Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 146

Strona z 4 < Poprzednia Pierwsza

Dominik Tołkin

przywódzca oddziału na Litwie, na Podlasiu we wrześniu 1863 r.

Dominik Tołkin

Poległ 19.9.1863 pod Łukawicą. Prawdopodobnie Białorusin. Służył w wojsku moskiewskim jako podporucznik. Na hasło powstańcze opuścił szeregi i sformował oddział na czele którego stanął. W szczytowym momencie składał się on z trzech batalionów po 15 strzelców i 85 kosynierów. Działał w zgrupowaniu Duchyńskiego, przejętym później przez Wróblewskiego - które często się rozpraszało i spotykało dla przeprowadzenia wspólnych działań. Walczył pod (8.06.1863r.), (21.06.1863r.), (2.08.1863r.), Zginął w (w niektórych źródłach zwana jest bitwą pod Sokołowem, co może prowadzić do pomyłek w dacie zgonu). Został tam trafiony kulą a następnie dokłuty piką.

zapewne oficer rosyjski i prawdopodobnie Rosjanin (Białorusin?), dowódca oddziału w partii Duchyńskiego następnie Walerego Wróblewskiego. Poległ pod Łukawicą (Sokołowem) 17 lub 19 IX

Kazimierz Waszkiewicz

Ur. 1840 Sokołów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-138

Salomon Weissbart

Rodem z Sokołowa, zamieszkały w Rzeszowie, 47 lat, żyd, żonaty, wyrobnik. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Rzeszowie, za zbrodnię zaburzania spokojności publicznej (współwinny transportowania rekwizytów wojennych) skazany na 3 miesięcy więzienia. Areszt wliczono w czas kary.

Franciszek Wilczyński

stracony 23.5.1865 w Sokołowie

Franciszek Wilczyński

Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Łukowa. Aresztowany 29 kwietnia w Sypytkach. 19 maja skazany na śmierć. Powieszony 23 maja 1865 r. o godz. 11 w Sokołowie. (Wyroki Audytoriatu 296, 925).

Franciszek Wilczyński

adjutant Stanisława Brzozki, razem z nim pojmany we wsi Sypitkach pod Sokołowem, gdzie się ukrywali, odstawiony do Cytadeli warszawskiej, a następnie w dniu 23 maja 1864 r. powieszony w mieście Sokołowie.

Franciszek Wilczyński

Mieszczanin, był bliższym pomocnikiem Brzóski i naczelnikiem jednego oddziału z uformowanych przez Brzóskę, 11 maja 1865 r powieszony w Sokołowie Siedleckiego powiatu.

Franciszek Wiśniewski

(zmarł 1910 jako Franciszek Polaczek) — S. p. Franciszek Polaczek. D. 15. b. m. zmarł w Cieszynie po długiej chorobie ś. p. Franciszek Polaczek, właściwie Wiśniewski, introligator w c. k. nadw. drukarni K. Prochaski. Zmarły pochodził z Królestwa Polskiego. Podczas powstania wstąpił jako 17-letni młodzieniec w szeregi powstańców i brał udział w kilku potyczkach. Ciężko ranny w nogę, schronił się do Austryi, gdzie pozostał po wyzdrowieniu na stałe. Wkrótce przybył do Cieszyna, gdzie jako z zawodu introligator otrzymał pracę u Prochaski i pracował tamże 33 lat. Zmarły odznaczał się wielką gorliwością w pracy i zyskał sobie zupełne zaufanie pracodawców i miłość i poważanie u swoich kolegów. Był gorliwym członkiem » Czytelni ludowej « i Sokoła. Jako bibliotekarz uporządkował bibliotekę, czytelnie i oprawił wiele książek bezinteresownie. Również pracował sumiennie w Sokole jako wiceprezes przez kilka lat. Na wiosnę szukał pomocy dotknięty reumatyzmem w Piszczanach, ale kuracya nie wiele pomogła. Niech mu ziemia śląska, w której złożył spracowane kości, lekką będzie.

Franciszek Wiśniewski

(Białaczewski herbu Odrowąż), ur. r. 1845 w Warszawie, uczeń szkoły kadeckiej w Petersburgu, służył jako podoficer piechoty w oddz. Zameczka, Jeziorańskiego, Czarkowskiego, Sołowieja i Lutyńskiego. Walczył w guber. Siedleckiej, Lubelskiej, Łomżyńskiej i Grodzieńskiej, pod Siemiatyczami, Węgrowem, Sokołowem, Kosowem, Małkinią, Porębą, Czyżewem, Pułtuskiem i Nagorzewiem. Ranny dwukrotnie, po wyzdrowieniu wywieziony do Irkucka, uciekł z Sybiru. Po powrocie introligator w Cieszynie.

Adiutant ks. Brzóski. Schwytany, był konwojowany 15 maja 1865 był konwojowany do wraz z Brząską na szubienicę w Sokołowie m.in. przez sołdata Mikołaja Liszuka.

Józef Witkowski

Więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Przeżdziatki, pow. siedlecki, lat 19. Katolik, kawaler. Aresztowany w mieście Sokołowie "za przynależność do bandy". W więzieniu od 22 marca 1864 r. Skazany na osiedlenie w głębi Rosji. 28 marca odesłany do Warszawy. (W-28).

Stanisław Wojcicki

powstaniec z okolic Kolbuszowej

ppro. (1843) Sokołów

Ur. 1843 Sokołów, miejscowość w 1923: Sokołów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-289

Tomasz Wrzesikowski

powstaniec z okolic Kolbuszowej

ze Sokołowa, w Niżnym Nowogrodzie, w rocie aresztanckiej.

Michał Wysokiński

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Olszewnicy, pow. radzyński, lat 24. Katolik, kawaler. Majątku nie posiada. Aresztowany w Sokołowie 24 lutego 1864 r. za to, "że był w bandzie Krysińskiego". W więzieniu od 7 marca 1864 r. Skazany na osiedlenie na Syberii. 4 września 1864 r. odesłany do Warszawy. (W-19).

Antoni Zabielski

Ur w Sokołowie r. 1842, prakt. gospodar., pracował w organiz. od r. 1861 jako wysłaniec Komit centr. i propagator w pośród włościan. Następnie był dowódcą oddziałku własnej formacji, setnikiem, szeregowcem strzelców i żuawów i służył w kawaleryi od szereg, de porucznika w oddz. Zdanowicza. Langiewicza i Morbitzera. Walczył pod Lubartowem, Kurowem i Maruszową, Żyżynem, Kaźmierzem. Sandomierzem. Staszowem, Małogoszczą, Pieskową skałą. Skałą, Sosnówką. Chrobrzą, Grochowiskami. Przedborzem, Wąchockiem etc. etc. Po powstaniu administr. folwarku.

Antoni Zabielski

Ur. 1842r., Sokołów. Administrator folwarku z Kosiny poczta Rogoźno, wdowiec, 5 dzieci, rzymsko-katolickiego wyznania. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był praktykantem gospodarczym i należał do organizacji, natomiast w czasie powstania był dowódcą oddziałku własnej formacji, setnikiem, szeregowcem strzelców i żuawów i służył w kawalerii od szereg, do porucznika w oddz. Zdanowicza, Langiewicza i Morbitzera. Walczył pod Lubartowem, Kurowem i Maruszową, Żyżynem, Kaźmierzem. Sandomierzem. Staszowem, Małogoszczą, Pieskową skałą. Skałą, Sosnówką. Chrobrzą, Grochowiskami. Przedborzem, Wąchockiem. Deklarację podpisał 05.01.1892r.

Jan Żalplachta

pseud. Zapałowicz. Ur. 1834, syn Antoniego (nauczyciel prywatny z Moraw, syn. Marcina i Tekli Kotzian) i Elżbiety Szmerglewskiej (c. Walentego i Anny). Miał braci Adama i Ferdynanda i siostrę Filipinę (żonę Tytusa Wilda). Ukończył Akademię Wojskową w Ołomuńcu. Porucznik artylerii austriackiej. Powstaniec, dowódca oddziału. Mianowany majorem w oddziele Czechowskiego. Na czele oddziału 800 ludzi walczył - obok Wiśniewskiego i Czerwińskiego pod Tyszowcami a następnie pod Mołozowem (Stara Wieś). Zaaresztowany odsiedziała karę więzienia w Lwowie. Po powstaniu kupiec we Lwowie, gdzie wszedł do grona założycieli Sokoła. Ożenił się w 1866 w Brzozdowcach z Jadwigą Heleną Anną Neronowicz (c. Tobiasza i Justyny Chłopeckiej). Rok później urodził mu się syn - Jan (późniejszy lekarz, ukończył wydział medycyny we Wiedniu i dziennikarz). W 1876 osiadł w Rumunii w jako przedsiębiorca kolejowy i robót publicznych, a także w obszarze przemysłu naftowego. Prowadził tam ożywioną działalność w kołach polskich. Przez 2 lata był prezesem Koła Polskiego, które praktycznie stworzył na nowo. Prezes kasyna austro-węgierskiego w Rumunii (które bronił przed centralistami niemieckiemi). Wybrany prezesem towarzystwa słowiańskiego w Rumunii "Biesiada". Założył też towarzystwa Wzajemnej Bratniej Pomocy. Jego dom był otwarty dla uciekinierów politycznych z Polski. Zmarł gwałtownie w lipcu 1894 w Bukareszcie przebywając w hotelu. Służba okradła go, i nie zawiadomiła rodziny przez co został pochowany w grobie dla bezimiennych. Dopiero po interwencji policji ciało ekshumowano i złożono w grobowcu rodzinnym na miejscowym cmentarzu.

Wiktor Adam Zbyszewski

Wiktor Adam Zbyszewski h. Topór (1818-1896), dr praw, adwokat, komisarz wojenny obwodu rzeszowskiego powstania z 1863 r., więzień stanu 1863 r., syndyk i radca prawny m. Rzeszowa, długoletni radny i burmistrz m. Rzeszowa, członek Rady Powiatowej Rzeszowskiej, poseł do Sejmu Krajowego we Lwowie i Rady Państwa w Wiedniu, współzałożyciel (razem z Roderykiem Alsem) Koła Prawników w Rzeszowie, członek Izby Adwokackiej i przewodniczący Izby Adwokackiej w Krakowie, założyciel i członek Rady Nadzorczej Garbarni Miejskiej, współzałożyciel i pierwszy prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, przewodniczący Wydziału Okręgowego Towarzystw Sokolich, organizator i przewodniczący Koła Towarzystwa Szkół Ludowych w Rzeszowie, prezes Towarzystwa Kasynowego i Towarzystwa Opieki nad Dziećmi, przewodniczący Komitetu Budowy Pomnika Powstańców z 1863 r., a także Komitetów Budowy Pomników Adama Mickiewicza i Tadeusza Kościuszki, współzałożyciel „Kuriera Rzeszowskiego”, honorowy obywatel m. Rzeszowa, (Pochowany Rzeszów, Stary Cmentarz kw. VII)

Wiktor Adam Zbyszewski

( 09.06.1818 Zatwarnica - 27.12.1896 Rzeszów) - Powstaniec Styczniowy pochowany w Rzeszowie, herbu Topór [5] Urodzony 9 czerwca 1818 r. [2] w Zatwarnicy [4] na Podkarpaciu. "komisarz wojenny obwodu rzeszowskiego, w r. 1863 więzień stanu, dr praw, adwokat krajowy, b. poseł na Sejm i do Rady państwa, b. współdyrektor banku włościańskiego i b. współwłaściciel Dziennika Polskiego, honorowy obywatel i b. burmistrz miasta Rzeszowa, prezes kasy oszczędności, prezes "Sokoła" itd urodzony w r. 1818 , po krótkiej a ciężkiej chorobie zmarł w Rzeszowie 27 bm o g. 5 popołudniu. Eksportacja zwłok do miejscowego kościoła farnego odbędzie się dziś 29 br. o g. 9 rano, zkąd po odbytem nabożeństwie przeniesione zostaną na miejsce wiecznego spoczynku" [1] "W r. 1863 był ś.p. Zbyszewski komisarze wojennym na obwód rzeszowski. Jak przestępca polityczny został skazany na kilkomiesięczny areszt, za który też odsiedział razem z Floryanem Ziemiałkowskim w tutejszych [rzeszowskich] aresztach. Wyrok ogłoszono skazanemu przy odgłosie bębnów "Nigdy" - opowiadał nieboszczyk - "nie wiedziałam dlaczego mnie skazano, gdyż przy hałasie jakie bicie w bębny sprawiało, trudno było choćby słowo usłyszeć" [2] Pochowany na Starym Cmentarzu w Rzeszowie, grób nadal (2023 r. ) istnieje. [2]

Maksymilian Ziółkowski

*Pogrzeb lekarza poznańskiego śp. dr. Maksymiliana Ziółkowskiego, podporucznika - weterana z powstania 1863 r. odbył się wczoraj przy tłumnym udziale obywatelstwa miasta Poznania. By oddać hołd cieniom sędziwego weterana - powstańca, przybyły liczne poczty sztandarowe organizacyj powstańczych i „Sokoła”. Zwracał uwagę historyczny sztandar powstańczy z 1848 r. i 1863 r. Straż honorową pełniła kompanja 7 baonu saperów poznańskich. W długim szeregu organizacyj zwracała uwagę kompanja miejskiej straży pożarnej w hełmach. Okazałe wieńce złożył m. in. zarząd miasta Poznania i Związek Lekarzy Państwa Polskiego okręgu wielkopolskiego. W domu żałoby przy ul. Niegolewskich 4 poświęcił zwłoki ks. proboszcz Dąbrowski z Żytowiecka i wyprowadził kondukt w otoczeniu licznego duchowieństwa. Gdy trumnę ze zwłokami powstańca wynieśli na swych barkach saperzy, by złożyć ją na karawanie, pochyliły się sztandary, oddało honory wojsko, prezentując broń. Orkiestra 7 baonu saperów odegrała marsza żałobnego. W olbrzymim orszaku pogrzebowym, który ul. Marszałka Focha udał się na cmentarz górczyński, uczestniczyli przedstawiciele władz uniwersyteckich, miejskich, wojewódzkich i licznych organizacyj. Szczególniej licznie byli reprezentowani lekarze. Tłumny udział obywatelstwa poznańskiego w pogrzebie śp. dr. Maksymiljana Ziółkowskiego, był podniosłą manifestacją obywatelstwa naszego miasta i pośmiertnym hołdem dla zgasłego bojownika o wolność. Cześć Jego pamięci!

Ignacy Złotkowski

Donosił żywność powstańcom, którzy wygrali bitwę pod Sołdanami k/Kosowa Lackiego, pow. Sokołów Podlaski, za co wraz z innymi miał zostać powieszony we wsi Prostyń. Jeszcze w 1950 roku w miejscu ich prawdopodobnego pochówku stał krzyż. Wiedzę tę przekazał praprawnuczek.

Strona z 4 < Poprzednia Pierwsza