Roman Żuliński

Roman Żuliński młody nauczyciel matematyki przy pierwszem gimnazjum, "kończył nauki podobno na którymś z rosyjskich uniwersytetów (w Moskwie). Średniego wzrostu, szatyn, regularnych rysów twarzy, odznaczał się wielkiemi zdolnościami i głęboką nauką. Rodzina, znajomi, koledzy i uczniowie wielbili go; za równo za wykład umiejętny, jak i za dobroć charakteru, koleżeńskość w postępowaniu, rozsądek praktyczny, czynność niezmordowaną dla każdego kto tylko jego potrzebował pomocy. Wszędzie gdzie tylko się zjawił zachęcał do nauki, do działania; urządzał szkółki niedzielne, ochronki, szkółki wieczorne; z niewyczerpanem poświęceniem i z łatwością popularnego wy kładu pracował bezinteresownie dla bliźnich, a w kół kach znajomych orzeźwiał konwersacją zawsze pełną nauki i rzeczywistego pożytku. Dzisiaj światło to zagasło, a raczej świeci wiecznym przykładem poświęcenia dla ojczyzny. Z jego braci jeden zginął na polu bitwy, dwaj zesłani do Syberji, dwóch w więzieniu a jeden znajduje się w emigracji; pozostała nieszczęśliwa, matka, przypominająca powieść a starożytnej Niobe.