Powstańcy styczniowi

Urodzony na Podolu r. 1826, kapitan wojsk moskiewskim. Służył w powstaniu jako pułkownik i we Francji (w r. 1871) jako szef sztabu Bosaka. Pierwotnie walczył pod Langiewiczem w żuawach Rochebruna, potem z Chmielińskim, ostatecznie z Bosakiem. Ranny był od kuli raz, od pałasza 2 razy. a od bagnetu raz.

Włoch, żołnierz w oddziale Langiewicza.

ur. 1840, podoficer austr , dezerterował z 18 strzelcami do oddz. Kurowskiego, walczył pod Sosnowcem, następnie pod Miechowem, a pod komendą Jeziorańskiego pod Małogoszczą. Po połączeniu się oddziału z Langiewiczem, walczył pod Pieskową skałą, Skałą, Sosnówką, Chrobrzem i Grochowiskami, gdzie został ranny. Jako rekonwalescent wyszedł z oddz. Gregorowicza z Krakowa i uczestniczył w bitwie pod , później udał się zMosakowskim na pole walki, (pod Olkuszem i Żarkami) i w oddziale Zaręby (pod Piotrkowem), a w oddz. Oksińskiego pod Kamieniem, Koniecpolem i Przedborzem, gdzie został znów ranny. Po wyzdrowieniu pracował w organizacji Tarnowskiej, a pod Jordanem brał udział w bitwie pod Ratajami, poczem dostał się pod komendę Rębajły. Walczył pod Opatowem i Sandomierzem. W potyczce pod Przedborzem ranny i wzięty do niewoli, po przyjściu do zdrowia w 6-tym mies. uciekł do Kiakowa. Tu uwięziony i pod sąd wojenny oddany, jako dezerter przecierpiał ciężką karę cielesną, poczem wcielony w szeregi wojsk austr. odbył w r. 1866 kampanię pruską w bitwach pod Nachodem, Skalicami i Koniggretzem.

Syn Walentego (uczestnika Powstania Krakowskiego, poległego pod Gdowem) i Anny Janiszewskiej. Brat Stefana.Służył w 26 batalionie strzelców wojska austriackiego w Krakowie. W 1863 agitował na rzecz powstania i wraz z 18 Polakami i Włochami udał się do obozu , zabierając też broń i ładunki z Fortu Kościuszko - gdzie stacjonował. Włączony do oddziału żuawów Rochebruna. Brał udział w bitwie miechowskiej gdzie został lekko ranny w łopatkę i w pierś. Po klęsce razem z Janem Makowskim dołączyli do oddziału Jeziorańskigo w Ratkowie. Walczył pod Małogoszczą. Następnie od Zagoszczy znowu w żuawach Rochebruna. Walczył pod Sosnówką. Uczestniczył w przysiędze Langiewicza objęcia dyktatury. Walczył pod Chrobrzą i Grochowiskiem. Lekko ranny. Brał udział w przemówieniu Mierosławskiego w Opatowcu. Następnie po przemarszu do Koszyc i Igołomii zaaresztowany wraz ze wszystkimi przez Austriaków. Siedział na Wawelu, skąd był wyprowadzony w przebraniu kobiecym przez panie krakowskie. Wyleczony na ul. Stolarskiej w mieszkaniu hr. Morsztyna. Został zdradzony lecz uciekł dachami. Brał udział w bitwie pod Szklarami (nazywa go Gregorowiczem i twierdzi że został zabity 3 strzałami). Następnie służył w oddziale Mossakowskiego, które określa jako zdrajcę, gdyż najpierw zmęczył oddział głodem i forsownymi marszami a następnie uciekł w przebraniu młynarza.P Po tym w potyczce ciężej raniony w żebro kulą. Z kawalerią Zaremby dotarł do Piotrkowa. Następnie w piechocie u Oksińskiego od bitwy pod Kamieniem. Z polecenia dowódcy uformował kompanię żuawów. Kierował też uzbrojeniem i produkcją naboi w dworze niedaleko Przyrowa. Tam spacyfikował bandę udającą powstańców i czyniącą burdy i złodziejstwo po wsiach. Walczył pod Koniecpolem. Lekko rany lancą. Następnie wrócił do Krakowa. Zatrzymał się u Sobolewskiej na ul. św. Anny. Z kolei skierowany w okolice Biecza wyruszył z oddziałem Jordana biorąc udział w kolejnej bitwie. Po rozbiciu tego oddziału przedostał się do zgrupowania Bosaka, służąc pod majorem Rozenbachem. Zimę spędzili w lasach cisowskich. W marcu brał udział w bitwie pod Opatowem, a potem pod Sandomierzem. Następnie tułał się w głębi kraju i został schwytany przez Moskali (kapitan Żarnow) i skatowany na śledztwie. Przeznaczony do więzienia w Piotrkowie uciekł. Schwytany powtórnie, przed szpiega Otwinowskiego, przesiedział w Piotrkowie 5 miesięcy. Udając Zygmunta Polityńskiego z Częstochowy, (o którym wiedział, że zginął pod Miechowem) został zasądzony na zesłanie na Syberię, lecz przepiłowawszy kraty uciekł z więzienia. Przez Częstochowę i Skałę (gdzie znany mu mieszczanin o uczuciach patriotycznych pomógł mu), wrócił do Krakowa do mieszkania Sobolewskiej. Zdradzony i uwięziony na Wawelu w Kurzej Stopce. Został skazany na śmierć za namówienie 18 żołnierzy do dezercji i strzelanie do feldfebla. Ułaskawiony - karę zamieniono na 75 kijów. Wcielony z powrotem do armii austriackiej. Uczestniczył w wojnie pruskiej walcząc pod Salicem, Nachodem i Konigsgracem, tracąc palce u prawej ręki.

Ur. maj 1840r., Kraków. Przemysłowiec. Przed powstaniem służył jako szeregowiec w armii austriackiej, natomiast w czasie powstania walczył u Kurowskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza, Mossakowskiego, Zaręby, Oksińskiego, Dunajewskiego, Bosaka, w oddziale Rozenbacha. Brał udział w bitwie pod Miechowem, Małogoszczem, Pieskową Skałą, Skałą, Goszczą, Chrobrzem, Grochowiskami, Szklarami, Olkuszem, Żarkami, Kamieniem, Koniecpolem, Przedborzem, Ratajami, Opatowem, Sandomierzem i w innych drobnych potyczkach. Był ranny pod Grochowiskami i Przedborzem. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał w 1901r.

dzierżawca folwarku. Urodzony w 1844 roku, Walczył pod dowództwem generała Langiewicza, biorąc udział w bitwie pod Małogoszczem.

Towarzysz broni Ludwika Jurkowskiego z czego złożył pisemne, poświadczone notarialnie oświadczenie w 1929r. Walczył prawd. pod Langiewiczem w okolicach Miechowa i na terenie kielecczyzny.

Ur. Suchedniów. Przemysłowiec, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania był szeregowcem i podoficerem. Służył pod Langiewiczem i walczył pod Suchedniowem, Wąchockiem, Świętym Krzyżem, Staszowem, Małogoszczem, Miechowem, Pieskową Skałą, Skałą, Chrobrzem, Grochowiskami, Igołomią, Solcem i w innych mniejszych potyczkach w oddziałach Bosaka, Mirosławskiego, Bobrowskiego i Popiela. Był ranny pod Żarnowcem. Od 1864r. do 1870r. był na Syberii. Deklarację podpisał 02.10.1888r.

ur. w Suchedniowie, służył w powstaniu jako szereg, i podofic. w oddz. Langiewicza (pod Suchedniowem, Wąchockiem, S-tym Krzyżem, Staszowem, Małogoszczą, Miechowem, Pieskową skałą, Skałą, Chrobrzą, Grochowiskami, Igołomią, Solcem), potem w oddz. Bosaka, Bobrowskiego i Popiela. Ranny, wzięty do niewoli, przebył na Syberyi od r. 1864 do 1870.

Karol Borzysławski Milkowicz (1825 - 1873) - wychowanek akademii wojskowej w Wiener Neustadt. Przed 1848 porucznik kawalerii. W węgierskiej armii rewolucyjnej (1849) dosłużył się stopnia kapitana, po klęsce był instruktorem wojskowym w Rumunii. W 1860 służył pod rozkazami Giuseppe Garibaldiego, a w powstaniu 1863 w randze pułkownika, lecz bez wyraźnej funkcji, w partii Langiewicza. Po upadku dyktatora wyjechał do Francji, gdzie częściowo na własną rękę, później za aprobatą władzy narodowej, montował sojusz polsko-włosko-węgierski. W 1867 uczestniczył w niefortunnej wyprawie Garibaldiego na Rzym. Po 1870 wrócił do kraju

Żył w latach 1845 - 1929. Ziemianin herbu Ossoria, późniejszy właściciel majątków Lekarzewice i Zagajewice koło Włocławka. Walczył w oddziałach pułkownika Teodora Cieszkowskiego, Jeziorańskiego, Langiewicza i Callier. Bitwy Nowa Wieś, Ignacew, Kleczew.

(1839 -1863), dzierżawił majątek w Baszowicach, początkowo adiutant Jana Jagińskiego, ziemianina z Garbacza, byłego rotmistrza kawalerii rosyjskiej, następnie adiutant Langiewicza,. Doskonały kawalerzysta. Uczestnik wyprawy Z. Jordana do Królestwa. Poległ w bitwie pod Komorowem – Ratajami (20.06.1863).

Lat 21, rz-kat., ze Staszowy, pow. rzeszowski, walczył pod Kurowskim, Langiewiczem i Komorowskim 30.12.1863 skazany na areszt przez Sąd Krajowy w Lwowie.

Ur. 13.03.1841r., Wierzbnik. Inżynier wydziału powiatowego w Złoczowie, żonaty, 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem ukończył szkoły i był praktykantem w biurze inżyniera Jerzmanowskiego w Opatowie. Brał udział w manifestacjach w 1861r. i 1862r. Wydalił się do Szwajcarii, ale wrócił w 1863r. W czasie powstania służył u Langiewicza i Jeziorańskiego jako porucznik w Paskowej Skale odkomenderowany do zamku z 30 ludźmi dla przeprowadzenia transportu żywności, został napadnięty przez moskali ze Skały, lecz po całodziennej obronie i spaleniu zamku, zdołał ujść z 4-ma towarzyszami. Ranny odesłany został do Krakowa, skąd po krótkim pobycie powrócił do Goszczy i wziął udział w bitwach pod Grochowiskami i Sosnówką. Po zorganizowaniu się oddziału pod Grekowiczem, brał udział w bitwie pod Szklarami, potem walczył pod Kobylanką, należał do wyprawy Radziwiłłowskiej pod Miniewskim, ostatecznie wstąpił do organizacji oddz. Różyckiego. Wysłany przez Chranickiego w celu werbowania ochotników do Lwowa, został uwięziony w Brzeżanach a uciekając stamtąd złamał nogę. Deklarację podpisał 16.11.1888r.

ur. w Wierzbniku r. 1841 praktyk, techn. przydzielony do biura inżyniera pow. Jerzmanowskiego w Opatowie, brał udział w manifestacyach w r. 1861 i 1862, dopomagał następnie przy uprowadzeniu ks. Zakrzewskiego, za co został zaocznie zasądzony do rot areszt. Orenburgskich. Wydalił się z kraju z końcem r. 1861 do Szwajcaryi, skąd atoli w r. 1863 wrócił i służył w oddz. Langiewicza pod komendą Jeziorańskiego. Jako porucz. odkomenderowany w Pieskowej skale, do zamku z 30-tu ludźmi dla przeprowadzenia transportu żywności, został napadnięty przez moskali ze Skały, lecz po całodziennej obronie i spaleniu zamku, zdołał ujść z 4-ma towarzyszami. Ranny odesłany został do Krakowa, skąd po krótkim pobycie powrócił do Goszczy i wziął udział w bitwach pod Grochowiskami i Sosnówką, aź do przejścia oddziału do Galicji. Po zorganizowaniu się oddz. z 120-tu ludzi pod Grekowiczem, brał udział w bitwie pod , potem walczył pod Kobylanką, należał do wyprawy Radziłłowskiej pod Miniewskim, ostatecznie wstąpił do organizacji oddz. Różyckiego. Wysłany przez Chranickiego w celu werbowania ochotników do Lwowa, został uwięziony w Brzeżanach a uciekając ztamtąd złamał nogę. Później objął posadę inżyniera Wydziału powiatowego w Złoczowie.

ur. w Opatowie w r. 1846 służył w powstaniu jako szeregów, przy kosynierach, następnie strzelcach pod dowódz. Langiewicza i był w bitwach pod Wąchockiem, Bodzentynem, Słupią i S-tym Krzyżem.

Ur. 1846r., Opatów gub. radomska. Urzędnik przy ewidencji katastralnej w Złoczowie, żonaty, 2 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem zajmował się gospodarstwem, natomiast w czasie powstania był szeregowcem przy kosynierach, a następnie przy strzelcach. Służył pod Langiewiczem, walczył pod Wąchockiem, Bodzentynem, Słupi w Świętym Krzyżu. Deklarację podpisał 22.12.1888r.

Ur. 1843r. Pracę niepodległościową rozpoczął w 1830r. po ukończeniu gimnazjum w Żytomierzu. Zmuszony był emigrować. Wstąpił do szeregów Garibaldiego i odbył z nim kampanię. W 1863r. studiował w Polskiej Szkole Wojskowej w Genui, a w 1862r. w Cuneo. W powstaniu walczył pod dowództwem Kurowskiego i Langiewicza. Uczestniczył w walkach pod Miechowem, Goszczą, Chrobrzem, Wołczem, Grochowiskami (ranny w głowę szablą) w miejscowości Szyce. Internowany w Ołomuńcu, skąd zbiegł. Był na emigracji w Szwajcarii. Brał udział w wojnie francusko-pruskiej w 1870.71r.

podaptekarz z Szydłowca, walczył w oddziałach Langiewicza i Jasińskiego Augusta, poległ w bitwie pod Szydłowcem (pow. Opoczyński, wojew. Sandomierskie) w dn. 23.1.1863 r.

Lekarz oddziału Langiewicza.Po emigracji Langiewicza służył w oddziale Czachowskiego,zmarł 15 grudnia 1869 roku

ur. w Kętach r. 1840, służył jako szeregów. w oddz. Langiewicza 3-ej komp. kosyn. 4-ej sekcji i walczył pod Chrobrzą i Grochowiskami. Następnie pod komendą, Rąbajły walczył pod Iłżą, Brodami i w lasach Cisowskich. Po powst. majster krawiecki w Kętach.

Ur. 22.08.1840r., Kęty. Majster krawiecki, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był pomocnikiem krawieckim, natomiast w czasie powstania był szeregowcem. Służył w oddziale Langiewicza w 3 kompanii kosynierów w 4 sekcji. Brał udział w bitwie pod Grochowiskami i w Chrobrzy, następnie w oddziale Rębajły walczył pod Iłżą i Brodami, ostatecznie w lasach Cisowskich. Deklarację podpisał 19.05.1894r.

Chłop ze wsi Jarochy k. Grójca, dołączył do powstania wraz z właścicielem wsi Władysławem Leonem Czosnowskim. Walczyli w oddziale Langiewicza, dostali się do niewoli, zesłani.

ur. w Ruszczy w r. 1820, służył jako szeregów, w korpusie Langiewicza, walczył pod Małogoszczą, gdzie ranny w lewą rękę dostał się do niewoli. Sądzony w Warszawie, wysłany do Krasnojarska, przebył tamże lat 18-cie, z tych 10 jako wolny posileniec. W sierpniu 1890 powrócił do Ruszczy.

Ur. 1820r., Ruszcza. Dawny służący, bezżenny, nieumiejący pisać i czytać. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podano, iż przed powstaniem był służącym, natomiast w czasie powstania był szeregowcem. Służył u Langiewicza, walczył pod Małogoszczem, ranny w lewą rękę, wzięty do niewoli, sądzony w Warszawie. W sierpniu został wysłany do Krasnojarska do wsi Tongursk. Na Syberii był 18 lat jako przesiedleniec, 10 lat wolny. W 1890r. wrócił do Ruszczy. Deklarację podpisano 10.04.1894r. z dopiskiem, że Jakób Cenda nie umie pisać.

urzędnik techniczny Wydziału krajowego, mieszka w Buczaczu, urodzony 28 kwietnia 1845 w Ukrainie, przed powstaniem był w organizacji narodowej w trakcie powstania był żołnierzem, walczył w oddziałach gen. Langiewicza, pułkownika Horodyńskiego, gen. Wróblewskiego, był ranny w bitwie pod Grochowiskami i Radziwiłłowem, jego udział w powstaniu mogą potwierdzić: Leonard Wiśniewski, Ignacy Kazimierowicz, Tadeusz Romanowicz, Tomisława Rozwadowskiego, i …. Sapieha

ur. na Ukrainie r. 1845, pracował w organiz. naród, i służył jako żołnierz w oddz. Langiewicza, Horodyńskiego i Wróblewskiego. Walczył pod Grochowiskami i Radziwiłłowem Po powst. urzędn. techn. wydziału kraj.

vel CHARKOWSKI, student farmacji, rodem z Warszawy, lat 25. W r. 1862 zmuszony emigrować wstąpił do Szkoły wojskowej w Cu- neo. Po wybuchu powstania wraca jednak do kraju i wstępuje do oddziału Langiewicza i Waligórskiego. Zginął pod Borowem dn. 22.X. 1863

vel Charkowski wieku lat 25, rodem z Warszawy, pierwiastkowe kształcił się na farmaceutę, w roku 1862 zmuszony uchodzić z kraju, udał się do szkoły wojskowej w Genui, później w Cuneo, lecz na pierwsze hasło powstania wrócił do kraju, służył pod dowództwem Langiewicza, następnie Waligórskiego, zginął pod Borowem 22 Paźdz. 1863 r.

v Charchowski, były uczeń szkoły w Cuneo we Włoszech. Poległ w walce pod Borowem 22 kwietnia 1863 r. Wieku lat 25, rodem z Warszawy, początkowo kształcił się na farmaceutę, w r. 1862 zmuszony uchodzić z kraju, udał się do szkoły wojskowej w Genui, później w Cuneo, lecz na pierwsze hasło powstania wrócił do kraju. Służył pod dowództwem Langiewicza, następnie Waligórskiego. Zginął po Borowem 22 kwietnia 1863 r.

zastępca firm handlowych, uczestnik powstania z 1863 r., zmarł w Krakowie 12 maja 1898 r. w 54 roku życia. Zmarły brał udział we wszystkich potyczkach i bitwach jakie stoczył oddział Langiewicza, następnie po tegoż rozsypce zaciągnął się do oddziału Czachowskiego. Ciężkie rany odniesione w bitwie pod Wierzchowiskami wytrąciły mu broń z ręki. Po upadku powstania musiał emigrować i ciężko walczyć o kawałek chleba wśród obcych. Wróciwszy z Francji zamieszkiwał w Galicji. Ostatnimi czasy pomagał w tworzeniu przytuliska dla uczestników powstania z 1863 r.

ur. r. 1814 w Koninie, służył jako podof. w oddz. Langiewicza, Kononowicza i Czachowskiego. Walczył pod Wąchockiem, Suchedniowem, Parszowem, Ś-ym Krzyżem, Staszowem, Małogoszczą, Józefowem i Wierzchowiskami. Był ranny dwukrotnie. Po powst. kupiec.

porucznik, szlachcic - jeden z dowódców w oddziale płk. Czachowskiego, w czasie Powstania Styczniowego 1863-1864. Brał udział między innymi w bitwie pod Małogoszczą. Przełożony zwiadowcy st. sierż. Franciszka Nawrockiego (Jakuba Nawrota)- twórcy oddziału z rejonu Konarzewa, Baszkowa, Szczerkowa i Salni - bliskiego współpracownika gen. Mariana Melchiora Langiewicza (pochodził z Krotoszyna).

Uczestnik powstania z r. 1863. Służył pod dowództwem Langiewicza i dwukrotnie był ranny pod Miechowem. W końcu był urzędnikiem kolei warszawsko-wileńskiej. Zmarł we Frysztaku pod Jasłem 12 marca 1905 r., licząc lat 61. Pozostawił cenne zapiski o r. 1863.