Powstanie Styczniowe - uczestnicy

zaangażowanie w sprawy powstańcze

W latach tajnej organizacji narodowej i powstania w 1863 r. był jedną ze sprężyn ruchu, tajnych prac około uświadomienia młodzieży, potem powstańcem. W 1864 r. siedział w kazamatach ołomunieckich. Po wyjściu z więzienia oddał się służbie dziennikarskiej we Lwowie. W Krakowie założył dziennik ‘‘Reformę’‘, później ‘‘Nową Reformę’‘. Przeniósł się następnie do Lwowa, gdzie został wybrany posłem na Sejm Krajowy ze Lwowa, członkiem Wydziału Krajowego, przywódcą Stronnictwa Demokratycznego. Zmarł we Lwowie 26 maja 1905 r.

ur. r. 1843. W r. 1861 po złożeniu egzaminu dojrzałości redagował tajne pisemko "Znicz", które rozchodziło się w przepisywanych egzemplarzach. W grudniu 1861 podczas rewizji policyjnej przychwycono u Rom. egzemplarz "Znicza". Skutkiem tego został Rom uwięziony i siedział w karmelickiem więzieniu do końca marca 1862. poczem dalszy proces miał się odbywać "z wolnej stopy". Po uwolnieniu należał do kierowników organizacji studencko-rzemieślniczej, której twórcą i naczelnikiem był śp. Paweł Paszkowski, świeżo uwolniony z kilkaletniego więzienia za spisek studencki r. 1858. Organizacya ta licząca około 800 ludzi we Lwowie, w październiku 1862 poddała się Komitetowi centralnemu, który później zamienił się na Rząd narodowy. Rom. był w tej organizacji setnikiem. W marcu 1868 wyruszył w lubelskie do oddz. pułk. Czechowskiego, kompanii strzelców kap. Edmunda Śląskiego. Był w potyczkach dwóch nad Potokiem i w większej bitwie między Rudką a Solą. Po rozbiciu tego oddz., należał Rom. do organizatorów oddz. majora Zapałowicza (Jana Zalplachty), który w maju wyruszył w Lubelskie. Był w potyczce pod Tyszowcami i w bitwie większej pod Tuczępami. Miał potem wyruszyć pod Radziwiłłów, kiedy go zaskoczył rozkaz zostania we Lwowie dla roboty organizacyjnej. Był referentem przy sekretarzu naczelnika miasta. W grudniu 1868 został uwięziony pod zarzutem "zbrodni stanu". Sądy wojskowe po zaprowadzeniu stanu oblężenia, skazafy go na " dwa lata ciężkiego więzienia. W październiku r. 1864 wywieziono go z więzienia karmelickiego we Lwowie do kazamat w fortecy ołomunieckiej Jako skazany na ciężkie więzienie, nosił przez czas jakiś kajdanki. Dnia 20. listopada 1865 wszystkim więźniom za sprawy powstania opuszczono resztę kary ? i Rom. razem z wszystkimi został uwolniony ? po blisko dwuletniem więzieniu, od 19grudnia 1868 do 20. listopada 1865. Rom. był dziennikarzem od r. 1880, posłem miasta Lwowa na Sejm, a od r. 1890 członkiem Wydziału kraj. z kuryi miast. Umarł r. 1904.

powstaniec

(Romanowiczówna) pomimo nader młodocianego wieku, oddawała się z całem poświęceniem pracy organizacji lwowskiej przy fabrykacji nabojów, szyciu bielizny, przygotowywaniu opatrunków chirurgiczny cli, przemycaniu korespondencji do więźni i dopomaganiu im do ucieczki. Następnie poświęciła się pracy na polu pedagogicznem jako nauczycielka wyższych szkół publicznych dla dziewcząt, wpajając w swe uczennice gorącą miłość ojczyzny, pojęcie ideałów polskich niewiast. Tym duchem przejęta, nakreśliła z całym pietyzmem życiorys swej mist-rzymi Felicji z Wasilewskich Boberskiej.

Nauczycielka, c. Piotra, siostra Tadeusza. Działała w organizacji Klaudynek we Lwowie. Przenosiła meldunki, szyła bandaże, powielała odezwy. Wizytowała też szpitale powstańcze w Sokalu i Cieszanowie. Pisała pamiętnik, który z lat powstania został wydany p.t. "Z dni krwi i łez".