Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Urbanowski

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 19

skazany na karę więzienia

z Warszawy, szeregowiec pod dowództwem jenerała Langiewicza, następnie Taczanowskiego, zginął 8 Maja pod Ignacewem.

furier korpusu Jeziorańskiego, poległ w bitwie pod Kobylanką dnia 6. maja 1863 r.

Florian Urbanowski

Akademik krakowski, oddelegowany do Ławy Głównej krakowskiej.

Grzegorz Urbanowski

Ur. 1838, zm. przed 1919, żona: Bronisława, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: X-60

Izydor Urbanowski

gmina/wieś Drozdowo Rakowo, kara: zesłany do Grodna, data zarządzenia: 15.08.1864

Kazimierz Urbanowski

powstaniec 1831 r., na emigracji członek Zjednoczenia w latach 40-tych i ponownie w latach 60-tych

Kazimierz Urbanowski

Poległ w bitwie pod Grochowiskami.

Napoleon Urbanowski

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Chojczyny 12.04.1863, Rychłocice 15.04.1863

Napoleon Urbanowski

żołnierz z 1863 r., przeżywszy lat 58 zmarł w Krakowie 25 sierpnia 1896 r.

Napoleon Urbanowski

Napoleon Telesfor , h. {{Prus}}, ps. "Stanisław Boruchowicz" ur. 26.12.1838 Targowa Górka, zm. 25.08.1896 Kraków. Syn Wojciech Wawrzyńca i Zofii Koszutskiej. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie. Z wykształcenia inżynier. Ukończył Szkołę Centralną Sztuk i Rzemiosł w Paryżu. Następnie pracował w Centralnej Kompanii Kolei Żelaznej Parysko-Orleańskiej oraz na Kolei Żelaznej Warszawsko-Petersburskiej. Nauczyciel fizyki i nauk matematyczno-inżynierskich w szkole rolniczej w Żabikowie. Jeszcze przed powstaniem działał w organizacji. W 1861 był wysłannikiem Komitetu Centralnego do Krakowa z poleceniem podporządkowania się organizacji krakowskiej. Wywołało to secesję Mierosławczyków.[13] W Powstaniu był adiutantem . Otrzymał misję sformowania oddziału w rejonie sieradzkim. Oddział liczył 250 osób i Urbanowski stanął na jego czele. opisywał go jako "."[10] Walczył w kaliskim: 12.04.1863 (oddział wyprowadzony z matni przez Józefa Oxińskiego), 15.04.1863 . Po tej walce oddział uległ rozsypce a Urbanowski, zagrożony wyrokiem śmierci udał się na emigrację do Galicji.[5] W 1864/5 był sądzony przez Sąd Wojenny w Krakowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej. Obciążony przestępstwem przeciwko zarządzeniom publicznym, od zbrodni uwolniony z braku dowodów, za przestępstwo skazany na 1 miesiąc więzienia, areszt śledczy policzony za karę.[4] Po powstaniu pracował w fabryce Hipolita Cegielskiego. W 1872 Razem z Zygmuntem Niegolewskim i Józefem Romockim założył Fabrykę Maszyn Rolniczych i Lejarnię Żelaza połączoną ze Składem Lokomobil, Młockarni i Żniwiarek w Poznaniu przy ul. Kolejowej 1. Gdy zmarł jego szwagier (Stanisław), przejął fabrykę swojego teścia Antoniego Krzyżanowskiego przy ul. Garbary w Poznaniu. Zainicjował budowę kościoła na Łazarzu.[8] Był też członkiem dyrekcji Teatru Polskiego w Poznaniu, oraz stowarzyszenia "Pomoc". W 1887 na zjeździe Towarzystwa Młodych Przemysłowców, którego był przewodniczącym mówił: "."[12] Śmierć zastała go w Krakowie, gdzie leczył się na raka żołądka. Pogrzeb zanotowany w parafii św. Szczepana odbył się na Rakowicach, w kw. AB (zgon oraz pochówek w te same dni co Teodora Matejko - ceremonia jedna po drugiej)[20]. 27.11.1897 został ekshumowany do grobu w kwaterze X(iks) delta, rząd zachodni, grób po prawej Jaworskich.[21] Żona (1866) Katarzyna Krzyżanowska. Dzieci: Witold (ż. Anna Niegolewska), Czesław (ż. Zofia Wortmann), Maria Halina Antonina (m. Feliks Wize), Maria Stanisława Janina (zm. 1880). Synowie przejęli firmę po śmierci ojca, rozwijając ją i prezentując np. maszyny gorzelniane na krajowej wystawie we Lwowie.

Napoleon Urbanowski

Mylnie Stanisław Boruchowicz, inżynier cywilny z Tarpowy, 25 lat, obrz. łac., stanu wolnego. W 1864/5 sądzony przez Sąd Wojenny w Krakowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, zapewne w związku z wydarzeniami powstańczymi. Obciążony przestępstwem przeciwko zarządzeniom publicznym, od zbrodni uwolniony z braku dowodów, za przestępstwo skazany na 1 miesiąc aresztu śledczego policzony za karę.

Napoleon Urbanowski

uczestnik powstania z Wielkiego Księstwa Poznańskiego

Stanisław Urbanowski

Wieku lat 25 z Poznańskiego, syn Nepomucena. Nauki pobierał w Poznaniu. W 1855 r. przeniósł się do Kongresówki, gdzie ojciec jego nabył majątek Czesławów w okręgu czerskim guberni warszawskiej, gdzie pomagał ojcu w gospodarstwie. Na pierwszy odgłos powstania pośpieszył na punkt zborny pod Grójcem 22 stycznia 1863 r. Po rozejściu się niefortunnym tej wyprawy pośpieszył do Słonawki, gdzie organizował oddział Śmiechowski. Walczył w bitwie pod Rawą, a gdy Śmiechowski z oddziałem przeszedł pod dowództwo Jeziorańskiego, Pułkownik jazdy Bayer mianował go swym adiutantem. Po zorganizowaniu się oddziałów Jeziorańskiego i Langiewicza w Goszczy, Urbanowski został wachmistrzem i bił się pod Małogoszczą, Pieskową Skałą, Skałą, następnie pod Chrobrzem, Wełczą i Grochowiskami. Powróciwszy do Galicji wyruszył potem z Miniewskim i walczył pod . Następnie po raz trzeci wyszedł z oddziałem Jeziorańskiego jako szeregowiec w strzelcach pieszych i po bitwie pod Kobylanką, utrzymując łańcuch tyralierów w morderczej, lecz zwycięskiej bitwie przed południem ugodzony kulą w piersi poległ 6 maja 1863 r.

Stanisław Urbanowski

W Usolu między 1866-68 - z Rusi. Trudnił się stolarstwem. Sądzony za udział w Powstaniu Zabajkalskim.

Stanisław Urbanowski

Rusin Powstaniec, zesłaniec w Usolu, przeniesiony tam w pocz. 1867 Uniewinniony od udziału w powstaniu zabajskalskim

Stanisław Urbanowski

patrz w dodatku w końcu dzieła.

Stanisław Urbanowski

uczestnictwo w potyczkach: lubelskie: Kobylanka 6.05.1863 poległ

Teodor Urbanowski

z Warszawy, terminator szewcki, zginąłpod 24 Sierpnia 1863 r.