Powstanie Styczniowe - uczestnicy

wymieniony u Sauczeya

Znajomy Cieszkowskiego z okresu jego pobytu we Włoszech, przybył do Dąbrowy jako ochotnik do oddziału powstańczego.

żołnierz z wojsk rosyjskich, urlopowany, następnie żołnierz w oddziale Kurowskiego zginął w ataku na Miechów 17 Lutego 1863 r.

Wojciech czy Józef, zrzucony ze schodów przez podoficera moskiewskiego podczas śledztwa, umarł z potłuczenia w szpitalu w Kownie w 1864 r. Rodem z Podlaskiego, ranny dostał się do niewoli.

zrzucony ze schodów przez podoficera moskiewskiego podczas śledctwa , umarł w szpitalu w Kownie roku 1864.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Używał nazwiska: Jakub Nawrot. Franciszek był synem szlachcica Kazimierza Nawrockiego oraz Teresy z Sadowskich h. Lubicz i wnukiem powstańca kościuszkowskiego Marcina Nawrota zwanego Wielkim (herbu własnego Nawry), pochodzącego z okolic Gniezna (nieistniejący już folwark Nawry). Ojciec Kazimierz i brat Jan Nepomucen brali udział w powstaniu listopadowym 1830-1831, w oddziale płk. Ludwika Oborskiego. Franciszek Nawrocki urodził się w 1817 roku w Konarzewie k. Krotoszyna. Ukrywany po banicji ojca Kazimierza (do Francji) w Konarzewie k. Krotoszyna - pod zmienionym nazwiskiem Jakub Nawrot. Franciszek przysłuchiwał się tajnym spotkaniom w Konarzewie i Krotoszynie Ludwika Mierosławskiego, Mariana Langiewicza i Ludwika Oborskiego - z przerwami - w latach 1848 - 1863. Ostatecznie był w oddziałach gen. Taczanowskiego oraz po wyleczeniu z ran i przedostaniu się w okolice Kielc, jednym z wielu żołnierzy dyktatora powstańczego gen. Mariana Langiewicza urodzonego w Krotoszynie. Franciszek Nawrocki walczył do 18 czerwca 1863 roku, brał udział niemal we wszystkich potyczkach tego okresu - także pod różnymi dowódcami (Langiewicz, Czachowski, Taczanowski...). Następnie wcielony siłą do Armii Pruskiej walczył w wojnach 1864, 1866 i 1871 roku, a następnie przedostał się do Francji. W Paryżu spotkał umierającego ojca Kazimierza. Rok później powrócił do rodzinnego Konarzewa k. Krotoszyna. Zmarł w 1912 roku zastawiając drogę żandarmowi pruskiemu, wchodzącemu do jego chaty i żądającemu wydania pamiątek powstańczych. Miał 10 dzieci (w tym Jana Kantego i Michała Nawrockich). Żona Jadwiga z Bielawnych.

Opis: Opis: Używał nazwiska: Jakub Nawrot. Franciszek był synem szlachcica Stanisława Nawrockiego z okolic Gniezna (nieistniejący już folwark Nawry), który brał udział w powstaniu listopadowym 1830-1831 w oddziale płk. Ludwika Oborskiego. Franciszek Nawrocki urodził się w 1817 roku. Ukrywany po banicji ojca Stanisława (do Francji) w Konarzewie k. Krotoszyna - pod zmienionym nazwiskiem Jakub Nawrot. Ojciec Franciszka był bezpośrednim świadkiem spotkań lekarza Wojciecha Langiewicza i Ludwika Oborskiego w latach 1827-1829 dot. powstania listopadowego. Franciszek z kolei przysłuchiwał się tajnym spotkaniom w Konarzewie i Krotoszynie Ludwika Mierosławskiego, Mariana Langiewicza i Ludwika Oborskiego - z przerwami - w latach 1848 - 1863. Ostatecznie był w oddziałach gen. Taczanowskiego oraz po wyleczeniu z ran i przedostaniu się w okolice Kielc, jednym z wielu żołnierzy dyktatora powstańczego gen. Mariana Langiewicza urodzonego w Krotoszynie. Franciszek Nawrocki walczył do 18 czerwca 1863 roku, brał udział niemal we wszystkich potyczkach tego okresu - także pod różnymi dowódcami (Langiewicz, Czachowski, Taczanowski...). Następnie wcielony siłą do Armii Pruskiej walczył w wojnach 1864, 1866 i 1871 roku, a następnie przedostał się do Francji. W Paryżu spotkał umierającego ojca Stanisława. Rok później powrócił do rodzinnego Konarzewa k. Krotoszyna. Zmarł w 1912 roku zastawiając drogę żandarmowi pruskiemu... wchodzącemu do jego chaty i żądającego wydania pamiątek powstańczych. Miał 8 dzieci (w tym Jana i Michała Nawrockich). Żona Jadwiga z Bielawnych.

(Jakub Nawrot) Franciszek Nawrocki to powstaniec Jakub Nawrot. Urodzony wg danych AA - cyfr. Projekt Poznań w 1817 roku. Prawdopodobnie w Graboszewie (Wlkp.) Wziął ślub z Jadwigą Bielawną (Pelagią) w 1843 roku. Po wymuszonej przez zaborców ucieczce ojca Stanisława i konfiskacie mienia spowodowanej udziałem w powstaniu listopadowym Franciszek ukrywał się w Konarzewie k. Krotoszyna. Potem był członkiem tajnej loży "Doskonałe milczenie" którą kierował płk Ludwik Oborski. Organizował oddziały powstańcze w rejonie Baszkowa, Konarzewa i Krotoszyna. Brał udział w powstaniu poznańskim 1848 i powstaniu styczniowym 1863. Jego wnukiem jest kpt. Władysław Nawrocki - kawaler Virtuti Militari, uczestnik powstania wielkopolskiego 1919 i wojny polsko rosyjskiej 1920 roku, który został zamordowany przez Rosjan w Katyniu w 1940 roku.

Ur. się 11 września 1817 roku w Konarzewie k. Krotoszyna. Członek loży "Doskonałe Milczenie". Franciszek Nawrocki w czasie powstań używał nazwiska - Jakub Nawrot. Jako syn szlachcica Kazimierza Nawrockiego (ur. w 1777 roku w Konarzewie), przebywał na dworach w Konarzewie oraz w Baszkowie - razem z trojgiem rodzeństwa : Janem Nepomucenem, Józefą oraz Mikołajem. Ojciec Kazimierz brał udział w Powstaniu Listopadowym 1830-1831 w oddziale płk. Ludwika Oborskiego (2 Pułk Liniowy). Po klęsce powstania zmuszony został przez zaborców do banicji. Franciszek ukrywany był - po banicji ojca Kazimierza do Francji - w Konarzewie k. Krotoszyna - pod czasowo zmienionym nazwiskiem Jakub Nawrot, którego później używał także w powstaniach. W 1843 roku wziął ślub z Jadwigą Bielawną. W latach 1847-1848 i 1862-1863 na polecenie płk. Ludwika Oborskiego, Franciszek organizował oddziały powstańcze kosynierów w rejonie Baszkowa, Salni i Konarzewa. Najpierw w czasie Wiosny Ludów - w Powstaniu Poznańskim 1848, a potem w Powstaniu Styczniowym 1863 roku, gdzie służył początkowo w oddziałach późniejszego gen. Edmunda Taczanowskiego, a po wyleczeniu z ran i przedostaniu się w okolice Kielc, był jednym z wielu żołnierzy dyktatora powstańczego gen. Mariana Melchiora Langiewicza, urodzonego w Krotoszynie. Franciszek Nawrocki walczył w powstaniu do 18 czerwca 1863 roku, brał udział niemal we wszystkich potyczkach tego okresu - także pod różnymi dowódcami (Langiewicz, Czachowski, Taczanowski). Następnie wcielony w wyniku branki do Armii Pruskiej, brał udział w wojnach 1864, 1866 i 1871 roku, a następnie przedostał się do Francji. W Paryżu (1871) spotkał umierającego ojca Kazimierza. Pół roku później powrócił do rodzinnego Konarzewa k. Krotoszyna. Zmarł w 1912 roku, zastawiając drogę żandarmowi pruskiemu wchodzącemu do jego chaty z żądaniem wydania pamiątek powstańczych (w tym kosy i szabli). Miał 10 dzieci (w tym Jana Kantego i Michała Nawrockich). Wnukiem jego był m.in. kpt. Władysław Nawrocki - kawaler Virtuti Militari.

(Jakub Nawrot) Wg danych z metryki ślubu, danych muzealnych Muzeum Regionalnego w Krotoszynie, i relacji rodziny,pełne nazwisko powstańca styczniowego Jakuba Nawrota brzmiało Franciszek Nawrocki, Nazwiska Jakub nawrot używał tylko w powstaniach narodowych ze względu na pruskich zaborców.

W powstaniu 1863 używał nazwiska Jakub Nawrot. Organizował oddziały powstańcze w rejonie Baszkowa, Konarzewa i Krotoszyna.Współpracownik Ludwika Oborskiego, żołnierz gen. Langiewicza i gen. Taczanowskiego.

Szlak bojowy Jakuba Nawrockiego Brał udział w: - powstaniu poznańskim 1848 - powstaniu styczniowym 1863: * udział w odprawie krotoszyńskich powstańców a potem pleszewskich (Marian Langiewicz) * odbicie z rąk Moskali Naczelnika gen. Mariana Langiewicza pod Kaliszem wraz z dziedzicami z Krotoszyna i okolic - ranny w rękę; * zdobycie z oddziałem podległym gen. Edmundowi Taczanowskiemu magazynu uzbrojenia w rejonie Pyzdr; * przedostanie się z grupą trzech innych powstańców do oddziałów Langiewicza (pod przebraniem drwala); * udział w walkach pod Małogoszczą * udział w walkach pod Grochowiskami * przejście do oddziału płk. Czachowskiego - szefa sztabu Langiewicza; * udział w drobnych potyczkach na trasie przemarszu oddziału Czachowskiego; * oddzielenie wraz z 200 powstańcami i dotarcie do Brdowa pod komendę gen. Taczanowskiego * walki o Brdów * udział w bitwie pod Pyzdrami; * Udział w bitwie pod Ignacewem gdzie ratuje naczelnika gen. Taczanowskiego wraz z około 14 innymi powstańcami * kieruje się z małym oddziałem gen. Edmunda Taczanowskiego w rejon Kalisza; * w drugiej połowie czerwca 1863 roku powraca do Krotoszyna i rodzinnego Konarzewa. W wyniku branki na siłę brutalnie wcielony do Armii Pruskiej bierze udział w wojnie z Danią - 1864 oraz w 1866 roku w wojnie z Austrią, a następnie w wojnie 1871 roku. Większość działań pozoruje, szczególnie w wojnie z Francją za co wielokrotnie był karany. W wojnie z Danią uwolnił dwóch niesłusznie skazanych na śmierć Duńczyków. Służył w 37 regimencie fizylierów.

- brał udział w powstaniu poznańskim (oddział Pleszew) 1948 pod dowództwem gen. Ludwika Mierosławskiego - zebrał grupę 22 kosynierów w rejonie Konarzewa k. Krotoszyna - płk Ludwik Oborski zachęcał go do utworzenia grupy powstańczej w lutym 1863 roku - w lutym wraz z 19 kosynierami pod dowództwem kowala Kowalczyka spod Kalisza odbił powóz Naczelnika w lesie niedaleko Kalisza i uwolnił z rąk Moskali gen. Mariana Langiewicza oraz dziedziców z okolic Krotoszyna...Jakub został ranny w rękę i musiał poczekać - niedługo po tym zdobył z tą grupą powstańców magazyny uzbrojenia w pobliżu Pyzdr - walczył jako jeden z przybocznych Langiewicza, po przeprawie furmanką jako drwal wraz z trzema innymi powstańcami: Tomaszem Gurgielem, niejakim Zabielakiem z Ostrowa Wlkp. i Kowalczykiem - kowalem z Kalisza - po schwytaniu przez Austriaków gen. Langiewicza powrócił po oddzieleniu około 200 powstańców z oddziału płk. Dionizego Czachowskiego do naczelnika Edmunda Taczanowskiego w okolicy m. Brdów...Potem stoczył walki pod Pyzdrami i Ignacewem - 8 maja 1863 gdzie torował drogę szarży około 10 ułanów, aby wyciągnąć z zagrożenia samego generała Taczanowskiego (nieprawdą jest, że Taczanowski miał reumatyzm - jak podaje wiele źródeł, ponieważ w czasie walk został raniony i ledwo trzymał się konia, na którego wsadził go Jakub Nawrot)wraz z dwoma innymi powstańcami. Jakub zorganizował także powóz i sprowadził lekarza. Pod Kaliszem generał powiedział o Jakubie Nawrocie (Nawrockim):\"należą się słowa podzięki temu prostemu włościaninowi\" - uratował jednego z ułanów ciężko ranionego w czasie potyczki w lesie - powrócił w drugiej połowie czerwca 1863r. do Konarzewa k. Krotoszyna, furmanką wypełnioną drewnem - razem z niejakim Bednarzem z Koźmina, po tym jak jego dowódca popełnił samobójstwo, a oddział rozproszen został...

Jakub Franciszek Nawrocki to w rzeczywistości Jakub Nawrot powstaniec. W dokumentach - akt ślubu z Jadwigą Pelagią Bielawną widnieje nazwisko Franciszek Jakub Nawrocki i data 1843 oraz informacja, że ma 26 lat. W ten sposób, podając inne nazwisko oraz datę urodzenia popularny Kuba mógł się czuć bezpiecznie, biorąc udział w powstaniach narodowych.

ppro. (1845) Warszawa

Ur. 1845, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-89

Zm. przed 1919, żona: Julia, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-275

powstaniec z terenu zaboru austriackiego, w niewoli rosyjskiej, upoważniony do powrotu rozkazem z dnia 26.2.1865

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

( - 1885) - weteran Powstania Styczniowego, więzień 1863 rm, guwener u hrabstwa Kwileckich zmarł w 1885 r w Poznańskiem.

Ostrów 24/X. Mich. Nawrocki, niegdyś uczeń gimn. ostrow. nast. sposobił się do stanu ducho. Poszedł do oddz. powst. pod dow. Mielęckiego. Pod Olszową między Kleczewem a Kazimierzem ciężko ranny kulą przez lewą rękę i prawy bok na wylot. Po kilku tyg. wrócil do Sulmierzyc do rodziny. Dłuższa kuracja w Pozn. i Wrocł. Uwięziono go za zamierz. zbrodnią stanu (nr 247, czw. 29/X.)

wiek: 48 lat, zm. 1885., Parczewo, ucestnik powstania z 1863 r, ranny pod Olszakiem

zm. 1885.11, weteran 1863 r, ur.1817

ur. w r. 1842. w Mszanie pod Lwowem, gdzie ojciec jego pracował przy magazynie wojskowym. W sierpniu 1863. gdy organizował się oddział w Olszanicy koło Złoczowa, bawił w Dowosiółce, skąd zachęcony przez Aleksandra hr. Starzeńskiego udał się na miejsce organizacyi, która w tym czasie zebrała w Olszanicy około 60 ochotników. Wskutek denuncyacyi zjechała do Olszanicy komisya z Glinian, ochotnicy ukryli się w oczeretach w stawisku, pozostawiając we dworze Nawrockiego, który rzekomo jako dozorca psiarni wywiódł w pole członków komisyi, powracających dwukrotnie w ciągu nocy celem zbadania czy we dworze ukrywają się ochotnicy i czy w tej miejscowości organizuje się oddział. Nawrocki poradził sobie w ten sposób, że połapaną w ostatniej chwili sforę psów pokazał komisyi we dworze oświadczając, że istnieje tylko psiarnia a o powstańcach mowy nie ma w Olszanicy. Po powrocie powstańców do dworu okazało się, że wśród nich przebywa szpieg rosyjski, w którego kołnierzu odkryto zaszyte kompromitujące go papiery. Gdy miano na nim spełniać wyrok w Łąckiem, na prośby właścicielki tej wsi hr. Ożarowskiej, by na jej gruntach tego nie czyniono, ruszył oddział ze szpiegiem, który następnie umknął, w lasy łopatyńskie. W lasach granicznych uformował się tymczasem oddział, wraz z którym wyruszył Nawrocki pod Radziwiłłów. W potyczce pod Radziwiłłowem otrzymuje Nawrocki ranę ponad okiem, zadaną z ręki kozaka, który na niego natarł. Podczas bitwy przewoził Nawrocki amunicyę i otoczony został przez znaczny zastęp kozaków, zdołał się jednak dzięki pomocy kawaleryi pod dowództwem braci Wróblewskich wywinąć z matni. Gdy oddział przed przeważającemi siłami cofnął się do Galicyi, powraca Nawrocki do Lwowa. Z końcem października 1863. wyruszył Nawrocki po raz wtóry bo oddziału i w dniu 2. listopada walczył pod Poryckiem. Po powrocie rozpoczął swą dolę tułaczą za chlebem, tułał się długo po Węgrzech i Rumunii, wrócił wreszcie do Galicyi i osiadł w Tarnopolu oddając się zawodowi rzeźnickiemu. Gdy siły z biegiem lat zaczęły go opuszczać, czynił zabiegi o pozyskanie ciepłego kąta w zakładzie w Drohowyżu, nadziejom tym jednak śmierć kres położyła. Umarł w Tarnopolu w dniu 13. stycznia 1912., pochowany na cmentarzu tarnopolskim.

ur. 1792 r. Władze wojskowe aresztowały księdza W. N., prob. par. Huszcza, pow. bial., gub. siedl., 18 sierp. 1865 r. i osadziły go na czas śledztwa w więzieniu zamkowem w Siedl cach, śledztwo zaś w tej sprawie miał przeprowadzić naczelnik urzędu żandarmskiego w Białej Podlaskiej, 16 zaś czrw. 1866 r. był wysłany na Sybir, gdy liczył 75 rok życia

Ksiądz był kapelanem pułku ułanów polskich w powstaniu listopadowym, a za współpracę z przywódcami powstania styczniowego został zesłany na Syberię, gdzie zmarł 13 października 1875r

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1866 miejsce wysyłki: lubelska, miejsce zsyłki: Irkuck, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

duchowny, zesłany na Syberię w związku z wydarzeniami powstańczymi 1863-6 przejeżdżający przez Petersburg

ślusarz, uwięziony w Modlinie, przed 20 marca 1863 r. [1]

ślusarz, uwięziony w Modlinie, przed 20 marca 1863 r. [1]

ksiądz (Nowakowski) udział w potyczkach: podlaskie: Łomazy 23.01.1863