Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 369
Strona z 10 < Poprzednia Następna >
Faustyn Walenty Mościcki
(15.02.1835 Spondoszyn - 10.08.1885 Skierbieszów) - powstaniec styczniowy Urodzony 14 lutego 1835 r we wsi Spondoszyn parafia Łopacin [1] [obecnie gm. Sońsk, pow. ciechanowski, woj. mazowieckie] Urodzenie jego zgłosili wielmożny Walenty Mościcki (ojciec) lat 29, posesor dzierżawny wsi Spondoszyn l i tam zamieszkały oraz wielmożny Paweł Mościcki lat 55, posesor dzierżawny wsi Gadaszcze Górne i tam zamieszkały oraz Piotr Pilitowski lat 45, posesor dzierżawny wski Skrobocin i tam zamieszkały [7] Rodzicami chrzestnymi zostali: wielmożny Paweł Moscicki i wielmożna Maryanna z Grzybowskich Pilitowska. [7] Ślub - 1856 r Łysakowo [7], żona Stefania Bojanowska [7] (jej rodzice: Michał Bojanowski i Aniela Niska [7]). On: wielmożny, kawaler lat 21 [7] Ona wielmożna panna lat 20, urodzona w Trzpiołach [7] Od 1857 r (lub wcześniej) był posesorem dzierżawnym wsi Trzcianka i tam mieszkał wraz z żoną i pierworodnym synem Wiktorem. [3] Od 1861 r (lub po 1857) był posesorem dzierżawnym folwarku Sapielaki par. Łysakowo i tam mieszkał wraz z żoną dziećmi. [5] [obecnie gm. Grudusk, pow. ciechanowski, woj. mazowieckie] Od 1865 r (lub po 1861) [5] i przynajmniej do 1870 [6] był posesorem dzierżawnym folwarku Marzanowo par. Łysakowo i tam mieszkał wraz z żoną dziećmi. [5] [obecnie gm. Grudusk, pow. ciechanowski, woj. mazowieckie] Zmarł 10.08.1885 Skierbieszów [2] [obecnie pow. zamojski, woj. lubelskie] Rodzice: 1_Walenty Mościcki [1] , [7] - ur. 20.02.1807 par. Łopacin [12[ - w dniu ślubu lat 25, kawaler, posesor dzierżawny wsi Spondoszyn , ur. w Jasienicy par. Klombów [8] - zm. 1865 Klice par. Lekowo [13] jako dziedzic dóbr Klice i tam zamieszkały, zostawił po sobie żonę Faustynę Pilitiowską [13], pochowany przy kościele w Lekowie razem z synem Janem [15] 2_Faustyna Pilitowska [1], [7] - w dniu ślubu panna lat 16, , ur. w m. Chruszczewo i tam zamieszkała [8] __ślub 1832 r Ciechanów [8] Dziadkowie 1.1____Paweł Mościcki [8] - ur. przed 1787 [12] 1.2___Wiktoria Żukowska po mężu Mościcka [8] - ur. przed 1790 [12] ___ślub 2.1___Jan Pilitowski [8] 2.2____Marianna Grzybowska po mężu Pilitowska [8] ___ślub Dzieci: 1__Jan Mościcki - ur. ok. 1844 - powstaniec styczniowy, poległ 08.09.1863 r w bitwie pod Rydzewem, pochowany na cmentarzu w Lekowie, razem ze swoim ojcem Walentym [15] - akt zgonu z 19.09.1863 Leków [14] 2__Wiktor Jan Mościcki - ur. 1857 Trzcianka par. Ciechanów akt nr 171 [3] - ślub 1881 Gralewo, zona Kazimiera Tarnowska (jej rodzice: Stanisław Tarnowski i Tekla Przasnyska) [9] 3___Bolesław Franciszek Mościcki ur 1859 Trzcianka par. Ciechanów [4] - zm. 1865 Marzanowo par. Łysakowo [11] 4__Aleksandra Eleonora Mościcka ur 1861 Sepiełaki par. Łysakowo akt nr 20 [5] 5__Władysław Mościcki ur 1865 r Mierzanowo par. Łysakowo akt nr 4 [6] 6__Ignacy Mościcki ur 1867 r Mierzanowo - w latach 1926–1939 TRZECI PREZYDENT RP - ślub 1892 r Płock [10], żona Michalina Pelagia Czyżewska (jej rodzice: aleksander Czyżewski i Agnieszka Mościcka) [10] 7__Ludwik Hipolit Mościcki ur 1870 Mierzanowo par. Łysakowo akt nr 62 [6]
Tytus O'Byrn
Uczestnictwo w potyczkach: podlaskie: Międzyrzecz 9.06.1863, Zbilitów 10.06.1863, lubelskie: Częstoborowice 30.07.1863, Chruślina 4.08.1863, Żyrzyn 8.08.1863, Wola Okrzejska 26.09.1863, (Dęblin 26.09.1863), Kock 25.12.1863, lubelskie: Żulin 27.01.1864 Przypisy dot. Częstoborowic i udziału Tytus O'Byrna: Wasiutyński ARN. Rkps. 1330. - Niepodległość 10. - Dz. Pow. 174. - Czas 247, 178. - Dz. Pozn. 231. – Przyb. Dz. IV. 325. Z pod Częstoborowic Zieliński i Jankowski poszli nad kordon po broń, a 8.8. walczyli pod Zyżynem. - Zachodzą w pracy tej nazwiska: Grzymała, Loewenhard Karol, O'Byrn de Lassy Tytus i Jarocki; szczegóły, odnoszące się do nich, są niezmiernie powikłane, może żyjący uczestnicy wyjaśnią tę sprawę. Loewenhard Karol jest wymieniony już pod Siemiatyczami'; o nim, jako dowódzcy zandarmeryi konnej wspomina Chołodecki w życiorysie Wrzoska, Wasiutyński pisze, że przed Rybczewicami zeszli się Jankowski, Zieliński, Loewenhard, mający 800 ludzi i Grzymała, nazywający się O'Brien de Lassy, będący nacz, woj. woj. podlaskiego, otoczony eskortą kilkudziesięciu wyborowej jazdy; Kruk w raporcie o Zyżynie pisze o oddziele Jarockiego i eskorcie Grzymały, a w obronie swej (Dz. Pozn. 208) o rozpuszczeniu oddziałów Jankowskiego i Jarockiego po Żyrzynie a przed Fajsławicami, bałamuci mnie ponadto dokument w ARN. N. 559, jest to dymisya Karola Loewenhardta, w nawiasach dodano: Grzymały, jako nacz woj. woj. Podlaskiego! Kilku Żyjących w Paryżu wybitnych uczestników powstania powiada, zc Locwenhardt nie był wojskowym, w czem się mylą, gdyż 1, wymieniony jest w paryskiej liście kwalifikowanych żołnierzy jako oficer. W liście tej jest także Grzymała Tytus (zatem O'Byrn) jako pułkownik; w spisie oficerów są nominacye z dnia 20. 4. dla Grzymały na podporucznika w Augustowskiem; będzie to jeden z Grzymałow, którzy walczyli pod Wawrem, a było ich w Augustowskiem dwóch starszy" więc i chyba młodszy, z dnia 1. 5. na kapitana dla Loewenharda na Podlasiu, bez daty dla Grzymały na majora w Płockiem; z d. 23 7. na porucznika dla Jarockiego na Podlasiu i z 7.8. na kapitana w Krakowskiem, Kolumna w życiorysie Obnińskiego pisze, że wysłano go na Podlasie, aby objął dowództwo oddziału po Grzymale-Jarockim i że oddział ten był do końca pod nazwą oddziału Grzymały i że nim dowodził Obniński wspólnie z Loewenhardem. -- Żychliński Wspomnienia str. 138 pisze o Grzymale jako szwagrze pułkownika mosk. Andruszewicza, był to O'Byrn Tytus, bo i Wasiutyński pisze o nim jako O szwagrze Andruszewicza. - Chwila N. 7 z 10 1. pisze o konnym oddziele Grzymały, uwijającym się w końcu grudnia i początku stycznia. - Czas 226 podaje, że po Grzymale nacz woj woj. podlaskiego został Adam Zieliński. - Wasiutyński po Kaniowoli str. 47. Za Lutyúskim nadszedł wkrótce Loewenhard z 800 ludźmi - z Jankowskim połączył się w Chojnie Grzymała, komenderujący powstaniem w woj. Podlaskiem, miał ze sobą 40 ludzi kawaleryi. Z pochodzenia nazywał się Obrien de Lassy... jego oddział brał udział w bitwie pod Chruślina i Żyżynem..." - Przy opisie bitwy pod Chruśliną znowu nic wspomina o Grzymale, ale o Loewenhardzie, zaś Kruk pisze o Jarockim i Grzymale. - Co się tyczy Grzymałów na Podlasiu i Lubelskiem sprawa przedstawia mi się tak. Już od chwili Siemniatycz był oddział Jarockiego, który się zwał Grzymałą. Oddziałem tym dowodził Karol Loewenhard. Stąd K. Loewenhard u Chołodeckiego nosi pseudonim Grzymały, atoli, kto był ów Jarocki, nie wiem. Oddział ten, w chwili największego rozwoju, tj. gdy się przesuwał koło Częstoborowic miał liczyć ponad 800 ludzi. Loewenhard ów nigdy nie był nacz, woj. województwa, więc zachodzi tu niewytłómaczona dla mnie omyłka w dokumencie urzędowym wydziału wojny, w którym zamiast O'Byrn-Grzymała powiedziano Loewenhard-Grzymała - Pseudonim Grzymała był pseudonimem O'Byrna Tytusa (właściwie O'Brien de Lassy), który miał tylko kilkudziesięciu jazdy, stanowiącej jego eskortę jako nacz woj woj. podlaskiego. Ponadto ów Jarocki musiał mieć pseudonim Grzymała i stąd pseudonim ten przyczepił się także do osób, które oddziałem Jarockiego dowodziły.
Ignacy Ozimiński
Z Warszawy. W 1861 roku należał do organizacji „Związku rosyjskich oficerów", na czele którego stał Jarosław Dąbrowski i wielu oficerów, u których dla upozorowania częstego spotykania—uczył się musztry przygotowującej go do służby w wojsku rosyjskim. Następnie był wysłany za granicę po odbiór broni. Powrócił w styczniu 1863 roku żarem z Rogalińskim i w Płockie, gdzie mieli przybyć wychowańcy Szkoły Przygotowawczej, aby otrzymać broń i uderzyć w dalszym ciągu na Płock. Broni palnej udało im się zebrać zaledwie kilkanaście sztuk, poza tym trochę kos. Wojewodą mazowieckim był Padlewski, a komisarzem Rolski. Partia, zebrana pod dowództwem Rogalińskiego w Staroźrebcach, gdy dano znać o Moskalach, — pomimo słabego uzbrojenia i niewielkiej liczby powstańców, dopuściła atakujących tak blisko, że po kilku salwach, od których padł dowódca rosyjski, Rogaliński mógł doprowadzić do skutku atak kosynierów i spowodować bezładną ucieczkę moskali. Ozimiński był potem w bitwach pod Mławą, w oddziałach Kolbego i Trąmpczyńskiego. Następnie zajmował się w dalszym ciągu przewożeniem broni z zagranicy. Wzięty był do niewoli pod nazwiskiem Grzymały i w Przasnyszu skazany na śmierć. Dzięki szczególnemu zajęciu się jego losem oficera, zarządzającego więzieniem, papiery podczas przesyłki do Modlina zostały w drodze odebrane od rozbitego silnego konwoju. Ozimiński, więziony przeszło rok w Modlinie razem z Janikowskim i Pruszyńskim, wraz z innymi wysłany był do Rosji, zatrzymany w Moskwie, ponownie osądzony na osiedlenie we wschodniej Syberyi, powiecie Minusińskim, skąd po pięciu latach na skutek starań powrócił. Pracował w administracji fabryk, następnie nabył istniejącą firmę handlową składu lamp i przyborów do oświetlenia.
Strona z 10 < Poprzednia Następna >