Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Ur. 07.01.1841r., Julków gub. płocka. B. obywatel ziemski, zamieszkały we Lwowie, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania był oficerem w oddziale rzeszowskim. Służył pod Czarneckim, następnie pod Czechowskim. Był w bitwie pod Potokiem, nad rzeką Tanwią i Hutą Krzeszowską, skąd został wzięty do niewoli rosyjskiej. W Janowie zasądzony na śmierć, po zmianie zesłany do rot aresztanckich w Zamościu, skąd uciekł. W bitwie pod Hutą Krzeszowską został ranny w prawą nogę. Deklarację podpisał 21.07.1893r.

ur. r. 1840 w Płockiem, junkier strzelców rosyjskich, służył jako oficer w oddz. Zawadzkiego i Czachowskiego, później jako naczelnik w randze pułkownika. Walczył w 34 bitwach, pomiędzy innemi pod Chełmem,. Ossą, Boryją, Blizinem, Bucniowem, Wirem, Suchedniowem, Budą maleniecką, Przysuchą itp. Ranny pod Bucniowem.

Urodzony w 1840 roku w Płockiem.Junkier strzelców rosyjskich. W powstaniu styczniowym oficer służył w oddziałach Zawadzkiego i Czachowskiego.Następnie jako Naczelnik w randze pułkownika.Walczył w 34 bitwach m.in.pod Chełmem ,Ossą,Boryją. Ranny pod Bucniowem.Zmarł w Galicji.

Kleryk oo. Bernardynów z klasztoru w Skępem. Poległ w 16.4.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Ligowo].

Powroźnik. Walczył w partiach Padlewskiego i Postrycha. Brał udział w napadzie na więzienie w Płocku. Więziony w Modlinie i Płocku. Schwytany przez moskali z bronią w ręku. Zesłany w głąb Rosji na przymusową służbę w wojsku rosyjskim.

Ur. 1843, zm. 1935. Franciszka Sadowskiego s. Jakuba z Sampławy i Małgorzaty Jastrzębskiej Urodził się na Pomorzu i już przed powstaniem używany był za gońca i łącznika między patriotycznym obywatelstwem obu zaborów. Z wiosną 1863 r. wraz z partią około 1200 ludzi, którymi dowodził Matuszewski i Brucz, Sadowski przekroczył granicę pruską wśród gradu kul ze strony rosyjskiej i wtedy odbyła się pierwsza jego potyczka. Z regularnym wojskiem rosyjskim spotkali się powstańcy w marszu swoim na Płock i Modlin, który niebawem znalazł się w ich ręku. W Warszawie miały się skoncentrować oddziały powstańcze, ale już na Pradze rozwinęła się sroga bitwa, w której Sadowski, osaczony przez czterech kozaków, został ranny w głowę szablą kozacką, która go przyprawiła o utratę oka i muszli usznej. Gdy po dłuższej chwili przyszedł do przytomności, usłyszał, jak kozacy debatowali nad nim, czy mają go dobić, czy nie. Ostatecznie zabrano go do szpitala i dokonano operacji głowy, poczem wywieziono w głąb Rosji do obozu jeńców, gdzie przebywał przeszło dwa lata. Jako poddanego niemieckiego odtransportowano go potem do miejsca zamieszkania rodziców w Sampławie, powiat Lubawski, gdzie do dzisiejszego dnia przebywa.

Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

Zamieszkały w Prusach. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk]. '

służył pod Padlewskim, wzięty do niewoli, wie ziony był po dwakroć w Płocku, poczem udał się do Lwowa, a nastę pnie do Poznania, gdzie pracuje w fabryce Krzyżanowskiego. Wdowiec z trojgiem małych dzieci.

lokaj m. Płock. 25.7. wywieziony z Warszawy (nocą) do pułków orenburskich karnych.

bernardyn kleryk duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1866 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: Syberia, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

warszawianin, młodzieniec 16-letni, pojmany przez Moskali i rozstrzelany w Płocku dnia 9. lutego 1863 r.

Ks. Maciej Zagłoba Smoleński, używający kryptonimu M.S. (ur. 23 lutego 1832 we wsi Grabienice Małe k. Ciechanowa – zm. 8 października 1899 r. w Krakowie). Miał braci Juliana, księdza i tłumacza oraz Władysława, historyka Mazowsza. Syn rodziny szlacheckiej Józefa i Balbiny ze Smosarskich. Nauki pobierał w Mławie, Płocku i Akademii Duchownej w Warszawie, którą ukończył w 1858r. Początkowo pracował jako wikariusz w Lipnie. Po roku pracy przy parafii lipnowskiej otrzymał nominację na profesora Seminarium Duchownego w Płocku. W 1862r. na skutek prośby parafian lipnowskich został mianowany katechetą pięcioklasowej szkoły w Lipnie. Nominację tę Komisja Rządowa WRiOP (Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego) w Warszawie odrzuciła. Od 2 marca 1861 r. był proboszczem w Dulsku w ziemi dobrzyńskiej oraz administrował Dobrzyniem nad Drwęcą. Razem z właścicielem tej wsi, Aleksandrem Wysockim prowadził śmiałą działalność w okolicy przeciwko zaborcy rosyjskiemu, za co otrzymał od władz surowe nagany. Za sprzyjanie Powstaniu Styczniowemu został postawiony przed sądem i zesłany do Rosji. Wkrótce wrócił i 1 sierpnia 1865r. otrzymał parafię w Lipnie. Za patriotyczne kazania został aresztowany rozkazem generała – policmajstra Królestwa Polskiego z dnia 2 lutego 1866r. i 24 lutego zesłany na dwa lata do klasztoru w Oborach, gdzie internowano księży oskarżanych o udział lub popieranie powstania. Zbiegł w dniu 30 października 1866r. za granicę, na wiadomość, że władze carskie zbierają dalsze informacje o jego działalności patriotycznej. Przez kilka lat pracował jako wikariusz w czeskim Hradczynie pod Praga, a następnie przeniósł się do Galicji. Pełnił funkcję kapelana Sióstr Szarytek w Załoźcach (obecnie Ukraina), a następnie wikariusza w Wielopolu. Od 1876r. był proboszczem w Domosławicach koło Brzeska. Zasłużony dla miejscowej szkoły – 4 października 1888r. dokonał poświęcenia murowanego – parterowego budynku szkolnego, określanego jako: …wspaniały i drugi po kościele – świątynią ducha” (będący). Pozostawił po sobie wiele cennych prac: m.in. skończoną 15 sierpnia 1868r. w Załoźcach i wydaną w 1869 we Lwowie pracę p.t. „Cztery kościoły ziemi dobrzyńskiej” (Obory, Ruże, Dulsk, Dobrzyń n. Drwęcą) oparte na materiałach przejrzanych podczas internowania w klasztorze oborskim.” (Cztery Kościoły).

ur. w Warszawie w 1842r. Będąc na służbie w Płocku, jako oficer armii rosyjskiej, należał do organizacji powstańczej pełniąc funkcję setnika. Uczestniczył w napadzie na Płock kierując oddziałkiem. Został schwytany z bronią w ręku przez Moskali. Byłby niewątpliwie rozstrzelany, jednak dzięki interwencji gen. Pożniaka, plac komendanta Płocka, zwolniono go od kary. Został jednak oddany do wojska rosyjskiego jako szeregowiec na czas nieograniczony.

był żandarmem wieszającym, powieszony 31 lipca 1864 r w Płocku.

Powstaniec, zesłany wraz z synem Pawłem Sosnowskim na Syberię (gub. Tomska) z gub. Grodzieńskiej (dane z opracowań L. Ostrowskiego). Paweł Sosnowski na zesłaniu ożenił się z córką zesłańca Karola Bona – Łucją.

Zamieszkały w Brodnicy. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

Z Płocka. Zginął 12 lipca. Pochowany 14 lipca w Kuczborgu. Zapewne śmierć w bitwie powstańczej, choć akt zgonu tego nie wskazuje. Pozostałe informacje nie znane.

obywatel ziemski. Walczył z bronią w ręku, oraz dostawiał umundurowanych już powstańców do oddziałów walczących i przetrzymywał u siebie żandarmów— . m powstańców. Więziony w Płocku. Dzięki staraniom rodziny został wypuszczony na wolność za łapówką w wysokości 750 rubli sr.

Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk]. Pozostawił żonę i czwórkę dzieci

szeregowy, był w partii,29 kwietnia 1864 r rozstrzelany w Płocku,

W 1863 19 lat, syn Teodora i Franciszki, kawaler. Poległ w 16.4.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Ligowo].

żona obywatela ziemskiego, prezydentka Komitetu Niewiast w Płocku

Subiekt z Płocka, powstaniec, zginął w potyczce pod Kozirogiem Rzecznym 4 IV 1863r., żył lat 22.

w końcu 1863 r. zamordowany w Płockiem. (Dz. Pozn. Nr. 19).

w wyprawie na Płock 22 Stycznia 1863 roku, został podobno ciężko ranny i do moskiewskiego szpitalu odniesiony, i zmarł tamże na drugi dzień. Według podania jednego z towarzyszy wyprawy, miał to byó człowiek wielkich zdolności i wysoko ukształcony, niewiadomo dla jakich powodów w oddziale odgrywał rolę parobczaka, skutkiem czego zostawał w podejrzeniu.

furman, wieś Dobrzyków, gub. Płocka. 25.7. wywieziony z Warszawy (nocą) do pułków orenburskich karnych.

udział w potyczkach: augustowskie: Mały Płock 9.05.1864 ranny

Chłop z Dulska, za udział w powstaniu decyzją płock. woj. naczel. z 3 stycznia 1865 r. oddany pod surowy nadzór policyjny na trzy lata.

Szewc z Płocka, żonaty. Poległ w 16.4.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Ligowo].

Szewc z Płocka. Poległ 9 lipca 1863 roku w bitwie pod Szczutowem - Bliznem

Szewc z Płocka. Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

majster szewski, zamieszkały w Płocku

Ur. 1835 Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: X-59

Ksiądz. Urodzony w 1835 roku w Płocku. Wstąpił do partii ex kapitana armii rosyjskiej—Dobrowolskiego. Pełnił obowiązki kapelana. Był, jak wspomina w życiorysie „okryty 12 ranami i pozostawiony na placu boju jako zabity*. Wyemigrował do Francji do Toulousse, gdzie przebył 15 lat. Stąd przeniósł się do Monachjum, gdzie zamieszkał na stałe.

Poległ w 9.7.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Grójsk].

Ur. 1824r., Jeżbowo gub. płocka. Dzierżawca, 2 dzieci, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był właścicielem dóbr, natomiast w czasie powstania pomocnikiem urzędnika powiatowego. Deklarację podpisał w 1891r.