Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 1107

Strona z 28 < Poprzednia Następna >

Władysław Listopad

ur. r. 1838 w Król. Polsk prywat., nauczyciel, służył jako sierżant, oficer, major, dowódca saperów w oddz. Śmiechowskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza, Miniewskiego i Komorowskiego. Walczył we wszystkich bitwach stoczonych przez wymienionych dowódców.

Władysław Listopad

Urodzony 1838 roku.Nauczyciel.Służył od sierżanta do majora dowódcy saperów,w oddziałach Langiewicza,Jeziorańskiego,Komorowskiego

Władysław Listopad

(1838 - ?) - ur. w Królestwie; przed powstaniem był nauczycielem w Piotrkowie. Służył pod rozkazami Antoniego Jeziorańskiego, Langiewicza, Józefa Miniewskiego i Komorowskiego i awansował do stopnia majora. Sugestie autora pamiętnika, jakoby Listopad miał polec, nie potwierdzają się

Syn właściciela Głobikowej koło Pilzna, ur. ok. 1838. Walczył w oddziale Langiewicza. Po powstaniu pracował jako maszynista kolejowy. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Marchegg na Węgrzech.

Stanisław Loewenhardt

Stanisław Lewenhard, franc. Stanislas Henri Loewenhard (13 września 1838 w Korytnicy, zm. 28 listopada 1915 w Chatillon sous Bagneux (dep. Seine)) – polski lekarz, przyrodnik, powstaniec styczniowy, członek korespondent Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1895 roku. Syn Maurycego i Franciszki (Fanny) z d. Reichman właścicieli Korytnicy, brat Kazimierza Zygmunta Loewenhardta (1834-1896), powstańca styczniowego i emigranta. Ukończył szkołę średnią i studia medyczne rozpoczął w Warszawie. W powstaniu styczniowym służył w oddziale gen. Mariana Langiewicza, w którym poznał swoją przyszłą żonę Annę Pustowojtównę. Po upadku powstania przebywał we Francji, gdzie zaliczał się do znaczniejszych postaci polskiej emigracji, od miejsca zamieszkania części z nich (Battignoles) zwanych batiniolczykami. 20 lipca 1873 (8 sierpnia 1873) roku poślubił Annę Pustowojtównę, mieli czwórkę dzieci: Helena, Mania (1875 - 1882), Henryk franc. Henri (1877 - 1943) lekarz. Jego siostra, Natalia (1836-1880) była żoną Leonarda Rettla, pisarza, poety, historyka, belwederczyka i powstańca listopadowego. Po śmierci siostry Natalii Rettel (2 maja 1880) zaopiekowawał się wraz z żoną dwojgiem jej dzieci.

ur. w Krakowie r. 1838, szewc, służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego, Jeziorańskiego. Langiewicza, i Topora i walczył w wszystkich bitwach. Ranny był kulą w lewą nogę i kontuzyowany w głowę.

Ur. 15.02.1838r., Kraków. Czeladnik szewski z Krakowa, wdowiec, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem szewskim, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Służył w oddziale Kurowskiego i walczył pod Miechowem, następnie u Jeziorańskiego i Langiewicza we wszystkich bitwach, później pod Rozenbahem i Toporem – bitwy oprócz innych pod Opatowem i Sandomierzem. Kontuzjowany w głowę i postrzelony kulą w lewą nogę. Deklarację podpisał 29.10.1890r.

Andrzej Łopacki

Ur. Poręba. Dyrektor Powiatowej Kasy Oszczędności, zamieszkały w Bochni, właściciel dóbr, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania był majorem naczelnikiem oddziału. Walczył pod Miechowem u Langiewicza. Był ranny pod Stefankowem. Deklarację podpisał 12.04.1899r.

Jan Lubieniecki

Towarzysz broni Ludwika Jurkowskiego z czego złożył pisemne, poświadczone notarialnie oświadczenie w 1929r. Walczył prawd. pod Langiewiczem w okolicach Miechowa i na terenie kielecczyzny.

Jan Lubieniecki

żołnierz Langiewicza. Ranny w bitwie dn. 24.II.1863 r. pod Małogoszczem, uwięziony, po 5 latach zesłania powrócił. Wprowadzony do Imiennego Wykazu Weteranów Powstań Narodowych i odznaczony Medalem Niepodległości.

Włodzimierz Lubieniecki

Włodzimierz hr. Lubieniecki z Lubieńca h. Rola, ur. 1844 Balice w kieleckim, zm. 23.11.1912 Kielce. Syn Hipolita i Jadwigi Łempickiej. Prawnuk Adama Lubienieckiego - generała wojsk koronnych, po matce wnuk senatora-kasztelana Królestwa Kongresowego Ludwika Łempickiego, pana na Plantach koło Iwanisk w Sandomierskim. Ojciec Hipolit, oprócz rozległych Balic oszacowanych na około 85.000 rubli rosyjskich, był właścicielem trzech dalszych dóbr Bogorii i Zimnowody w Sandomierskim /50.000 r.s./ oraz Soboszowa w Skalbmierskim /21.000 r.s./. Brał udział w Powstaniu Listopadowym walczył jako adiutant sztabowy przy boku generała Samuela Różyckiego pod Pińczowem i Iłżą. Został kapitanem i przyłączony do Prezesa Rządu Narodowego, księcia Adama Czartoryskiego. Po upadku powstania listopadowego wyemigrował na parę lat na Węgry i do Galicji, zanim amnestia pozwoliła mu powrót do rodzinnych Balic, gdzie zmarł 29 maja 1864 roku. Włodzimierz Lubieniecki urodził się jako piąte z dziewięciu dzieci. Siostra Teresa tak wspominała: ""[6] Studiował w Instytucie Szlacheckim w Warszawie. Tam został zaprzysiężony do tajnej organizacji a w chwili wybuchu powstania przystąpił do oddziału.[3] Wnuk Gustaw pisał o udziale dziadka w tajnych organizacjach i powstaniu: ""[7] Zakończenie powstania wspomniał brat Włodzimierza - Jan: ""[8] Dwukrotnie żonaty: z Felicją Drużbacką h. Gierszt i Jadwigą Rostworowską h. Nałęcz. Jest pochowany w Kielcach na Starym Cmentarzu (między kwaterami 4B i 6B). Jego córka z 1. małżeństwa - Maria była matką majora Henryka "Hubala" Dobrzańskiego. Wnuk Włodzimierza - Gustaw tak opisywał wydarzenia po śmierci dziadka: ""[7]

Bogusław Łubieński

(1825 — 1885), właśc. ziemski z Poznańskiego, członek stronnictwa białych, brał udział w organizowaniu dyktatury Langiewicza, komisarz pełn. RN w Krakowie i Galicji Zach. z ramienia Langiewicza

Jan Tadeusz Lubomirski

(1826—1908), książę, właśc. ziemski, działacz społeczny i dobroczynny. W 1863 r. miał objąć tekę spraw zagranicznych w Rządzie dyktatora Langiewicza. Następnie zorganizował tzw. Komisję Kodyfikacyjną przy Wydziale Spraw Wewnętrznych RN

uczeń szkoły Genueńskiej, następnie żołnierzstrzelców, potem podporucznik pod dowództwem jenerała Langiewicza, ciężko ranny pod Grochowiskami, wkrótce zmarł w miesiącu Marcu 1863 roku.

uczeń szkoły genueńskiej, następnie żołnierz strzelców, potem podporucznik pod dowództwem generała Langiewicza, ciężko ranny pod Grochowiskami, wkrótce zmarł w miesiącu marcu 1863 r.

Adam Maciejowski

sędzia pokoju. Urodzony w 1845 roku w Warszawie. Walczył pod rozkazami Langiewicza. Brał udział w bitwach pod: Szydłowcem, Wąchockiem i Świetym Krzyżem.

ur. Polichnie r. 184.2, cukiernik, służył jako szeregów, później oficer instruktor w oddz. Grekowicza, pod Zawierciem, Kurowskiego, pod Miechowem, Langiewicza, pod Chrobrzą i Grochowiskami, Miniewskiego, pod . Wzięty przez austr. wojsko i odstawiony do Chrzanowa, został wywieziony do Ołomuńca a po nieudałej ucieczce do Iglawy. Z Iglawy uciekł na Pragę do Krakowa i wstąpił do oddz. Popiela. Ostatecznie służył w oddz. Sangajły

Ur. 12.02.1842r., Polichno. Cukiernik ze Lwowa, szlachcic, katolik, wdowiec, 5 dzieci. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem pracował jako subiekt cukierniczy w Warszawie, natomiast w czasie powstania na początku jako żołnierz, a później mianowany przez Rząd Narodowy jako oficer instruktor i wysłany do Rawska. Na początku powstania służył w oddziale Grekowicza, brał udział w napadzie na Radomsko, w napadzie na stację D.Z.W. Wiedeńskiej w Zawierciu, rozbrojeniu i wzięciu do niewoli żandarmów wraz z oficerem. Był w oddziale Kurowskiego w bitwie pod Miechowem. W oddziale Langiewicza w oddziale Czachowskiego 3 bat. w bitwie pod Chrobrzem i pod Grochowiskami. W oddziale Miniewskiego , w którym był dowódcą generał Nullo w bitwie pod Krzykawką. Po przegranej wzięty przez wojska austriackie do niewoli i odstawiony do Chrzanowa, a potem do Ołomuńca, a po nieudanej ucieczce do Iglawy. Udało mu się uciec do Krakowa. Był w oddziale kawalerii Popiela i ostatecznie służył u Sangajły. Deklarację podpisał 06.02.1893r.

wieku lat 30 wyrobnik z Warszawy, w samych początkach powstania wziął w nióm udział, służąc w oddziale Jankowskiego, brał udział we wszystkich bitwach jakie ten oddział stoczył z nieprzyjacielem, potem służył w oddziale Lelewela i Langiewicza, w końcu w oddziale Broniewskiego, poległ w bitwie pod Niegorzewem d. 3 Czerwca 1863 r.

Antoni Majewski

Ksiądz, kapelan powstańczy. Powstaniec z oddziału Langiewicza. Zasieczony przez Moskali szablami pod Grochowiskami 18.3.1863, podczas udzielania ostatniej posługi konającemu powstańcowi. Pochowany w zbiorowej mogile powstańczej w Busku Zdroju.

Stanisław Majewski

ur. r. 1841 w Dębiu, handlowiec, pracował w organiz. i służył jako ułan szereg, w oddz. Langiewicza, biorąc udział w bitwach począwszy od Wąchocka. Po powst. był więziony w Ołomuńcu i Iglawie.

Uczeń, ze skończoną praktyką w aptece Strużyńskiego w Opatowie, pochodził z Radomia. Zginął w pierwszych dniach powstania pod Wąchockiem w oddziale Langiewicza,

Ignacy Makomaski

Ur. 01.02.1843r., Kraków. Adiunkt gazowni miejskiej zamieszkały w Krakowie przy ul. Grodzkiej 32, żonaty, 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był drukarzem, natomiast w czasie powstania podoficerem II kompanii strzelców. Służył w oddziałach Kurowskiego, Langiewicza i walczył pod Skałą, Pieskową Skałą i Małogoszczem. Z powodu choroby wrócił do Krakowa i został aresztowany i oddany do wojska austriackiego. Deklarację podpisał w 1890r.

Ignacy Makomaski

ur. w Krakowie r. 1843, drukarz, służył jako podoficer, strzelców w oddz. Kurowskiego i Langiewicza. Walczył pod Skałą, Pieskową skałą, i Małogoszczą. Po powst. urzęd. gazowni w Krakowie.

wieku lat 22, rodem z Radomia, pierwiastkowo służył w oddziale Langiewicza, następnie w oddziale Ćwieka, poległ w bitwie w Lubelskiem.

ur. w Krakowie r. 1839, malarz pokój , służył jako strzelec w oddz. Kurowskiego (pod Miechowem), Langiewicza (pod Chrobrzą i Grochowiskami), Czachowskiego (pod Rybnicą i Jurkowicami) i Rębajły (pod Iłżą).

malarz pokojowy, urodzony 1839 Kraków, zamieszkały Kraków ul. Nowodworska, żonaty-3 dzieci, przed powstaniem malarz pokojowy w trakcie powstania strzelec, oddział Nowowiejskiego, Miechów, Jeziorański, (pod Langiewiczem), Chroberz – Grochowiska – wrócił w jasielskie wyszedł z Czachowskim, Rybnicą i Jackowice , Rębajło - Iłża, z powodu odmrożenia nóg wysłany do Krakowa, świadkiem udziału w powstaniu jest Zubel Franciszek malarz pokojowy z tego samego oddziału.

Romuald Makowski

Ur. 07.03.1834r., wieś Rataje pow. stopnicki. Poborca akcyzy miejskiej, zamieszkały w Krakowie przy ul. Floriańskiej 19, żonaty, 8 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był urzędnikiem zakładów górniczych nadsztygarem w kopalni w Guzdku pod Warszawą – organizator udziału górników, natomiast w czasie powstania podporucznik. Służył w oddziałach Łapińskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza, Dunajewskiego i Czachowskiego – był we wszystkich bitwach, następnie jako kurier przy Bosaku. Został wzięty do niewoli pod Przepiórowem. Uwolniony po 7 miesiącach. Deklarację podpisał w 1890r.

Romuld Makowski

ur. w Ratajach r. 1834, urzęd. zakładów górniczych, służył jako porucz. w oddz. Łapińskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza, Dunajewskiego i Czachowskiego i walczył we wszystkich bitwach. Jako kuryer przy Bosaku wzięty do niewoli, został uwolniony po 7-iu miesiącach przez jener. Czengerego. Po powstaniu urzędnik miejski w Krakowie.

Ludwik Hipolit Małecki

ur. r. 1887 w Łomży, urzędn. cłowy, służył jako szereg, w oddz. Kurowskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza, Denisiewicza, Romockiego, Grekowicza i Wysockiego. Walczył pod Sosnowcem, Miechowem, Wolbromem, Małogoszczą, Chrobrzą, Grochowiskami, Szklarami, Opatowem, Radziwiłłowem i w drobnych potyczkach w Hrubieszowskiem. Ranny w nogę pod Grochwiskami i kontuzyowany pod Radziwiłłowem.

Wilchelm Sariusz Małecki

Wilchelm Sariusz, Jelita Małecki Artysta śpiewak opery królewskiej w Peszcie Zamieszkały w Budapeszcie Ur. Rok 1848 w Kurnikach na Podolu Rosyjskim. Żonaty Przed powstaniem Uczeń gimnazjum w Kamieńcu Podolskim W powstaniu: Żołnierz w odziale Langiewicza i Jagmina i Różyckiego jako graniczny żandarm. Składka roczna 4 K. Kraków, 4 kwietnia 1898

Tomasz Malinowski

lat 17, uczeń gimnazjalny, był pod Miechowem, następnie w oddziałach Langiewicza i Cieszkowskiego, zaginął, poszukiwany ogłoszeniem w Gazecie Narodowej

Tadeusz Mandecki

Ur. w 1842r. w Rudawie pow. Chrzanów. Walczył pod dowództwem gen. Langiewicza pod Kielcami. Więziony w Miechowie i Olkuszu. Wyrokiem sądu skazany na zesłanie do rot aresztanckich do gub. jarosławskiej.

oficjalista z Sandomierskiego służył jako szeregowiec pod dowództwem jen. Langiewicza poległ w bitwie pod Zagościem d. 17 Marca 1863 r.

Antoni Mańkowski

Drugie imię: Wincent. Ur. 19.02.1837r., Zarąbki pow. Kolbuszowa. Zecer przy „Kurierze Lwowskim”, zamieszkały we Lwowie, wdowiec, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był komendantem oddziału straży finansowej , natomiast w czasie powstania służył jako strzelec w I pułku Langiewicza. Walczył pod Sosnówką, pod Chrobrzem i pod Grochowiskami. Deklarację podpisał 06.01.1889r.

Antoni Wincenty Mańkowski

ur. w Zarąbkach r. 1837, komendant straży skarbowej, służył jako strzelec pod Langiewiczem i walczył pod Sosnówką, Chrobrzą i Grochowiskami.

Ksawery Marcinkowski

Jan wieku lat 19, rodem z Lubelskiego, syn obywatela ziemskiego, uczeń Instytutu Politechnicznego w Puławach, służył pod dowództwem jenerała Langiewicza, Czachowskiego i Eminowicza, jeden z dzielniejszych oficerów, zdolnościami i odwagą zjednał sobie ogólną sympatią i uznanie, zginął w potyczce 21 Sierpnia 1863 roku pod Kowalą w Radomskiem. Cz. Nr. 210 i Dz. Poz. 213 podają że odwieziony do wsi Krogulcze, zmarł w kilka godzin.

Ur. 18.02.1836r., Kraków. Czeladnik szewski z Krakowa, kawaler, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed czeladnikiem szewskim, natomiast w czasie powstania szeregowcem w I kompani żuawów. Służył w oddziale Langiewicza w kompani Rochebruna, walczył pod Chrobrzem i Grochowiskami. Deklarację podpisał 03.04.1890r.

ur. w Krakowie r. 1836, szewc, służył jako szereg, przy żuawach pod Langiewiczem (pod Chrobrzą i Grochowiskami).

ur. r. 1840 w Myślenicach, krawiec, żołnierz artyl. austr., służył jako sierżant w oddz. Langiewicza, Miniewskiego, i Wagnera. Walczył pod Chrobrzą, Grochowiskami, Krzykawką, Polichną, itp. Wzięty do niewoli został wysłany do Saratowskich rot na 2 lata.

Strona z 28 < Poprzednia Następna >