Powstanie Styczniowe - uczestnicy

mężcz. 29 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

Obywatel z Lubelszczyzny, może syn obywatela, wieku lat 16, zginął w potyczce w powiecie owruckim 5 maja 1863 r. Lub Franciszek, wieku lat 36, zginął pod Lubowiczem w powiecie mławskim 13 października 1863 r.

Mieszczanin, był bliższym pomocnikiem Brzóski i naczelnikiem jednego oddziału z uformowanych przez Brzóskę, 11 maja 1865 r powieszony w Sokołowie Siedleckiego powiatu.

mężcz. 26 lat na 1870 r., warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w tomskim okręgu, kriesćjańskiie raboty, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał, kawaler

(Władysław Kochanowski), Piekarski podmajster, austryacki poddany, był żandarmem wieszającym, 12 września 1863 r powieszony w cytadeli warszawskiej.

czasowo zatrudniony w Galicyjskim Zakładzie Kredytowym Ziemskim z płacą w wysokości 25 zł miesięcznie, zamieszkały we Lwowie przy ulicy Berka nr 17 mieszkania 7. Urodził się 20 marca 1838 roku w majątku Zassany w guberni kowieńskiej, szlachcic katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż ma syna Eugeniusza lat 18. Przed powstaniem był studentem najpierw Petersburskiego, a potem Moskiewskiego Uniwersytetu, zaś w powstaniu walczył jako szeregowiec w bitwie pod Ginietynami pod dowództwem Zygmunta Sierakowskiego, jako podoficer w bitwie pod Rogowem pod dowództwem Zykowskiego, ps. Wykładnik, i jako plutonista w bitwach pod Wiłkomierzem i Maniszkańcami w Łańskiej Puszczy pod dowództwem K. Maleckiego w połączeniu z Albertem Mińskim, potem pod dowództwem Wacława Zbiańskiego, ps. Robak, i ostatecznie pod dowództwem L. Laskowskiego. Pod Maniszkańcami został ciężko ranny. Powołał się na świadectwa pp. Domaszewicza, Reuta i Kurniewicza oraz podał, że posiada dokumenty z Syberii. Deklarację podpisał 26 listopada 1894 roku we Lwowie.

Wildowa zaaresztowana po 28.2.1864 gdy rząd austriacki ogłosił stan oblężenia aby utrudnić działania powstańcze. Złożywszy 500 zł. kaucji, pozostawała aż do ukończenia śledztwa na wolnej stopie.

ur. ok. 183 7 lub 1840, szlachcic z Kijowszczyzny. Za „powiązania z buntem" był więziony w Kijowie, a po zwolnieniu, na podstawie decyzji d—cy wojsk kijowskiego okręgu woj. z listopada 1865 oddany pod tajny dozór policji w miejscu zamieszkania w Kijowie „do czasu zakończenia sprawy". Wkrótce, za przechowywanie i rozpowszechnianie „Złotej Hramoty", na mocy konfirmacji z grudnia 1865 został pozbawiony praw stanu i wysłany do gub. ołonieckiej (według innych źródeł: do gub. wiackiej, gdzie miał od lipca 1866 mieszkać w Orłowie, trudniąc się dorywczymi pracami). Rodzina pozostała w kraju.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w omskim okręgu, potem W Omsku, stolar

Józefow (Wieljamowskij), mężcz. 29 lat na 1868 r., ziemianin grodzieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1864 r. przebywał w Omsku, w 1866 r. wyjechał w Siemipałatinsk, rodziny nie posiadał, kawaler -

mężcz. 19 lat na 1868 r., ziemianin wileńskiej guberni, zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał, kawaler

syn Antoniego, szlachcic gub. Kowieńskiej i pow. Kowieńskiego, okolicy Witbor. Skazany na mocy konfirmacji Wojsk Wileńskiego Okręgu Wojskowego. Powieszony w byłej okolicy Ibiany, pow Kowieńskiego, 5-go czerwca 1864 roku za przebywanie w oddziale powstańczym, pełniąc tam obowiązki tak zwanych żandarmów-wieszacieli i osobisty czynny udział przy powieszeniu w 1863 roku w rozmaitych miejącach powiatu Kowieńskiego ogółem 17-tu osób bezbronnych obywateli, z których kilku było poddano przed zabiciem ciężkim męczarniom i torturowaniom.

mężcz. 26 lat na 1868 r., ziemianin wileńskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w Tomsku, usłużeniie, rodziny nie posiadał, kawaler

mężcz. 25 lat na 1868 r., szlachcic augustowskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w tomskim okręgu, potem w tomskim okręgu, k 1869 r. przebywał w nieizwiestnoj otłuczkie, przy nim żona

sędzia śledczy w Berdyczowie, ukończył uniwersytet kijowski ze stopniem kandydata praw. W czasie powstania wstąpił do partji, berdyczowską zwanej, a dowodzonej przez Platona Krzyżanowskiego. Osądzony do katorgi odbywał ją w Usolu w towarzystwie żony i coraz liczniejszego drobnego potomstwa. I oni wypiekali chleb na sprzedaż. Po przejściu zmian w stopniach i miejscach wygnania zamieszkali w końcu w Ekaterynosławiu, gdzie Winiarski korzysta z długoletniej dzierżawy wybudowanego przez siebie wodociągu miejskiego. Mają kilkoro dorosłych dzieci.

mężcz. 57 lat pa 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

mężcz. 50 - 60 lat, ziemianin wileńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1869 r. przebywał w Omsku

mężcz. 30 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1869 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

Powstaniec, bezżenny zesłaniec w Usolu

mężcz. 23 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

Wirciski v. Wierciski, ВИРЦИИСКШ Леопардъ,szlachcic (дворянин),pisarz sądowy z Wołkowyska (былъ писцомъ въ Волковыскомъ уъздномъ судъ.),gubernia grodzieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Gołowierzchy Krasusy, pow. łukowski, lat 42. Katolik, wdowiec, ma dom i ziemię. Aresztowany w Gołowierzchach Krasusach 9 marca 1864 r. "za uczestnictwo w napadzie na Łuków w pierwszą noc powstania". W więzieniu od 17 marca. Skazany na roboty w głębi Rosji. 10 kwietnia przekazany do Warszawy. (W-24).

mężcz. 26 lat na 1868 r., mieszczanin warszawskiej guberni, zesłany bez pozbawienia praw administracyjnych, z 1863 r. przebywał w Tomsku, kuzniec rodziny nie posiadał

wł. ziemska mohylewskiej gub., zesłana na zamieszkanie, znajdowała się W Omsku, zesłana razem z 2 mężem

mężcz. ziemianin mohylewskiej gub., zesłany na zamieszkanie, przebywał w Omsku, kopista (pismowodstwo), zesłany razem z żoną

Wiskowski v.Wyszkowski, ВИСКОВСКIЙ Станиславъ,szlachcic (дворянин),były student uniwersytetu, jego matka posiadała 160 hektarów ziemi w powiecie mścisławskim ? (бывший студент Горы-Горацкаго института. Мать его имеет сто шестьдесят десятин земли в Мстиславском уезде),gubernia mohylewska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

mężcz. ziemianin grodzieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na służbę wojskową, przebywał w tobolskiej guberni 1 liniowym bat., potem W Omsku, w 1868 r. wyjechał do Królestwa Polskiego, rodziny nie posiadał

ВИСЛОЦКIЙ Вацлавъ,szlachcic (из дворян Брестского уезда),воспитанникъ Горы-Горецкаго института.,gubernia grodzieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

Mieszczanin, dostarczał ludzi do partii, koni i był dla nich szpiegiem, 16 kwietnia 1864 r powieszony w Wielunie.

Naczelnik partii, 4/16 czerwca 1863 r w Radomiu pow.

Chłop z powiatu olkuskiego ze wsi Sielce. Należał do oddziału. Aresztowany i zasądzony w Olkuszu w grudniu 1864.

mieszczanin, wskutek podejrzenia o ¡szpiegostwo powiesili żyda Libermana, 4 stycznia 1864 r powieszony w Łęczycy.

Czytamy w Głosie Narodu: W podróżach moich po moskiewskich więzieniach, w jednem z nich spotkałem czystą postać nieugiętego bohatera męczennika. W kącie celi nr. 10 więzienia na Ratuszu w Warszawie, na brudnej kupie niegdyś siennika, a obecnie worka z garścią poruszającej się od robactwa sieczki, leżała postać ludzka, okrywająca nagie, chorobą i brudem zżółkłe ciało strzępami byłego paltota. Od czasu do czasu głuchy kaszel ostrzegał przechodzących, że tam ludzka jakaś istota nie mocą swoją się prosi, by jej przechodzeń nie trącał i nie deptał w ciemności. Chorym tym więźniem był 74 letni Sybirak, weteran, z. r. 1863: Franciszek Wiśniewski, rodem z Krakowa. Wzięty do niewoli moskiewskiej w bitwie pod Małą... w Lubelskiem dnia 2 lutego 1864, był dotąd na Sybirze i mimo czterokrotnej, powszechnej amnestyi, pod najróżnorodniejszymi pozorami przetrzymywany bywa po więzieniach. Pod koniec grudnia zeszłego roku dowlókł się do Warszawy, skąd miał nadzieję przedostać się zagranicę i do Krakowa, lecz aresztowany pod zarzutem włóczęgostwa, dostał się do więzienia ponownie. Z przestrzeloną prawą nogą, a lewą stłuczoną, w potrzebie 28 grudnia r. z. zapukał do drzwi celi, by prosić o wyjście. Rozbestwiony dozorca rzucił go na rusztowanie z desek i bił go kluczami. Wiśniewski, jak upadł w kącie, tak leżał bez ruchu, bo nie miał siły, by wyczołgać się na dwór. Przez cztery dni mego pobytu w celi nr. 10 posługiwałem Wiśniewskiemu, przynosząc mu jadło z sieni, wódę do picia i podnosząc go gdy wstać potrzebował. Kołataniem u dozorców i lekarzy dopiąłem tego, że go uznano za chorego i że nakazano przenieść go do lazaretu. W ten sposób rozstaliśmy się dnia 2 bm. Nie widziałem człowieka w większej niedoli i nie spotkałem większej wiary w przyszłość lepszą narodu niż u tego, starością chorobą, głodem, więzieniem trudem i nagością nękanego starca. Opowiada trzeźwo i zwięźle o przejściach swoich, bez rozczulania się nad własną dolą i bez kolorowania. Wiśniewski zasługuje na pomoc i godniejszy schyłek życia.

pedagog, rodem z gub. wołyńskiej z powiatu owruckiego, był nauczycielem domowym przy dzieciach Józefa Łozińskiego na Wołyniu. Za udział w organizacji znalazł się w Usolu wraz z żoną, gdzie żyli przeważnie ze środków, otrzymywanych z kraju. Małżeństwo to rozstało się później, a dalsze losy jego nie są mi znane.

Chłop z Dobrzynia nad Drwęca, za pobyt w partii na mocy decyzji płockiego woj. naczelnika z 12 sierpnia 1863 r. zesłany do Modlina do aresztanckich rot na czas nieokreślony.

kapitan z powstania 1863 r., zamieszkały we Lwowie, urodzony w Strzeliska Nowe 22 marca 1822 r., wyznania rzymskokatolickiego, ojciec dwóch synów. Przed powstaniem właściciel ziemski. W powstaniu kapitan piechoty. Był w oddziałach Jeziorańskiego i Langiewicza, walczył pod Piaskową Skałą, Skałą, dwa razy pod Kobylanką. W bitwie pod Kobylanką był ranny. W rubryce „Jakie posiada dokumenty lub kogo może powołać na świadków” wpisał: „na cały świat polski”. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego. Przyjęty na członka czynnego 27 kwietnia 1888r.

Oddział Leszka Wiśniowskiego przeszedł granicę w oznaczonym miejscu i czasie i dotarł do wsi Korytnica na Wołyniu. Pomocy, której oczekiwał od miejscowej organizacji, nie znalazł. Oddział otoczony w lasach pod Korytnicą przez siły rosyjskie, może dziesięciokrotnie przeważające, został rozbity, kto mógł i jak mógł, uchodził ku granicy galicyjskiej. Leszek Wiśniowski wzięty do niewoli, został potem rozstrzelany. Niespokojny i trochę warcholski duch, zagorzały demagog, ale starał się być dobrym Polakiem i dał życie za sprawę narodową. Jeżeli kiedy błądził, to błędy szlachetnie okupił.

W maju 1863 dowódca oddziału 300 dobrze wyekwipowanych ludzi. Osobiście odważny i energiczny człowiek o czystym charakterze, ale mocno demagogią podszyty i kłótliwy, nigdy z nikim przez dłuższy czas w zgodzie pozostać nie mógł. Posprzeczawszy się z Zapałowiczem, w nocy opuścił obóz pod Tyszowcami ze swoim oddziałem, nie uprzedziwszy o tym komendanta głównego.