Powstanie Styczniowe - uczestnicy

nieznany z imienia, syn mecenasa z Warszawy. Poległ pod Myszyńcem

Był wikariuszem w Myszyńcu, miał 28 lat. Aresztowany został 16 lipca 1864 r. i przetrzymywany był w więzieniu politycznym w Ostrołęce. Oskarżony był o to, że przyjmował przestępczą przysięgę od powstańców zgromadzonych we wsi Czarna, że nie udzielił rozgrzeszenia Józefowi Śledzikowi za to, że ten wskazał wojskom carskim broń powstańców i żandarmów polskich. Na mocy wyroku z 7 grudnia 1864 r. skazany został na osiedlenie w bliższej guberni cesarstwa. Zamieszkał w Tobolsku i otrzymywał 15 kopiejek dziennie na życie

syn Władysława, urodził się w 1835 r. Jego nazwisko mocno skojarzyło się z powstaniem 1863 r. Pochodził za zamożnej, szlacheckiej rodziny na Rusi. Ukończywszy uniwersytet w Kijowie wszedł do szkoły artylerii w Petersburgu, gdzie zdolnościami swymi zwrócił na siebie uwagę, a mianowany kapitanem gwardii otrzymał posadę profesora. Po dwóch latach wysłano go za granicę dla dalszego kształcenia się. W tym czasie sprawa polska zaczęła już silnie poruszać umysły. Padlewski rzucił się do robót rewolucyjnych. Był po Langiewiczu niejaki czas profesorem artylerii w szkole wojskowej w Cuneo, gdzie się poróżnił z Mierosławskim. W jesieni 1862 r. wszedł do Centralnego Komitetu i był jednym z najczynniejszych jego członków. Po wybuchu powstania został naczelnikiem wojennym województwa warszawskiego, a potem płockiego. Zorganizowawszy znaczny oddział w puszczach nadnarwiańskich, umiejętnym manewrowaniem utrzymywał w ciągłym niepokoju generała Tolla, którego wreszcie pobił 9 marca pod Myszyńcem. Dnia 23 kwietnia, jadąc w kilka osób ku granicy pruskiej, poznany przez sztabskapitana Prowolskiego został aresztowany, a dnia 15 maja 1863 r. rozstrzelany.

uczestnictwo w potyczkach: płockie: (Płock 21.01.1863), (Płock 23.01.1863), (Unieck 28.01.1863), (Słomino 28.01.1863), (Maków 2.02.1863) (Rypin 4.02.1863), Dąbrowa 8.03.1863, Myszyniec 9.03.1863, (Rydzew 9.03.1863), Drążdżewo 12.03.1863, Chorzele 14.03.1863, Zeńbok 15.03.1863, Radzanów 20.03.1863, (augustowskie: Nowogród 26.03.1863), (płockie: Borzymin 21.04.1863 wzięty do niewoli, (Nietrzeba 22.04.1863), (Stok 5.05.1863)

W kilka minut po godzinie 5 rano 15 maja 1863 r. zakończył życie, mając lat 28, naczelnik powstania w województwie płockim gen. Zygmunt Padlewski. Był jednym z najwybitniejszych dowódców powstania styczniowego. Za jego naczelnictwa stoczono w województwie płockim około 30 bitew i potyczek m.in. pod Myszyńcem, Koseminem,Brudnicą, Olszewem, Szreńskiem i Siemiątkowem. Naczelnik wojskowy województwa płockiego gen. Zygmunt Padlewski w 9 dni po aresztowaniu 1 maja 1863 r., złożył zeznanie śledcze przed Komisją Wojenno-Polową Sądu oddziału płockiego. Odpowiadając na 17 pytań, zachował się niezwykle godnie. Nie przyznał się do roli jaką odegrał w toku przygotowania powstania i jego wybuchu, usiłując pomniejszyć swoją rolę jako wojewody płockiego. Nie ujawnił też nici organizacyjnych, nie wymienił także żadnych nazwisk. Postawiony przed sądem został skazany na śmierć, jednakże wykonanie wyroku wstrzymano na pewien czas [...]. Dnia 15 maja o godzinie 5 rano skazańca w towarzystwie o. bernardyna Mateusza Lucińskiego przewieziono ulicami: Więzienną, Misjonarską i Płońską na rogatkę płońską przy prochowni i tu dokonano egzekucji. Ostatnie chwile życia generała spisali: oficer rosyjski Ponomarew, świadek egzekucji Józef Malinowski towarzysz kampanii Padlewskiego i wspomniany wyżej ksiądz-spowiednik. Oficer rosyjski napisał: "Polki rzucały z okien kwiaty tak, że cała droga zasłana była różami i fiołkami [...]. Plac egzekucyjny otoczony był oddziałami piechoty i jazdy rosyjskiej. Skazaniec był blady,pokazano mu słup między 8 a 9 topolą od brzegu. Sam włożył na czamarkę białą płócienną koszulę. Prosił, by nie zawiązywano mu oczu. Patrzył spokojnie w lufy karabinów. Padły strzały. Kule trafiły Padlewskiego w nogi. Naoczny świadek egzekucji J. Malinowski zapisał "a gdy już nie żył, włożyli go w fosę i zasypali równo". Pamiętnikarz J.S. Sawicki zanotował: "Ale zaledwie kilkanaście szufli piasku z głuchym łoskotem padło na ciało, podziemny głos zawołał. I wojsko, i widzowie usłyszeli przejmujące dreszczem grozy straszliwe wyrazy: "Na Boga, nie zasypujcie mnie, ja żyję! "[...] Próżniak (rosyjski pułkownik) się spostrzegł, zawołał podoficera i dał znak, ten nachylił karabin do grobu, strzał huknął...Czy dosięgnął on zasypanego ziemia?".

oficyalista z pod Warszawy, brał udział w organizacyi przedpowstańczej, po wybuchu wstąpił w szeregi pod dowództwo Padlewskiego, ciężko ranny w bitwie pod Myszyńcem w pierwszych dniach Marca 1863 r., zmarł dnia następnego.

ur. r. 1843 w G-niazdowie, służył jako żołnierz, sierżant, podporucznik i walczył pod Zarembami, Przetyczą, Chorzelami. Myszyńcem, Drążdrzewem, Szreńskiem, Badzanowem, Stokiem, Kietlanką, Łączką, Osuchą i Zambrowem. Ranny w bitwie pod Myszyńcem. Po powst. konduktor dróg krajowych.

Podbielski Łukasz - ur. 1843 r. w Gniazdowie, służył jako żołnierz, sierżant, podporucznik i walczył pod Zarębami, Przetyczą, Chorzelami, Drążdżewem, Szreńskiem, Radzanowem, Stokiem, Kietlanką, Łączką, Osuchą i Zambrowem. Ranny w bitwie pod Myszyńcem. Po powstaniu konduktor dróg krajowych. Był autorem niedrukowanego pamiętnika, dotyczącego powstania na Kurpiach. Zmarł w styczniu 1902 r.

syn niezamożnych rodziców z guberni Augustowskiej, skończył szkoły w Suwałkach, następnie słuchał wykładu medycyny przez lat 3 w akademii Warszawskiej, biorąc jednocześnie czynny udział w organizacyi przedpowstańczej, z pierwszą chwilą wybuchu pospieszył do oddziału Zameczka i dzielił losy tegoż aż do bitwy pod Myszyńcem, w której poległ dnia 9go Marca 1863 r.

urzędnik komunalny. W powstaniu podporuczmk. Urodzony w 1842 roku w Nasielsku pod Warszawą. Pozostawał pod dowództwem Zameczka, Padlewskiego, Mystkowskiego lgnacego, Jasińskiego i Ziembickiego, biorąc udział w bitwach pod: Myszyńcem i Drążdzewem. W bitwie pod Drążdżewem został ciężko ranny w nogę. Wyemigrował do Francji, gdzie przebywał do 1870 roku.

kontroler wydziału, zamieszkały w Jarosławiu (Galicja), urodzony 16 września 1842 w Nasielsku gubernia Płocka, katolik żonaty ojciec 6 dzieci, przed powstaniem uczeń 6 klasy gimnazjum II, w powstaniu jako żołnierz pod dowództwem Zameczka, Podlemskiego, Jasińskiego, Rynarzewskiego, a w końcu podporucznik złotych ułanów pod dowództwem Ziembińskiego, brał udział w 11 potyczkach w tym pod Myszyńcem, Drążdziewem, Zambrowem, ranny pod Drążkiewiczem w lewą rękę.

ur. r. 1842 w Nasielsku, uczeń, służył jako żołnierz w oddziałach Zameczka, Padlewskiego, Jasińskiego, Bynarzewskiego. a w końcu jako podporucznik złotych ułanów pod Ziembińskim. Walczył w 11-tu potyczkach, między innemi pod Myszyńcem, Drążdrzewem, Zambrowem itp. Ranny pod Drążdrzewem. Po powstaniu urzędnik wydziału pow. w Jarosławiu.

Był na zjeździe w Skierniewicach w początkach stycznia 1863 r. jako komisarz wojewódzki. Potem dzielny partyzant walczący pod dowództwem Padlewskiego. 9 marca 1863 r. bił się mężnie pod Myszyńcem, dając dowody szczególnej odwagi stojąc przy sztandarze, który trzymał Padlewski. Pod Drążewem przeprawiał się oddział przez Narew, przyczym doszło do utarczki, w której Moskali odparto. W utarczce tej jednak poległ waleczny Rolski 12 Marca 1863 r. Organizator i pełnomocny Komitetu Centralnego, komisarz na województwo płockie.

(Rolkę, Rogowski), uczestnictwo w potyczkach: płockie: Płock 23.01.1863, Myszyniec 9.03.1863, Drążdżew 12.03.1863 poległ

. wieku lat 40, syn majora b. wojsk polskich, śp. Konstanty porzuciwszy służbę moskiewską w stopniu kapitana, zorganizowawszy oddział z samych Kurpiów złożony, objął nad nim dowództwo i mianowany został przez władze narodowe pułkownikiem. W dniu 6 Listopada 1863 r, stoczył bi twę z przeważne«» siłami nieprzyjacielskiemi pod wsią Żelazną, pomiędzy Myszyńcem a Kolnem :na granicy Płockiego i Augustowskiego województwa, bitwa ta skończyła się porażką moskali, których zabito 60ciu i zmuszono do odwrotu, lecz zwysięstwo ciężką stratą opłacone zostało, bo śmiercią dzielnego i walecznego dowódcy, który ugodzony kulą w piersi, na miejscu ducha Bogu Oddał. Czas w Nr. 265 i 269 podając o tej potyczce twierdzi że śp. Konstanty zmarł z otrzymanych ran 7 t. m.

ur. ok. 1842 r., uczeń klasy VI gimnazjum w Łomży. Służył w oddziale Władysława Cichorskiego „Zameczka”. Poległ pod Myszyńcem.

wieku lat 21, uczeń klasy VI gimnazyum Łomżyńskiego, służył w oddziale Zameczka, poległ w bitwie pod Myszyńcem. x *

nauczyciel z Ostrołęki. Poległ pod Myszyńcem.

Ur. 1844 Myszyniec, zm. przed 1919, żona: Zofia, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VII-109

wieku lat 25, syn podleśnego ukończył V klas w Łomży, pełnił obowiązki guwernera prywatnego w powiecie Łomżyńskim, służył w oddziale Padlewskiego, poległ w bitwie pod Myszyńcem.

ur. ok. 1831 r., pochodzący z Ostrołęki, dzierżawca folwarku Dalekie. Nie wiadomo gdzie zginął, czy pod Myszyńcem jak pisał Z. Chądzyński, czy w maju 1863 r. pod Kietlanką jak zanotowano w „Pamiątce dla rodzin polskich”. (Chądzyński, Kolumna)

wieku lat 26, syn szlachcica zagonowego z powiatu Bialskiego, służył w oddziale Padlewskiego, poległ w bitwie pod Myszyńcem dnia 9 Marca 1863

wieku lat 27, urzędnik z Przasnysza, poległ jako szeregowiec pod Myszyńcem 8 Marca 1863 r.

Ur. 1839r., wieś Wojny gub. łomżyńska. Gospodarz, dzierżawca folwarku, żonaty, 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był na praktyce gospodarczej, natomiast w czasie powstania był porucznikiem w oddziale Zameczka – pod Wysokim Mazowieckim, pod Rudką, pod Siemiatyczami, pod Warelami. W oddziale Padlewskiego – pod Dąbrowami, pod Myszyńcem, pod Drążewem, pod Piaseczną i pod Żurominem. Walczył też we własnym oddziale i później w połączeniu z oddziałem Wawra. Deklarację podpisał 06.03.1890r.

ur. w Wojnach r. 1839, prakt. gosp., służył jako porucz. w oddz. Zameczka (pod Wysokiem mazow., Rudką, Siemiatyczami i Warelami, Padlewskiego (pod Dąbrowami, Myszyńcem, Drążdżewem i Piaseczna). Następnie jako major i naczelnik własnego oddziału walczył pod Brześcianką, Wylinami i Brzeźnicą. Po złączeniu się z oddz. Wawra stoczył potyczek 4. Ostatecznie z własnym do 100 ludzi liczącym oddz. stoczył 6 potyczek. Po powst. dzierżawca.

(Wirion), uczestnictwo w potyczkach: augustowskie: Mężenin 25.01.1863 ranny, Patrz w przy­pisach do Karniewa 6.02.1863 płockie: płockie: Myszyniec 9.03.1863 poległ

wieku lat około 27, student Akademii medycznej Warszawskiej i następnie uniwersytetu Kijowskiego, w czasie powstania przybywszy do kraju w Marcu 1863 r., otrzymał rozkaz od pułkownika Wawra, zebrania oddziału w powiecie Łomżyńskiem, zgromadziwszy około 50 ludzi, wcielił się wraz z niemi do oddziału Zameczka, i od bitwy pod Myszyńcem dzielił losy tego oddziału aż do końca jego istnienia, jako podoficer kawaleryi. Po rozwiązaniu tego oddziału przeszedł pod komendę Wawra, i tam dosłużywszy się stopnia kapitana, ciężko ranny w bitwie pod Gruszkami, zmarł w kilka tygodni we wsi Balince.