Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 101
Strona z 3 < Poprzednia Następna >
Jerzy Mogilnicki
Jerzy Paweł Mogilnicki, ur. 1827, zm. 27.6.1915, syn Piotra i Barabry Wołowickiej. Pochodził z Filipowicz w pow. słuckim. Uczył się w Lasdonie a następnie student Uniwersytetu Dorpackiego. W 1863 pełnił funkcję naczelnika powiatu słuckiego. Współpracował z sąsiadem . W 1864 aresztowany, osadzony w Mińsku w więzieniu biorąc wszystkie winy na siebie. Uchronił w ten sposób od zesłania Zaleskiego, który miał 8 dzieci. Zesłany na Sybir na osiedlenie, wspomagany z kraju przez siostrę Irenę. Przebywał w Irkucku a później w guberni woroneskiej. Jego dobra i Kijewicze zostały skonfiskowane. Na zesłaniu pomagał innym. Zwolniony w 1869 lub 1871 wrócił do kraju. Wkrótce zwolniony z dozoru policji. Przez pewien czas pełnił funkcję administratora dóbr w kieleckim w majątkach Stawy Sobańskiego i Motkowice Górskiego - w tym ostatnim miejscu razem z . W 1878 przeniósł się z rodziną do gub. lubelskiej do miejscowości Bzowiec. Należał do Towarzystwa Tatrzańskiego, Towarzystwa Dobroczynności. Pod koniec życia stracił wzrok. Zmarł w Bzowcu. Pochowany w w parafii Chłaniów. Ożeniony (1874 Warszawa, św. Krzyż) z Gabrielą Kazimierą Wojniłowicz miał m.in. synów Adama Szymona (1875), Leona ur. 1878 (zmarłych wcześnie) i córkę Elżbietę Irenę (ożenioną z kuzynem Stanisławem Jerzym Maurycym Mogilnickim, synem Wacława Gustawa i Walentyny Jełowickiej). Rodzina w czasach II RP słynna była z hodowli koni. Majątek, wówczas już Witolda Mogilnickiego - po II Wojnie Światowej rozparcelowano.
Faustyn Walenty Mościcki
(15.02.1835 Spondoszyn - 10.08.1885 Skierbieszów) - powstaniec styczniowy Urodzony 14 lutego 1835 r we wsi Spondoszyn parafia Łopacin [1] [obecnie gm. Sońsk, pow. ciechanowski, woj. mazowieckie] Urodzenie jego zgłosili wielmożny Walenty Mościcki (ojciec) lat 29, posesor dzierżawny wsi Spondoszyn l i tam zamieszkały oraz wielmożny Paweł Mościcki lat 55, posesor dzierżawny wsi Gadaszcze Górne i tam zamieszkały oraz Piotr Pilitowski lat 45, posesor dzierżawny wski Skrobocin i tam zamieszkały [7] Rodzicami chrzestnymi zostali: wielmożny Paweł Moscicki i wielmożna Maryanna z Grzybowskich Pilitowska. [7] Ślub - 1856 r Łysakowo [7], żona Stefania Bojanowska [7] (jej rodzice: Michał Bojanowski i Aniela Niska [7]). On: wielmożny, kawaler lat 21 [7] Ona wielmożna panna lat 20, urodzona w Trzpiołach [7] Od 1857 r (lub wcześniej) był posesorem dzierżawnym wsi Trzcianka i tam mieszkał wraz z żoną i pierworodnym synem Wiktorem. [3] Od 1861 r (lub po 1857) był posesorem dzierżawnym folwarku Sapielaki par. Łysakowo i tam mieszkał wraz z żoną dziećmi. [5] [obecnie gm. Grudusk, pow. ciechanowski, woj. mazowieckie] Od 1865 r (lub po 1861) [5] i przynajmniej do 1870 [6] był posesorem dzierżawnym folwarku Marzanowo par. Łysakowo i tam mieszkał wraz z żoną dziećmi. [5] [obecnie gm. Grudusk, pow. ciechanowski, woj. mazowieckie] Zmarł 10.08.1885 Skierbieszów [2] [obecnie pow. zamojski, woj. lubelskie] Rodzice: 1_Walenty Mościcki [1] , [7] - ur. 20.02.1807 par. Łopacin [12[ - w dniu ślubu lat 25, kawaler, posesor dzierżawny wsi Spondoszyn , ur. w Jasienicy par. Klombów [8] - zm. 1865 Klice par. Lekowo [13] jako dziedzic dóbr Klice i tam zamieszkały, zostawił po sobie żonę Faustynę Pilitiowską [13], pochowany przy kościele w Lekowie razem z synem Janem [15] 2_Faustyna Pilitowska [1], [7] - w dniu ślubu panna lat 16, , ur. w m. Chruszczewo i tam zamieszkała [8] __ślub 1832 r Ciechanów [8] Dziadkowie 1.1____Paweł Mościcki [8] - ur. przed 1787 [12] 1.2___Wiktoria Żukowska po mężu Mościcka [8] - ur. przed 1790 [12] ___ślub 2.1___Jan Pilitowski [8] 2.2____Marianna Grzybowska po mężu Pilitowska [8] ___ślub Dzieci: 1__Jan Mościcki - ur. ok. 1844 - powstaniec styczniowy, poległ 08.09.1863 r w bitwie pod Rydzewem, pochowany na cmentarzu w Lekowie, razem ze swoim ojcem Walentym [15] - akt zgonu z 19.09.1863 Leków [14] 2__Wiktor Jan Mościcki - ur. 1857 Trzcianka par. Ciechanów akt nr 171 [3] - ślub 1881 Gralewo, zona Kazimiera Tarnowska (jej rodzice: Stanisław Tarnowski i Tekla Przasnyska) [9] 3___Bolesław Franciszek Mościcki ur 1859 Trzcianka par. Ciechanów [4] - zm. 1865 Marzanowo par. Łysakowo [11] 4__Aleksandra Eleonora Mościcka ur 1861 Sepiełaki par. Łysakowo akt nr 20 [5] 5__Władysław Mościcki ur 1865 r Mierzanowo par. Łysakowo akt nr 4 [6] 6__Ignacy Mościcki ur 1867 r Mierzanowo - w latach 1926–1939 TRZECI PREZYDENT RP - ślub 1892 r Płock [10], żona Michalina Pelagia Czyżewska (jej rodzice: aleksander Czyżewski i Agnieszka Mościcka) [10] 7__Ludwik Hipolit Mościcki ur 1870 Mierzanowo par. Łysakowo akt nr 62 [6]
Feliks Piasecki
Feliks Walery Stanisław Stefan (imię patrona: św. Feliks de Valois). Ur. 30.12.1834 Kębło (nie Kobło)[5]. Zm. 25.5.1903 Kraków[1][3][6]. Syn Wojciecha, dzierżawcy dóbr Kębło i Franciszki Harnalskiej[5][7] W roku 1847 ojciec zakupił dobra Kłodnica Dolna (), dokonał rozbudowy budynków folwarcznych i przeprowadził meliorację. W 1855 dobra odziedziczył Feliks wraz z wsiami: Kępa, Majdan, Wólka, Osiny, obejmując też wójtostwo gminy w Kłodnicy Dolnej. W 1862 r. został powołany przez warszawską Dyrekcję Białych na „męża zaufania” w okręgu zamojskim. Wezwany przez nią 6 stycznia 1863 r. do Lublina, został skierowany po instrukcje do Warszawy. Sprzeciwiał się „przyłączeniu do organizacji ruchu”, a szczególnie przyspieszeniu wybuchu powstania. Po powrocie w Lubelskie próbował wybadać ustosunkowanie się chłopów do planu powstańczego. Raporty w tej sprawie składał mu ruchliwy w okolicach Kłodnicy siostrzeniec księdza Piotra Ściegiennego, chłop Janczarek. Dnia 26 stycznia 1863 r. Leon Frankowski, powstańczy „komisarz wojewódzki”, w imieniu Komitetu Centralnego wręczył Piaseckiemu w Kazimierzu nad Wisłą rozkaz objęcia funkcji naczelnika wojennego powiatu zamojskiego i proklamowania w gromadach dekretu uwłaszczeniowego.[11] 1 Lutego brał udział w w oddziale pod dowództwem Gramowskiego. W bitwie tej Gramowski poległ a Piasecki objął po nim dowództwo.[15] Następnego dnia po wycofaniu się Rosjan z Tomaszowa Lubelskiego zajął Piasecki to miasto i ogłosił władzę Rządu Narodowego. Niestety nie zabezpieczył miasta wojskowo, powierzając osłonę niewyćwiczonym rekrutom – miejscowym ochotnikom. Ci, napadnięci znienacka nocą z 4 na 5 lutego przez patrole ppłk. Jemanowa, nie zdołali uprzedzić Piaseckiego. Rosjanie wtargnęli do miasta i dopuścili się masakry ludności. Piasecki przez Bełżec zbiegł do Galicji. W marcu 1863 r. włączył się do wyprawy Leona Czechowskiego, lecz na skutek klęsk oddziału razem z jego resztkami ponownie przeszedł do Galicji. [11] Aresztowany został w Rzeszowie. Skazany za "zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej według par. 66 c.k.k." przez Sąd wojenny we Lwowie, w miesiącu czerwcu 1864 na 6 miesięcy pozbawienia wolności.[9] Osadzony w więzieniu pokarmelickim we Lwowie, gdzie zorganizował pomoc materialną dla uboższych współwięźniów (nazywano go „hetmanem”) i ułatwił ucieczkę J. Kurzynie i W. Milowiczowi. Skazany został na 5 lat ciężkiego więzienia, ale karę zredukowano mu do 15 miesięcy. [11] F. Ziemiałkowski określił Piaseckiego jako „dobrego, łagodnego, potulnego szlachcica, lecz na naczelnika sił zbrojnych tak zdatnego, jak ślepy na malarza”. Prawnik i ziemianin. Sekretarz Towarzystwa Weteranów 183/4 "Przytulisko" w Krakowie.[8] Członek kilku towarzystw robotniczych.[14] Pochowany w Krakowie na cm. Rakowickim, kw. R. - grobowiec weteranów.[1] Fragmenty jego pamiętnika zostały opublikowane w tomie "W czterdziestą rocznicę Powstania ..." pod tytułem "Od 2 do 26 stycznia w Lubelskiem". Żona Józefa Rerch (Reich?) (ur. 5.5.1848, zm. 20.1.1922, poch. Rakowice kw. Rb)[2] Córki: Wanda (zam. Stolarczyk), Kazimiera (zam. Barańska) i jeszcze jedna[2][3][4]
Romuald Piotrowski
Romuald Piotrowski (82 lata) * 5.02.1844r. † 28.01.1926r. Urodził się 5 lutego 1844r. we wsi Skarboszewo w ówczesnym powiecie Strzelno, jako syn Michała i Agnieszki z domu Derdowskiej. Brał czynny udział w powstaniu styczniowym. Studiował medycynę na Pomorzu. Po ukończeniu Studiów medycznych z tytułem doktora w 1874r. podjął pracę w Łobżenicy. W 1875r. osiedlił się w Gołańczy, gdzie mieszkał i pracował do swojej śmierci w 1926r. Był cenionym lekarzem, szanowanym obywatelem, gorącym patriotą. Przez wiele lat zasiadał w radzie miejskiej. W czasie niewoli występował otwarcie i taktownie w obronie praw polskich. Cieszył się szacunkiem obywateli polskich i niemieckich. Przez 39 lat czynnie uczestniczył we władzach Gołanieckiego Banku Ludowego. Jego filantropijność, lekarska działalność, niespotykana bezinteresowność i skromność, jego wciąż uśmiechnięta twarz zyskały mu powszechną miłość i szacunek wszystkich. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, rada miejska nadała mu tytuł Honorowego Obywatela Gołańczy. Romuald Piotrowski był żonaty z Kazimierą z Graffów. Ich syn Wacław (1876 – 1958) urodzony w Gołańczy, był doktorem muzykologii, skrzypkiem, nauczycielem i krytykiem muzycznym. Dr Romuald Piotrowski zmarł w Gołańczy 28 stycznia 1926r. w wieku 82 lat. Jego zwłoki złożone zostały na miejscowym cmentarzu, gdzie dziś znajduje się jego nagrobek. Ulica, przy której stoi dom z jego dawnym mieszkaniem nosi imię dr Romualda Piotrowskiego. Na podstawie życiorysu z sali sesyjnej Urzędu Miasta i Gminy w Gołańczy.
Władysław Płachciński
(ok. 1843 - 23.02.1863 Dobra) - powstaniec styczniowy [1], [2] Urodził się ok. 1843 r. w Kaliszu [3] Zmarł - poległ 24.02. 1863 r w bitwie pod Dobrą, broniąc sztandaru, razem ze swoim przyjacielem Janem Gadomskim [1], lat 20 [3], uczeń Szkoły Głównej w Warszawie zmarł w Dobrej [3] Zgon zgłosił Kazimierz Cosnowski emeryt były rewizor skarbowy lat 62 zam. w Brzezinach [3] i Piotr Klembowski organista w kościele w Brzezinach lat 28 zam. w Brzezinach [3] Pochowany na cmentarzu parafialnym w Brzezinach [obecnie pow. brzeziński, woj. łódzkie] w zbiorowej mogile poległych powstańców styczniowych. [2] Rodzeństwo 1.1__Emilia Kazimiera Płachcińska - ur 1843 Kalisz św/ Mikołaja [6], jej rodzice Rafał urzędnik komory konsumowej [6] i Emilia Sosnowska [6] 1.2__Kazimiera Płachcińska po mężu Rogozińska - ur. Kalisz [4] - ślub 1864 r Brzeziny [4] , ona panna lat 21 mieszkająca z matką [4] , mąż Henryk Rogoziński [4] dzierżawca probostwa [4] kawaler lat 32 [4] ur. w Modrzewiu powiat opoczyński [4] (jego rodzice: Aleksander Rogoziński [4] i Emilia Turska [4]) 2__Maria Wiktoria Płachocińska - ur 08.09.1846 Warszawa św. Andrzej [10] - urodzenie zgłosił jej ojciec oraz jej dziadek Kazimierz Cosnowski urzędnik Rządu Gubernianego Warszawskiego [10]. Rodzicami chrzestnymi zostali: Wiktor Bernowski plenipotent dóbr Krasnej i Eleonora Budziszewska wdowa po urzędniku oraz Adam Podczaski urzędnik i Franciszka Cosnowska żona urzędnika. [10] 3__Faustyn Płachciński - ur. 15.02.1849 Warszawa św. Andrzej [7] - ślub 09.04.1877 Brzezny [5] żona Apolonia Dziewańska [5] (jej rodzice: Marceli Dziewański [5] i Anna Waszelewska [5]) - zm. 1914 Warszawa-Wola św. Stanisław [9] lat 66 [9] pozostawił żonę [9] Rodzice: 1__Rafał Płachciński [3] - ur ok 1813 r [8] - w 1849 r. zam. w Warszawie [7] przy ul. Ogrodowej nr 832, urzędnik Sądu Gubernianego Warszawskiego lat 35, pozostawił owdowiałą żonę Emilię z domu Cosnowską [7] - zm. 09.11.1850 r Warszawa ul. Ogrodowa 832, lat 37 urzędnik Rządu Gubernianego Warszawskiego [8] , zgon zgłosili Ignacy Stępowski urzędnik Rządu Gubernianego Warszawskiego [8] i Kazimierz Cosnowski urzędnik Rządu Gubernianego Warszawskiego [8] 2__Emila Cosnowska (?) [3], [4], [5], [7] vel Sosnowska [6] po mężu Płachocińska [3] - ur. ok. 1823 [7] - w 1849 r zam. w Warszawie, lat 26 [7] - w 1863 r. zam. w Brzezinach [3] ___ślub przed 1843 r [6] Dziadkowie 1.1__Jan [11] Bogumił [8] Płachociński [8], [11] - ur. przed 1790 [11] 1.2__Anastazja Stanisławska po mężu Płachocińska [8], [11] - ur. przed 1790 [11] ___ślub 16.09.1812 r Jeziorsko [obecnie pow. sieradzki, woj. łódzkie] [11], on z m. Kępno [11] ona z m. Maszew [11] 2.1__Kazimierz [10] Cosnowski [3], [4], [5], [7], [10] - ur ok. 1797 w Częstochowie [12] - urzędnik Rządu Gubernianego Warszawskiego [10] - zm. po 1850 [wynik analizy 8] , ślub nr 2 1852 r Brzeziny , on wdowiec lat 55 kontroler skarbu okręgu brzezińskiego zam. w Brzezinach na folwarku Kozłowizna, żona nr 2 Teofila Bernawska 1-vo Kraszkowska , wdowa lat 35, właścicielka dóbr Bidowizna (?) w powiecie opoczyńskim (jej rodzice Wiktor Bernawski i Marianna Sulewicka [12]) 2.2__Franciszka Bernowska [12] __ślub przed 1823 [wynik analizy 7] Pradziadkowie: 1.1.1__Maciej Płachociński [11] 1.1.2__Elżbieta [11] __ślub przed 1790 [11] 1.2.1__Józef Stanisławski [11] 1.2.2__Katarzyna Woytaskówna [11] __ślub 2.1.1.__Józef Cosnowski [12] 2.1.2__Anna Stawiarska po mężu Cosnowska [12] __ślub przed 1797 [12] 2.2.1__ 2.2.2__ __ślub
Wiktoria Pol de Pollenburg 1-vo Longchamps de Berier
(1817 - 29.03.1898 Lwów) - udział w Powstaniu Styczniowym, wdowa po notariuszu w Przemyślu, rodzona siostra Wincentego Pola, matka trzech Powstańców Styczniowych [1] "jako Polka, żona, matka i obywatelka brała zawsze czynny udział w życiu publicznym. (...) niosła pomoc cierpiącym i ubogim, a kto zwrócił się do nie z prośbą, nigdy nie odchodził z pustyni rękami. (...) W r. 1863 gdy ojczyzna zarządała ofiar, wyprawiła trzech synów swoich w szeregi walczących - a dom jej przez cały przeciąg czasu stał otworem dla powstańców. " [1] "Należąc jako czynny członek do Towarzystawa św. Wincentego a Paulo zbudowała w Przemyślu ochronkę dla dzieci - z publicznych składek - zgromadzanych przez lat kilka niemałymi trudami, poświęceniem i energią godną - i oddała dom ten i kaplicę przy niej zbudowaną Siostrom Felicjankom." [1] Urodziła się w 1817 r [3] Zmarła 29.03.1898 we Lwowie [1] pogrzeb na Cmentarzu Łyczakowskim. [1] Pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, kwatera nr 69, nr obiektu 121 [3], w jednym grobie razem z: - synem Bogusławem Longchamps de Berier [3] - synem Wincentym Longchamps de Berier [3] - córką Kazimierą Longchamps de Berier 1-co Gross [3] - Marią de Gross [3] - Michałem Brochowiczem (12.02.1842 - 10.11.1925) [3] Ślub mąż - jej brat cioteczny - Wincenty Napoleon Longchamps de Berier - Powstaniec Listopadowy i Powstaniec 1846 i Styczniowy, więzień stanu roku 1846 i 1863, C.K. notariusz, [4] rodzice: Aleksander Longchamps de Berier (doktor medycyny) [2] i Eleonora Rudnicka [2] brat Bogusław Longchamps de Berier - również Powstaniec Listopadowy ur 30.03.1808 Lwów [2] [4] zm. 18.01.1881 Przemyśl - pochowany na cmentarzu głównym w Przemyślu [4] dzieci 1___Bogusław Longchamps de Berier - Powstaniec Styczniowy [1[, prokurzysta Banku Krajowego [3] ur 1841 [3] zm. 1897 Lwów [3] pochowany razem z matką na Cmentarzu Łyczwkoskim we Lwowie [3] 2___Wincenty Longchamps de Berier - Powstaniec Styczniowy [1] C.K. rotmistrz [3] ur 1841 [3] zm. 1894 Lwów [3] pochowany razem z matką na Cmentarzu Łyczwkoskim we Lwowie [3] 3___syn - zm. przed matką, tj, przed 1898 [1] - Zygmunt Longchamps de Berier - Powstaniec Styczniowy, generał, nobilitacja szlachecka za zasługi w bitwie pod Custozą 4___Kazimiera Longchamps de Berier 1-co Gross [3], zona notariusza [3] ur 1851 [3] zm. 1898 Lwów pochowana razem z matką na Cmentarzu Łyczwkoskim we Lwowie [3]
Jan Saski
Jan Saski h. Sas. Ur. 1810, zm. 1868. Syn Kacpra Kazimierza i Tekli Wysockiej. Powstaniec Listopadowy. Do 1852 dzierżawca Mieronic. Następnie od 1854 dzierżawca majątku Rudy Zajączkowskiej - składającego się z 13 wsi. Od 1832 wójt gminy. Kolator kościoła w Małogoszczu. Zdawał raporty władzom z działań przedpowstaniowych i powstańczych, ale czynił to na tyle umiejętnie, że nie szkodził działaniom niepodległościowym. Organizator zaplecza w Powstaniu - przygotowywał transporty, załatwiał lekarstwa, ukrywał rannych. Jest wymieniony na aktach zgonu powstańców w księgach małogoskich jako świadek. Za swoją działalność został osadzony w więzieniu w Kielcach. Na wiosnę 1864 jego dwór uległ spaleniu (prawdopodobnie w odwecie za działalność powstańczą). Kolejny pożar miał miejsce w 1867. Zmarł niedługo potem przytłoczony troskami. Jest pochowany w Małogoszczu. Był mężem Jozafaty Żeromskiej, ciotki Stefana. Został przez bratanka żony sportretowany w "Wiernej Rzece" - jako pan Rudecki - dziedzic Niezdołów. Jego trzech synów brało udział w Powstaniu: Gustaw został zasiekany pod Seceminem, Zygmunt ranny w kolano pod Pińczowem - ale niezdolny do walki wytwarzał bomby dla powstańców, Jan Ksawery przeszedł długi szlak walk. Oprócz tych dzieci miał jeszcze: Jana Kantego, Tadeusza, Józefa, Kazimierę Helenę, Kazimierza, Ludwika Teofila, Jozafata, Zofię. Jego wnukiem był m.in. Stanisław Nojszewski - powieściopisarz zamordowany Auschwitz, a prawnukiem m.in. Mieczysław Ignacy Wojciechowski, żołnierz AK
Strona z 3 < Poprzednia Następna >