Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 369

Strona z 10 < Poprzednia Następna >

Zygmunt Padlewski

uczestnictwo w potyczkach: płockie: (Płock 21.01.1863), (Płock 23.01.1863), (Unieck 28.01.1863), (Słomino 28.01.1863), (Maków 2.02.1863) (Rypin 4.02.1863), Dąbrowa 8.03.1863, Myszyniec 9.03.1863, (Rydzew 9.03.1863), Drążdżewo 12.03.1863, Chorzele 14.03.1863, Zeńbok 15.03.1863, Radzanów 20.03.1863, (augustowskie: Nowogród 26.03.1863), (płockie: Borzymin 21.04.1863 wzięty do niewoli, (Nietrzeba 22.04.1863), (Stok 5.05.1863)

Zygmunt Padlewski

(1836-1863)Syn powstańca listopadowego.Kształcił się w Korpusie Kadetów oraz Akademii Artyleryjskiej w Petersburgu. Należał do oficerskiego kółka rewolucyjnego.Będąc naczelnikiem wojskowym woj. płockiego napotkał wiele trudności. Przede wszystkim nie sprzyjała mu organizacja narodowa Białych. Pomimo zwycięskiego starcia pod Myszyńcem w marcu, kilka dni później przegrał bitwę pod Drążdżewem, następnie pod Radzanowem. W drodze do objęcia kolejnego oddziału został schwytany przez Kozaków. Skazany na śmierć w maju 1863 r., został rozstrzelany w Płocku.

Zygmunt Padłewski

Generał powstania styczniowego 1836-1863, Rozstrzelany w Płocku, s. Władysława i Judyty Potockiej

we wsi Gójsko (w Płockiem), powieszony za należenie do bandy żandarmów wieszających

dymisjonowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Gojsku w Płockiem r. 1863.

Handlowiec Płock woj.

Franciszek Pardecki

Zamieszkały w Lipnie, subiekt z handlu Stanielewskich, miał rodziców w Wolęcinie gm. Kikół. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

Julian Perzhineky

(Permineky?), Od Filistynów Płock Województwo

Julian Perzyński

Perzyński (?) Julian, ur. ok. 1845 w Płockiem, mieszczanin, student Szkoły Głównej w Warszawie, kawaler. Oskarżony w sprawie zamachu na namiestnika Królestwa Polskiego, Berga, w dniu 7 września I 86 3 wraz z Franciszkiem Michajłowskim, który zajmował mieszkanie sąsiadujące z lokalem, skąd zamachowcy rzucili bomby — „mając możliwość, o ile nie zatrzymać, to przynajmniej ścigać uciekających przestępców 1 wskazać ich nadbiegającym kozakom, nie uczynił tego"), został zesłany na zamieszkanie w gub. ołonieckiej pod dozorem policji. Wyjechał z Warszawy 24 listopada 1863 w dziesiątej partii zesłańców. Mieszkał w Kargopolu. Otrzymywał zasiłek ze skarbu państwa. Powrócił do kraju w I 86 5, na podstawie rozporządzenia MSW z 26 listopada.

Szczęsny Piechowski

Ur. 1839 z. Płocka, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., odznaczenie w 1923r: KW, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-405

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: kostromska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Jan Jakub Piotrowski

Płocczanin. Był wikariuszem w katedrze płockiej, miał 27 lat. Aresztowany został 29 czerwca 1863 r. w Płocku, w uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, za udział w powstaniu i niewskazaniu władzom wojenno-policyjnym znanych sobie osób należących do miejscowej formacji powstańczej. Biskup płocki W. Popiel wstawiał się do władz wojskowych, prosząc o uwolnienie więzionego kapłana, jednak jego zabiegi były bezskuteczne. Sąd wojenny wyrokiem z 3 października 1863 r. skazał ks. Jana na karę pozbawienia godności duchownej, wszelkich praw stanu i zesłania na Syberię. Głównym zarzutem był udział w powstaniu oraz to, że wiedząc o osobach należących do rewolucyjnej organizacji nie wydał nikogo, pomimo że był o to pytany. Prawdą jest, że ks. Piotrowski należał do partii powstańczej i jako zaufany organizacji podjął na jej wydatki z kasy powstańczej sumę 1000 rubli pozostawiając formalne pokwitowanie. Po wywiezieniu z Płocka przebywał w twierdzy modlińskiej. Tu dowiedział się o śmierci brata z warszawskiej cytadeli. Na początku lutego więźniów pognano do Warszawy. Stąd 10 lutego ks. Jan oraz 2500 kapłanów zesłańców przewieziony został koleją przez Dynaburg i Psków do Moskwy. Dalszy etap podróży to Jarosław nad Wołgą, gdzie znalazł się 31 marca, następny zaś to Kostroma – pierwsze miejsce zesłania. Następnie przeniesiony był do Czuchłomy i Kołogrywu. W marcu 1871 r., po 8 latach wygnania otrzymał od cara pozwolenie na powrót do kraju. W Płocku zjawił się w Wielkim Tygodniu 1871 r. Zmarł 4 stycznia 1917 r. w Płocku. Pozostawił w rękopisie Wspomnienia ks. Jana Piotrowskiego, opublikowane w 12 tomie Studiów Płockich.

Józef Piotrowski

Przybył do Skierniewic w początkach stycznia 1863 r. jako komisarz wojewódzki. Później wszedł w skład Rządu Narodowego pod prezydenturą Ignacego Chmielińskiego po 17 września 1863 r. Był on jednym z najenergiczniejszych członków Rządu Narodowego i położył wielkie zasługi około wybawienia ojczyzny. Został powieszony 21 listopada 1863 r. Urodzony 19 marca 1839 r. w Płocku, syn nauczyciela muzyki. W 1848 r. oddany tamże do gimnazjum. Po ukończeniu go rozpoczął guwernerkę w domu nauczycielskim, a później wszedł na aplikację do ówczesnego rządu gubernialnego w Płocku. Wypadki lutowe w Warszawie w 1861 r. pociągnęły go za sobą i zaraz zajął się czynnościami organizacyjnymi w Płocku. W lipcu przybył do Warszawy o tam zaraz wszedł w kółko pracujących w sprawie narodowej. W sierpniu aresztowany. Po przesiedzeniu trzech miesięcy w Cytadeli uwolniony, wyjechał do Włoch i wstąpił do szkoły wojskowej w Cuneo. Z chwilą wybuchu powstania powrócił do kraju i przeznaczony jako organizator w Augustowskie, sformował liczne oddziały, które tak liczbą, jak i uzbrojeniem prześcignęły inne województwa.

Arkadiusz Płoski

mgr praw, powstaniec 1863r., uczestnik walk w Płocku, pod Ignacewem i Kleczewem, adwokat, redaktor i wydawca "Gazety Kieleckiej", sędzia Sądu Okręgowego w Kielcach, l.77, zmarł 29.XII.1922r., pochowany Kielce

Jan Pomiechowski

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: nieznane, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Jan Pomiechowski

Był proboszczem w Dobrzejewicach, miał 45 lat. Kiedy wybuchło powstanie czynnie zaangażował się w pracę narodową. Aresztowany 19 kwietnia 1863 r. z nakazu wojennego naczelnika oddziału płockiego oskarżony został o namawianie do zbrojnego powstania, udziału w powstaniu i usiłowanie obalenia prywatnego monarchy. Przez jakiś czas przebywał w więzieniu w Płocku. Na mocy wyroku z 12 czerwca 1863 r. ks. Pomiechowski został pozbawiony godności duchownej, wszelkich praw stanu i skazany na pięć lat robót katorżniczych, które spędził w różnych fabrykach Syberii. Początkowo przebywał w Aktani, potem został przeniesiony do Tunki za Bajkałem. W 1875 r. car zwolnił go z katorgi i przeniósł do Spaska w guberni tambowskiej. W 1881 r. zwolniono go z zesłania i po 18 latach powrócił do diecezji płockiej.

Stanisław Pomirski

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: Syberia, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Aleksander Antoni Pomorski

(1840 - 27.07.1899) - uczestnik powstania 1863 r [1] , [2] Urodził się 1840 Stare Budy par. Łanięta [7] Ślub: 1871 Gostynin, żona Teofila Żułtowska [4] (jej rodzice: Wawrzyniec Żułtowski [4] i Antonina Wierzbicka [4]) . Żona zmarła 1925 Gostynin [3] Wdowa po nim, Teofila Pomorska, zm. 1925 r i jest pochowana na cmentarzu parafialnym w Gostyninie, sektor B3, rząd 11, grób nr 12, grób nadal, marzec 2025 r, istnieje [2] Zmarł 27.07.1899 [1] Pochowany na cmentarzu parafialnym w Gostyninie , sektor B3, rząd 12, grób nr 13, grób nadal (marzec 2025 r) istnieje - imię na nagrobku: Antoni [1] https://gostynin.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=11873&inni=1 Razem z nim w jednym grobie są pochowani: Marianna z Pomorskich Sobacińska i Zygmunt Sobaciński. Rodzice: 1__Feliks Pomorski - dziedzic części wsi Leśniewice par. Gostynin , ur. 2__Józefa Krajewska ___ślub 08.05.1834 Gostynin [5] Dziadkowie 1.1__Teodora vel Teodozja Podczaska (1783 Leśniewice par. Gostynin - 1833 Leśniewice par. Gostynin) 1.2__Jan Pomorski ____ślub 1800 r Gostynin akt nr 5, m. Leśniewice 2.1__Józef Krajewski 2.2__Rozalia __ślub Pradziadkowie: 1.1.1__Walenty Podczaski ( - zm, 1831 Leśniewice par. Gostynin) - dziedzic części wsi Leśniewice 1.1.2__Franciszka Krzęciewska ( - zm. 1828 Leśniewice par. Gostynin) ___ślub 04.08.1778 Gostynin [5] 1.2.1___Pomorski 1.2.1____ ____ślub 2.1.1__Krajewski 2.1,2___ ____ślub 2.2.1____ 2.2.2____ ____ślub

Franciszek Portecki

Subiekt krawiecki z Płocka. Poległ 9 lipca 1863 roku w bitwie pod Szczutowem - Bliznem.

udział w potyczkach: płockie: Płock 23.01.1863

Władysław Postrych

Felczer. Ur. w 1832r. w Mławie. Walczył pod dowództwem Langiewicza w oddziale brata — Postrycha Edwarda. Brał udział w napadzie na koszary kozackie (Czarny Dwór). W napadzie na Płock w bitwie z kozakami został ranny. Osądzony przez wojenny polowy sąd na zesłanie do katorżnych robót w Nerczyńsku. Wyrok ten jednak został zmieniony i Postrycha zesłano do rot aresztanckich. Osiadł na stałe w Chaborowsku i wrócił do ojczyzny jako reemigrant.

Gustaw Potkański

Należał do Towiańczyków. Przed Powstaniem przebywał we Francji, w Joinville, skąd wyjechał do Powstania. Zabity w płockiem 15-go (podobno) października, w same czoło.

wyznania mojżeszowego, syn właściciela wsi Kuchary w Płockiem, niegdyś oficer kawaleryi włoskiej w wyprawie Garibaldego 1859 r., powróciwszy do kraju wstąpił w szeregi powstańcze pod dowództwo Strzeleckiego, którego był adjutantem, zginął w potyczce pod Dąbrowicami w powiecie Mławskim, 3go Lipca 1863 r. (Głos Nr. 57). Inne źródła podają że zginął pod Rozwęzinem w końcu Czerwca t. r. (Imiono. Stupnic. potwierdza to podanie).

Konstanty Idzi Prokura

Ur. 1842 Szczygły, miejscowość w 1923: Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-917

Konstanty Idzi Prokura

ppro. (1842) Płock

Ludwik Przetocki

konduktor dróg krajowych i p.o. inżyniera powiatowego w Boszczowie, miejsce stałego pobytu-Boszczowa, ur. 26 sierpnia 1844 Zagnańsk, szlachcic, katolik. Rodzina po ojcu - w Galicji, po matce - w Królestwie Polskim. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż przed powstaniem był elewem szkoły technicznej, w powstaniu był szeregowcem i podoficerem, z początku w oddziałach „Zameczka” Cichorskiego, potem oddział celnych strzelców „Wiryjona” Wilkoszewskiego a następnie w oddziale Podlewskiego w Płockiem aż do rozbicia pod Szczeńskim i Rachanowem [?], w trakcie powstania nie był ranny, z kolegów, którzy wspólnie z nim walczyli o niepodległość wymienił w deklaracji Łukasza Podbielskiego - konduktora dróg kolejowych w Przemyskiem i Ludomira Benedyktomcza - artystę malarza w Krakowie i innych.

Anastazy Przybyłowski

Urodzony w 1641 roku w Warszawie, Brał udział w bitwach pod: Płockiem, Unieckiem, Krzywosądzą, Sobolewem, Korytnicą, Różą, Werykami, Kaniowolą, Uścimowem i wielu innymi. Walczył w randze porucznika. Dosłużył się rangi kapitana wojsk narodowych. Wyemigrował do Francji. Zmarł w 1890 roku w kraju.

Jan Puściałkowski

Jan Puściałkowski. Wstąpił do organizacji przedpowstaniowej w Płocka we września 1862 roku. Przyjęty przez Dąbrowskiego, czynny był w niej w randze dziesiętnika. Jaż w październiku tegoż roku wysłany do przewozu broni, pojechał do Torania i wywiązał się z zadania pomyślnie. W dnia 22 stycznia 1863 r. na dane hasło wybuchu czynnego, uczestniczył w opanowania koszar kozackich 12 Płocku, lecz nadciągający oddział piechoty rosyjskiej wypiera powstańców pod wieś Ciołki. Tu, w starcia Paściałkowski powala celnym strzałem pułkownika Korczakina i jego adjutanta Decabego, wobec czego moskale cofnęli się w nieładzie, pozostawiając na placu 15 poległych. Odtąd pod wodzą okręgowego Padlewskiego Puściałkowski walczył głównie w obrębie Ziemi Płockiej, przyjmując udział w 9-ciu mniejszych i większych bitwach. W 9-tej bitwie ranny w nogę, leczył się parę miesięcy w Brodnicy ( w Prusach). Po wyleczenia z rany używany w organizacji jako karjer do przewożenia ważniejszych rozkazów i dokumentów, parokrotnie wpadał w ręce moskali, ale za każdym razem dokumentów nie pozwalał sobie odebrać, ukrywając zręcznie przed wrogiem pomienione papiery. Nareszeie dostaje się do więzienia pod ciężkim zarzutem zabójstwa rosyjskiego oficera, odesłany do Modlina i ta przez pół roku nękany w najokropniejszy sposób, wobec nieprzyznania się do zarzuconej ma winy, zostaje zesłany na Syberję do odleglejszych gaberni bez określenia terminu kary. Po 13 ta latach pobytu w Tarze i Petropawłowska gab. Tobolskiej powraca do kraja w 1877 roku.

z Czarnocinka, ciotka Józefa Malinowskiego, kierowała powstaniem w płockiem, pozbawiona szlachectwa, zesłana na Syberię 26.07.1863

Józef Rakowski

W 1863 - 45 lat, ur. Płock, syn Jakuba i Katarzyny, zam. Sierpc, blacharz, poległ w 16.4.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Ligowo], pozostawił żonę Małgorzatę Szczaplińską,

Handlowiec Płock woj.

Pochodził z gub. radomskiej. Podczas powstania był wikarym w Szreńsku (pow. mławski gub. płocka). Został aresztowany za agitację na rzecz powstania - przeczytał z ambony odezwę RN — i skazany na 8 lat ciężkich robót w fortecach na Syberii. Katorgę odbywał w okr. nerczyńskim w kopalni , następnie przebywał z innymi księżmi w Tunce. W 1883 r. mógł wyjechać do europejskiej części Rosji, zamieszkał w Jadrynie gub. kazańskiej; powrócił do kraju.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: katorga, 6 lat, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Aleksander Rogaliński

Hieronim Rojewski

kontroler wydziału, zamieszkały w Jarosławiu (Galicja), urodzony 16 września 1842 w Nasielsku gubernia Płocka, katolik żonaty ojciec 6 dzieci, przed powstaniem uczeń 6 klasy gimnazjum II, w powstaniu jako żołnierz pod dowództwem Zameczka, Podlemskiego, Jasińskiego, Rynarzewskiego, a w końcu podporucznik złotych ułanów pod dowództwem Ziembińskiego, brał udział w 11 potyczkach w tym pod Myszyńcem, Drążdziewem, Zambrowem, ranny pod Drążkiewiczem w lewą rękę.

(Rolkę, Rogowski), uczestnictwo w potyczkach: płockie: Płock 23.01.1863, Myszyniec 9.03.1863, Drążdżew 12.03.1863 poległ

zm. 1863.02.19, Krzywosącz, zginął w potyczce, z Płocka

Józef Rościszewski

wieku lat 23, syn właściciela ziemskiego ze wsi Jonczewa w powiecie Płockim, nauki pubierał w gimnazyum W Płocku, poczem trudnił się przy ojcu gospodarstwem wiejskiem, służył w oddziale Gurkowskiego, poległ w bitwie pod Kozim-rogiem w powiecie Lipnówskim dnia 4go Kwietnia 1863 r.

Leon Józef Rościszewski

ppro.(1843) Płock

Leon Józef Rościszewski

Ur. 1843 Janiszewo, miejscowość w 1923: Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-120

Strona z 10 < Poprzednia Następna >