Powstanie Styczniowe - uczestnicy

W 1863 19 lat, pochodził z Kraszewa w par. Raciąż. Poległ w 16.4.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Ligowo].

Emeryt. Zam.Kraków, Batorego. Ur. 1830 grudzień Zukowo, Gubernia Płocka. Wdowiec Przed powstaniem: Pułkownik Rosyjski W powstaniu: Wojewódzki pod nazwiskiem Sokolnicki, w województwie Płockiem. Walczył pod Płockiem, pod Rózanem, pod Bierzuniem pod Pruszyczem ????. Ranny pod Różanem Powołuje się na: Jan Marek Dr. Jodłowski, Pan Malinowski Józef. Pan Lasocki Bronisław i Zglanicki Antoni, Pałacik "Służyłem jako wachmistrz pod jego komendą i byłem w tych bitwach. Poświadczam niniejszym. Kraków,15.12.1915 Jan Marek Dr Jodłowski". Wolny od opłaty

Syn Wincentego Nikodema, ur. 28.02 (4.03) 1821 r. w Grzebsku powiat Mławski, akt 55/1821, obywatel wsi Zalesie parafii Ciachcin w powiecie płockim, zm. w 1865 (ew. 1868 r.) pochowany prawdopodobnie w Szelkowie. Prawdopodobnie oraganizował oddział, został uwięziony i możliwe, że zmarł w więzieniu.

Urodzony około 1842 roku ( 1863- 22 lata), pochodził z Płocka, szlachcic, uczeń szkoły wojskowej w Metz we Francji. Za wstąpienie „ do szajki buntowników” został skazany na 10 lat ciężkich robót. Karę odbywał w Usolu w obwodzie irkuckim, gdzie utrzymywał się prowadząc ze współtowarzyszami fabrykę świec łojowych i mydła. Zmarł 29.07.1873 roku wskutek poparzeń po wybuchu ,, w czasie doświadczeń z dziedziny chemii technologicznej”.

ur. w 1843r. we wsi Działyń, ziemi Płockiej (handlowiec). Walczył pod dowództwem Działowskiego, Oborskiego, Joung de Blankenheima oraz Wacława Zielińskiego. Uczestniczył w bitwach i potyczkach pod: Młynem, Lipnem, Koziołkami i Oborami. W partii dowódcy Zielińskiego pełnił funkcję żandarma. Aresztowany w październiku 1863r. został uwięziony w Płocku, a stąd przewieziony do Warszawy. Osądzony na zesłanie do ciężkich robót w Nerczyńsku. W drodze na Sybir ciężko zaniemógł i jakiś czas pozostał w Moskwie i tu dopiero powtórnie osądzono go na osiedlenie do Tobolskiej gub.

córka obywatela ziemskiego, członkini Komitetu Niewiast w Płocku

córka obywatela ziemskiego, członkini Komitetu Niewiast w Płocku

poległ w Płockiem, wieku lat 16, syn urzędnika czy obywatela ziemskiego z województwa płockiego, służył w oddziale Mareckiego, zginął 16 stycznia 1864 r. pod Wolą Skromowską.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: jenisejska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

(ok. 1833 Segedym w Austro-Węgrzech - 1905 Warszawa) - Powstaniec Styczniowy, literat, dziennikarz i nauczyciel. [1] zmarł w 1905 r w Warszawie w wieku 72 lat. [1] "Był początkowo nauczycielem gimnazjalnym w Częstochowie i Piotrkowie, W r. 1863 porzucił służbę i wstąpił w szeregi narodowe, a po pogromie wyjechał za granicę. Bawił kolejno w Dreźnie i Paryżu, gdzie był nauczycielem języka polskiego w szkole Battignolskiej, a następnie jej inspektorem. W czasie wojny francusko-pruskiej pospieszył w szeregi francuskiej gwardii narodowej i przebył kampanię, mianowany przy jej końcu porucznikiem. Po wojnie przybył do Krakowa, a następnie na zaproszenie Jana hr. Tarnowskiego objął obowiązki bibliotekarza w Dzikowie. Powróciwszy w r. 1875 do Królestwa, poświęcił się pracy literackiej i dziennikarskiej. Pracował kolejno w "Gazecie Warszawskiej", "Wędrowcu" i "Tygodniku Ilustrowanym". Z prac oddzielnie wydanych najcelniejszymi były: "Gramatyka polska" wyd. e wr. 1862, praca historyczna "Epoka Wazów", powieść "Spaczona główka" (Karków 1875) i "Hrabina Zofia" oraz utwory na scenę: "Dramat ze sceną" i "Paryż oblężony". Śp. Leopold Winkle był ojcem Mariana, cenionego artysty dramatycznego sceny warszawskiej" [1] W 1859 r [kiedy urodził się syn Marian] był nauczycielem w szkołach piotrowskich, lat 27 zamieszkały w Piotrkowie, a syn Marian urodził się w Przasnyszu. [3] Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki, kwatera 185, rząd 4 miejsce 7, grób nadal istnieje. [5] Inskrypcja na grobie: "Śp. Leopold Winkler członek rządu narodowego pedagog i literat inspektor szkoły polskiej w Batingolle żył lat 72 - zm. 21 lutego 1905 r" [5] W tym samym grobie są pochowani min.: Wincenta Waligórska (zm. 05.02.1889, lat 82, żona po b. oficerze byłych wojsk polskich) [5] Urodzony w Segedyn w Austrii. [4] [zapewne chodzi o miasto Segedyn obecnie na Węgrzech, ówcześnie w Austro-Węgrzech]. Rodzice: Edward Winkler [2] i Izabela Zefryd [2] Ślub - 1858 Przasnysz [4] - on: kawaler lat 26, nauczyciel w Radzyminie i tam zamieszkały [4]; żona Konstancja Wilczyńska [3], [4] panna lat 18 urodzona w mieście Brześć Nowy [4], jej rodzice: Wincenty Wilczyński kontroler skarbowy powiatu przasnyskiego [4] i Aleksandra Mnikowska [4], zamieszkała w Przasnyszu z rodzicami. [4] Dzieci 1__Marian Edward Wincenty Winkler - ur 19.09.1859 Przasnysz [3] - zm. 1912 Warszawa Nawiedzenie NMP akt nr 158 - aktor teatralny 2__Wiktor Winkler - zm, 1861 Przasnysz akt nr 128; 9 meisięcy 3__Halina Konstancya Paulina Wikler - ur 24.04.1865 Siecień akt nr 18 4__Edward Winkler - zm. 1864 Płock akt nr 2

szlachcianka z Płocka, żona Konstantego, zamieszana w powstanie, odesłać do Królestwa Polskiego 18.01.1865

W 1863 - 22 lata, zamieszkały w Sierpcu, wyrobnik, kawaler. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

Zamieszkały w Warszawie. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

Zamieszkały w Sierpcu, żołnierz urlopowany wojsk carskich. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

pseudonim nieznanej dziewczyny walczącej w oddziale Seweryna Gąseckiego pod Rydzewem. Brała udział w dwóch potyczkach i dostała się do niewoli. Następnie więziona w Płocku. Gdy aresztowano Padlewskiego rozeszła się fałszywa wieść że była jego adiutantką. Oficerowie armii rosyjskiej odwiedzali ją w więzieniu dziwiąc się że walczyła z bronią w ręku - nawet ofiarowywali jej kwiaty. Jako osobę z obywatelstwem pruskim odstawiono ją do granicy.

ppro. (1843) Płock

Ur. 1843, miejscowość w 1923: Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-127

Ur. 04.03.1829r., Zieluń gub. płocka. Oficjalista prywatny w kopalni nafty przy jej ekspedycji, zamieszkały w Stodnicy, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. Przed powstaniem opuścił kraj w 1848r., a następnie udał się do Węgier, gdzie zaciągnął się do II pułku ułanów pod dowództwem Tchórznickiego. Był w wojsku tureckim. W 1858r. wziął dymisję i udał się w Zachodnie Prusy, gdzie zajmował się gospodarstwem. Gdy wybuchło powstanie udał się w poznańskie i został wysłany z małym oddziałem kawalerii w gub. kaliską w celu połączenia się z Mierosławskim i Mielęckim pod Krzywosądz. W połowie drogi dowiedział się od rannych, że cały oddział został rozbity więc cofnął się do Słupcy. Tam połączył się z przybyłym oddziałem wielkopolskim i udał się w Łukomskie lasy, gdzie otoczony ze wszystkich stron przez moskali otrzymał pchnięcie silne piką w głowę, zmasakrowany kolbami, pozbawiony sił do bronienia się i w dodatku otrzymawszy szramę przez nos, skrępowany powrozami został odstawiony do Konina, a stamtąd do Prus. Sądzony i aresztowany. Uciekł z więzienia i wszedł na nowo do powstania pod dowództwo Junga. Ponownie uwięziony. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego 1863/4 podpisał w lutym 1899r.

ur.w Zieluniu w Płockiem w r.1829, herbu Jastrzębiec, pochodził z zasobnej rodziny ziemiańskiej,Mając lat 19 zbiega ze szkół w Sandomierzu do Galicji. We Lwowie zaciąga się w szeregi gwardii narodowej.Bierze udział w powstaniu styczniowym.Dowódca nad powstańcami w dobrach hr.Skórzewskiego pod Żerkowem, oddziały w Słupcy.Klęska niedaleko Łukomia 27.2.1863.Ranny dostaje się do niewoli, odstawiony do Konina.Mając papiery na nazwisko Molickiego, ekonoma z Poznańskiego, zostaje oddany Prusakom i zamknięty w więzieniu w Strzałkowie.a później Wrześni skąd z pomocą Paprzyckiego ucieka.Po zaleczeniu ran ponownie włącza sie w walki powstańcze.Po kilkuletniej tułaczce po Francji, Włoszech i Turcji wraca, pracuje w kopalniach drohobyckich a później osiada we Lwowie.

, ur.w Zieluniu w Płockiem w r.1829, herbu Jastrzębiec, pochodził z zasobnej rodziny ziemiańskiej,Mając lat 19 zbiega ze szkół w Sandomierzu do Galicji. We Lwowie zaciąga się w szeregi gwardii narodowej.Bierze udział w powstaniu styczniowym.Dowódca nad powstańcami w dobrach hr.Skórzewskiego pod Żerkowem, oddziały w Słupcy.Klęska niedaleko Łukomia 27.2.1863.Ranny dostaje się do niewoli, odstawiony do Konina.Mając papiery na nazwisko Molickiego, ekonoma z Poznańskiego, zostaje oddany Prusakom i zamknięty w więzieniu w Strzałkowie.a później Wrześni skąd z pomocą Paprzyckiego ucieka.Po zaleczeniu ran ponownie włącza sie w walki powstańcze.Po kilkuletniej tułaczce po Francji, Włoszech i Turcji wraca, pracuje w kopalniach drohobyckich a później osiada we Lwowie.

ks., ur. r. 1839 w Płocku, był kapel, w oddz. Padlewskiego. Po powst, wikaryusz w Krakowie.

Ksiądz. Ur. 08.05.1839r., Płock. Wikariusz, zamieszkały w Krakowie na Placu Mariackim 5. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, w czasie powstania był kapelanem w oddziale Zygmunta Padlewskiego. Deklarację podpisał 24.09.1890r.

fotograf, zamieszkały Kraków ul. Szewska 2, urodzony 4 lipca 1837 Mława gubernia płocka, kawaler, katolik. Przed powstaniem urzędnik Pocztamlu Warszawskiego, w powstaniu b. pomocnik Pełn. Komisarza Województwa Augustowskiego, powołuje się na świadectwo Komisarza Województwa Augustowskiego i Świadectwo wydziału policji z 14 października 1863 Rządu Narodowego w Warszawie , powołuje się też na Bogusława Radziszewskego w Lwowie,.

Był pracownikiem Konsystorza Generalnego Płockiego i kapelanem sióstr miłosierdzia, miał 36 lat. Aresztowany został 29 czerwca 1863 r. Przez jakiś czas przebywał w więzieniu w Płocku, potem został przewieziony do twierdzy modlińskiej. Oskarżony został o to, że należał do powstańczej organizacji w Płocku, znając nazwiska powstańców odmówił ich ujawnienia. 3 października 1863 r. został pozbawiony godności duchownej, wszelkich praw stanu i skazany na zesłanie na Syberię. Na zesłanie wysłany został w 19. partii 29 stycznia 1864 r. Przebywał w guberni kostromskiej w Warnawinie i Kołogrywie. W 1870 r. władze rosyjskie zwolniły go spod dozoru policyjnego, bez prawa powrotu do kraju. Zamieszkał w Sigontujnie i tam dzierżawił ziemię.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: kostromska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

subiekt z domu zleceń rolników płockich. W czasie napadu powstańców 22 stycznia 1963 r. na koszary kozackie ranny w twarz kulą, wzięty do niewoli. W kilka dni potem rozstrzelany został w Płocku

urodzony w Lipnowskiem, 1837 roku, do szkół uczęszczał w Płocku, a przeszedłszy czwartą gimnazyalną klasę pracował jako aplikant, u sędziego pokoju, później jako kancelista w sądzie poprawczym, w końcu został pomocnikiem asesora. W skutek manifestacyij nanarodowyeh 1861 r. uwięziony w Płocku i przewieziony do cytadeli warsza wskiej , skazany został w sołdaty do oreńburgskich batalionów liniowych, i z kilku współtowarzyszami wysłany pieszo na miejsce swego przeznaczenia. Po objęciu rządów królestwa przez W. Ks. Konstantego, udało się krewnym wyjednać dla niego ułaskawienie i powrót, z obowiązkiem tylko zamieszka nia w Maryampolu, w guberni Augustowskiej. Przybywszy tam Wolski zapoznał się z ówczesnym agentem Komitetu centralnego Józefem Piotro wskim i wszedł do tak zwanej organizacyi cywilnej. Po wybuchu po wstania 1863 r. wrócił w Płockie, gdzie sformowawszy oddział pod imieniem Dunina, mianowany został przez Rząd Narodowy kapitanem, i kilka poty czek w powiecie Mławskim dość szczęśliwie stoczył; nie długo to trwało —- połączywszy się z drugim odziałem, pod dowództwem Kolbego, rozbitym został, i już sił nowych zgromadzić nie potrafił. W listopadzie 1863 roku wyjechał do Prus zachodnich, a po ostatecznym upadku powstania, prze niósł się do Drezna, zkąd przez Szwajcaryą, we wrześniu 1864 r. dostał się do Paryża, tu szukał pracy dla utrzymania życia; zatrudniany kolejno w rozmaitych domach handlowych, w 1867 wszedł do zakładu fotografij stereotypowych, w którym zjednawszy zacnością swoją wielką ufność, wyroby jego na wystawie powszechnej rozprzedawał. — Oblężenie pruskie i czasy Komuny przebył w Paryżu; d. 15 maja 1871 wyjechał do Belgii, ale wkrótce znowu do stolicy francuzkiej powrócił; na ten raz znalazł za trudnienie przy numerowaniu akcyj. — Bardzo skromnie wynagradzane, za ledwie ono na opędzenie główniejszych potrzeb starczyło; zdrowie tymczasem było już podkopane — rychło rozniemógł się zupełnie i d. 19 kwietnia 1873 i. w szpitalu Beaujon Bogu ducha oddał. Spoczywa na cmentarzu Clichy.

Syn Antoniego, porucznika wojsk polskich z r. 1831, dziedzica dóbr Strugi w powiecie kościerzyńskim, ur. dnia 8 stycznia 1842 r. w Pr. Starogardzie, uczeń gimnazyum najprzód chojnickiego, następnie wejherowskiego, zkąd w r. 1863 jako abituryent poszedł do powstania, poległ dnia 22 listopada 1863 r. w okolicy Pościen pod Chorzelami w powiecie przasnyżskim w Płockiem.

Ur. 1843 Płock, miejscowość w 1923: Zadnieszówka, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VIII-177

Tapicer, ur. w 1839r. w Kawrowie, pow. Mława. W powstaniu walczył pod dowództwem Malinowskiego, jako żandarm i w partii Sikorskiego. Werbował ludzi do partii i odstawiał do obozów. Za powieszenie chłopa Porożeńskiego, aresztowany i więziony w Płocku. Zesłany na 12 lat do katorgi na Syberii.

Handlowiec Płock woj.

adwokat z Warszawy, wcześniej w Płocku. W 1860 figuruje jako patron trybunału cywilnego w Płocku. Na mocy decyzji namiestnika Królestwa Polskiego wysłany 24 listopada 1863 w dziesiątej partu do Pskowa — na zamieszkanie pod dozorem policji w Rosji „do czasu uspokojenia kraju". Na podstawie rozporządzenia MSW skierowano go z Pskowa do gub. kazańskiej. W Jadryniu mieszkał od 12 grudnia 1863 do 25 maja 1865 wraz z żoną Balbiną, synem Kazimierzem, ur. ok. 1848, oraz służącą Józefą.

of. wet.(1837) Płock

Ur. 1807 ( 1837 ) Stężyca, miejscowość w 1923: Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, stopień wojskowy w 1923r.: of. wet., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: Of.-4

wieku lat około 50, rodem z Płocka, adwokat rządowy trybunału płockiego. Na dane hasło powstania zorganizował oddziałek z 50 ludzi złożony i na jego czele z 22 na 23 stycznia 1863 r. napadł na Moskali stojących mieście Płocku i nabawiwszy ich nie małej trwogi ucierał się z nimi zawzięcie. Z małą jednak siłą nie mógł oprzeć się załodze moskiewskiej. Odparty zakradł się do jednego z domów, broniąc się do upadłego. Gdy wojsko zdobyło dom Zegrzda ratując się ucieczką zdążał ku swemu domowi, lecz otoczony ścigającym żołdactwem, nie chcąc się dostać do niewoli, wystrzałem z rewolweru życie sobie odebrał.

uczestnictwo w potyczkach: płockie: Płock 23.01.1863 (poległ)

z rodziny, której gałąź osiadła w Ostrzeszowskiem, jako patron trybunału w Płocku, jeden z najwpływowszych obywateli, należąc do organizacyi przed wybuchem pywstania, zebrawszy kilkudziesięciu ludzi, uderzył na ich czele w nocy z 22 na 23 stycznia na załogę rosyjską. Odparty, schronił się do jednego z domów i ztąd gęstemi strzałami raził nieprzyjaciół oblegających. Ale ranny i zmuszony po zdobyciu domu do ucieczki, widząc się zewsząd otoczonym, wystrzałem z rewolweru życie sobie odebrał. Synowiec jego: Bolesław

z Warszawy, zostawał na opiece u kupca Zelta. Był czynny w organizacji od samego jej początku, a w powstaniu służył w oddziale Bończy. Następnie przeniósł się do innych oddziałów. Biorąc udział w napadzie na Płock 22 sierpnia 1863 r.odznaczył się męstwem i walecznym atakiem na Kozaków, z których własną ręką zabił jednego. Zginął pod Skrwilnem w powiecie Lipnowskim w marcu 1863 r.

subjekt handlowy, był czynnym w organizacyi narodowej od początku jej zawiązku, na pierwsze hasło powstania, pospieszył w jego szeregi. W napadzie pa Płock 23 Stycznia 1863 r., szedł naprzód dla zdobycia koszar, w których kozacy pomieszczeni byli, tam odparty przyłączył się do oddziału Bończy, z którym brał udział we wszystkich potyczkach. Dzielny ten młodzieniec zginął w Marcu 1863 r. pod Skrwilnem w powiecie Lipnowskim.