Powstanie Styczniowe - uczestnicy

ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości z mieczami za udział w Powstaniu 1863

(ok. 1800 - 1867) - major wojsk polskich w 1831 (emigrant?). W 1863 byl zapewne współorganizatorem oddziału „Puławiaków" Leona Frankowskiego i Aleksandra Zdanowicza, których resztki, po rozbiciu pod Słupczą (28 II) przyprowadził do Langiewicza. W partii Langiewiczowskiej dowodził pułkiem jazdy w stopniu pułkownika. Zmarł w marcu w Dreźnie

(13.07.1841 Łódź - 24.021863 Dobra) – Powstaniec Styczniowy [1], [2], tkacz [5] mieszkał w Łodzi [2], poległ [1], [2] w wielu 22 lat [2] w bitwie pod Dobrą 24.02.1863 r [1], [2]. Syn Józefa Ulickiego [2] i Marianny Zasadzińskiej [2] Pozostawił żonę Juliannę z domu Pawłowską [2] oraz pięciomiesięczną córkę Franciszkę [5] Urodzony 13.07.1841 r w Łodzi [3], chrzestni Józef Zajączkowski rolnik lat 23 zamieszkały w Łodzi [3] i Franciszka ...ska. [3] Rodzice Ignacego Ulickiego: 1___Józef Ulicki (ur. ok. 1818) wyrobnik zamieszkały w Łodzi, lat 23, nie umiał pisać [3] 2____Marianna Zasadzińska 1-vo Ulicka (ur. ok. 1821) lat 20 [3], rolnicy zamieszkali w Łodzi [7], ich ślub przed 1837 r. [8] Rodzeństwo Ignacego Ulickiego: 1_____Józef Ulicki ur. ok. 1837 ślub 16.11.1856 Łódź NMP akt nr 74, w wieku 19 lat czeladnik krawiecki zamieszkały w Łodzi, żona Wiktoria Szycha (córka Rocha Szycha) służąca panna lat 22 ur. ok. 1834 w Grabowie w Księstwie Poznańskim – zm. 1870 Łódź NMP akt nr 426 w wieku 33 lat ; jego żona ponownie wyszła za mąż 1873 Łódź NMP akt nr 218 za Walerego Wieluńskiego, dzieci: - Antoni Ulicki – zm. 1858 Łódź NMP akt nr 8 - Marianna Pelagia Ulicka 1-vo Wojciechowska – ślub 15.08.1883 Łódź NMP akt nr 366, mąż Teofil Wojciechowski (rodzice: Tomasz Wojciechowski i Marianna Braun) – zm. 22.07.1935 Łódź św. Krzyż akt nr 210; ich dzieci to Czesław Wojciechowski, Zofia Wojciechowska 1-vo Pumpe i Marianna Leokadia Wojciechowska 1-vo Kijanowicz , Feliks Jan Wojciechowski, Józef Wojciechowski 2_____Balbina Ulicka 1-vo Grab ur 19.11.1837 Łódź NMP akt nr 256, jej ojciec Józef wyrobnik z Łodzi lat 20 (czyli ur. ok. 1817), jej matka lat 17 (czyli ur. ok. 1820), chrzestni Jan Szczeszyński i Katarzyna Zajączkowska [8] ślub przeg 1855 r , mąż Adam Grab (tkacz w Łodzi ur. ok. 1834) zm. 1906 Łódź [9] ; dzieci: - Anna Natalia Grab vel Grabe - ur 22.07.1855 Łódź NMP akt nr 234) , - Józef Grab - ur. 1858 Konstantynów Łódzki akt nr 9 – ślub 28.09.1879 Radogoszcz parafia Łódź NMP 1879 akt nr 391, żona Katarzyna Kuligiewicz (rodzice: Michał Kuligiewicz i Józefa Skowrońska) - Jan Grab – ślub pierwszy 20.05.1888 Bałuty parafia Łódź NMP akt nr 126 żona Antonina Kosiarkiewicz (rodzice: Błażej Kosiarkiewicz i Urszula Grodzicka) , drugi ślub 22.09.1912 Łódź św.l Krzyż akt nr 442 żona Małgorzata Niewiadomska (córka Marianny Niewiadomskiej) - Franciszek Grab – ur. ok. 1871 – zm. 1872 Łódź NMP akt nr 531 wiek 1 rok - Antoni Grab - ur. 13.12.1875 Łódź NMP akt nr 1114) – ślub 07.08.1897 Łódź św. Krzyż akt nr 735, zona Mari Finke (rodzice: Jan Finke i Florentyna Krzymińska) - Stanisław Grab – ur Łódź – ślub pierwszy , żona pierwsza Zofia zm. 21.04.1921 Łódź par. Serca Jezusowego – ślub drugi 1929 Łódź, św. Antoni akt 27 , on wdowiec tkacz ur w Łodzi i zamieszkały Łódź, ul. Biała 5, żona Marianna Muler (rodzice: August Muler i Anna Retich) panna lat 44 ur. w Łodzi zam. w Łodzi ul. Biała 5 nie umiała pisać , świadkowie Adam Grab (piekarz lat 37, zam. Łódź ul. Targowa 24, nie umiał pisać) i Adolf Rykard (tkacz lat 39 zam. Łódź ul. Aleksandrowska 59, nie umiał pisać) – zm. 24.02.1933 Łódź św. Antoni akt nr 42 , jako malarz zam. Łódź ul. Biała 3, zgon zgłosili Adam Grab i Maria Grab zamieszkali w Łodzi 3_____Ludwika Ulicka 1-vo Janiszewska ur 1843 Łódź NMP akt nr 283 ślub w wieku 17 lat, 02.09.1860 Łódź, NMP akt nr 93 , mąż Aleksander Janiszewski (syn Michała Janiszewskiego i Józefy Kraszewicz, rolników z Kalisza) czeladnik szewski , kawaler lat 23 zamieszkały w Łodzi a urodzony w Kaliszu , dzieci : - Marianna Janiszewska 1-vo Nawrocka - ślub 28.01.1883 Łódź NMP akt nr 88 mąż Wojciech Nawrocki (rodzice: Antoni Nawrocki i Józefa Florczak) - Aleksander Janiszewski – ślub 31.10.1887 Łódż NMP akt nr 311, żona Marinanna Łusczewska (rodzice: Walery Łuszczewski i Franciszka Mączkiewicz) - Józefa Janiszewska 1-vo Dobrzańska – ślub 1890 Łódź NMP akt nr 129, mąż Józef Dobrzański (rodzice: Onufry Dobrzański i Anastazja Lisowska) - Antoni Janiszewski – ur. ok. 1869 Kalisz – zm. Łódź NMP akt nr 440 , wiek 18 miesięcy - Marceli Janiszewski – ur. ok. 1866 Kalisz – zm. 1872 Łódź NMP akt nr 541 lat 6 - Ludwika Janiszewska 1-vo Micielska 2-vo Szymańska – ślub pierwszy 1892 Łódź NMP akt nr 224, mąż Jan Micielski (rodzice: Jan Micielski i Anna Przybylska) – ślub drugi 08.07.1922 Łódź NMP akt nr 406 ona: katoliczka, wdowa, maż Jan Szymański (ur 13.06.1888 Głuszczów (?) powiat turecki (?) , rodzice: Florian Szymański szewc i Marianna Kubik) katolik, kawaler 34 lata, stolarz - Julia Janiszewska 1-vo Wójcik 2-vo Wójcik – drugi ślub: 1906 Łódź NMP akt nr 453 maż Roman Wójcik (rodzice: Wojciech Wójcik i Józefa Lewińska) – trzeci ślub 1914 Łódź św. Józef akt nr 100, mąż Jan Wujcik (rodzice: Piotr Wujcik i Zofia Bezata) 4_____ Stanisław Bernard Ulicki ur. ok. 1850 ślub 13.02.1871 Łódź NMP akt nr 27, żona Rozalia Jeske (rodzice: Maciej Jeske i Balbina Pesińska) – zm. 1925 Łódź NMP akt nr 96, tkacz lat 75 – dzieci: - Waleria Ulicka 1-vo Richter – ur. 05.02.1871 Zgierz akt nr 336 – zm. 26.06.1936 Łódź – Radogoszcz NSJ akt 248 - Jóżef Ulicki – ur 1874 Zgierz akt nr 53 – ślub pierwszy 31.05.1903 Zgierz akt nr 63 żona Marianna Dworakowska (rodzice: Józef Dworakowski i Aniela Kwiatkowska) – drugi ślub 25.09.1927 Łódź NMP akt nr 384, on tkacz, wdowiec lat 53, żona Anna Soplińcka 1-vo Kowalewska (ur. Zgierz rodzice Julian i Marianna Wacławska) , robotnica lat 45, wdowa po Franciszku Kowalewskim zamieszkała w Łodzi - Bronisław Ulicki – ur 1876 Łódź NMP akt nr 828 – zm. 1928 Łódź NMP akt nr 1037 , rzeźnik lat 54, pozostawił owdowiałą żonę Bronisławę Lien...wiecz, robotnicę. - Stanisław Ulicki – ur 03.02.1879 Zgierz akt nr 32 – ślub 19.01.901 Łódź NMP akt nr 27 żona Bronisława Ziemniewicz (rodzice: Edward i Marianna Nawrocka) - Władysław Ulicki – ur 1881 Zgierz akt nr 160 – zm. 26.11.1882 Zgierz akt 215, ok. 1 rok - Jan Ulicki – ur 1883 Zgierz akt nr 223 – zm. 1883 Zgierz akt nr 188 , nicały 1 rok - Ludwik Ulicki – ur 1884 Zgierz akt nr 253 – ślub 1908 Łódź św. Wojcciech akt nr 21, żona Adelajda Tylman (rodzice: Jan Gustaw Tylman i Wiktoria Wiśniewska) - Helena Ulicka – ur 17.01.1888 Zgierz akt nr 16 5_____Eleonora Ulicka 1-vo Blumentrit ur 27.03.1853 Łódź akt nr 144 ślub 19.10.1869 Łódź NMP akt nr 122, maż Ludwik Blumentrit (syn Ignacego Blumentrit i Doroty Heringe), dzieci: - Ludwika Blumentrit – ur. 27.09.1875 Łódź NMP akt nr 889 Ślub Ignacego Ulickiego – 20.10.1861 Łódź NMP – on: tkacz kawaler lat 20 – żona Julianna Pawłowska służąca zamieszkała w Łodzi, ur. we wsi Leśnica (?) w powiecie sieradzkim, córka Wojciecha Pawłowskiego (ekonoma) i Katarzyny Minakowskiej [4] Dzieci Ignacego Ulickiego 1______Franciszka Ulicka 1-vo Geischamer vel Gajschamer ur 29.09.1862 Łódź [5] ślub chyba (bo imię matki to Emilia) 16.02.1879 r Łódź, mąż Konstanty Geischamer vel Gajschamer (syn Bogumiła i Emilii) [6]

syn Aleksandra, mieszczanin powiatu Nowogródzkiego. Skazany na mocy konfirmacji Dowódcy Wojsk Wileńskiego Okręgu Wojennego, która nastąpiła na zatwierdzenie przez Audytorjat 13 grudnia 1863 roku. Rozstrzelany w Nowogródku, gub. Mińskiej, 8-go stycznia 1864 roku za przebywanie w powstaniu, zbrojne działanie w bitwach przeciw wojskom i powieszenie jednego włościanina.

stracony Nowogródek 20.1.1864

mieszczanin obwodu mińskiego

1833-1890, h. Cholewa, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

Rolnik

(1803 IK77), gen. armii ros., komendant 7. dywizji pieszej, naczelnik wojenny oddziału radomskiego

Aleksandrow, mężcz. 24 lat, ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, przebywał w Omsku, w 1869 r. zmarł

szlachcic kowieńskiej prowincji

Vaqueret (Vacqueret) Aleksander, ur. ok. 1843, syn Bernarda, oficera napoleońskiego, poddany francuski, kawaler. W 1862 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Szkoły Głównej w Warszawie. Czynny w organizacji narodowej w Siedleckiem. Aresztowany w sprawie Władysława Rawicza, komisarza pow. łukowskiego, straconego 21 listopada I 863. Skazany początkowo również na karę śmierci — wskutek interwencji władz francuskich wyrok złagodzono i zesłano go do gub. kazańskiej na zamieszkanie pod dozorem policji (według innych źródeł: do Syberii Wsch.) Wyruszył z Warszawy 21 marca 1864 w dwudziestej szóstej partii zesłańców. Przybył do Jadrynia 15 czerwca 1864. Z zesłania powrócił do Królestwa Polskiego w marcu 1865, w 1867 miał uzyskać prawo wyjazdu do Francji, z zakazem wstępu w granice Cesarstwa Rosyjskiego nie wiemy, czy z prawa tego skorzystał. Zmarł w Warszawie 21 czerwca 1910, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.

Ze Lwowa, 45 lat, drukarz. W I poł. 1864 sądzony przez Sąd Wojenny we Lwowie, zapewne w związku z działaniami powstańczymi. Powód: za przestępstwo prasowe. Skazany prócz zakazuj rozszerzania poematu ""Z głębi duszy" i zniszczenia egzemplarzy, na 14 dni aresztu u profosa.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

z Tarnowa

38 lat, wyrobnik z Tarnowa, 25 listopada 1866 odstawiony w grupie na granicę austriacką z niewoli rosyjskiej

gmina/wieś Chlebiotki Łaś Toczyłowo, przestępstwo: był w bandzie Szajewskiego, data zarządzenia: 14.03.1865

do archangielskiej guberni., notowany z woj. wileńskiego, 20 listopada 1863 wysłany na Sybir, zsyłka związana z działaniami powstańczymi, zsyłka związana z działaniami powstańczymi

syn Aleksandra i Albertyny z Berczowskich, wzięty pod Radziwiłłowem.

Kolonna, poległ pod Radziwiłłowem 1 lipca 1863 r., wieku lat 20 kilku, syn Aleksandra i Albertyny z Berezowskich, właściciel dóbr w Galicji.

wieku lat 20-kilka, sya Aleksandra i Albertyny z Berezowskich właścicieli dóbr w Galicy i, padł śmiercią walecznych pod Radziwiłłowem 1 Lipc 1863 r.

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Sukniewicze, gub. Mińska , pow. Borysowski, dz. 210.

uczestnictwo w potyczkach: wileńskie: Władyki 28.05.1863

(1794—1873), emigrant z 1831 r., czartoryszczyk, wykładowca i dyrektor nauk w Szkole Wojsk, w Canco. W 1863r. w stopniu gen. służył pod Langiewiczem, polem organizator oddziałów w Galicji i w Lubelskiem. Powrócił na emigrację

hrabia, pułk. armii szwedz, profesor wojsk, szkoły w Genui, wstąpił do oddz. Langiewicza 7. marca 1868 i został mianow. j enerał - kwatermistrzem.

1794-1873, płk, dowódca oddziału powstańczego, następnie generał

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Chroberz 17.03.1863, Grochowiska 18.07.1863, lubelskie: Kobylanka 1.05.1863, Kobylanka 6.05.1863, (Fajsławice 24.08.1863), Lążek 22.10.1863

Urodzony w Krakowie 1794 roku, wcześnie zaciągnął się do wojska; w 1813 r. był podoficerem; za czasów Królestwa kongresowego oddał się naukom wojskowym i w 1822 r. został profesorem w szkole artyleryi w Warszawie. W powstaniu listopadowem otrzymał stopień kapitana artyleryi i krzyż virtuti mili tar i. Po skończonej kampanii, dostał się do Norwegii, gdzie był naczelnym inżynierem rządowym w Christianii. W czasie wojny krymskiej, prosił o urlop nie ograniczony, żeby się udać na plac boju; gdy rząd norwegski urlopu od mówił, podał się do dymisyi i na Wschód pospieszył. Był jeneralnym kwatermistrzem dywizyi jenerała Zamoyskiego, w stopniu majora; ale nie długo już kampania trwała, a po jej ukończeniu Waligórski powrócił znowu do Norwegii, gdzie miał zasługi. Dawniejszą jednak posadę swoję znalazł już przez innego zajętą; pozostały mu więc tylko przedsiębierstwa prywatne. Podjął się przekopania kanału, w celu połączenia z sobą dwóch zatok morskich, w mieście Moss, o sześć mil od Christianii; przy wykona niu jednak tego przedsięwzięcia natrafił na nieprzewidziane w pokładach miejscowych trudności, które spowodowały wielkie koszta i zupełną biednego przedsiębiercy ruinę. Opuścił powtórnie Norwegią, zostawiwszy tam pamiątkę po sobie: mapę geograficzną tego kraju, do dziś dnia poczytywaną za najlepszą. W tym czasie stracił żonę. Znalazłszy się we Francyi, wezwanym został 1862 r. na profesora matematyki do szkoły wojskowej polskiej w Cuneo, zostającej wtenczas pod zarządem jenerała Wysockiego. Na pierwszą wieść o powstaniu 22 stycznia 1863 r. pospieszył z 15-letnim synem do Krakowa, i z młodzieńczą energią organizował oddziały w obozie Langiewicza. Mianowany przez rząd narodowy pułkownikiem i jenerałem, po wejściu Langiewicza do Galicyi, przyłączył się do oddziału Jeziorańskiego, udającego się w Lubelskie. Pod Kobylanką, dnia 6 maja 1863 roku złożył dowód wielkiego serca; kiedy swój oddział miał powtórnie prowadzić do ataku, przyniesiono mu wiadomość o śmierci młodziutkiego syna. Na tę wieść zalał się łzami, ale po chwili: „to nie miejsce, rzeki, na takie raporta; pierwej byłem Polakiem niż ojcemi zwracając się do podwładnych silnym głosem zawołał: „baczność! naprzód!“ i kolumnę swoję w ogień poprowadził. Jego energii, zdrowym radom, i uległości wodzowi, której przykład wszystkim dawał, przypisują głównie świetny rezultat tej potyczki. Kiedy Jeziorański przez wojska rosyjskie wpartym został do Galicyi, wtenczas Waligórski raz jeszcze, dla organizowania nowych oddziałów w Lubelskie się udał, i jeden z ostatnich pomiędzy walczącymi kraj opuścił. Wróciwszy do Paryża, zamieszkał na Batignolach i utrzymywał się z rysowania map dla francuzkiego towarzystwa geograficznego. W czasie oblężenia Paryża przez Prusaków, zaciągnął się do gwardyi narodowej paryzkiej jako prosty żołnierz, i całą służbę pełnił. Po zawarciu pokoju ciężko na reumatyzm zapadł i czas rządów komuny w łóżku przeleżał; pomimo to, wśród roznamiętnie- nia tej chwili, za winy innych rodaków do odpowiedzialności pociągnięty, osm miesięcy na pontonach w Cherburgu przebył, zkąd go sąd jako zupełnie niewinnego uwolnił. Próba jednak była zbyt ciężką; wrócił do Paryża zgrzybiałym starcem. Ośm dni spędził w szpitalu św. Ludwika, zkąd do Domu św. Kazimierza przeniesiony, tamże po trzech dniach, na ręku jenerała Wysockiego Bogu ducha oddał, dnia 19 lipca 1873 roku. Pochowany na cmentarzu Ivry. Do grobu odprowadziły go dzieci polskie w Zakładzie tym wychowywane, Siostry Miłosierdzia i garstka braci tułaczy.

obecnie kierownik kopalni nafty, zamieszkały Sękowa, urodzony 4 stycznia 1822r. we wsi Czarnowie powiat kielecki, pochodzenia szlacheckiego wyznania katolickiego żonaty z Joanną z Grabiańskich, ma troje dzieci synów Aleksandra i Kazimierza – pełnoletnich i samodzielnych oraz córkę Augustę przy rodzicach, przed powstaniem pozostawał w służbie rządowo-górniczej przy Zakładach Górniczych okręgu Zachodniego w Dąbrowie jako Kontroler Kasy Górniczej, zajmował się także pocztą narodową, w powstaniu powołany przez pułkownika Cieszkowskiego na kwatermistrza do lokowania i żywienia w urządzonych koszarach dla zaciężnych ochotników, oraz koni wysyłanych następnie partiami do oddziałów w Ojcowie, w końcu ścigany przez władze rosyjskie zdołał wyjść za granicę kraju 13 lutego 1864r., dokumentów potwierdzających udział w powstaniu w szczególności tych od pułkownika Cieszkowskiego nie zdołał zabrać uciekając przed moskalami.

zesłanie z Litwy na zamieszkanie w Rosji, ukazem z dnia 10/22 grudnia 1865 majątek: Felicjanowo , pow. linceński został przymusowo sprzedany

ur. w Wiśniczu, pracował w organiz. przy przesyłkach broni, amunicji etc. Otrzymał podziękowanie Bządu naród, i Pogorzelskiego naczel. wojew. lubelskiego. Po powst. urzędnik kolej.