał kontuzyę. Z 28 rozbitkami przeszedł do lasów Świętokrzyskich do oddz. kap. Zagórskiego. Po wyleczeniu się służył jako oficer ordynansowy przy gen. Bosaku, walczył pod Bodzechowem i przebywał przy boku Chmielińskiego. W grudniu na własne żądanie przeszedł do oddziału Rębajły i walczył pod Iłżą, Radkowicami i Opatowem. Po powstaniu inżynier.

ur. r. 1838 w więzieniu austryac., w Tarnopolu z matki Wincenty Tomaniewiczównej, syn Hipolita, twórcy spisku pod nazwą "Synów Ojczyzny", należał do zawiązku organiz w Paryżu. W r. 1859 przybył do kraju, poczem służył jako szereg. 3-go szwadr. w oddz. Jeziorańskiego i Langiewicza. Walczył pod Sosnówką, Chrobrzą i Grochowiskami. Następnie pełnił służbę sekretarza przy komis. Sewer. Elżanowskim w Krakowie, a od czerwca zajmował się organizacyą oddz. Czachowskiego, w którym jako porucz. walczył pod Rybnicą i Jurkowicami, gdzie otrzyma! kontuzyę. Z 28-miu rozbitkami przebrał się do lasów Ś-to krzyskich do oddz. kapitana Zagórskiego. Po wyleczeniu się, służył jako oficer ordynansowy przy jen. Bosaku, walczył pod Bodzechowem i był przy boku Chmielińskiego. W grudniu na własne żądanie przeszedł do oddz. Rębajły i walczył pod Iłżą, Radkowicami i Opatowem. Po powst. inżynier.

Z Domaradza, lat 17, terminator stolarski. W kwietniu 1864 sądzony przez lwowski sąd wojenny, pod zarzutem zbrodni zaburzenia spokojności publicznej. " (zapewne w związku z udziałem w działaniach powstańczych). Skazany na 3 miesiące więzienia.

Andrieiew, mężcz. ziemianin Mińskiej gub., zesłany bez pozbawienia praw, przebywał w tobolskiej guberni r. Turińskie, w 1871 r. zmarł

szlachcic z województwa mińskiego.