Miejsca - Litwa

Nidoki - Lyduokiai - na Litwie w okręgu wileńskim w rejonie wiłkomirskim, położone 15 km na wschód Wiłkomierza, nad rzeką Świętą. Siedziba starostwa Nidoki. Okolice Nidok nawiedzane były częstokroć przez Krzyżaków. W1623 roku wzniesiono tu kościół p.w. św. Michała Archanioła, przebudowany w XIX wieku i wtedy dobudowano do niego dwie wieże

Niemenczyn (lit. Nemenčinė) - miasto na Litwie położone w rejonie wileńskim.Pierwsze wzmianki pochodzą z 1338. W 1434 dziedzicem Niemenczyna był Andrzej Sakowicz (jego ojciec Sak przyjął herb Pomian na unii horodelskiej w 1413)[ .Wg spisów podskarbińskich z 1569 dobra niemenczyńskie zaliczały się już do dóbr królewskich. .Kościół w Niemenczynie jest jednym z siedmiu kościołów ufundowanych w 1387 r. przez Władysława Jagiełłę na pamiątkę przyjęcia wiary katolickiej. Pierwszy kościół drewniany pw. Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii i Świętych Wojciecha i Jerzego istniał do roku 1680. drugi kościół - drewnianą świątynię postawił proboszcz niemenczyński, kanonik smoleński ks. Cherubin Stankiewicz-. Kościół ten wraz z miasteczkiem spłonął doszczętnie w pożarze 20 sierpnia 1842. Trzeci który istnieje do dzisiaj zbudowany zostal z ofiarności parafian i wsparciu właściciela Czerwonego Dworu - Projektantem kościoła kościół pw. św. Michała Archanioła. był Józef Mackiewicz.

Niemokszty- Nemakščiai na Litwie, położone w okręgu kowieńskim i w rejonie rosieńskim. Źródła pisane wspominają że miejscowość Nemakščiai / Nemakščių. istniała już w 1590 r Około 1.590 lat temu. zbudowano w rzymsko katolicką kaplicę.Już w 1636 r odbywały się targi. . Pierwszy katolicki kościoł zbudowany zostal przez Valavičiusa . To był kościół drewniany. W tym samym roku i założył parafię, szkołę parafialną. W r. 1724 m. Król August II nadał przywilej organizowania targów tygodniowych. A w 1768 m. Stanisław August przyznał prawo organizowania cotygodniowych i rocznych targów i jarmarków. W r 1812 wojska napoleońskie zdewastowały kościół który nastepnie odbudowano. w 1826 . Mimo panującej w 1831 r epidemii cholery w czasie której wielu ludzi umarło społeczeństwo uczestniczyło w powstaniu w, 1,831. Aktywnie uczestniczyli także w powstaniu w 1,863 W r. 1881 zbudowano nowy kościół (w tamtym czasie był to jeden z największych drewnianych kościołów) W r. 1923 m. większość mieszkańcow stanowili Żydzi. W tym czasie był tylko jeden Kościół katolicki, 3 żydowskie synagogi i domy modlitwy, szkoła podstawowa, szkoła żydowska, katolicka szkoła parafialna, mleczarnia, bank, poczta, apteka, młyn, elektrownia, kilka sklepów. Podczas drugiej wojny światowej Niemokszty zostały zniszczono . W 1941 r spalony zostal Kościół katolicki, Po wojnie, nowy drewniany kościół zbudował ksiądz Juozas RUIBYS

Niemoniuny – Nemajūnai na Litwie w okr. kowieńskim w rej, preńskim. W 1623 r. była tu kaplica. Nowy kościół ufundowała właścicielka dworu w Paverkniai Krystyna Rahożówna – Kaczanowska w roku 1786. W tym też roku utworzono szkołę parafialną. W 1862 roku zatwierdzono projekt nowego kościoła lecz jego budowa trwała 15 lat.. Kościół p.w. śś. Piotra i Pawła został wzniesiony na planie prostokąta, ma dwie fasadowe wieże i wieżyczkę na dachu. Długość świątyni wynosi 45 m, szerokość – 24m.

W 1972 r kościół przeszedł kapitalny remont, zawieszono też w dzwonnicy odnaleziony dzwon. W kaplicy NMP obok kopii obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej złozony jest kilim wykonany z 64 pasow młodych mężatek – stanowi dzieło sztuki ludowej XIX w.

Nowe Miasto - Naujamiestis – położone w okręgu poniewieskim, w rejonie poniewieskim. Od XV wieku mieszkali tu litewscy karaimi, którzy w XIX i XX stuleciu ulegli asymilacji lub opuścili tereny Nowego Miasta. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w XVI wieku.. Nowe Miasto w dalekiej przeszłości było własnością Radziwiłłów , Oginskich , Karpów. Pierwszy kościół powstał w Nowym Mieście w 1583r wielokrotnie niszczony i zawsze odbudowywany. Obecny Kościół Reformowany zbudowano w 1899, w czasie I WŚ i w czasie II WŚ uszkodzony, ostatnio uszkodzony przez pożar w roku 2007 r

Nowe Miasto Żmudzkie - Żemaiciu Naumiestis położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szyłokarczemskim.ałożone zostało w 1360 przez Krzyżaków. Król Stanisław August nadał je w 1779 Michałowi Ronikierowi. Prawa miejskie nadano w 1792 r. Drewniany Kościół p.w. św. Michała Archanioła z 1782 r jest najstarszym zabytkiem.
Po III rozbiorze Rzeczypospolitej włączone do Rosji. Miasteczko ze względu na swe położenie w pobliżu granicy z Prusami do 1914 było siedzibą komory celnej i lokalnym ośrodkiem handlowym. Od 1918 należy do Republiki Litewskiej.

Nowe Okmiany - Naujoji Akmenė – miasto w północnej Litwie, położone w okręgu szawelskim - 50 km od Możejek. Są tu dogodne połączenia kolejowe i szybkiego ruchu i po wojnie rozwinęło się tutaj miasteczko.. Teren posiada duże złoża wapienne . Tu powstała po II WŚ pierwsza i największa fabryka produkcji cementu produkująca w ciągu czterech godzin tyle cementu ile starczyłoby na wybudowanie 100 mieszkań. Kościół pw. Zesłania Ducha Świętego konsekrowany w 1999 r .

Nowe Święciany Švenčionėliai. Litwa położone w okręgu wileńskim, w rejonie święciańskim, nad rzeką Żejmianą. Najstarszym dokumentem dot. Nowych Święcian jest nota K. Jabłońskiego z roku 1686, w której jest mowa że miejscowy folwark należał do dworu Juodiškio i którym zarządzała Mariana Chrapowicka, żona kasztelana smoleńskiego. Osada rozwinęła się w 1861 podczas budowy kolejowej Petersburg - Warszawa . W 1907 roku zbudowano tu drewniany kościół. A w 1908 roku utworzono parafię. Obecny Kościół św Edwarda (zbudowany w 1959 ). Do roku 1939 nosiły nazwę Nowe Święciany

Okmiany - Akmenė -na Litwie, położone w okręgu szawelskim. Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych pochodzi z 1511 roku. Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od rzeczki, która płynie na północ od miasta. Kieżgajłowie herbu Zadora posiedli majętność w 1531 r- przywilejem przyznanym przez Wielkiego Księcia Litewskiego Zygmunta I Starego. Prawa miejskie przyznano Akmenė w 1592 roku. W 1596 roku Wielka Księżna Anna Jagiellonka założyła drewniany kościół. Miasto zostało zniszczone i spalone w 1705 roku podczas okupacji szwedzkiej. Rozbudowa ponowna miejscowości nastapiła w latach późniejszych i w 1754 roku miasto otrzymało przywilej organizowanie rynku i czterech jarmarków rocznie. W 1792 Akmenė prawa miejskie i herb zostały przyznane ponownie. W połowie XIX wieku większość ludności miasta stanowili Żydzi. Masowa migracja Żydów miala miejsce w 1881.Wyjechali oni do Irlandii i do dziś nazywają siebie Akmianers.

Olicie prawa miejskie nadano 1581 r. Pod koniec XIX Olita była miastem obronnym, zbudowano szosę i kolej.

Olsiady - Alsėdžiai – na Litwie, położone w okręgu telszańskim, w rejonie płungiańskim, 16 km na północny wschód od Telsz. Siedziba starostwa Olsiady, Pisane źródła wspominają Alsėdžiai juz w 1253. Od 1421. aż do XIX wieku. osada należała do biskupów. Pierwszy kościół zbudowany w 1475. W 1765. założono szkołę parafialną. W latach - 1789-1793 m. zbudowany drewniany kościół i dzwonnicę.

Olwita - Alvitas – wieś na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie wyłkowyszki, w połowie drogi między Vilkaviškis i Virbalio (po 7 km od obu tych miast). Alvitas wspomniano w 1590 roku
Kościół św Anny (konsekrowany w 1824 r).

Onikszty - Anykščiai są położone w okręgu uciańskim. Po raz pierwszy wspomniane w Przywileju Kazimierza Jagiellończyka w 1440 r. Prawa miejskie pozyskały w 1792r. Wąskotorowe połączenie kolejowe z Poniewieżem spowodowało rozwój miasta. Piękny kościół z wieżami sięgającymi 79 m zbudowano w latach 1899-1909 .Centrum miasta leży po wschodniej stronie rzeki Święta .Onikszty są siedzibą samorządu okręgowego i starostwa

Owanta (lit. Alanta) – miasteczko położone na Litwie, okręg uciański, Rejon malacki

Owanta położona w pow. wiłkomirskim. przy ujściu rz. Owantki do Wyrwinty, koło Wiłkoinierza . Kościół parafjalny murowany pod wezw, św. Jakuba Apostoła, wzniesiony w r. 1534 przez Jakuba Ościka, wojewodę mścisławskiego, dzisiaj siedziba starostwa.

(zdjęcia robione w deszczu)

Paežeriai . Litwa. Położone w okręgu uciańskim w rejonie oniksztyńskim przy drodze w 1211 Wieszynty - Baileys - Pelyšėlės . Od Wieszynty 2 km na zachód
W wioseczce drewniany kościoł staroobrzędowców p.w. Wniebowzięcia NMP z 1903 roku przebudowany w 1913 r

Pakalniai wieś w gminie rejonowej Utena. W 1660 roku był tu dwór a dworem rządzili Kuleszowie.
W 1774 roku Król Stanisław August, dał Kuleszy - Sędziemu Ziemi Smolenskiej przywilej organizowania czterech dorocznych jarmarków. W roku 1762 Antoni Kulesza (Antanas Kulieša) przy goscincu, idącym z Ucian do Alanty, wybudowal drewniany kościołek Sw.Trójcy (na miejscu ktorego w roku 1907 zostal wybudowany kościół nowy) W koncu XIX wieku syn Antoniego Kuleszy- Mikolaj we dworze Pakalniai ( który istniał aż do 1940 r) posiadal 400 dziesięcin ziemi i 1200 ha lasow. W roku 1923 w Pakalniai było 36 mieszkancow. Mieszkańcy Pakalniai aktywnie uczestniczyli w powstaniu w 1831 r.
Obecnie w miejscowośći kościół rzymsko katolicki p.w. św. Trójcy zbudowany w 2002 po spaleniu się poprzedniego wybudowanego przez parafian i księdza Kozłowskiego . Jest szkoła i poczta .

Paragi - Paragiai połozona w rejonie Akmeny w gminie Kalvarijos Majętność Ivanovskich. Urodził się tutaj i mieszkał pisarz Nikodem Ivanauskas i Jego dwie siostry - Sofia Ivanauskaitė-Pšibiliauskienė (1867-1926) i Mary-Ivanauskaitė Lastauskienė (1872/57). Sofia pisząca w języku litewskim i polskim . W odrestaurowanym dworze jest obecnie muzeum i miejscem spotkań młodzieży z tworcami regionu a w otaczającym dwór karku jest wiele nasadzeń stanowiących przyrodnicze - dziedzictwo kulturowe .

Pernarowo, Pernarava – na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, w rejonie kiejdańskim.
Znane już 1348 kiedy to zostało spalone przez Krzyżaków. Pierwszy kościół został zbudowany w 1670/71 . w miejscu dawnego pogańskiego świętego gaju.,. Obecny kościół drewniany wybudowany zostal przez H. Zabiełę w 1815 .p.w. Chrystusa Ukrzyżowanego .W XIX wieku powstala szkoła parafialna . Kościół w 1913 roku został odrestaurowany

Pilis na Litwie w okręgu tauruskim w rejonie jurorskim. W przszłości miejscowość w różnych dokumentach nosiła różną nazwę. Znana ze względu na Zamek Giełgudów (Panemunės pilis), gruntownie odbudowany. W XIII w. był tu drewniany gród obronny Żmudzinów. W XIV w ziemie były w rękach Krzyżaków. W XVI wieku ziemia ta należała do Billewiczów. Pod koniec XVI wieku posiadłość odkupił Jan Epereysz – Węgier. W rękach węgierskich majątek pozostawał do 1753 roku, a od roku 1759 był własnością Antoniego Giełguda. Giełgudowie brali udział w powstaniu listopadowym. W 1833 roku władze carskie skonfiskowały majątek. Potem właścicielami byli Pusłowscy. W 1929 roku władze litewskie przejęły majątek w ramach reformy rolnej.

Pilwiszki Pilviškiai Litwa - miejscowośc na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Wyłkowyszki,
Pilwiszki założone były w XVI wieku i otrzymały prawa magdeburskie w 1559 m. Przez miejscowość przechodzi linia kolejowa Kowno-Kibarty.

Plentas/Plento na Litwie wieś w okr. szawelskim w rej. pokrojskim w gminie Linkuva