Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Ur. w 1840r. w Horodyszczu pow. żytomierskiego. Walczył pod dowództwem Calliera, którego był adiutantem. Więziony w Grodnie i zesłany na Sybir do gub. irkuckiej, gdzie przebył 9 lat. Zmarł w 1896r. w Warszawie.

(ok. 1840-1896), syn Józefa - pochodził z pow. żytomierskiego, lekarz. Walczył pod dow. Calliera, którego był adiutantem. Więziony był w Grodnie. W drodze na miejsce zsyłki leczył współwięźniów. Został zesłany do gub. irkuckiej, gdzie przebywał ok. 9 lat. Wracał na własny koszt po 1871 r. Zmarł w Warszawie.

szlachcic Województwo Grodno.

szlachcic Grodno województwo

urodził się w augustowskim i był naczelnikiem siły zbrojnej tego województwa, w randze pułkownika wyruszył w kwietniu 1863 r. na czele powstańców na spotkanie Moskali. Poprzednio połączył się z byłym kapitanem dwunastej kompanii kotromskiego pułku piechoty Kulczyckim, który nie chcąc strzelać, w dniu 8 kwietnia 1861 r. na bezbronnych braci, podał sie do dymisji, przystąpił do organizacji, jako naczelnik stacji w Grodnie, urządził warsztat ślusarski na stacji Łapach, gdzie naprawiano broń, osadzano kozy i sporządzano groby oblane, a następnie zwerbowawszy robotników wyruszył osobnym pociągiem pod rozkazy Andruszkiewicza. W lesie Poligwajcie przyszło do spotkania z ruchomą kolumną podpułkownika Karpowa. Zaciętą i krwawą z obu stron była bitwa. Andruszkiewicz poległ na miejscu. Kulczycki popadł w niewolę i został zabity przez żołdaków. pozbawiony komendy powstańcy ulegli przemocy, a były oficer z 1831 r. objął dowództwo nad siłami województwa augustowskiego.

Właściciel Grodno województwo

Właściciel Grodno województwo

szlachcic Grodno województwo

Handlowiec Grodno woj.

szlachcic Grodno województwo

"Kotkowski Apolinary urzędnik z Grodna zm. w Kamyszlowie

mieszczanin Grodno województwo

gmina/wieś Drozdowo Rakowo, kara: zesłany do Grodna, data zarządzenia: 15.04.1864

1837-1918, syn Kazimierza i Wiktorii z Rymkiewiczów. Po ukończeniu Gimnazjum Wileńskiego wstąpił do wojska rosyjskiego. Gdy wybuchło powstanie, stacjonował w Białymstoku w stopniu podporucznika. Barancewicz nastrojony patriotycznie, odważny i nieustępliwy, a przy tym ujmującego usposobienia, potrafił pozyskać sobie młodzież tak w najbliższej okolicy, jak i w Białymstoku i w Grodnie, gdzie od roku 1861 istniała tajna organizacja. Barancewicz był łącznikiem między naczelnikiem wojennym województwa grodzieńskiego Duchińskim a oficerami garnizonu białostockiego. W bitwie pod Waliłami 29.04.1863r. dowodził Barancewicz drugą kompanią strzelców na lewym skrzydle, gdzie stawił zacięty opór ogromnej przewadze Moskali. Później dowodził partią w powiecie bielskim, a następnie połączył się z odziałem braci Ejtminowiczów. Po przejściu w Podlaskie, a później Lubelskie połączył się z głównymi siłami Karola Krysińskiego i W. Wróblewskiego. W stopniu kapitana walczył w wielu bitwach i potyczkach. Po rozbiciu oddziału Wróblewskiego pod Rutką Korybutową 19.01.1864r. wyszedł cało z klęski i przeszedł granicę galicyjską. Następnie wyjechał do Paryża. Rząd Narodowy w uznaniu zasług mianował go na emigracji majorem. Powrócił w 1869r. do Galicji. W 1872r. objął stanowisko okręgowego inżyniera dróg krajowych w Stanisławowie. Działał w różnych patriotycznych stowarzyszeniach. Ok. 1913r. przeniósł się do Lwowa, gdzie zmarł w styczniu 1918r.

szlachcic Grodno województwo

Handlowiec Grodno woj.

Aprobowany szlachcic Grodno województwo

rolnik Grodno woj.

szlachcic Grodno województwo

1794-1878, syn Jakuba i Krystyny z Karwowskich. Urodził się we dworze w Strabli, gdzie jego ojciec był ekonomem u Michała Starzeńskiego. Uczył się u księży misjonarzy w Tykocinie, a następnie u pijarów w Łomży, krótko w szkółce bielskiej. Następnie podjął naukę w Gimnazjum Białostockim i w szkole artylerii i inżynierii w Warszawie. Brał udział w budowie twierdzy w Modlinie. Wziął udział w powstaniu listopadowym, jako jeden z dowódców oddziału powstańczego w stopniu porucznika. Wzięty do niewoli. W 1832r. został pozbawiony szlachectwa i majątku oraz zesłany na Syberię. Niedługo potem został ułaskawiony i powrócił do rodzinnego majątku – Glinnika. W 1861r. w związku z dekretem carskim został powołany na stanowisko mirowego pośrednika (sędzia pokoju) 3. okręgu powiatu bielskiego. Podczas powstania był oskarżony o udział we władzach powstańczych powiatu bielskiego i czynny udział w rewolucji, za co był więziony w Grodnie i Bielsku. Do 1868r. pozostawał pod nadzorem policyjnym. Zmarł w Krakowie w 1878r.

prezeska Komitetu Niewiast w Grodnie, pomagała powstańcom, zbierała pieniądze,

szlachcic Grodno województwo

ur. ok. 1825, córka Jana, właścicielka dóbr w pow, kobryńskim gub. grodzieńskiej, matka Adolfa i Antoniego, w 1864 zesłana przez sąd połowy, jako podejrzana o przygotowywanie powstańcom sucharów, na zamieszkanie w jednym z odległych powiatów gub. kostromskiej (majątek skonfiskowano), na zesłanie do Makariewa w tejże guberni wyjechała z 14—letnią córką Teofilą; w 1867 została przeniesiona do gub. permskiej; w drodze, w Niżnym Nowogrodzie, wydała córkę za Feliksa Wojtkiewicza, tamtejszego kupca. Druga córka, Anna, poślubiła w 1864 w Grodnie skazanego na zesłanie do gub. permskiej lekarza Michalskiego.

szlachcic Grodno województwo

Ur. 1842 Grodno, miejscowość w 1923: Kraków, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-1

rolnik. Urodzony w folwarku Maćkowice. Walczył pod dowództwem Wróblewskiego w bitwie pod Żarkowszczyzną, gdzie został dwukrotnie ranny t. j. w rękę i nogę. Więziony w Grodnie. Pozostawał pod nadzorem policji. Wymieniony przez Archiwum Państwowe w Wilnie: Księga Archiwum Murawjewskiego p. t. Spis osób, przeciw którym toczy się śledztwo w powiatach i Komisjach Śledczych Grodzieńskiej guberni — Nr 171 L.B.

Syn Pawła, ur. ok. 1816, szlachcic, właściciel majątku w pow. prużańskim gub. grodzieńskiej. Przed wybuchem powstania brał udział w manifestacjach patriotycznych i wzywał włościan do poparcia przyszłego powstania. We wrześniu 1862 wyjechał za granicę, gdzie — według doniesień III Oddziału — pozostawał w stałych kontaktach z polską emigracją i zbiera! pieniądze na cele narodowe. Po powrocie w maju I 866 do kraju aresztowany 1 postawiony przed sądem woj. w Grodnie, ale na mocy manifestu z maja 1867 został zwolniony od odpowiedzialności karnej. Mimo to, we wrześniu 1867 generał—gubernator Kraju Płn.—Zach. polecił zesłać Borejszę, ze względu na jego „całkowitą nieprawomyślność pod względem politycznym", do gub. ołonieckiej. W lutym 1868, po kilkutygodniowym pobycie w Petersburgu, Borejsza dotarł wraz z zoną Heleną, ur. ok. 1829, i dziećmi: Norbertem i Stefanią, na miejsce zesłania. Po krótkim pobycie w Pudozu, zamieszkali w Ołońcu, pod tajnym dozorem policji. Siostra Borejszy, Paulina, prawdopodobnie przyjechała do brata we wrześniu 1868, w październiku żona i dzieci uzyskały zgodę na powrót do gub. grodzieńskiej. W lutym 1870 Borejsza otrzymał zezwolenie na wyjazd do Królestwa Polskiego, dokąd wyjechał w następnym miesiącu.

Aprobowany szlachcic Grodno województwo

rolnik Grodno woj.

garncarz. Walczył pod dowództwem Rylskiego. Uczestniczył w bitwach pod Siemiatyczami i Włodawą (rejon). Po rozpuszczeniu oddziału przez dowódcę Rylskiego — wrócił do miejsca zamieszkania do Siemiatycz. Tu został aresztowany i odesłany do Bielska Podlaskiego, stąd do Grodna, gdzie uwięziono go wreszcie. Wykazany przez Archiwum Państwowe w Wilnie: Archiwum Murawjewa p. t. Sprawy Czasowego Audytorjatu Polowego Wileńskiego Wojennego Okręgu— sądzonych na skutek podtrzymywania kontaktu z powstańcami 1863 roku Ne 12 karta 116.

szlachcic Grodno województwo

Ur. 1838 r., zmarł 1912 r., w 1863 r. pełnił funkcję kapitana wojsk rosyjskich w Białymstoku. W 1863 r. sformułował oddział liczący 120 osób i 20 kawalerii. 18 września 1863 r. zaatakowali komorę 1 klasy w miejscowości Wicenta i zdobyli, komorę wysadzili a jeńców puścili wolno. Niebawem oddział dopadła egipska choroba w związku z czym go rozwiązał. Następnie w rejonie Łomży zorganizował Oddział 40 strzelców, ale w grudniu 1863 r. uszedł za granicę. Władysław Brandt był oficerem armii rosyjskiej, w 1863 w stopniu kapitana pełnił służbę w Białystoku. Po wybuchu powstania styczniowego przeszedł na stronę powstańców, awansowany do stopnia pułkownika na czele własnego oddziału walczył w rejonie Grodna i Augustowa. Napisał książkę pt. Mój udział w powstaniu. W czterdziestą rocznicę powstania styczniowego, wydaną we Lwowie w 1903.

szlachcic Grodno województwo

szlachcic Grodno województwo

szlachcic Grodno województwo

szlachcic Grodno województwo

szlachcic Grodno województwo

gmina/wieś Puchały Bacze suche, kara: zesłany do Grodna, data zarządzenia: 15.04.1865