Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Stamirowski

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 12

24.4.63. Michałów, ob. opatowski, 3 km. płd. od Wierzbnika. Oddział Łopackiego, dowodzony przez Markowskiego, wraz z kawaleryą Stamirowskiego, wysłany przez Czachowskiego ku Wierzbnikowi, gdzie się miał znowu połączyć z Czachowskim, zaatakowany został z tyłu przez dragonów pod Michałowicami. Markowski odparł atak i zmusił moskali do cofnięcia się, zwłaszcza, gdy reszta oddziału Czachowskiego zagroziła tyłom moskali. W czasie tej utarczki kawalerya znowu drapnęła, by zebrać się w miejscu wskazanem przez poprzedniego swego dowódcę.

20.5.63. Radziwiłłów, ob. sochaczewski, 11 km. płd.-w. od Bolimowa. Stamirowski, objąwszy dowództwo żandarmeryi rawskiej konnej po rannym Lipińskim, w połączeniu z jazdą Dobrowolskiego, razem w sile około 90 koni wpadł na stacyę kolei żelaznej w Radziwiłłowie i w krótkiej utarczce zraniwszy 3 moskali, umknął z powrotem.

Najsmutniejszym w tych czasach był los niewielkiego oddziału jazdy Stamirowskiego na północy Sandomierskiego krążącego. Stamirowski, człowiek marnego charakteru, dobrawszy sobie garść awanturników i opryszków, przekształcił swoją partję na watahę bandytów z którymi wręcz rozbijał po drogach, najeżdżał dwory, gwałcił kobiety i t.d. Czachowski, niezadługo przed swym odjazdem za granicę, zdołał rozbić całą tę bandę. Samego Stamirowskiego kazał „jak psa“ zastrzelić przed frontem partji, ocalonych zaś bandytów rozpędził, obiwszy poprzednio batami.

partyzant, na czele małego oddziału gromił Moskali w okolicy Grójca i Mogielnicy, samowtór rozproszył 5 Kozaków, rozstrzelany w 1863 przez swoich dla nadużyć

Feliks Stamirowski

Zesłany na Sybir za działania w czasie powstania. Bratanek Konstantego Felicjana.

Kazimierz Stamirowski

Syn Konstantego i Karoliny Rokossowskiej. Powstaniec, brał udział w bitwie pod Pieskową Skałą, Goszczą, Stefankowem i in. Ranny pod Grochowiskami jako kosynier. 26 lutego. Mateczka kupiła burkę Kaziowi, taką brązową, powstańczą, karabin i pałasz i pistolet, wszystko co potrzeba do powstania i ma go sama odwieźć do obozu. 16 kwietnia. Dziś po popołudniu, drzwi się nagle otwierają - w nich pan Władysław Rudzki, prowadzi naszego Kazia pod rękę! Naprawdę Kazio! Ale jakiś odmienny! Ten, śliczny, wystrojony Kazio, wyglądał jak dziad jaki. W tej samej burce, ale brudnej, zgniecionej, twarz chuda, czarna, zarośnięta! Przy ten taki słaby, ledwie się na nogach trzyma. Zaczął opowiadać o bitwie, ale język mu się plątał - p. Władysław mu pomagał - ale ojciec kazał im dać jeść i położyć spać. Przez pewien czas nie brał udziału w dalszych walkach z powodu choroby. Później otrzymał konia - kasztankę po Moskalu i na niej walczył w kawalerii u Czachowskiego. W lipcu zachorował na tyfus i leżał w Krakowie.

Kazimierz Stamirowski

Ur. 1842, zm. 1903. Powstaniec 1863. Poch. Kraków - Rakowice.

Konstanty Felicjan Stamirowski

Syn Ignacego. Rok 1851: Zwierzchnikiem komory celnej na Baranie był pan Konstanty Stamirowski, prawy i zacny urzędnik. Trochę skrupulat, ale że mu serca nie brakowało, więc obowiązki godził z ludzkością i uprzejmością, a żonę miał piękną osobę, niezmiernie towarzyską, wesołą i zabawy lubiącą. Skorośmy z nim zrobili znajomość (...), to ile razy chcieliśmy się przedostać do Krakowa lub do Krzesławic – o ile tylko dało się to zrobić bez obrazy prawa – miewaliśmy po temu wszelkie ułatwienie. Jakoż tej jesieni nastąpiła zmiana i komory celne, co dotąd do zarządu polskiego należały, poszły pod zarząd ogólny celny całego cesarstwa rosyjskiego. Wszystko się zmieniło – i ustawy i ludzie. Konstanty w 1862 był kasjerem i pomocnikiem dyrektora komory - Dymszy.

Konstanty Felicjan Stamirowski

Pracownik kamery celnej pod Kocmyrzowem. Z tego tytułu ułatwiał przerzuty przez granicę, zarówno broni jak i ludzi. Miał liczne kontakty z powstańcami z oddziałów Langiewicza i Czachowskiego. W powstaniu zginął jego bratanek, drugi został rozstrzelany bo był oficerem w wojsku moskiewskim przed powstaniem. Drugiego brata syn Feliks został zesłany na Sybir. Syn Kazimierz

Tomasz Stamirowski

Ur. ok. 1830 Stamirowice. Jego rodzice posiadali własny majątek w Stamirowicach w powiecie rawskim. Jasny blondyn, z wąsikiem, wysokiego wzrostu, bardzo przystojny[3]. Oficer rosyjskiej kawalerii. Już wcześniej był znany z awanturniczego trybu życia. Początkowo w Powstaniu, napadł samotnie na 5 Moskali w Mszczonowie. Walczył pod rozkazami gen. Mariana Langiewicza, gen. Antoniego Jeziorańskiego (jako oficer sztabowy), od 4.1863 dowodził niewielkim oddziałem kawalerii u Dionizego Czachowskiego. Nie stronił od alkoholu, unikał walki, próbował czerpać własne korzyści, opuszczał pole walki. Uciekł np. z pola bitwy pod Michałowem 24.4.1863. Przez liczne skargi w końcu wydano na niego wyrok, lecz on umykał zarówno Moskalom jak i powstańcom. Do egzekucji jednak nie doszło prawdopodobnie z tego powodu, że Czachowski znał dobrze rodziców i dał szansę młodemu awanturnikowi, który obiecał poprawę i lojalność. Stamirowski sformował samodzielny oddział żandarmerii.[4] Zajmował się głównie nakładaniem kontrybucji na własną rękę, gwałtami, rozbojami. Podrabiał pieczęcie powstańcze,sam mianował się pułkownikiem. Czachowski odnalazł go jednak w domu rodzinnym i zastrzelił go, a adiutant Majchrowski dla pewności dał jeszcze dwa strzały. A jednak Stamirowski uszedł z życiem. Powrócił do dawnego rzemiosła. Później próbował go zmusić do posłuszeństwa Bończa co nie osiągnęło żadnego skutku. W końcu, gdy w końcu sierpnia wraz z kasą 20.000 złotych przedzierał się do Krakowa został zatrzymany przez Chmielińskiego w Oksie. Doszło tu do regularnej potyczki po której Stamirowski został schwytany i wydany pod sąd polowy. Zakończył się on wyrokiem powieszenia Stamirowskiego - co też zostało wykonane w Radkowie. Po założeniu stryczka prosił żeby mógł się sam udusić - na co mu pozwolono. Sam podciągnął się i trzymał w ręku postronek, aż do oddania ducha.[1] Prasa podawała, że został rozstrzelany przez Czachowskiego już w czerwcu 1863[2], lecz opis jego egzekucji z sierpnia w oddziale Chmieleńskiego dał naoczny świadek - Władysław Modrzewski[1]

Tomasz Stamirowski

rotmistrz, stracony z mocy wyroku narodowego sądu wojennego

Tomasz Stamirowski

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: Stefanów 22.04.1863 ranny, (Michałów 24.04.1863), mazowieckie: Kunki 15.05.1863, Radziwiłłów 20.05.1863