Powstanie Styczniowe - uczestnicy

kuzyn rządcy Hotelu Saskiego z Warszawy, był podoficerem kawaleryi w oddziale Rudzkiego, poległ pod w Lubelskiem dnia 24 Sierpnia 1863 r. mając lat 24.

służył w oddziale Wagnera, w nieszczęśliwej bitwie pod , zginął jako porucznik.

udział w potyczkach: lubelskie: Fajsławice 24.08.1863 poległ

pseud. Roman Szelest. Rodem z Wołynia. Zaprzyjaźnił się z Tytusem Trzecieskim. Po wydarzeniach w Powstaniu Listopadowym skazany na 1000 uderzeń pałką i 28 lat wojskowej służby na Kaukazie z wyrokiem "do śmierci szeregowy". Wrócił po 25 latach w 1858r. W Powstaniu Styczniowym dowódca 3-ciej kompanii tzw "Ptaszników" w oddziale Ruckiego. Jego oddział uzbrojony był w dubeltówki. Wzrostu małego, oczu czarnych przenikliwych z wielkimi od ucha do ucha zawiesistymi szpakowatymi wąsami. Trzymał się na uboczu, unikał gwaru i towarzystwa, przesiadywał długie godziny na jednym miejscu. Pojmany 24.8 biorąc udział w bitwie połączonych oddziałów Ruckiego, Wierzbińskiego i Krysińskiego, pod dowództwem Kruka pod Fajsławicami. Więziony w Lublinie i cytadeli Warszawskiej. Zesłany wrócił po paru latach. Słynął z tego że nie jeździł koleją tylko całą Galicję przemierzał piechotą. Utrzymywał się z produkcji glinianych fajeczek. Zmarł w Krakowie w 1883 i tam pochowany.

uczestnictwo w potyczkach: lubelskie: Depułtycze 5.08.1863, Fajsławice 24.08.1863 poległ

b. oficer wojsk rossyjskich, służył W oddziale Rudzkiego, zginął pod 24 Sierpnia 1863 r.

udział w potyczkach: lubelskie: Fajsławice 24.08.1863 poległ

lat 22, syn właściciela dóbr Siemień w powiecie Radzyńskim, przed powstaniem czynny agitator, w czasie powstania jako organizator zebrał 200 ludzi, z którymi udał się pod dowództwo Krysińskiego, gdzie zasługą i męztwem z prostego szeregowca dosłużył się stopnia porucznika. Zginął pod otrzymawszy 17 ran w boju. Pochowany w Parczewie.

Brał udział w bitwie pod Fajsławicami

Artykuł | Kajetan (Józef) Brudnicki. Karmelita bosy, pochodzenie chłopskie. Ur. 1836 Ursynów (lub w pobliskich Zawadach) gm. Brzoza, pow. kozienicki, gub. radomska. Ochrzczony 15 marca w Jedlińsku, syn Jana i Józefy z Michalskich, rodzeństwo: brat Michał i cztery siostry. Do 18 lat był przy ojcu, gospodarzu, następnie ks. Lisikiewicz z pobliskiej wsi Brzoza umieścił go w lipcu 1855 r. w zakonie karmelitów w Warszawie dla nauki. Stąd w 1860 wysłany do Lublina, gdzie jako „wolny słuchacz" uczęszczał na nauki do seminarium lubelskiego. Wyświęcony na kapłana w 1862 r., był kaznodzieją. W 1863 r. przystąpił do powstania i walczył jako kapelan w oddziałach Deputowicza i Wierzbickiego. Uczestniczył w wielu bitwach. Pojmany z bronią w ręku (prawdopodobnie pod w sierpniu 1863 r.), starał się ukryć swój stan kapłański, podając się za austriackiego poddanego Józefa Niedzielskiego. Pozbawiony wszelkich praw i zasądzony na 12 lat katorgi w kopalniach rudy, namiestnik konfirmował wyrok 15 marca 1864 r. Odprawiony z Warszawy 30 marca tego roku. 25 listopada 1864 przybył do Irkucka, 29 stycznia 1865 odprawiony za Bajkał. Na robotach od 13 marca 1865 w kopalni , 3 czerwca 1866 uczestniczył w buncie z innymi przeciwko pracom w święta. Na podstawie amnestii carskiej z 16 kwietnia 1866 r. zmniejszono mu wyrok o połowę, a 28 października tego roku jeszcze raz do jednej czwartej. Latem 1868 (na mocy amnestii z 28 maja t.r.) odprawiony do Irkucka, skąd 24 września - do Tunki, tam zajmował się krawiectwem. 4 sierpnia 1875 wysłany „porządkiem etapowym" z Irkucka do Europy, od 1876 r. zamieszkiwał stale w Cywilsku gub. kazańskiej. 5 maja 1876 r. naczelnik lubelskiej żandarmerii przesłał gubernatorowi kazańskiemu informacje dotyczące urodzenia i przeszłości Brudnickiego, ojciec jego Jan już nie żył, brat Michał i wszystkie siostry (zamężne za chłopami) mieszkali w Ursynowie. W 1878 przebywał w Cywilsku, w 1882 r. z zakonnym br. Wawrzyńcem Drozdysem zajmowali jedną kwaterę. Później osiedlony w Kurlandii w Subbacie, wbrew zakazowi chodził w sutannie i wykonywał posługi religijne. Zwolniony z zesłania w 1885 r. wyjechał do Galicji, najpierw do Krakowa, a później zamieszkał u proboszcza w Rudzicy na Śląsku austriackim. 5 kwietnia 1890 r. zwracał się za pośrednictwem konsystorza krakowskiego do przeora klasztoru w Czernej o. Rafała Kalinowskiego, także byłego zesłańca, o ponowne przyjęcie do zgromadzenia. Pomimo zgody władz zakonnych nie przybył do Czernej, ale w 1891 r. znalazł się w klasztorze Karmelitów Trzewiczkowych we Lwowie, prawdopodobnie z tej przyczyny, że u Karmelitów Bosych o. Rafał Kalinowski wprowadzał w tamtym czasie zbyt ostre rygory życia zakonnego, albo też nakłoniony przez współbrata Drozdysa. W 1892-1896 przebywał w klasztorze w Bołszowcach. Schematyzmy za dalsze lata nie wymieniają już jego nazwiska, nie podają też, że zmarł. Możliwe, że odszedł z klasztoru albo przeniósł się do klasztorów niemieckich; nie występuje w spisach duchowieństwa archidiec. lwowskiej i krakowskiej.

Karmelita lubelski lat 27 - świeżo wy­świę­cony na kapłana w 1862 roku.Przystał do formacji zbrojnych w czerwcu 1863.znalazł się najpierw w partii Deputowicza. O. Brudnicki uczestniczył w wielu bitwach i potyczkach,pod Polichną 18 lipca, pod Kani Wolą 24 t. m. i głośnych zwycię­stwach 4 i 8 sierpnia pod Chruśliną i Żyrzynem. 24 sierpnia pod dostało się do niewoli,pojmano go z bronią w rę­ku. Ukrył swój stan duchowny oraz podał inne fałszywe dane: miał się nazywać Józef Niedzielski, dowodził, że jest austriackim poddanym1. Skazany na 12 lat katorgi .O. Brudnicki od 1865 roku dostał się do katorgi w kopalniach w miejscowości (Akatuja).W roku 1885 zwolniony z zesłania. W 1896 roku zmarł miał 60 lat.

służył w oddziale Wagnera, zginął w szarży pod 25 Sierpnia 1863 r. (Dz. Pozn. Nr. 210)

poległ 24.8.1863 pod

uczeń szkoły wojskowej w Cuneo zginął jako rotmistrz w nieszczęśliwej bitwie pod .

Z Urzędowa, po bitwie pod Fajsławicami początkowo był więziony na zamku lubelskim, a 18 września 1863 r. odesłano go z Lublina do Warszawy.

Burda-Burdziński Jan. Urodzony w 1842 roku w Urzędowie. Walczył pod dowództwem Czerwińskiego, Lelewela, Wagnera i Wierzbickiego. Brał udział w bitwach i potyczkach pod: Żyżynem i Fajsławicami, gdzie dostał się do niewoli. Wykazany przez Archiwum Akt Dawnych w Warszawie: Spis alfabetyczny uczestników powstania, sporządzony na podstawie akt sądowych i śledczych Naczelnika Okręgu Wojennego Lubelskiego za rok 1864,

Pochodził z Urzędowa. Brał udział w bitwie pod Fajsławicami.

Pochodził z Urzędowa. Brał udział w bitwie pod Fajsławicami.

Pochodził z Urzędowa. Brał udział w bitwie pod Fajsławicami. Więziony w zamku lubelskim, a 13 września 1863 r. odesłany z Lublina do Warszawy.

ur. r. 1835 w Chromohorbach obok Stryja. Służył jako szereg, w oddz. Ćwieka. Pojmany pod Kraśnikiem, otrzymał 50-t nahajek. Uciekłszy z Lublina, walczył pod , Panasówką i Batorzem. Złapany przez kozaków był bez litości siekany nahajkami. Z kolei dostał się do oddz. Mareckiego i walczył pod Sucholipiem. Po powstaniu poświęcił się gospodarstwu.

kolejarz, ur. w 1844r. w Łęcznej. Walczył pod dowództwem Zdanowicza, Wierzbickiego i Cwieka. Brał udział w bitwach pod Rakowem, Zyżynem i Fajsławicami. Wzięty do niewoli. Uciekł. Złapany powtórnie i uwięziony we Lwowie, a potem w Koenigsgraetz.

administrator majątku. Urodzony w 1844 roku w Barańczycach, powiatu Samborskiego. Walczył jako oficer, pod dowództwem Jordana (Rudzkiego) i Czachowskiego. Brał udział w bitwach pod: Potokiem, Jabłonką, Fajsławicami, Korybutową Wolą. Zaznacza, ze był pięciokrotnie ranny. Za udział w powstaniu więziony we Lwowie.

urodzony na Powiślu w 1842 roku, kończył szkoły w Sandomierzu, a następnie zajmował się gospodarką. W początkach Kwietnia 1863 r., wszedł do oddziału Czerwińskiego w Lubelskiem i brał czynny udział w potyczkach pod Chruśliną 28 Kwietnia, pod Tyszowcami 18 Maja, pod Tuczapami 19 maja. Po rozbiciu i wejściu oddziału do Galicyi, Dyczyński z kilkoma innymi kolegami udał się w okolice Urzędowa i wszedł do tworzącego się dopiero oddziałku Wagnera. Pod tym dowódzcą był w bitwie pod Sobieszczanami 30 Czerwca. Następnie z tym oddziałkiem przeszedł pod rozkazy pułkownika Wierzbickiego około 10 Lipca i był w bitwach pod Polichną 18 Lipca, pod Kanią Wolą 26 Lipca, pod Chruśliną 4 Sierpnia, pod Żyżynem 8 Sierpnia. W tej bitwie dostał silnej kontuzyi w prawą rękę od skorupy granata, kilka dni przepędził w domu, wkrótce jednak pomimo, że jeszcze cierpiał na rękę, pospieszył napowrót do swego odziału i w trzy dni po przybyciu poległ w nieszczęśliwej bitwie pod w okrutny sposób zamordowany, kilkadziesiąt pchnięć bagnetami i kilkanaście cięć pałaszem mu zadano.

ppor. (1845) Fajsławice

Włościanin, zginął 24 sierpnia 1863 r. pod .

Drugie imię: Władysław, ur. 23.11.1844r., enklawa Kojczyn, Gedrojcie. Były rządca ekonomiczny, następnie akordant, zamieszkały Rzeszów, Ruska Wieś, wyznania rzymsko-katolickiego. Matka i dwie jego siostry zostały wywiezione na Syberię, ojciec więzień stanu za udział w 1831r. potem ułaskawiony. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem zakładu tow. rolniczego, natomiast w czasie powstania jako podoficer żandarm konny, potem porucznik (przedtem organizator w woj. lubelskim), a przy końcu w randze wachmistrza. Walczył pod Bogdanowiczem w Małej Bukowej, pod Lisiem grondem, pod Łęczną. Potem, po pojęciu Bogdanowicza, walczył pod Chruśliną, Józefowem i w maju pod Tyszowcami w poniedziałek, a pod Tuczępami we wtorek. Następnie brał udział w bitwach: pod Skromowską Wolą, pod Majdanem, dwa razy pod Fajsławicami. W drugiej bitwie pod Fajsławicami odniósł 24 rany. Po przekroczeniu granicy 06.04.1864r. został aresztowany i przebywał 7 miesięcy w więzieniu w Rzeszowie. Deklarację podpisał 20.11.1891r.

książę, ur. r. 1844 w enklawie Kojczyn-Gedroycie. Ojciec jego zginął w r. 1848 jako ułaskawiony z r. 1831 pułkownik Czerkiesów, matka i dwie siostry wywiezione zostały na Sybir. Teofil uczeń zakł. roln. w Marymoncie, po rozwiązaniu tegoż towarzystwa, przeszedł na Litwę, gdzie jako setnik działał w organiz. W powstaniu służył jako podof. żandar. konnej pod Ottem, potem jako szereg, w końcu jako wachmistrz pod Kazim. Bohdanowiczem. "Walczył pod Małą bukową, Lisim grodem i Łęczną. Później służył pod Czerwińskim w bitwach pod Chruśliną, Józefowem, Tyszowcami i Tuczępami. Ostatecznie służył pod Ruckim i walczył pod Łączną, Uścimowem, Skromowską wolą, Majdanem i . Tutaj otrzymał 24 ran, a po przekroczeniu granicy 6. kwietnia 1864 r. był więziony w Rzeszowie przez siedm miesięcy.

Ksiądz wspierający powstańców. Urodził się 23 lutego 1823 r. we wsi Gołąb. Od roku 1851 był wikariuszem w Urzędowie, natomiast od 1852 r. pracował w Boiskach. Komisja Śledcza przy namiestniku Królestwa w 1865 r. określiła go sympatykiem powstania, na którego emisariusze Rządu Narodowego „mogli zawsze liczyć”, zyskując jego radę lub przytułek. Mimo podejrzeń pozostał w parafii w Boiskach do grudnia 1877 r., a następnie został administratorem w Fajsławicach. Tam zmarł 15 marca 1893 r.

obywatel, urodzony w 1846r. Przed powstaniem był studentem. W powstaniu służył jako szeregowiec w strzelcach. Walczył pod dowództwem Horodyńskiego pod Radziwiłłowem, przeniesiony do żuawów Rochebruna. Na początku pod dowództwem kpt. Czaderskiego w I. Kompanii, u Krysińskiego w strzelcach (Fajsławice), u Komorowskiego w kawalerii – Nowosiołki, Stara Wieś. Pod Starą Wsią wzięty do niewoli i zesłany na Sybir do guberni jenisejskiej w okolice wsi Kazacza (?). Z zesłania wrócił 2 października 1870r. Pod Nowosiółkami był ranny szablą w głowę i w gardło, pod Fajsławicami – raniony bagnetem w lewy bok. Powołał się na świadectwo znanego osobiście kolegi doktora … (nazwisko nieczytelne). Zobowiązał się do wpisowego 1 florena i składki rocznej 3 florenów. Oświadczenie podpisał 29 marca 1888 r. Na członka czynnego przyjęty 23 czerwca 1888r.

ur. 1846, student, służył jako szereg, strzelec w oddz. Horodyńskiego pod Radziwiłłowem, potem w żuawach. Rochebruna (kap. Czaderski, 1-a komp.), w oddz. Krysińskiego i pod Komorowskim w kawał. Walczył pod , Nowosiółkami, Starą wsią i Poryckiem. Wzięty do niewoli, zesłany na Sybir w Jenizajską gub., wrócił do kraju dopiero w r. 1870. Ranny był 2 razy szablą w głowę i lancą w gardło pod Nowosiółkami, bagnetem w bok lewy pod .

Z Urzędowa, po bitwie pod Fajsławicami (lat 23, 18 września 1863 r. został odesłany z Lublina do Warszawy.