Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 531

Strona z 14 < Poprzednia Następna >

Wiktor Jabłoński

Szlachcic guberni augustowskiej zamieszkały we wsi Łubinie. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Konstanty Jakubowski

Rymarz z Radomia. Ranny powstaniec, który 13.5.1863 przebywał w szpitalu w Pińczowie.

Stanisław Jakubowski

obywatel ziemski. Ur. 1839r. w Falkowie z. Radomskiej. W powstaniu walczył pod Białobrzegami, gdzie został ranny (w partii Czacbowskiego). Więziony w Radomiu i w Cytadeli Warszawskiej do 1864r. Zesłany w oddalone miejsca Cesarstwa pod srogi nadzór policyjny. Na majątek rodzinny nałożono sekwestr. Oprócz Stanisława brali w powstaniu udział dwaj jego bracia Bolesław i Kazimierz oraz ojciec Józef, który był naczelnikiem powiatu Opoczyńskiego. Wykazany przez Aren. Akt. Dawn. Wolumin 680 L-a aktów Audyt. Polow.

wieku lat 20 rodem ze Skolnik, guberni Radomskiej, skutkiem nadwyrężonych sił w bitwie pod Miechowem umarł w szpitalu św. Łazarża w Krakowie 11 Marca 1863 r.

Aleksander Jankowski

(1833-1911) Pochodził z Królestwa, ukończył seminarium w Sandomierzu. Przed 1863 r. pracował jako wikary w różnych parafiach diecezji sandomierskiej. W powstaniu odbierał przysięgę od mieszczan i włościan, zajmował się dostarczaniem do partii broni i żywności. Został skazany na 12 lat ciężkich robót, które odbywał w , a następnie był deportowany do Tunki. Tu rozpoczął działalność handlową na wielką skalę. Wraz ze wspólnikiem ks. Fiałkowskim prowadził handel bydłem mongolskim, skupywał zboże i prowadził sklep. Rozległe i bardzo dochodowe interesy nie pozwoliły mu na powrót do kraju po zwolnieniu z zesłania. „Pozostawił [też] (załatwione do pewnego stopnia materialnie), obowiązki moralne na Syberii" (A. Kręćki) (potomstwo?). Po powrocie do kraju ponownie podjął obowiązki kapłańskie. W 1902 r. został rektorem kościoła podominikańskiego w Klimontowie w pow. sandomierskim gub. radomskiej.

Jędrzej Jankowski

Powstaniec ranny [psbi]129|pod Radkowicami[psbi], kulą w nogę. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

Powstaniec ranny pod Iłżą, kulą w rękę, miał odmrożone obie nogi. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

Feliks Jaroszewski

Szlachcic. Obwieszczenie o konfiskacie majątku z dnia 17 i 148.3.1864 dla osób związanych gm. Freda pow. augustowskiego, tj. ks. Macieja Rzymickiego, ks. Józefa Bartoszewicza, Władysława i Wiktorii Białkowskich, i Feliksa Jaroszewskiego - szlachty oraz Walerego Sokołowskiego - pisarza przy wójcie

Arkadiusz Jasiński

Szlachcic Arkadjusz Jasiński lat 24 liczący, na skutek raportu radomskiego naczelnika wojennego oddany był pod sąd za to, że znajdował się w oddziale dowodzonym przez Langiewicza, że walczył z wojskami rossyjskiemi, a potem zbiegł do Galicji. Rząd austryjacki wydał go władzom tutejszym. Z uwagi, że Jasiński skruchy nie okazał, Audytorjat w dniu 15 lipca 1865 r. skazał go na pozbawienie wszystkich praw szczególnych i zamieszkanie na Syberji. Namiestnik wyrok ten konfirmował 5/17 lipca 1865 r.

Józef Jasiński

Lat 35, kucharz z Radomia, powstaniec który 2 marca 1863 przebywał w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach

Jan Kanty Jasłan

Leśniczy. Urodzony w 1844 roku w Lasocinie. Pracował w organizacji cywilnej, pozostającej pod kierownictwem kapitana Zrębowicza. Potem wałczył z bronią w ręku pod dowództwem Rębajły. Brał udział w bitwach pod Brockiemi Budami, lłżą, Opatowem i Cisowem. Wykazany przez Archiwum Akt Dawnych w Warszawie: Skorowidz do akt b. Kancelarii Radomskiego Wojennego Oddziału i Radamskiej Wojenno-Śledczej Komisji z lat 1663 — 1866 pod literą „T” poz. 88.

Z gub. lubelskiej. Ranny powstaniec 6.6.1863 przebywający w szpitalu w Iłży

Mieszczanin z Suwałk. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Feliks Jerzmanowski

Jerzmanowski Feliks ( - 1897) - powstaniec 1848 r [1] i 1863 r [1] Emigrant, aresztowany przez Sasów w Dreźnie i wydany Moskalom, zesłany do robót w Syberii 1854 r. [5] ur. 1820 r [1], [3] w Opatowcu [3] w Kieleckiem [1] , [3] lub w Nieszawie [4] , a ojciec jego był urzędnikiem tamtejszej komory celnej. [4] "Do szkół uczęszczał w Krakowie, skąd udał się w szeregi wojska polskiego w Poznańskiem roku 1848 i odbył ówczesną kampanię pod dowództwem Mierosławskiego, [3] Brał udział w bitwach jako kawalerzysta tak w Poznańskiem jak i Badeńskim. Potem udał się z innymi do Włoch, skąd zmów pospieszył do legionu polskiego na Węgry, gdzie walczył pod dowództwem Dembińskiego i tam rannego wzięto do niewoli, a potem wydano moskalom. Po dłuższym śledztwie w cytadeli warszawskiej, wysłany na katorżne roboty na Sybir, gdzie przesiedział 9 lat, został uwolniony, W r. 1863 walczył w kilku bitwach pod dowództwem Taczanowskiego i Wierzbickiego. Sterawszy zdrowie, znalazł przytułek i opiekę w szpitalu im. Bilińskich, gdzie ostatnie trzy lata spędził i żywota dokonał" [3] Po powrocie z zagranicy [z Węgier} Feliks Jerzmanowski został uznany za wygnańca i osadzony w areszcie w Guberni Radomskiej, a następnie w Cytadeli Aleksandrowskiej i oddany pod Sąd Wojenny. W 1852 r , decyzją JO Xsięcia Namiestnika Królestwa, objawioną przez JW Sekretarza Stanu, z dnia 12 (24) stycznia 1852 r majątek Feliksa Jerzmanowskiego uległ konfiskacie. [4] Uczestnik bojów 1848 r w Poznańskim i w Badeńskiem pod Mierosławskim i r. 1849 na Węgrzech pod Dębińskim, wydany na Węgrzech Moskalom, przez lat dziewięć pozostawał na katordze na Sybirze ; w r. 1863 bił się pod Taczanowskim i Wierzbickim. Zmarł 31 maja [3] 1897 r [1], [2], [3] we Lwowie [1] , [2] , w zakładzie na nieuleczalnych im. Bilińskich [3] Rodzice: 1__Józef Jerzmanowski [3] 2__Joanna Ptyszkiewicz po mężu Jerzmanowska [3]

Powstaniec ranny [psbi]129|pod Radkowicami[psbi], miał odmrożoną rękę. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

Powstaniec ranny pod Iłżą, kulą w nogę. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

Franc Jeżewski

mężcz. 27 lat na 1868 r., prostogo zwanija iz Radomskiej gub., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał.

Franc Jeżewski

mężcz. 42 lata w 1868 r., mieszkaniec Radomskiej gub., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, potem w marińskim okręgu, wolnyie raboty, rodziny nie posiadał.

Franciszek Jeżewski

mieszkaniec radomskiej gub.

Franciszek Jeżewski

prostogo zwaniia iz radomskiej gub.

syn b. kwatermistrza miejskiego w Radomiu, którego matka utrzymuje pensyą żeńską tamże, uczeń gimnazyum Radomskiego, licząc lat 16, służył w oddziale Langiewicza w kawalcryi, wysłany jako ochotnik na rekonensans w celu zmiarkowania, w którą stronę udał się obóz, w utarczce z kozakami, między Bodzentynem a Suchedniowem zginął.

Ludwik Jurkowski

Ludwik Jurkowski ur. 1840, zm. 1913r. Walczył pod Langiewiczem w randze kapitana. Aresztowany i osadzony w więzieniu w Radomiu. Walczył najprawdopodobniej w okolicach Miechowa i na terenie kielecczyzny. Dane na podstawie notarialnie poświadczonych oświadczeń dwóch towarzyszy broni Ludwika Jurkowskiego: Kacpra Borzęckiego oraz Jana Lubienieckiego. Oświadczenia sporządzono w 1929 roku, poświadczył podpisy notariusz Sądu Okręgowego w Kielcach, Wacław Janiszowski

Seweryn Jurkowski

z Warszawy, służył w oddziale Eminowicza, zginął pod Kowalą w Radomskiem jako oficer mając lat 21.

Józef Kaczmarski

Powstaniec ranny [psbi]129|pod Radkowicami[psbi], kulą w nogę. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

Seweryn Kaliński

Lat 26, syn księdza unickiego z pow. bielskiego, 2 marca 1863 przebywał w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach

Antoni Kamiński

Ranny powstaniec przebywający w szpitalu w Kielcach. 30 maja uciekł wraz z 12 innymi.

Antoni Kamiński

Lat 19, cieśla z Lublina, powstaniec który 2 marca 1863 przebywał w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach

Seweryn Kamiński

Ranny powstaniec przebywający w szpitalu w Kielcach. 30 maja uciekł wraz z 12 innymi.

Aleksander Kapłański

Z Galicji. Ranny powstaniec 6.6.1863 przebywający w szpitalu w Siennie.

Franciszek Karczewski

Urodzony ok. 1830 roku w Jędrzejowie (Gubernia radomska, powiat kielecki). Mieszczanin. Żonaty. Decyzją naczelnika wojennego radomskiego od 11.08.1865 roku został wysłany z Warszawy do archangielskiej roty aresztanckiej. Powód: przynależność do polskiej żandarmerii wieszającej. 28.10.1866r. zesłany na Syberię.

Walenty Kardyni

(ok. 1837-1863) pochodził z terenu gub. radomskiej. Według aktu zejścia (29.12.1863) zmarł "onegdaj" w lazarecie, będąc "w powstaniu rewolucyjnem." Sporządzenie zapisu pod koniec roku, kiedy zamykano w księgach parafialnych wpisy i sporządzano wykaz zmarłych za 1863 r. świadczy o uzupełnianiu dokumentacji urzędu stanu cywilnego. Poza Kardinim wpisano akt zgonu Szadkowskiego (spisany 27.12.1863), który zmarł w lazarecie 29.10.63 r. po przywiezieniu z pola bitwy pod Jeziorkiem. Prawdopodobnie Kardyni został ranny w końcowej fazie bitwy pod Jeziorkiem, konkretnie pod Sieradowicami i tutaj początkowo przebywał na folwarku Ksawerego Zalewskiego. Z powodu braku należytej opieki ze strony dzierżawcy Sieradowic, nieznana nam ilościowo grupa rannych powstańców została przewieziona do lazaretu w miasteczku

Mateusz Kasprzycki

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: radomska, miejsce zsyłki: katorga, 15 lat, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Kazimierz Kawecki

Syn Pawła, lat 18 (w 1863 r.), ze szlachty miasta Wielunia („из дворян г. Велюня Варшавской г.”). Kawecki przyłączył się do formującego się oddziału, uczestniczącego w napadzie nocnym na Radomsko z dn. 12/24 stycznia 1863 r. Niebawem (prawdopodobnie następnego dnia) został pojmany i aresztowany. Namiestnik Królestwa Polskiego konfirmował decyzję, zgodnie z którą Kawecki został oddany do armii rosyjskiej 3/15 maja 1863 r. na poczet przyszłego poboru. Do wojska rosyjskiego przyjęty w Warszawie.

Michał Wilhelm Elehard Kelles-Krauz

Michał Wilhelm Elehard bar. Kelles-Krauz, herbu {{Kelles-Krauz|własnego}}, ur. 18.8.1842 Wieliże, zm. 22.4.1922 Radom[6]. Syn Jana Antoniego, sędziego granicznego guberni wileńskiej i Franciszki Olechnowicz. Pochodził z rodziny inflanckiej, wykazującej swoje korzenie w XIII wieku w zamku Kelles. Pradziadek Michała był właścicielem zamków w Trojdenie i Kremonie, wójtem Dorpatu. Uczestnik powstania styczniowego 1863. Walczył w oddziale na Wołyniu. Po upadku powstania represjonowany – utracił odziedziczony majątek Mickuny (gub. koweńska) i zamieszkał wraz z matką w Lublinie. Od dnia 1 stycznia 1867 r. pracował jako archiwista, spedytor i pisarz (12 klasy) w Wołkowyskim Powiatowym Zarządzie z pensją w wysokości 300 rubli na rok. Następnie od dnia 1 czerwca 1869 r. pełnił funkcję pomocnika księgowego w Lubelskim Gubernialnym Zarządzie Akcyzy. Stamtąd przeniósł się do Radomia, gdzie od dnia 21 października 1876 r. pracował na stanowisku starszego pomocnika nadzorcy 5. Okręgu Akcyzy w Gubernii Radomskiej.[9] Członek Resursy Obywatelskiej w Radomiu. Sylwetkę Michała Kelles-*Krauza nakreślił adwokat Władysław Roguski pisząc: "" Wnuczka Julia tak wspominała swojego dziadka: ""[9] Pochowany w Radomiu, wraz z obydwoma żonami i niektórymi osobami z rodziny , kw. 3A, rz. 1, gr 13 1. Matylda Daniewska (ślub 1871), zm. 1887 Prądnik Ojcowski, siostrzenica Piotra Wysockiego. Założyła w Radomiu Szkołę Froeblowską. 2. Julia Goldsztejn Z pierwszego małżeństwa 1. Kazimierz Radosław Elehard, ur. 1872, działacz PPS 2. Jan Jakub, ur. 1873, działacz PPS, żona: Zenaida Narzykowska [5] 3. Bohdan, ur. 1875 4. Matylda, ur. 1876, mąż Wiktor Młodzianowski 5. Zofia Aniela, ur. 1877, zm. 1878 [4] 6. Stanisław Maciej, ur. 1883, lekarz, działacz PPS, senator RP, ambasador Polski w Danii, żona Maria Helena Nynkowska Z drugiego małżeństwa 7. Mariusz Elehard, ur. 1894 8. Sylwia, ur. 1895, mąż: Alojzy Jarzyński, Stanisław Dworzak "Przemysław", inspektor Komendy Głównej AK, poległ w Powstaniu Warszawskim 9. Bohdan, ur. 1901

Stanisław Kietliński

(ok. 1836-1887?) Pochodził z gub. radomskiej, ukończył prawo na Uniwersytecie w Charkowie. Pracował w Warszawie jako aplikant sądu poprawczego. W powstaniu był „pomocnikiem naczelnika wydziału" policji powstańczej (wg Audyt. Polowego). Został skazany na 10 lat ciężkich robót w twierdzach, pozbawienie wszystkich praw stanu i konfiskatę majątku. Większą część drogi na Syberię odbywał m.in. razem z B. Dybowskim. Cieszył się zaufaniem kolegów, był przewodniczącym sądu koleżeńskiego, potem starostą partii. „Ideał uczynności i dobroci, słabego zdrowia, poświęcał swój czas i wiedzę prawniczą innym" (B. Dybowski). Katorgę odbywał w Siwakowej, potem w Darasuniu. Nauczył się stolarstwa i ciesielstwa, wykorzystał te nowe umiejętności przy budowie domu w Darasuniu i wyposażeniu go w meble (mieszkał w nim razem z B. Dybowskim i M. Dubieckim). Na osiedleniu przeniósł się do Irkucka, skąd pozwolenie na wyjazd i przeniesienie się do gub. nowogrodzkiej otrzymał w 1874 r. Następnie zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako radca prawny w Banku Polskim. Zmarł w Warszawie, został pochowany na Powązkach. Portret mężczyzny z brodą, popiersie.

Gorzelany z pow. wieluńskiego. Ranny powstaniec. 15 maja 1863 był w szpitalu w Busku. Przewieziony do szpitala w Stopnicy gdzie został odnotowany 7 czerwca.

Roch Klimkiewicz

mieszczanin radomskiej guberni

Roch Józef Klimkiewicz

bernardyn duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: radomska, miejsce zsyłki: katorga, 8 lat, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Rodem z Buska. Po ukończeniu gimnazyum radomskiego, w 1862 r. wstąpił na wydział prawny Szkoły Głównej — wyruszył w rodzinne strony do powstania do oddziału Chmielińskiego. Po wzięciu do niewoli dowódzcy, udało mu się wycofać i zatarłszy ślady uczestnictwa, powrócił do Warszawy dla dokończenia studjów. W trudnej walce o byt pomimo nominacyi na patrona trybunału, pracował w Izbie Skarb, następnie został pomocnikiem mecenasa Krajewskiego. Zaangażowany w 1876 r. na adwokata do spraw z włościanami administracyi dóbr Biało Cerkiewskich, gdy po paru latach takowe zajęcie utracił, przeniósł się do miasteczka Zwienigrodki gub. kijowskiej, by przy tamtejszym sądzie okręgowym zajmować się praktyką obrończą.

Iogan Kobiełocki

mieszczanin radomskiej gub.

Strona z 14 < Poprzednia Następna >