Powstanie Styczniowe - uczestnicy

(25.02.1827 Warszawa - 20.07.1896 Aksamanice) - 1896 Aksamanice) - hrabia, [4] h. Pomian [5] powstaniec 1863 r , [9], [10],[11] , pseudonim "Żubr" [11] dziedzic dóbr Popień w Powiecie Rawskim [4] i właściciel dóbr Aksamanice [11] na podkarpacju. Poseł na sejm z ziemi przemyskiej" [9] Urodził się w 25 lutego 1827 r w Warszawie, w domu przy ul. Leszno pod nr 792. [12] Jego urodzenie zgłosil" jego ojciec gen. Jan hrabia Krukowiecki [12] oraz Seweryn Lalkiewicz podporucznik adjunkt Pułku Szóstego Piechoty Liniowejj, pełnoletni zam. w Warszawie [12] oraz Wincenty Cyprisiński kandydat prawa, pełnoletni zam. w Warszawie [12] Rodzicami chrzestnymi zostali - trzy pary: Tekla z hrabiów Dzieduszyckich Wolska jenerałowa [12] i Tadeusz Witoski, były pułkownik wojsk polskich. [12] oraz Julia Wolska [12] i Kajetan Wolski [12] oraz Eleonora Wolska [12] i Stanisław Wolski [12] W 1850 r zgłosił w Jeżowie zgon swojego ojca [3] [obecnie woj. łódzkie] W 1859 r zgłosił w Koźlu zgon swojej matki [4] [obecnie woj. łódzkie] , miał wówczas 33 lata, był hrabią, dziedzicem bóbr Popień w Powiecie Rawskim i tam mieszkał. [4] Zgon zgłosił wraz ze swoim bratem Adamem Krukowieckim, hrabią, lat 29, dzierżawcą dóbr ..... w Powiecie Sieradzkim i tam zamieszkałym [4] Żołnierz Powstania Styczniowego - pseudonim Brzeziński oraz Żubr. Posiadał własny oddział, przez niego sfinansowany. [7] Oddział ten "był dobrze uzbrojony i doskonale wyćwiczony, mając za dowódców znakomitych oficerów artyleryi moskiewskiej, braci Edwarda i Gustawa Habichów, a liczył 600 ochotników, z ktorych atoli wieczorem 14 sierpnia [1863 r] na punkcie zbornym znalazło się tylko 400 z powodu przeszkód stawianych ze strony austryaków."[7] Walczył min. 14.08.1863 pod Obiechowem [krakowskie] [7], 15.08.1863 r w bitwie pod Pieskową Skałą i Glanowem [7] "Zmarł Aleksander Krukowiecki, Syn jednerała wojsk polskich z r. 1831, naczelnik oddziału powstańczego z r. 1863 w Krakowskiem. Zmarły był posłem na sejm z ziemi przemyskiej" [9] Zmarł w 1896 r [1] w Aksamianicach [1] [obecnie gm. Fredpol, woj. podkarapckie]. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Nieżankowicach [obecnie na Ukrainie, obwód lwowski, rejon starosamborski, tuż przy granicy z Polską], grób nadal (2023 r.) istnieje. [10] Symboliczny nagrobek znajduje się przy grobach rodzinnych Krukowieckich w Jeżowie [obecnie miasto woj. łódzkie, powiat brzeziński, na trasie Łódź - Rawa Mazowiecka] Rodzeństwo: 1___Konstanty Leon Krukowiecki - ur 01.09.1821 Warszawa [15] - zm.1839 Jeżów [22] lat 18 2___Władysław Ignacy Wiktor Krukowiecki - ur 1824 Warszawa [16] - zm. 1827 Popień par. Jeżów [21] lat 3 3___Helena Tekla Krukowiecka - ur 24.02.1829 [13][18] w Rawie Mazowieckiej [18] zm. 16.08.1897 [13] - hrabina [13] właścicielka dóbr Osse [13] kurier w Powstaniu Styczniowym [14] 4___Adam Bronisław Karol Krukowiecki - hrabia - ur 1831 Warszawa - zm. 1861 Górka Klonowska par. Jeżów [20] lat 30 [20] 5___Ignacy Stanisław Zdobysław Krukowiecki - ur 1837 Popień par. Jeżów [19] - zm. 1841 Osse par. Kożle [23] lat 4 Rodzice: 1____Jan [1] Chrzciciel [2] Stefan [5] Krukowiecki [1] h. Pomian [5] - generał [1] dywizji byłych wojsk polskich [3], Komandor Legii Honorowej, [3], Orderów Virtuti Militari [3], Obojga Sycylii [3], św. Anny klasy pierwszej z korony [3], św. Stanisława klasy drugiej [3] i św. Włodzimierza klasy trzeciej [3] - uczestnik wojen napoleońskich i Powstania Listopadowego - ur. - we Lwowie [3] - zm. 19.04.1850 r Popień par. Jeżów lat 81 [3] 2____Helana Wolska po mężu Krukowiecka - chrzest z wody 1803 Popienek par. Jeżów [6] - zm. 17.05.1859 Osse par. Koźle, tam zamieszkała, hrabina lat 56, dziedziczka dóbr Osse [4] ____ślub 1820 r Jeżów [2] Dziadkowie: 1.1.____Piotr [3] Paweł [5] Krukowiecki [3] - hrabia [3], h. Pomian [5] - prezes Sądu Apelacyjnego [3] 1.2____Apolonia Horodyńska z Horodni h. Sas [5] po mężu Krukowiecka [3] - hrabina [3] ____ślub 2.1.____Józef Frydrych Wolski [4] - generał byłych wojsk polskich [8] dziedzic wsi Popienia i innych miejscowości [8] , w 1809 r w wieku 45 lat zgłosił urodzenie swojej córki Eleonory Dominiki Marianny [8] 2.2_____Tekla Dzieduszycka [4] - hrabina [8] - zm. 1840 Popień par. Jeżów, lat 64, generalowa [7] ____ślub Pra-dziadkowie 1.1.1___Wojciech Krukowieck h. Pomian [5] - cześnik bracławski [5] 1.1.2___Teofila Sławikowska [5] ___ślub 1.2.1____Stefan Horodyński [5] 1.2.2____Wiktoria Kobylińska z Kobylina po mężu Horodyńska [5] ___ślub 2.1.1___Wolski 2.1.2____ ___ślub 2.2.1_____Dominik Dzieduszycki [7] 2.2.2_____Juliana ................... po mężu Dzieduszycka [7] ___ślub Pra-pradziadkowie: 1.1.1.1____Franciszek Jan Krukowiecki h. Pomian [5] - cześnik bracławski [5] 1.1.1.2____Krystyna Piasecka h. Pierzcha [5] ____ślub Pra-pra-pradziadkowie 1.1.1.1.1_____Maciej Krukowiecki h. Pomian [5] 1.1.1.1.2____ Anna Przyłęcka h. Nieczuja [5] _____ślub 1.1.1.2.1___Piasecki h. Pierzcha [5] 1.1.1.2.2___ [5] ____ślub Pra-pra-pra-pradziadkowie: 1.1.1.1.1.1___Franciszek Krukowiecki h. Pomian [5] - ur. ok. 1550 1.1.1.1.1.2____Krystyna Łubińska [5] _____ślub 1.1.1.2.1___ Stanisław Przylęcki h. Nieczuja [5] 1.1.1.2.2____Joanna Gruszecka h. Lubicz [5] ____slub

Zmarła 20.03.1906 w 80tym roku życia. Wyprowadzenie zwłok miało miejsc z krypty u oo. Pijarów

Kolonja polska w Charbinie /ob. Harbin/ ma bolesny fakt do zanotowania. Oto przed kilku dniami rozstała się z tym światem w wieku lat 94 ś. p. Wincentyna z Krzeczkowskich Witkowska, pełna zasług dla spraw Polaki, weteranka 63 r. Wychowana w pięknych tradycjach miłości dla ojczyzny, na apel Rządu Narodowego postanowiła pomagać powstańcom i przez cały czas krwawych walk naszych oddziałów z nawałą moskiewską, dostarczała im prowiantu, ekwipunku i poczty, nie szczędząc trudów, przezwyciężając często niebywałe przeszkody, by ulżyć niedoli tej garstce patrjotów, którzy nie zawahali się w obronie ojczyzny stawić czoło moskiewskim licznym wojskom. Skazana na wygnanie po likwidacji powstania, przebywa na Syberji lat 7 i tam poślubia również powstańca Witkowskiego i z nim wraca do kraju po skończonem wygnaniu i osiada na roli w z. Łomżyńskiej. Po śmierci męża, przybywa na Wschód Daleki w r. 1915 do syna i osiedla się na stałe w Charbinie, pomagając synowi w gospodarstwie. Czynna, ruchliwa i pomocna jest wszystkim przez całe życie i przez całe życie wysoko dzierży sztandar polskości. Rząd polski za zasługi poniesione dla kraju wyznaczył jej emeryturę, z której niestety niedługo korzystała. Cześć Jej pamięci! Rodzinie pp. Witkowskich, w bólu po stracie syna i matki przesyłamy z głębi serca płynące wyrazy współczucia. Redakcja

Imię nieczytelne. W lutym 1863 w obozie w Ojcowie. Posiadał ubranie i pałasz.

Ur. ok. 1841 Suwałki, córka Michała i Apolonii Baranowskiej. Sanitariuszka oddziałów powstańczych. Prawdopodobnie poległa w czasie powstania 14.2.1863. Pochowana Ciechanów.

Ur. 4.2.1849 Kraków, zm. 23.10.1932 Kraków. Syn Stanisława (pochodzącego z Łucka, podoficera Powstania Listopadowego, zm. 6.4.1885) i Teresy Górskiej. W czasie wybuchu powstania miał 14 lat. Podejmował jednak nieudane próby ucieczki do oddziałów - m.in mjr. Pióro. Ucieczka udała mu się w czerwcu, po czym z grupą 100 innych dotarł do oddziału Horodyńskiego i walczy w bitwie pod Radziwiłłowem. Przydzielony został tu do strzelców tylnej straży, co uratowało go przed znalezieniem się w kotle zasadzki moskiewskiej. Ucieczka i tułaczka po dworach zakończyła się się powrotem do domu. W szkole realnej w Krakowie zdał egzamin i ponownie uczestniczył w ruchu powstańczym w żandarmerii. W grupie początkowo 60 osób a ostatecznie 15 dotarł do partii Rębajły ok. 20.2.1864 i walczył pod Opatowem. Następnie znalazł się w obozie pod Denkowem i brał udział w potyczce pod Koprzywnicą przy przeprawie. Tułał się po wsiach sandomierskich. Schwytany przez grupę chłopów w Dąbrowie Tarnowskiej wydany został Rosjanom i wysłany do Warszawy. Za wstawiennictwem konsula austriackiego deportowany do Krakowa i tam szybko uwolniony. Uczył się w Instytucie Technicznym w Krakowie, lecz jako politycznie podejrzany bez prawa egzaminów. Brał udział w pracach budowlanych na terenie tego miasta. W 1876 otrzymał koncesję i wzniósł szereg budynków. Należał do założycieli Sokoła, członek wydziału Ochotniczego Towarzystwa Ratunkowego, wiceprezes Towarzystwa Tatrzańskiego. W czasie I Wojny Światowej był prezesem Przytuliska Weteranów. Jako radca Sekcji Opieki przy NKN niósł pomoc inwalidom Legionów. Był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej MSW. Otrzymał Krzyż Walecznych. Pochowany Kraków - Rakowice.

h. Dębno, (4.2.1849-23.10.1932) architekt, powstaniec 1863/4, prezes Związku Weteranów Powstania 1863/4,

ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości z mieczami za udział w Powstaniu 1863

Weteran Powstania, zm. 1.12.1925 mając 83 lata, pochowany Kraków, Rakowice

Ur. ok. 1834, zm. 7.2.1923 Starogard Gdański. Był woźnym szkolnym oraz starogardzkim ogrodnikiem miejskim. Dożył czasów niepodległości i został pochowany z honorami. Jego grób znajduje się prawd. tzw. starym cmentarzu w Starogardzie Gdańskim. Obecnie prawd. spoczywa tam jego córka Wanda zam. Gordon. Miał też dwóch synów Bernarda - radcę pocztowego i Konstantego - ogrodniczego - podoficerów rezerwy i członków Towarzystwa Byłych Wojaków w Gdańsku, udekorowanych w 1928 odznaką Frontu Pomorskiego