Powstanie Styczniowe - uczestnicy

udział w potyczkach: mazowieckie: Nowa Wieś 21.02.1863 poległ

Poległ w bitwie pod Nową Wsią, na Kujawach, w marcu 1863 r. [1]

brat Ignacego, urodził się 6 Lutego 1842 r. po złożeniu examinu w Trzemesznie, wszedł do akademii w Wrocławiu na wydział prawny, w początkach powstania pospieszył na pole walki, lecz doznawszy niepowodzenia pierwszych oddziałów utworzonych w Kaliskiem, wparty do W. Ks. Poznańskiego, zaciągnął się tam do nowo formującego się oddziału pod dowództwem Mielęckiego, który 23 Marca 1863 r. zaledwie przeszedł granicę, spotkał się z nieprzyjacielem pod Olszakiem, gdzie po kilkogodzinnem ucieraniu się moskale odparci zostali. Śp. Kazimierz ranny w rękę, bez względu na cierpienia przyjął udział w potyczce pod Śleszynem w Konińskiem, i tam kula strzaskała mu nogę. Nad zostawionym na placu, żołdactwo pastwiło się okropnie, kilka naście zadanych cięć pałaszem i pchnięć bagnetami odebrawszy, ducha wyzionął. Pochowany wraz z 13 towarzyszami w Trzaskawie parafii Śleszyńskiej.

starszy syn Dionizego (1839 - 1908) dosłużył się stopnia kapitana. Zmarł w kwietniu 1908 w Nowym Sączu

Jednym z agentów Czachowskiego był Leon Czajkowski, syn młynarza z Rzochowa, który od początku towarzyszył Czachowskiemu. Zdaje się, że on szukał członków do oddziału od Rzochowa do Rzeszowa. Wiadomo, że on pozyskał dla sprawy, Stanisława Sekowskiego, młodego syna, nowego po Wiesiołowskim, dziedzica Wojsławia i grupę uczniów z Gimnazjum rzeszowskiego.

Z Pakosławia,komisarz wojenny na powiaty:krobski,krotoszyński i wschowski / na miejsce ks. Radeckiego/

syn Jana, mieszczanin z miasta Nowa Mysz, pow. nowogrodzkiego, zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863

udział w potyczkach: mazowieckie: Nowa Wieś 18.05.1863

adiunkt sądowy w Nowym Sączu

Poległ pod Ignacewem 8 maja 1863 roku

Kapucyn z Nowego Maista. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Archidiecezji Warszawskiej.

Praktykant urzędowy w Nowym Sączu w wydziale skarbu. W styczniu 1865 skazany przez Wojenny Sąd w Nowym Sączu za zbrodnię zaburzenia publicznej spokojności i porządku (zapewne w związku z udziałem w Powstaniu), na karę 4 miesięcy ciężkiego więzienia, zaostrzonego postem w każdym tygodniu w drodze łaski kara zamieniona na prosty areszt bez zaostrzenia

ur. w Baruchowie, dzierżawca dóbr, służył jako rotm. kawaler, w oddz. Włodka, Taczanowskiego, Mielęckiego i walczył pod Cieplinami, Olszakiem, Brdowem, Nową wsią, Sędziejowicami, Ignacewem. Był ranny pod Ignacewem.

Ur. Baruchowo. Zamieszkały w Niekłaniu, żonaty, 2 dzieci, katolik. Przed powstaniem był dzierżawcą majątku ziemskiego Gutowo (powiat kolski), natomiast w czasie powstania był rotmistrzem w kawalerii. Służył u Taczanowskiego, Mielęckiego. Walczył pod Cieplinami, Olszakiem, Brdowem, Nową Wsią, Sędziejowicami i Ignacewem, gdzie został ranny. Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał 30.03.1895r.

Żyd z Warszawy. Brał udział w powstaniu styczniowym. Ranny w bitwie, ukrył się w Krakowie, gdzie został potem kaznodzieją.

narodowości żydowskiej, z Warszawy, ranny w bitwie, ukrył się w Krakowie, gdzie został potem kaznodzieją

W Rakowicach pod Krakowem zmarł 26.bm Stanisław Dauszo, żołnierz z r.1863,b.Oficer wojsk rosyjskich, urodzony w Zdanach na Żmudzi. Po stracie rodzinnego majątku i tułaczce na obczyźnie, zajmował od lat pięciu posadę zarządcy w fabryce cykorji Rozmanita.Pogrzeb śp.odbył się wczoraj popołudniu.

Stanisław Daukszo. uczestnik powstania 1863 r., oficer wojsk rosyjskich, urodzony w Zdanach na Żmudzi, zmarł dnia 26 bm. w Rakowicach pod Krakowem. Gorąca miłość kraju, nielicząca się z żadnymi przeszkodami, poświęcenie wszystkiego najdroższego to były hasła wszystkich tych, którzy szli w bój z wrogiem w ostatniej naszej walce. Z konieczności służąc w wojsku caratu. w którem dosłużył się stopnia oficera. Na wieść o powstaniu narodowym porzucił służbę i zaciągnął się do szeregów polskich Po upadku powstania emigrował do Francyi, pozostawiając w kraju rodzinę i majątek. Z biegiem czasu osiadł w Poznańskiem. a kiedy i stamtąd kazano mu się wydalić, przybył do Austryi i tu w Krakowie, 5 lat temu, znalazł miejsce u p. Rozmanita, jako zarządzający fabryką cykoryi. Szlachetności charakteru zyskał sobie miłość zarówno swego przełożonego, jak i wszystkich, którzy mieli sposobność go poznać. Pogrzeb odbędzie się jutro w czwartek o godz. 3 po południu z Rakowic na cmentarz.

Z Nowego Sącza. Czeladnik szewski, lat 22. W marcu 1864r. sądzony przez sąd wojenny w Tarnowie za zbrodnie zaburzenia spokojności publicznej przez powtórny udział w powstaniu polskiem. Skazany na 6 tygodni więzienia.

Żyd, brał udział w powstaniu styczniowym. Służył pod Langiewiczem w 3 batalionie strzelców. Walczył pod Sosnówką, Chrobrzem i Grochowiskami.

narodowości żydowskiej, łużył pod Langiewiczem w 3 batalionie strzelców. Walczył pod Sosnówką, Chrobrzą i Grochowiskami.

syn Emiliana, un ok. I84O, szlachcic z Nowego Miasta w pow. pułtuskim gub. płockiej (z Warszawy?). Oskarżony o współudział w powieszeniu Jana Millera, stolarza, oraz o pełnienie funkcji naczelnika okręgu, został zesłany • mimo zwolnienia z zarzutów na podstawie decyzji namiestnika Królestwa Polskiego na zamieszkanie pod dozorem policji w gub. ołonieckiej. Wyjechał z Warszawy 29 stycznia 1864 w dziewiętnastej partu zesłańców. Od lutego 1864 mieszkał w Powieńcu (w kraju pozostała matka). Prawdopodobnie w 1865 powrócił do kraju. Zmarł w 1913.

udział w potyczkach: mazowieckie: Nowa Wieś 18.05.1863

rolnik. Urodzony w 1846 roku w Penentowie, powiatu Kolskiego. Walczył pod dowództwem Oborskiego i Joung de Biankenheima. Brał udział w bitwach pod: Nową Wsią i Brdowem. Więziony w Kutnie. Wykazany przez Archiwum Akt Dawnych: Akta Naczelnika Wojennego Oddziału Włocławskiego.

uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Ruszkowo 10.04.1863, Nowa Wieś 26.04.1863

Urodził się 7.06.1842 roku w miasteczku Niemirów z ojca Walentego i matki Marii z domu Komusińskiej, w rodzinie mieszczańsko-chłopskiej. Zmarł wczesną jesienią 1942 roku podczas okupacji niemieckiej w wieku 100 lat. Najprawdopodobniej w momencie śmierci był ostatnim powstańcem styczniowym, który przeszedł na wieczną wartę. Zgodnie z ostatnią wolą zmarłego, spoczął on w pobliżu Krzyża Bohaterów na cmentarzu w Niemirowie. Inny Antoni Berezowski zmarły w roku 1916 , powstaniec styczniowy, za krzywdy Polaków odniesione w powstaniu styczniowym 6 czerwca 1867roku samodzielnie dokonał zamachu na życie przebywającego w Paryżu Cara Aleksandra II. Zamach nie powiódł się. Umieszczony przez Berezowskiego zbyt silny ładunek przy drugim wystrzale rozerwał lufę pistoletu. Skazany przez sąd Francuski na dożywocie, zesłany na galery do Nowej Kaledonii zmarł w zapomnieniu 22 października 1916 roku. Udanego zamachu dokonał Polak, Ignacy Hryniewiecki, członek organizacji "Narodnaja Wola” dokonał 13 marca 1881r. w Petersburgu udanego zamachu na jadącego powozem Cara Aleksandra II. Tak zginął pogromca Powstania Styczniowego.

urzędnik gospodarczy. Urodzony w 1839 roku w Krzywieniu. Walczył pod dowództwem Joung de Blankenheima. Brał udział w bitwach pod: Nową Wsią i Brdowem gdzie został ranny w głowę.

Czeladnik szewski z Nowego Sącza. W styczniu 1865 sądzony przez Wojenny Sąd w Nowym Sączu za zbrodnię zaburzenia publicznej spokojności i porządku (zapewne w związku z udziałem w Powstaniu). Skazany na 14 dni więzienia.

(1824 - 1905 Paryż) - Powstaniec Styczniowy [1] żołnierz wojsk polskich z r. 1863 zmarł w Paryżu w wieku 82 lat [1] W 1863 r mieszkał w Wyszogrodzie [6] "Niegdyś czynny i ruchliwy w prasie warszawskiej publicysta i literat, później zasłużony uczestnik ruchu narodowego z r. 1863, wygnaniec syberyjski, towarzysz Deskura, Bielińskiego, Ehrenberga, Dobrycza i wielu innych. Po ukończeniu nauk gimnazjalnych w Kielcach, wstąpił na kursa prawne w Warszawie, ale zamieszany do spików patriotycznych, opuścił kraj w r . 1844 i wyjechał potajemnie do Francji. W Paryżu zapoznał się z wybitnymi przedstawicielami patrjotycznej emigracji polskiej, mającej przed sobą cell jedyny: służenie krajowi i wybawienie do z jarzma moskiewskiego. Adam Mickiewicz, któremu złożył wizytę po przyjeździe nad Sekwanę, bardzo serdecznie go przyjął i ojcowskie rady mu dawał. Znajomość z Mierosławskim skłonila Leopolda Dobrskiego do opuszczenia Paryża i wyjazdu w Poznańskie, gdzie gotowało się powstanie 1846 roku. Wysłany do Królestwa jako emisarjusz w końcu stycznia 1846 r. został aresztowany w Pyzdrach i odstawionym do cytadeli warszawskiej. Po dwuletnim śledztwoe sąd wojenny skazał ś.p. Leopolda na karę śmierci, ale car Mikołaj tę karę zamienił na 10 lat katorgi w Sybirze. Z Warszawy odwieziono go do Moskwy extra-pocztą pod nadzorem "feldjegra", ale od Moskwy do Irkucka pędzono go piechotą przy bandzie aresztantów, z kajdankami na nogach. Po pięcoletnim pobycie w katordze (w Aleksandyjskim "Zawodzie") zwolniony został z ciężkich robót i zezwolono mu udać się do Irkucka na mieszkanie, gdzie przez nowe pięć lat zajmował się dawaniem lekcji francuskiego i literatury. Po śmierci Mikołaja I i manifeście następcy jego Aleksandra, Dobrski powrócił do kraju, ożenił się z panną Jadwigą Wolską, siostrzenicą i wychowanką bajkopisarza Stanisława Jachowicza i osiadł na roli pod Płockiem. Ale nie długo używał spokoju. Nadszedł rok 1863. Aresztowany po raz drugi, po kilkumiesiecznym pobycie w więzieniu płockiem i w kazamatach modlińskich, został zesłanym do miasta Jadrynia, kazańskiej gubernji, na osiedlenie, Po powrocie do kraju zamieszkał z żoną w Warszawie, potem mieszkał czas jakiś w Krakowie, a wreszcie przeniósł się do Paryża, gdzie przebywał jego syn Józef, dziennikarz paryski, znany w literaturze francuskiej pod pseudonimem Wiktora Joze. "[8] "Śp. Leopold Dobski poświęcał się także poezji i wydał w r. 1896 tom swoich utworów pod tytułem "Śpiewy z pustyni" (Paryż 1896). Pozostawił też "Pamiętniki o Rosji", które syn jego ma zamiar niebawem ogłosić dukiem. Prace te zawierać będą 4 tomy: 1) Poezje patriotyczne 2) Komedje i satyry 3) Przez Paryż na Sybierię (Wspomnienia) 4) Szkice syberyjskie. Nazwisko Leopolda Dobrskiego figuruje w kronice syberyjskiej Bohdana Zaleskiego, który poświęca mu trzy wyrazy: "Zacna, poczciwa dusza". [8] Urodził się w 1824 [2] w Mławie [3] , trojga imion: Leopold Ignacy Antoni. [3] Rodzice: Hipolit Dobrski [2], [3] (lat 34, naczelnik ... [3]) i Wiktoria Krumieńka [3] - mylnie wpisane nazwisko: powinno być Krzemińska [4], [5] Ślub - 1860 r Warszawa [9] - on kawaler, obywatel ziemski zam. w Wyszogrodzie - żona Jadwiga Wolska [8], [9] lat 23, ur w Warszawie, zam. z rodziną w Warszawie (rodzice Henryk Feliks Wolski i Nepomucjana (?) Ośmiałowska po mężu Wolska) [9] Zmarł w 1905 r w Paryżu [1]. Pochowany na Cmentarzu Saint-Ouen w Paryżu - obecnie grób nie istnieje. Rodzeństwo: 1__Aleksander Emilian Pankracy Dobrski - ur 1825 Mława [4] 2__Ignacy Marian Rudolf Dobrski - ur 1827 Mława [5] - zm, po 1863 [6] 3__Izabela Dobrska 1-vo Mijakowska - ślub 1855 Wyszogród akt nr 18 , mąż Kajetan Albert Mijakowski - zm, po 1863 [6] Rodzice: 1__Hipolit Dobrski - ur 17.08.1789 [7] - zm. 23.07.1863 Warszawa-Wola św. Stanisław, lat 74, były intedient Komisji Skarbu, żona Wiktoria Krzemińska. Zgon zgłosił syn Leopold (zamieszkały w Wyszogrodzie) [6] Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie kwatera 181, rząd 4, miejsce 24 [7] Były kapitan byłych Wojsk Polskich, [7] 2_Wiktoria Krzemińska po mężu Dobrska - zm. 15.06.1892, pochowana razem z mężem na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie [7] Dziadkowie: 1.1___Jan Dobrski [6] 1.2__Marianna [6] 2.1__Krzemiński 2.2__ ?

Stanisław Dobrzański, syn Jana, publicysty i Karoliny z Smochowskich, urodzony w r. 1847. we Lwowie, pospieszył w szeregi Czarneckiego, brał udział w wyprawie na Tomaszów i, zdaje mi się, później walczył pod Radziwiłłowem. Utraciwszy wskutek represyi rządowej możność dalszego uczęszczania do szkół, kształcił się samodzielnie i uczęszczał jako słuchacz nadzwyczajny na Uniwersytet lwowski. Czas jakiś pisywał w Gazecie Narodowej. W r. 1868. wstąpił na scenę w Stanisławowie, skąd przeniósł się do Krakowa. Prowadził też teatr w Poznaniu, dla którego pozyskał pierwszorzędne siły. Wreszcie objął dyrekcyę lwowską, zaznaczywszy się tu nie tylko jako znakomity artysta, ale i kierownik, reorganizator dramatu, opery i operetki. Stworzył nowy rodzaj krotochwili polskiej, kulminującej w takich utworach, jak »Żołnierz królowej Madagaskaru« i satyryczny tyle »Złoty cielec«. Zmarł młodo, w r. 1880.

21 lat, syn właściciela dóbr Zimna Woda. W styczniu 1865 sądzony przez Wojenny Sąd w Nowym Sączu za przestępstwo przeciwko zarządzeniom publicznym (zapewne w związku z udziałem w Powstaniu). Skazany na 6 dni aresztu, w drodze łaski uwolniony.

przewodnik góralski z okolic Nowego Sącza